Amaç: Bu çalışmanın amacı; sağlıklı bireylerde iki farklı torakolumbal fasya gevşetme tekniğinin eklem hareket açıklığı (EHA), endurans ve eklem pozisyon hissine (EPH) etkilerinin incelenmesidir.
Yöntem: Bireylerin gövde fleksiyon ve ekstansiyon EHA ölçümleri dijital açıölçer kullanılarak değerlendirildi. Üç kez ölçüm yapıldı ve ortalaması açı cinsinden kaydedildi. Bireylerin EPH ölçümü için, fleksiyon ile her iki taraf lateral fleksiyon yönlerinde 30 derecedeki; ekstansiyon yönünde 15 derecedeki pozisyon öğretildi. Daha sonra üçer kez bu açıları bulmaları istendi ve sapma miktarının mutlak değerlerinin ortalaması alındı. Gövde fleksör ve ekstansör kaslarının enduransı McGill Endurans Testi ile değerlendirildi ve süre saniye cinsinden kaydedildi. Bireyler basit rastgele randomizasyon yöntemi ile iki gruba ayrılarak, bir gruba Graston Tekniği bir gruba da Theragun Teknik uygulanarak tüm değerlendirmeler uygulama sonrası bir kez daha tekrarlandı ve sonuçlar uygun istatistiksel yöntemlerle analiz edildi.
Bulgular: Çalışmamıza her bir grupta 9’ar kişi olmak üzere toplam 18 kişi dahil edildi. Her iki gruptaki bireyler yaş, vücut kütle indeksi ve cinsiyet dağılımı bakımından benzerdi (p>0,05). Graston Teknik grubunda, EHA’nın her iki yönde arttığı ve sağ lateral fleksiyon yönündeki EPH sapma miktarında azalma olduğu belirlendi (p<0,05). Theragun Teknik grubunda da EHA’nın her iki yönde arttığı görülürken, fleksiyon, ekstansiyon ve sol lateral fleksiyon yönlerindeki EPH sapma miktarında azalma olduğu belirlendi (p<0,05). İki grupta da endurans ölçümlerinde herhangi bir anlamlı fark bulunmadı (p>0,05).
Sonuç: Sonuç olarak torakolumbal fasyaya uygulanan Graston Teknik ve Theragun Teknik, EHA’yı arttırıp EPH’yi geliştirmektedir. Her iki tekniğin de endurans üzerindeki etkilerin belirlenmesinde daha uzun süreli takip sonuçlarının değerlendirilmesi faydalı olacaktır.
Aim: To examine the effects of two different thoracolumbar fascia release techniques on range of motion (ROM), endurance and joint position sense (JPS) in healthy individuals.
Method: Trunk flexion and extension ROM measurements of individuals were evaluated using a digital protractor. Measurements were made three times and average was recorded in angle. For the measurement of JPS, individuals were taught a position of 30 degrees in the flexion and lateral flexion directions on both sides, 15 degrees in the extension direction. Individuals were asked to find these angles three times and absolute values of deviation amount were averaged. Endurance of trunk flexor and extensor muscles was evaluated with the McGill Endurance Test and the time was recorded in seconds. Individuals were divided into two groups with a simple randomization method, Graston Technique was applied to one group and Theragun Technique was applied to one group, and all evaluations were repeated after the intervention, and the results were analyzed with appropriate statistical methods.
Results: A total of 18 people were included in our study, 9 people in each group. Individuals in both groups were similar in terms of age, body mass index, and gender distribution (p>0.05). In GrastonTechnique group, it was determined that ROM increased in both directions and there was a decrease in deviation of JPS in right lateral flexion direction (p<0.05). In TheragunTechnique group, it was observed that ROM increased in both directions, and there was a decrease in amount of deviation in JPS in flexion, extension, left lateral flexion directions (p<0.05). There was no significant difference in endurance measurements in both groups (p>0.05).
Conclusion: Consequently, Graston Technique and Theragun Technique applied to thoracolumbal fascia increase ROM and improve JPS. It will be useful to evaluate results of longer follow-up to determine effects of both techniques on endurance.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2021 |
Gönderilme Tarihi | 13 Temmuz 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 2 Sayı: 3 |