Ankara İli Aspir (Carthamus tinctorius L.) Ekiliş Alanlarında Bulunan Yabancı Otların Tespiti

Yıl 2015, Cilt: 18 Sayı: 1, 19 - 23, 01.02.2015

Ahmet Tansel Serim , Ünal Asav Süleyman Türkseven

Öz

Bu çalışma, Ankara İli aspir ekim alanlarında bulunan yabancı ot türlerinin tespiti amacıyla 2014 ve 2015 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada; Ankara İli toplam aspir ekim alanının (219.501 da) % 96’sını oluşturan Bala, Gölbaşı, Haymana, Polatlı ve Şereflikoçhisar ilçelerinde 112 alanda sürvey yapılmıştır. Sürvey yapılan alanlar, aspir ekim alanının en az %2’sini temsil edecek şekilde tesadüfi örnekleme yapılarak seçilmiştir. Örnekleme alanının büyüklüğüne göre 1/4 m2’lik çerçeve en az 16 kez atılmıştır. Çerçeveye giren yabancı otlar sayılmış, yabancı otların rastlanma sıklığı ve yoğunlukları belirlenmiştir. Yapılan sürvey çalışması sonucunda 16 familyaya ait 35 farklı yabancı ot türü tespit edilmiştir. Türlerin ağırlıklı olarak Asteraceae (10 tür), Poaceae (5 tür) ve Brassicaceae (3 tür) familyalarına ait oldukları belirlenmiştir. Yapılan sürveyde en fazla Sinapis arvensis L., Avena fatua L., Convolvulus arvensis L., Xanthium strumarium L., Triticum aestivum L. ve Amaranthus retroflexus L.’a rastlanılmıştır

Anahtar Kelimeler

Aspir, yabancı ot, sürvey, yoğunluk

Ankara İli Aspir (Carthamus tinctorius L.) Ekiliş Alanlarında Bulunan Yabancı Otların Tespiti

Öz

This study was conducted in 2014 and 2015 to determine weed species in safflower cultivation area in Ankara province. The surveys were conducted in 112 sampling areas of Ankara province (Bala, Gölbaşı, Haymana, Polatlı and Şereflikoçhisar district). This study was performed in 219.519 da area which was presented approximately all of the safflower fields in Ankara. The areas of safflowers surveyed were randomly selected according to representing at least 2% of all fields. The frame, 1/4 m2 size, was used at least 16 times depending on the size of the field. The weeds in each sampling frame were counted, and their frequency and density were determinated. Thirty five weed species belong to sixteen families were identified in the safflower fields. The most commonly found families were Asteraceae (10 species), Poaceae (5 species) and Brassicaceae (3 species), respectively. The most common weed species were Sinapis arvensis L., Avena fatua L., Convolvulus arvensis L., Xanthium strumarium L., Triticum aestivum L. and Amaranthus retroflexus L. in safflower fields surveyed

Anahtar Kelimeler

Safflower, weed, survey, frequency

Kaynakça

• Anonim (2015a). Aspir yetiştiriciliği. Broşür, İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü, Ankara.
• Anonim (2015b). Türkiye İstatistik Kurumu (TUİK) 2015 yılı aspir üretim verileri. http://www.tuik.gov.tr/ (Son erişim tarihi: Kasım 2015).
• Babaoğlu M (2006). Dünya’da ve Türkiye’de aspir bitkisinin tarihi, kullanım alanları ve önemi. Broşür. Trakya Tarımsal Araştırmalar Enstitüsü, Edirne.
• Babaoğlu M (2007). Aspir ve tarımı. Trakya Tarımsal Araştırmalar Enstitüsü, Edirne. Başaran M S ve Katırcıoğlu Y Z (2011). Hububat tarlalarında kullanılan Mesosulfuron+Iodosulfuron’un etkili minimum dozlarının saptanması. Bitki Koruma Bülteni, 51(4): 359-371.
• Baytop A (1989). Türkiye'nin Tıbbi ve Zehirli Bitkileri İstanbul Üniversitesi Yayın No: 3560 Gençlik Matbaası, İstanbul, 290.
• Blackshawet R E, Derksen D A & Muendel H H (1990). Herbicides for Weed Control in Safflower (Carthamus tinctorius). Can. J. Plant Sci.,70: 237-245.
• Davis P H (1965-1988). Flora of Turkey and Aegean Islands Vol:1-9, Edinburg Universty Press, Edinburg.
• Odum E P (1971). Fundamentals of Ecology. W. B. Saunders Company, Philadelphia, London, Toronto, 574 p.
• Özer Z, Önen H, Tursun N ve Uygur F N (1999). Türkiye’nin Bazı Önemli Yabancı Otları (Tanımları ve Kimyasal Savaşımları). Gaziosmanpaşa Üniv. Ziraat Fak. Yayınları, No: 38, Kitap seri No: 16, ISBN: 975-7328-24-3.
• Serim A T, Başaran M S, Dursun E, Koçtürk B Ö ve Üre T (2008). Uygulama Normu ve Hava Emişli Memenin Bazı Buğday Herbisitlerinin Performansına Etkileri. Türkiye Herboloji Dergisi, 11(1): 16-25.
• Singh V & Nimbkar N (2006). Safflower (Carthamus tinctoriusL.) genetic resources, chromosome engineering and crop improvement. Chapter 6, 3639_C006.fm, p. 167, July 19.
• Tanker M ve Tanker N (1973). Farmokognozi (Cilt I). Özışık Matbaası, İstanbul. Tanker N, Koyuncu M ve Coşkun M (1998). Farmasötik Botanik. Ankara Üniv. Eczacılık Fak. Yayınları, Ders Kitapları No: 78. ISBN: 975-482-411-8. Ankara.
• Tanker N, Koyuncu M ve Coşkun M (2007). Farmasötik Botanik. Ankara Üniv. Basımevi, No: 88. ISBN No: 975-482-628-5, Ankara.
• Tokluoğlu M (1986). Zehirli çayır ve mera bitkileri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. Yayın No:13, Samsun.
• Uluğ E, Kadıoğlu İ ve Üremiş İ (1993). Türkiye’nin Yabancı Otları ve Bazı Özellikleri. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Adana Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Yayın No: 78, Adana.
• Uslu N, Akın A ve Halitligil M B (1998). Cultivar, weed and row spacing effects on some agronomic characters of safflower (Carthamus tinctorius L.) in spring planting. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 22, 533-536.
• Uygur, S., Erkılıç, A. ve Uygur, F.N., 1993. Çukurova Bölgesinin Bazı Yabancı Ot Türlerinin Konukçuluk Ettigi Fungal Etmenler ve Bunların Bulasıklık Oranlarının Arastırılması, Türkiye 1. Herboloji Kongresi bildirileri, 405-413.