Happiness Levels and Goal Orientations of Athletes Engaged in Individual and Team Sports

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 12, 234 - 248, 25.09.2022

Mehtap Yıldız , Dilara Ilıkkan

https://doi.org/10.30520/tjsosci.1150942

Öz

The purpose of the research is to designate the relationship between happiness levels and goal orientation levels of the athletes who do individual and team sports. In this study, relational scanning model, one of the general scanning model, has been used. The research group consisted of 238 athletes who engaged individual sports and 376 athletes who engaged team sports selected by random sampling method. In the research, Happiness Scale (HS) developed by Demirci and Eksi (2018), Task and Ego Orientation in Sport Questionnaire (TEOSQ) developed by Duda (1989) and adapted to Turkish culture by Toros (2004), Personal Information Form developed by the researchers to collect personal information have been used. In the analysis of the data; t test, one-way analysis of variance (Anova) test, Tukey HSD test, Tamhane's T2 test and pearson coefficient of correlation have been applied.
When the research results are examined, it was specified that there was a meaningful weak relationship between happiness level of individual sports athletes and their goal, task and ego orientation, that there was meaningful moderate relationship between goal, task and ego orientation, and that there was a meaningful very high level relationship between task and ego orientation. It was stated that there was meaningful weak relationship between happiness level and task and ego orientation of the athletes who engaged team sports, that there was a very weak relationship between the goal and ego orientation, that there was a meaningful weak level of relationship between the goal, task and ego orientation, and that there was a very high level of relationship between task and ego orientation.

Anahtar Kelimeler

Individual sports, team sports, happiness level, goal orientation

Kaynakça

• Aristoteles, (2014). Nikomakhos’a etik (Çev. Z. Özcan). Ankara: Sentez Yayınları.
• Aydınlı, Y. (2008). Farabi. İstanbul: İSAM Yayınları.
• Balcı, F. (2011). Psikolojik ve öznel iyi olma hali ile dini inançlar arasındaki ilişki üzerine bir inceleme. Yüksek Lisans Tezi. Bursa Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Balkis, F. (2019). Elit seviyedeki tenisçilerin görev ve ego yönelimi hedeflerinin başarı motivasyonlarına etkisinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ağrı.
• Başer, E. (1998). Uygulamalı spor psikolojisi. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Bayraktar, C. (2003). Sosyal yapı özelliklerinin spora etkisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 19-36.
• Bolay, S. H. (2005). Aristoteles metafiziği ile gazzalî metafiziğinin karşılaştırılması. Ankara: MEB Yayınları.
• Chung, C. H., & Sung, C. H. (1996). The effects of achievement goal orientations and goal-setting styles on motivational behavior and sport performance. The SNU Journal of Education Research, 6, 108-119.
• Csikszentmihaly, M. (2005). Akış: Mutluluk bilimi. (Çev. S. K. Akbaş). Ankara: HYB Yayıncılık.
• Çavdarlı, Ş. (2013). Liseli sporcularda görev ve ego yönelimleri ile sporda stresle başa çıkma stratejileri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi. Mersin Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
• Demirci, İ. & Ekşi. H. (2018). Keep calm and be happy: A mixed method study from character strengths to well-being. Educational Sciences: Theory & Practice, 18(29), 303–354.
• Duda, J. L. (1989). Goal perspectives, participation and persistence in sport. International Journal of Sport Psychology, 20(1), 42–56.
• Ekmekçi, N., Zekioğlu, A., & Dal, N. (2021). Voleybol hakemlerinin ego ve görev yönelimleri bakımından öz yeterliklerinin incelenmesi. Humanistic Perspective, 3(1), 244-269.
• Ekinci, N. & Hamarta, E. (2020). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin azim ile mutluluk düzeylerinin incelenmesi. OPUS International Journal of Society Researches, 15(21), 125-144.
• Erşen, K. (2019). Egzersizde hedef yönelimi, davranışsal düzenlemeler ve psikolojik ihtiyaçların ilişkisinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyonkarahisar.
• Eryılmaz, A. (2016). Herkes için mutluluğun başucu kitabı teoriden uygulamaya pozitif psikoloji. Ankara: Pegem Akademi.
• Fisher, C. D. (2010). Happiness at work. International Journal of Management Reviews, 12(4), 384-412.
• Güçlü, S. (2005). Kurumlara sosyolojik bakış. İstanbul: Birey Yayıncılık.
• Goswami, S., & Sarkar, L. N. (2016). Impact of sport types on happiness of university athletes. Journal of Physical Education Research, 3(3), 91-100.
• Gonzalez, J. C., Terrados, N., Acero, R. M., Penas, C. L., Jukic, I., Ayuso, J. M., Jimenez, D. M., Delextrat, A., & Ostojic, S. (2018). Happiness vs. wellness during the recovery process in high performance sport. The journal Frontiers in Physiology, 9(1598), 1-2.
• Karaca, K. (2018). Üniversiteler arası spor müsabakalarında yarışan sporcuların hedef yönelimlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
• Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri: Kavramlar, teknikler ve ilkeler (27. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi. Kırık, A. M. & Sönmez, M. (2017). İletişim ve mutluluk ilişkisinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi), 2 (1), 15-26.
• Morgan, J., Robinson, O. & Thompson, T. (2015). Happiness and age in european adults: the moderating role of gross domestic product per capita. Psychology and Aging, 30(3), 544-551.
• Nicholls, J. G., Cheung, P. C., Lauer, J., & Patashnick, M. (1989). Individual differences in academic motivation: perceived ability, goals, beliefs and values. Learning and Individual Differences, 1(1), 63-84.
• Ntoumanis, N., & Biddle, S. J. (1999). A Review of motivational climate in physical activity. Journal of Sports Sciences, 17(8), 643-665.
• Özcan, H. (2005). Farabi’nin iki eseri: Fusûlü’l-Medenî, Tenbîh alâ sebîli’s-sa’âde. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
• Öztekin, H. (2016). Mutlu insanların küçük sırları. Nokta e-kitap.
• Özgen, M. K. (2007). Mutluluk problemi. İstanbul: Artuş Kitap.
• Reginster, B. (2004). Happiness as a faustian bargain. Daedalus, 133(2), 52-59.
• Saygılı, S. (2015). Evlilikte mutluluk sanatı. İstanbul: Türdav Yayın Grubu.
• Soccio, D. J. (2010). Felsefeye giriş: Hikmetin yapıtaşları. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Tamtürk, B. (2006), Farabi’nin mutluluk anlayışı. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tabachnick, B. G., Fidell, L. S., & Ullman, J. B. (2007). Using multivariate statistics. Boston: Pearson, MA.
• Tiryaki, Ş. (2000). Spor psikolojisi: Kavramlar, kuramlar ve uygulama. Mersin: Eylül Kitabevi ve Yayınevi.
• Toros, T. (2004). Sporda görev ve ego yönelim ölçeği'nin Türk sporcuları için güvenirlik ve geçerlik çalışması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 15(3), 155-166.
• Tunç, A.Ç. (2015). Sporun üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı ve öznel iyi oluş düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.