BLU TV NETFLİX’E KARŞI: İÇERİKLERE YÖNELİK BİR KARŞILAŞTIRMA

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 4, 408 - 422, 30.09.2020

Fatih Söğüt

Öz

Teknolojik gelişmelerin bir yansıması olarak kitle iletişim araçlarının birbiri ile olan ilişkisi artmıştır. Diğer kitle iletişim araçları gibi televizyonda internet ile yakınsamaya girerek önemli bir değişim ve çeşitlilik göstermiştir. Bu çeşitliliğin ve değişimin bir sonucu olarak izleyiciler yeni yayın türleri ile tanışmıştır. Bu yeni dönemde izleyici artık daha aktif bir konumdadır. Televizyon rekabetinde İçeriğin önemi artmıştır. Amerikalı Netflix şirketi, 2016 yılında 130 ülkeye yönelik olarak hizmet vermeye başlamıştır. Türkiye’de de yerli bir girişim olarak Blu TV faaliyete geçmiştir. Bu çalışmanın amacı Netflix Türkiye ile Blu TV içeriklerini karşılaştırmaktır. Bu karşılaştırma yapılırken içerik analizi uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; Netflix Türkiye’nin içeriklerinde Blu TV’ye nazaran daha fazla yabancı yapım yer almaktadır. Her iki yayın platformuna türler bağlamında bakıldığında dizi ve film türü olarak en çok dram öne çıkmaktadır. Yapım yılı olarak yapılan karşılaştırmada ise Netflix Türkiye’de yer alan içeriklerin Blu TV’den daha yakın tarihli olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Netflix, Blu TV, Ağ Toplumu, İnternet Televizyonu, İçerik Analizi

Kaynakça

• Akdoğan, I. (2014). Dijital politik fanteziler. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aktaş, C. (2005). Interpersonal communication through the internet. Selçuk İletişim, 3 (4), 63-67. Erişim Adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/josc/issue/19010/200808
• Akyol, O. (2015). İnternet ve değişen televizyon yayıncılığı teknolojileri. Mesut Aytekin (Ed.), Yeni(lenen) medya içinde (ss.110-131). İstanbul: Kocav Yayıncılık.
• Altuntuğ, N. (2011). Değerlere hitap eden pazarlamanın nostalji boyutu. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 265-273. Erişim Adresi: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/150988
• Bell, D. (1999). The Coming of post-ındustrial society: a venture in social forecasting. New York: Basic Books.
• Berelson, B. (1952). Content analysis in communication research. New York: The Free Press.
• Castells, M. (2000). The Rise of network society. Chichester: Blackwell Publishers.
• Castells, M. (2005). Enformasyon çağı: ekonomi, toplum ve kültür – birinci cilt: ağ toplumunun yükselişi (E. Kılıç, Çev.). İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Castells, M. (2012). Communication power. Oxford: Oxford University Press.
• Couldry, N. ve Mejias, U. A. (2019). Data colonialism: Rethinking big data’s relation to the contemporary subject. Television & New Media, 20(4), 336–349. https://doi.org/10.1177/1527476418796632
• Çağıl, F. ve Masdar, K. F. (2019). Dijital dönüşüm bağlamında Türkiye’de dizi sektörü ve geleceği. Artuklu Sanat ve Beşerî Bilimler Dergisi, Cilt 1, 8-18. Erişim Adresi: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/839260
• Çaycı, B. (2013). 2. International Symposium on Language and Communication: Exploring Novelties. Günümüzde enformasyon ve iletişim teknolojilerinin televizyon izleme alışkanlıkları üzerindeki etkisi OTT TV.
• Çevik, M. (2015). Televizyon dizileri halk hikayelerinin modern şekli midir? Millî Folklor, 27(106), 34-46. Erişim Adresi: https://www.millifolklor.com/PdfViewer.aspx?Sayi=106&Sayfa=31
• Değerli, A. (2014). Ağ toplumu bağlamında bilginin paylaşımına yönelik akademik yayın ve referans sistemleri: Neo4j platformunda Graf veritabanı uygulaması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Demirkıran, E. (2016). Netflix deneyimi Türkiye’de. Hayal Perdesi Sinema Dergisi, Sayı: 55, 44-47.
• Dilmen, N.E. ve Öğüt, S. (2010). Yeni iletişim ortamları ve etkileşime iletişimsel bilişim yaklaşımı, Yeni İletişim Ortamları ve Etkileşim Uluslararası Konferansı Bildiri Kitabı, 237-242.
• Drucker, P. F. (1994). Post-capitalist society. New York: Routledge.
• Ene, L. ve Grece, C. (2015). Origin of Films in VOD Catalogs in the EU. Strasbourg: European Audiovisual Observatory. Erişim Adresi: https: //www.obs.coe.int/en/web/observatoire/ Esslin, M. (1991). Beyaz camın arkası. (M. Çiftkaya, Çev.) İstanbul: Pınar Yayınları.
• Feilitzen, von C. (2004). Young People, Soap Operas and Reality TV: Perspectives on Media Literacy and Media Regulations. Cecilia Von Feilitzen (Ed.), The International Clearinghouse on Children içinde (ss. 9-47). Göteborg: Youth and Media Nordicom.
• Flew, T. (2007). Understanding Global Media. New York: Palgrave.
• Fontaine, G. ve Grece, C. (2016). Origin of Films and TV Content in VOD Catalogues in the EU & Visibility of Films on VOD Services. Strasbourg: European Audiovisual Observatory. Erişim Adresi: https://www.europacreativamedia.cat
• Gilles, F. ve Grece, C. (2016). Origin of Films and TV Content in VOD Catalogues in the EU & Visibility of Films on VOD Services. Strasbourg: European Audiovisual Observatory. Erişim Adresi: https://www.obs.coe.int/en/web/observatoire/ Gomez-Uribe, C. A. ve Hunt, N. (2015). The Netflix recommender system: algorithms, business value and innovation. ACM Transactions on Management Information Systems, Article No: 13. https://doi.org/10.1145/2843948
• Göker, G. ve Doğan, A. (2011). Ağ toplumunda örgütlenme: Facebook’ta çevrimiçi Tekel eylemi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (25), 175-203. Erişim Adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/baunsobed/issue/50199/646429
• Grant, A. E. (2004). Media convergence. A. E. Grant ve J. H. Meadows (Ed.), Communication technology update 9th edition içinde (ss. 349-355). Oxford: Focal Press.
• Gülmez, E. (2019). Netflix’in Türkiye’ye özgü reklam filmlerinin küresel markaların yerel reklam stratejileri bağlamında değerlendirilmesi. Erciyes İletişim Dergisi Uluslararası Dijital Çağda İletişim Sempozyumu Özel Sayısı, Cilt 1, 157-178. https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.485435
• Hallinan, B. ve Striphas, T. (2016). Recommended for you: The Netflix Prize and the production of algorithmic culture. New Media & Society, 18(1), 117–137. https://doi.org/10.1177/1461444814538646 Ince, M. (2006). Manuel Castells’le söyleşiler. (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• İmik, N. ve Yağbasan, M. (2007). Televizyon dizilerinde kullanılan müziklerin genç izleyicilerin dizileri izleme oranına etkisi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 28, 103-114. Erişim Adresi: https://dergipark.org.tr/en/pub/iuifd/issue/22861/244109
• Koukoutsaki, A. (2003). Greek television drama: production policies and genre diversification. Media, Culture & Society, 25(6), 715–735. https://doi.org/10.1177/0163443703256001
• Kök, S. ve Tekerek, M. (2012). Sokak siyasetinden sosyal ağlara yeni aktivizm: Arap Baharı deneyimi. II. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye Sempozyumu Bildiri Kitabı, 59-65.
• Krippendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology. California: Sage.
• Lobato, R. (2017). Rethinking international TV flows research in the age of netflix. Television & New Media, 19(3), 241-256. https://doi.org/10.1177/1527476417708245
• Lobato, R. (2019). Netflix Nations: The Geography of Digital Distribution. USA, New York: NYU Press.
• Manzano, E.P. ve Neira, E. (2016). Data managment in audiovisiual business: Netflix as a case study. El Profesional de la informacion, 25 (4), 568-576. https://doi.org/10.3145/EPI
• Matellart, A. (2004). Bilgi toplumunun tarihi. (H. Y. Altınel, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Miles, M. ve Huberman, M. (1994). Qualitative Data Analysis. California: Sage
• Miller, P.H. ve Rudniski, R. (2012). Market Impact and Indicators of Over the Top Television in Canada: 2012. Ottawa: Canadian Radio-television and Telecommunications Commission. Erişim Adresi: https://www.crtc.gc.ca/eng/publications/reports/rp120330.htm
• Montpetit, M. J., Klym, M. ve Mirlacher, T. (2010). The Future of IPTV. Multimed tools application, 53, 519-532. https://doi.org/10.1007/s11042-010-0504-4
• Moyler A. ve Hooper M. (2010, 27 Eylül). Over the top TV (OTT TV) platform technologies. Erişim Adresi: https://www.endurancetech.co.uk/media/documents/ Erişim Tarihi: 26.12.2019
• Mutlu, E. (2008). Televizyonu Anlamak. Ankara: Ayraç Yayınevi.
• Napoli, P. M. (2012). Audience evolution and the future of audience research. International journal on media management, 14(2), 79-97. https://doi.org/10.1080/14241277.2012.675753
• Onat, O. (2017, 27 Ocak). Türkiye'de internet televizyonculuğu. [Çevrimiçi Gazete Makalesi] Erişim Adresi: https://www.cnnturk.com/yazarlar/guncel/ozan-onat/turkiyede-internet-televizyonculugu Erişim Tarihi: 26.12.2019 Özel, S. (2015). Televizyon ekseninde izleyici ve internet üzerindeki video hizmetlerinin izleyiciye etkisi. Sedat Özel (Ed.), Yeni medya çağında televizyon içinde (1-35). İstanbul: Derin Yayınları.
• Özsoy, A. (2011). Televizyon ve izleyici: Türkiye’de dönüşen televizyon kültürü ve izleyicisi. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Portes, A., Castells M. ve Benton L. A. (1989). The Informal economy: studies in advanced and less developed countries. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
• Seçmen, A. E. (2019). Uluslararası televizyon yayıncılığında yeni yönelimler: dijital film ve dizi platformu “Netflix”. Ceyhan Kandemir (Ed.), Dijital çağda televizyon ve medya içinde (1-22). İstanbul: Derin yayınları.
• Striphas, T. (2015). Algorithmic culture. European Journal of Cultural Studies, 18(4-5), 395–412. https://doi.org/10.1177/1367549415577392 Toffler, A. (2008). Üçüncü dalga (S. Yeniçeri, Çev.). İstanbul: Koridor Yayıncılık.
• Törenli, N. (2005). Yeni medya, yeni iletişim ortamı. Bilim ve Sanat Yayınları: Ankara.
• Tunstall, J. (1977). The media are American: Anglo-American media in the world (Vol. 1). London: Constable.
• Van Dijk, J. (2006). The Network society. London: Sage Publications.
• Waters, M. (1995). Globalization. London-New York: Routledge.
• Wells, A. (1972). Picture-tube imperialism? The impact of US television on Latin America. Maryknoll, New York: Orbis Books.