The civil war in Syria, which started in 2011, internationalized through
the involvement of states and non-state actors into the conflict. The actors of
the war have been involved in armed struggle as well as propaganda activities,
and made efforts to legitimize their policies. In this process, Iran has been
one of the actors, who intervened in the civil war and carried out propaganda
activities. Iran has been involved in the civil war in the framework of its foreign
policy paradigm that had changed after the 1979 revolution. Iran has been
criticized for fueling sectarianism and ignoring internal issues during the war.
To counter such criticism, Iran has tried to gain legitimacy in both foreign
and domestic policy through instrumentalizing cinema as a propaganda and soft
power tool. The movie “Damascus Time” is an example of this initiative of Iran,
which reveals the state’s perception of the civil war in Syria and its war
discourse. In this context, the study explores Iran's use of cinema as a
propaganda tool from the Islamic Revolution of 1979 until today within the
context of Iran-Syria relations and the Arab Spring by departing from the movie
“Damascus Time”. In this
study, the critical discourse analysis method of Teun A. Van Dijk is applied to
analyze the movie “Damascus Time”. It is concluded that Iran's perception of the
war in Syria is reconstructed through visual and discursive means, and that Iran's policies are
effectively used through cinema. The study
aims to contribute to the literature on the Syrian civil war, the Arab Spring,
and Iran's point of view in these two issues.
Iran Syria Arab Spring Syrian Civil War Resistance Front Propaganda
2011
yılında başlayan Suriye’deki iç savaş, devlet ve devlet-dışı aktörlerin dahli
ile birlikte uluslararası bir hal almıştır. Savaşın tarafı olan aktörler,
silahlı mücadelelerinin yanı sıra propaganda faaliyetlerinde de bulunmuşlar ve
izledikleri politikalara meşruiyet kazandırma çabası içerisinde olmuşlardır. Bu
süreçte İran da Suriye İç Savaşında taraf olan ve propaganda faaliyetleri
yürüten aktörlerden olmuştur. İran, 1979 yılındaki devrimin ardından değişen
dış politika paradigması çerçevesinde Suriye savaşına müdahil olmuş ve savaş
sürecinde mezhepçilik yaptığı, iç meselelerini göz ardı ettiği gibi
gerekçelerle eleştirilmiştir. Bu eleştirilere karşı yumuşak bir güç olarak
sinemayı propaganda aracı olarak kullanan İran, böylelikle hem dış politikada
hem de iç politikada meşruiyet zemini aramıştır. Bu aşamada İran yönetimi
tarafından propaganda amaçlı kullanılan “Şam Saatine Göre” filmi, İran’ın bu
girişiminin bir ürünü olmakla beraber, devletin Suriye’deki iç savaşı
algılayışına ve savaş sürecinde ürettiği söyleme örnek oluşturmaktadır. Çalışma
bu bağlamda, 1979’daki İslami devriminden günümüze kadar İran’ın sinemayı bir
propaganda aracı olarak kullanışını “Şam Saatine Göre” filminden hareketle,
İran-Suriye ilişkileri ve Arap Baharı çerçevesinde ele almaktadır. Çalışmada Teun
A. Van Dijk’in eleştirel söylem analizi yöntemi kullanılarak “Şam Saatine Göre”
filminin analizi yapılmaktadır. İran’ın Suriye’deki savaşa bakışının görsel ve söylemsel
yollar ile yeniden inşa edildiği ve İran’ın politikalarının sinema yoluyla etkin
şekilde kullanıldığı sonucuna
ulaşılmaktadır. Çalışma, Suriye İç Savaşı, Arap
Baharı ve İran’ın bu iki meseleye bakış açısı konusunda literatüre katkı sunma
amacındadır.
İran Suriye Arap Baharı Suriye İç Savaşı Direniş Cephesi Propaganda
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2019 |
Kabul Tarihi | 23 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |
TOÇD'nde yayınlanan makaleler Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.