Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

INTERNATIONAL EXCHANGE PROGRAMS IN THE CONTEXT OF EDUCATIONAL DIPLOMACY: THE EXAMPLE OF THE ERASMUS + PROGRAM

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 3, 943 - 966, 01.07.2021

Öz

Cultural and educational activities, which are important elements of public diplomacy, have become widespread as an element of soft power and are used worldwide. With cultural and educational diplomacy, mutual understanding between countries is developed and long-term relations are built. On the axis of education diplomacy, which is one of the components of public diplomacy, student exchange programs allow the development of international goodwill through interpersonal relations, improving the image of countries, breaking down mutual prejudices and building long-term relationships. The study aims to evaluate the role of erasmus + exchange program on public diplomacy and analyze its implementation within the framework of educational diplomacy. In this study, which handles the Erasmus+ Exchange Program as an educational diplomacy, the exchange diplomacy strategy to be created in the axis of educational diplomacy includes various official institutions, erasmus + offices, ESN (European Student Network), students and academicians, and the integration of Erasmus + students into various cultural activities.

Kaynakça

  • Aydemir, E. (2018). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
  • Bettie, M. (2020). Exchange Diplomacy: Theory, Policy and Practice in The Fulbright Program. Place Brand Public Diplomacy 16, 212–223.
  • Castells, M. (2008). The New Public Sphere: Global Civil Society, Communication Networks, and Global Governance. The Annals of the Academy of Political aand Social Science, 78-93.
  • Cross, M. K. (2013). Conceptualizing European Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power At Work (1-12). New York: Palgrave Macmillan.
  • Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy Before Gullion . N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the Past. Los Angeles: Figueroa Press.
  • Davutoğlu, A. (2001). Stratejik Derinlik Türkiye'nin Uluslararsı Konumu. İstanbul: Küre.
  • Dutta, M. J. (2015). Public Diplomacy, Public Relations, and the Middle East: A Culture-Centered Approach to Power in Global Contexts. S.-U. Y. Guy J. Golan, & D. F. Kinsey içinde, International Public Relations and Public Diplomacy, Communication and Engagement . New York: Peter Lang.
  • Eken, M. E. (2015). Jeopolitik Derinlik, Akılcı Güç ve Popüler Kültür: Stratejik Bir Konsept Olarak Gündelik Hayatın Önemi. M. Şahin, & B. S. Çevik içinde, Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi. Ankara: Nobel.
  • Ekşi, M. (2018). Kamu Diplomasisi ve AK Parti Dönemi Türk Dış Politikası. Ankara : Siyasal.
  • Erzen, M. Ü. (2014). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Derin.
  • Hocking, B. (2005). Rethinking the New Public Diplomacy, Soft Power in Interntional Relations. J. Melissen içinde, The New Public Diplomacy (28-43). New York: Palgrave Macmillan.
  • Karadağ, H. (2016). Uluslararası İlişkilerde Yeni Bir Boyut Kamu Diplomasisi. Ankara: Nobel.
  • Kochhar, S. K., & Molleda, J. C. (2015). The Evolving Links Between International Public Relations and Corporate Diplomacy. G. J. Golan, S.-U. Yang, & D. F. Kinsey içinde, International Public Relations and Public Diplomacy: Communication and Engagement, 51-72. New York: Peter Lang.
  • Leonard, M. (2002). Public Diplomacy. London: The Foreign Policy Center.
  • Lima Júnior, A. F. (2007). The Role of Interntional Educational Exchanges in Public Diplomacy. Place Branding and Public Diplomacy, 3(3), 234-251.
  • Manners, I., & Whitman, R. (2013). Normative Power and the Future of EU Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power at Work (183-204). New York: Palgrave Macmillan.
  • Nye, J. (2004). Soft Power. New York: Public Affairs Press.
  • Nye, J. (2017). Yumuşak Güç. (R. İ. Aydın, Çev.) Ankara: BB101.
  • Özoğlu, M., Gür, B. S., & Coşkun, İ. (2012). Küresel Eğilimler Işığında Türkiye'de Uluslararası Öğrenciler. Ankara: Seta.
  • Pacher, A. (2018). The Ritual Creation of Political Symbols: International Exchanges in Public Diplomacy. The British Journal of Politics and International Relations, 1-18.
  • Pamment, J. (2013). West European Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power At Work (13-38). New York: Palgrave Macmillan.
  • Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta.
  • Scott-Smith, G. (2009). Exchange Programs and Public Diplomacy. N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Taylor, H. (2006). The Practice of Public Diplomacy. J. S. Fouts içinde, Public Diplomacy, Practitioners, Policy Makers, and Public Opinion (47-66). Washington: USC Center on Public Diplomacy & the Pew Research Center.
  • Ünal, U. (2017). Kamu Diplomasisi, Kalkınma Yardımları ve Algı Araştırması Çerçevesinde. Ankara: Gazi.
  • Waithaka, J. W., & Maluki, P. (2016). International Education Exchanges As A Public Diplomacy Instrument. International Journal of Science Arts and Commerce, 1(3), 1-8.
  • Wang, J. (2011). Introduction: China’s Search of Soft Power. Soft Power in China: Public Diplomacy Through Communication (1-18). içinde New York: Palgrave Macmillan.
  • Yağmurlu, A. (2007). Halkla İlişkiler Yöntemi Olarak Kamu Diplomasisi. İletişim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 9-38.
  • Yıldırım, G. (2015). Kültürel Diplomasi Ekseninde Uluslararası Halkla İlişkiler Perspektifinden Kamu Diplomasisi. İstanbul: Beta.
  • Yıldırım, G. (2015). Türkiye Kamu Diplomasisi Koordinatörlüğü'nün Faaliyetlerinin Kültürel Diplomasi Bağlamında İncelenmesi.
  • Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 3(9), 2-24.
  • Yıldırım, Ş., Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
  • Yılmaz, M. & Pacolari, E. (2019). Kamu Diplomasisi ve Halkla İlişkiler Açısından Yunus Emre Enstitüsü’nün Kosova’daki Faaliyetlerinin Analizi. Turkish Studies Social Sciences, 14 (4), 1905-1929.
  • URL-1 https://sites.tufts.edu/murrowcenter/about (Erişim Tarihi: 14.02.2019)
  • URL-2 https://www.kamudiplomasisi.org/makaleler (Erişim Tarihi: 11.06.2019)
  • URL-3 https://www.usip.org/publications/2011/05/exchange-20-0 (Erişim Tarihi: 24.07.2019)
  • URL-4 https://www.researchgate.net/publication/321106933 (Erişim Tarihi: 30.10.2018)
  • URL-5 https://www.ua.gov.tr (Erişim Tarihi: 13.01.2021)
  • URL-6 https://www.avrupa.info.tr/tr/erasmus-programi-189 (Erişim Tarihi: 25.09.2019)
  • URL-7 https://www.yok.gov.tr/Documents/AnaSayfa/Yuksekogretimde_Uluslararasilasma_Strateji_Belgesi_2018_2022.pdf (Erişim Tarihi: 02.04.2019)
  • URL-8 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/resources/documents/turkey-erasmus-2018-numbers_en (Erişim Tarihi: 17.02.2020)
  • URL-9 https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/519aa03d-1f0b-11e9-8d04-01aa75ed71a1 (Erişim Tarihi: 24.01.2019)
  • URL-10 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/sites/erasmusplus2/files/factsheets2014/turkey_en.pdf/ (Erişim Tarihi: 02.04.2019)
  • URL-11 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/about/statistics_en (Erişim Tarihi: 09.02.2019)
  • URL-12 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/about/statistics_en (Erişim Tarihi: 09.02.2019)

EĞİTİM DİPLOMASİSİ BAĞLAMINDA ULUSLARARASI DEĞİŞİM PROGRAMLARI: ERASMUS+ PROGRAMI ÖRNEĞİ

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 3, 943 - 966, 01.07.2021

Öz

Kamu diplomasinin önemli öğeleri olan kültür ve eğitim faaliyetleri, yumuşak güç unsuru olarak yaygınlaşarak dünya genelinde kullanılmaktadır. Kültür ve eğitim diplomasisi ile ülkeler arası karşılıklı anlayış gelişmekte ve uzun vadeli ilişkiler inşa edilmektedir. Kamu diplomasisi bileşenlerinden olan eğitim diplomasisi ekseninde öğrenci değişim programları, kişilerarası ilişkiler yoluyla uluslararası iyi niyetin geliştirilmesine, ülkelerin imajlarının iyileştirilmesine, karşılıklı ön yargıların yıkılmasına ve uzun vadeli ilişkiler inşa edilmesine olanak sağlamaktadır. Çalışma, erasmus+ değişim programının kamu diplomasisi üzerindeki rolünü değerlendirmeyi ve eğitim diplomasisi çerçevesinde uygulanma durumlarını analiz etmeyi amaçlamaktadır. Erasmus+ Değişim Programını eğitim diplomasisi olarak ele alan bu çalışmada, öğrencilerle gerçekleştirilen yapılandırılmış görüşmelerden elde edilen sonuçlar doğrultusunda Türkiye için eğitim diplomasisi ekseninde değişim diplomasisi stratejisisi önerilmiştir. Eğitim diplomasisi ekseninde oluşturulacak değişim diplomasisi stratejisi, çeşitli resmi kuruluşları, erasmus+ ofislerini, ESN (European Student Network)’i, öğrenci ve akademisyenleri sürece dahil etmekte ve erasmus+ öğrencilerinin çeşitli kültürel etkinliklere entegre edilmesini içermektedir.

Kaynakça

  • Aydemir, E. (2018). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
  • Bettie, M. (2020). Exchange Diplomacy: Theory, Policy and Practice in The Fulbright Program. Place Brand Public Diplomacy 16, 212–223.
  • Castells, M. (2008). The New Public Sphere: Global Civil Society, Communication Networks, and Global Governance. The Annals of the Academy of Political aand Social Science, 78-93.
  • Cross, M. K. (2013). Conceptualizing European Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power At Work (1-12). New York: Palgrave Macmillan.
  • Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy Before Gullion . N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Cull, N. J. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the Past. Los Angeles: Figueroa Press.
  • Davutoğlu, A. (2001). Stratejik Derinlik Türkiye'nin Uluslararsı Konumu. İstanbul: Küre.
  • Dutta, M. J. (2015). Public Diplomacy, Public Relations, and the Middle East: A Culture-Centered Approach to Power in Global Contexts. S.-U. Y. Guy J. Golan, & D. F. Kinsey içinde, International Public Relations and Public Diplomacy, Communication and Engagement . New York: Peter Lang.
  • Eken, M. E. (2015). Jeopolitik Derinlik, Akılcı Güç ve Popüler Kültür: Stratejik Bir Konsept Olarak Gündelik Hayatın Önemi. M. Şahin, & B. S. Çevik içinde, Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi. Ankara: Nobel.
  • Ekşi, M. (2018). Kamu Diplomasisi ve AK Parti Dönemi Türk Dış Politikası. Ankara : Siyasal.
  • Erzen, M. Ü. (2014). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Derin.
  • Hocking, B. (2005). Rethinking the New Public Diplomacy, Soft Power in Interntional Relations. J. Melissen içinde, The New Public Diplomacy (28-43). New York: Palgrave Macmillan.
  • Karadağ, H. (2016). Uluslararası İlişkilerde Yeni Bir Boyut Kamu Diplomasisi. Ankara: Nobel.
  • Kochhar, S. K., & Molleda, J. C. (2015). The Evolving Links Between International Public Relations and Corporate Diplomacy. G. J. Golan, S.-U. Yang, & D. F. Kinsey içinde, International Public Relations and Public Diplomacy: Communication and Engagement, 51-72. New York: Peter Lang.
  • Leonard, M. (2002). Public Diplomacy. London: The Foreign Policy Center.
  • Lima Júnior, A. F. (2007). The Role of Interntional Educational Exchanges in Public Diplomacy. Place Branding and Public Diplomacy, 3(3), 234-251.
  • Manners, I., & Whitman, R. (2013). Normative Power and the Future of EU Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power at Work (183-204). New York: Palgrave Macmillan.
  • Nye, J. (2004). Soft Power. New York: Public Affairs Press.
  • Nye, J. (2017). Yumuşak Güç. (R. İ. Aydın, Çev.) Ankara: BB101.
  • Özoğlu, M., Gür, B. S., & Coşkun, İ. (2012). Küresel Eğilimler Işığında Türkiye'de Uluslararası Öğrenciler. Ankara: Seta.
  • Pacher, A. (2018). The Ritual Creation of Political Symbols: International Exchanges in Public Diplomacy. The British Journal of Politics and International Relations, 1-18.
  • Pamment, J. (2013). West European Public Diplomacy. M. K. Cross, & J. Melissen içinde, European Public Diplomacy, Soft Power At Work (13-38). New York: Palgrave Macmillan.
  • Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta.
  • Scott-Smith, G. (2009). Exchange Programs and Public Diplomacy. N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. N. Snow, & P. M. Taylor içinde, Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
  • Taylor, H. (2006). The Practice of Public Diplomacy. J. S. Fouts içinde, Public Diplomacy, Practitioners, Policy Makers, and Public Opinion (47-66). Washington: USC Center on Public Diplomacy & the Pew Research Center.
  • Ünal, U. (2017). Kamu Diplomasisi, Kalkınma Yardımları ve Algı Araştırması Çerçevesinde. Ankara: Gazi.
  • Waithaka, J. W., & Maluki, P. (2016). International Education Exchanges As A Public Diplomacy Instrument. International Journal of Science Arts and Commerce, 1(3), 1-8.
  • Wang, J. (2011). Introduction: China’s Search of Soft Power. Soft Power in China: Public Diplomacy Through Communication (1-18). içinde New York: Palgrave Macmillan.
  • Yağmurlu, A. (2007). Halkla İlişkiler Yöntemi Olarak Kamu Diplomasisi. İletişim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 9-38.
  • Yıldırım, G. (2015). Kültürel Diplomasi Ekseninde Uluslararası Halkla İlişkiler Perspektifinden Kamu Diplomasisi. İstanbul: Beta.
  • Yıldırım, G. (2015). Türkiye Kamu Diplomasisi Koordinatörlüğü'nün Faaliyetlerinin Kültürel Diplomasi Bağlamında İncelenmesi.
  • Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 3(9), 2-24.
  • Yıldırım, Ş., Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
  • Yılmaz, M. & Pacolari, E. (2019). Kamu Diplomasisi ve Halkla İlişkiler Açısından Yunus Emre Enstitüsü’nün Kosova’daki Faaliyetlerinin Analizi. Turkish Studies Social Sciences, 14 (4), 1905-1929.
  • URL-1 https://sites.tufts.edu/murrowcenter/about (Erişim Tarihi: 14.02.2019)
  • URL-2 https://www.kamudiplomasisi.org/makaleler (Erişim Tarihi: 11.06.2019)
  • URL-3 https://www.usip.org/publications/2011/05/exchange-20-0 (Erişim Tarihi: 24.07.2019)
  • URL-4 https://www.researchgate.net/publication/321106933 (Erişim Tarihi: 30.10.2018)
  • URL-5 https://www.ua.gov.tr (Erişim Tarihi: 13.01.2021)
  • URL-6 https://www.avrupa.info.tr/tr/erasmus-programi-189 (Erişim Tarihi: 25.09.2019)
  • URL-7 https://www.yok.gov.tr/Documents/AnaSayfa/Yuksekogretimde_Uluslararasilasma_Strateji_Belgesi_2018_2022.pdf (Erişim Tarihi: 02.04.2019)
  • URL-8 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/resources/documents/turkey-erasmus-2018-numbers_en (Erişim Tarihi: 17.02.2020)
  • URL-9 https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/519aa03d-1f0b-11e9-8d04-01aa75ed71a1 (Erişim Tarihi: 24.01.2019)
  • URL-10 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/sites/erasmusplus2/files/factsheets2014/turkey_en.pdf/ (Erişim Tarihi: 02.04.2019)
  • URL-11 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/about/statistics_en (Erişim Tarihi: 09.02.2019)
  • URL-12 https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/about/statistics_en (Erişim Tarihi: 09.02.2019)
Toplam 47 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Meltem Özel 0000-0002-4037-7393

Yayımlanma Tarihi 1 Temmuz 2021
Gönderilme Tarihi 6 Nisan 2021
Kabul Tarihi 20 Nisan 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 11 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Özel, M. (2021). EĞİTİM DİPLOMASİSİ BAĞLAMINDA ULUSLARARASI DEĞİŞİM PROGRAMLARI: ERASMUS+ PROGRAMI ÖRNEĞİ. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 11(3), 943-966.


All site content, except where otherwise noted, is licensed under a Creative Common Attribution Licence. (CC-BY-NC 4.0)

by-nc.png