Yansıtıcı Düşünme Uygulamaları Sonunda Öğretmen Adaylarının Yapılandırmacı Öğrenme İlkelerine Yönelik Tercihleri ve Tercihlerin Nedenleri

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 1, 1 - 21, 27.01.2015

Bülent Özden , Yücel Kabapınar , Alev Önder

Öz

Bu araştırma, yansıtıcı düşünme uygulamaları sonunda sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı öğrenme ortamı hazırlama ilkelerine yönelik yaptıkları tercihleri ve bu tercihleri yapma nedenlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. 16 sınıf öğretmeni adayının yer aldığı araştırmada karma model kullanılmıştır. Araştırmada öğretmen adaylarının yapılandırmacı öğrenme ortamı ilkelerine yönelik tercihlerini ve bu tercihleri yapma nedenlerini belirlemek amacıyla “Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Hazırlama Ölçeği” kullanılmıştır. Uygulama sonunda deney grubu öğretmen adaylarının yapılandırmacı tercihlerinde ve buna uygun neden belirttikleri cevapların sayısında uygulama öncesine göre %25.42’lik bir artış olmuştur. Bunun aksine yapılandırmacı tercihlerinde ve geleneksel neden belirttikleri cevapların sayısında uygulama öncesine göre %9.36’lık azalma ve geleneksel tercih yapıp yine geleneksel neden belirttikleri cevapların sayısında ise %16.06’lık azalma gerçekleşmiştir. Kontrol grubu öğretmen adaylarının ise yapılandırmacı tercih yapıp ve buna uygun neden belirttikleri cevapların sayısında uygulama öncesine göre %11.6’lık bir artış olmuştur. Bunun aksine geleneksel tercih yapıp yine geleneksel neden belirttikleri cevapların sayısında ise %12.1’lik azalma gerçekleşmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yansıtıcı düşünme, yapılandırmacı öğrenme ilkeleri, öğretmenlik uygulaması, öğretmen adayları

Kaynakça

• kendilerini geliştirmelerine katkı sağladığı sonucuna ulaşmışlardır. Yiğit, Alev ve Ekiz (2010) ise,
• öğretmenlik uygulaması sürecinde öğretmen adaylarına sağlanan yansıtıcı düşünme ve uygulama
• olanaklarının onların kendilerini değerlendirmelerinde, dolayısıyla da deneyimlerinde anlamlı
• düzeyde gelişmeler sağladığı gözlenmiştir. Deney grubu öğretmen adaylarının sontest sonucunda
• yapılandırmacı öğrenme ortamı hazırlama ilkelerine uygun tercihlerinin artması ve bu tercihlere
• yönelik daha fazla yapılandırmacı gerekçeler öne sürmeleri araştırmacıların sonuçlarını destekler
• nitelikte olduğu söylenebilir.
• Applefield, J. M.; Huber, R., Moallem, M., (2001). Constructivism in theory and practice: Toward a better understanding. High School Journal, Dec/Jan, Vol. 84, Issue 2.
• Bıyıklı, C.; Veznedaroğlu, L.; Öztepe, B.; Onur, A. (2008). Yapılandırmacılığı nasıl uygulamalıyız? Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
• Brooks G. and Brooks M G. (1999). “The courage to be constructivist.” Educational Leadership, Nov 56, 18-24.
• Ceylan, T.; Akkuş, Z. (2007). Okul Deneyimi II Uygulamalarının Öğretmen Adayları Üzerinde Yarattığı Davranış Değişiklikleri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1):213-226.
• Cresswell, J.W.; Clark, L.P. (2014). Karma yöntem araştırmaları tasarımı ve yürütülmesi. (Çev.Ed. Dede, Y.; Demir, S.B.). Anı Yayıncılık, Ankara.
• Davran, E. (2006). İlköğretim kurumlarındaki öğretmenlik uygulamasının öğretmen adaylarının öğretmenlik yeterliklerini kazanmaları üzerindeki etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Van.
• Deryakulu, D. (2001). Yapıcı öğrenme. Sınıfta Demokrasi. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
• Deryakulu, D.; Şimşek, A. (1996,). Türetimci öğrenme ve dikkat odaklamanın öğrenci başarı ve tutumları üzerindeki etkisi. III. Eğitim Bilimleri Kongresi, Bursa: Uludağ Üniversitesi.
• Dewey, J. (1998). How we think? New York: Houghton Mifflin Company.
• Duckworth, E. (1987). The having of wonderfull ideas and other essays on teaching and learning. Teacher College Press, Neew York. Akt: Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve öğretime eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3(5), 115-139.
• Fer, S.; Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: Kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Fosnot T. C.; Perry, R.S. (2007). Oluşturmacılık: psikolojik bir öğrenme teorisi. Durmuş, S. (Çev.). Oluşturmacılık: teori, perspektifler ve uygulama (9-42), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hascher, T.; Cocard, Y.; Moser, P. (2004). Forget about theory-practice is all? student teachers’ learning in practicum. Teachers and Teaching: Theory and Practice, Vol.10, No.6, December, pp. 623-637.
• Honebein, P.C. (1996). Seven goals for the design of constructivist learning environments. Wilson, B.G. (Ed)., pp 11-24, Constructivist learning environments: case studies instructıonal design. New Jersey: Educational Technology Publications.
• Jonassen, D.H. (1991). Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm?. Educational Technology Research and Development, 39 (3), 5-14.
• Kaminski, E. (2003). Promoting pre-service teacher education students’ reflective practice in mathematics. Asia-Pacific Journal of Teacher Education, Vol 31, No. 1,p.21-32.
• Karadüz, A., Eser, Y.; Şahin, C.; İlbay, A.B. (2009). Eğitim fakültesi son sınıf öğrencilerinin görüşlerine göre öğretmenlik uygulaması dersinin etkililik düzeyi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (11), 442- 455.
• Karasar, N; (2002). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Köksal, N. (2006). Yansıtıcı düşünmenin öğretmen adaylarının öğretmenlik uygulamalarına katkısı. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara
• Marlowe, B.A.; Page, M.L. (2005). Creating and sustaining the constructivist classroom. California: Corwin Press.
• Mayer, R.E. (1999). Designing instruction for constructivist learning. Reigeluth, C.,M. (Editor). Instructional-design theories and models, V. II, (141-158), , New Jersey: Lawrence-Erlbaum Publishers.
• Merrill, M.D. (1992). Constructivism and instructional design. Duffy, T.M. ve Jonassen, D.H. (Ed.). Constructivism and the technology of instruction (99-114), New Jersey: Lawrence Erlbaum Publishers.
• Özden, B. (2012). Yansıtıcı düşünme uygulamalarının sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı öğrenme ortamı hazırlama becerilerine etkisi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
• Phillips, D. C. (1995). The good, the bad, and the ugly: the many faces of constructivism. Educational Researcher, 24: 5– 12.
• Richey, R.; Klein, J.D.; Tracey M.W. (2011). The instructional design knowledge base: Theory, research and practice. New York: Routledge.
• Şaşan, H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74-75, 49-52.
• Tobias, S.; Duffy, T.M. (2009). The success or failure of constructivist instruction. Tobias, S.; Duffy, T.M. (Ed.). Constructivist instruction: success or failure? (3-10), New York: Routledge.
• Tok, Ş. (2008). Yansıtıcı düşünmeyi geliştirici etkinliklerin öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarına, performanslarına ve yansıtmalarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 33 (149), 104-117.
• Wilson, B.G. (1996). Constructivist learning environments: Case studies in instructıonal design., New Jersey: Educational Technology Publications.
• Yiğit, N.; Alev N.; Ekiz, D. (2010).Yansıtma Temelli Rehberlik Çalışmalarının Öğretmen Adaylarının Mesleki Gelişimlerine Katkısı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,11(3), 75-100.