Öz
Bu araştırmanın amacı öğrencilerin yargıya
(Yargıtay) intikal eden suç kapsamındaki davranışlarının değerlendirilmesidir.
Tarama modelinde olan bu çalışmada “nitel” araştırma yöntemi tercih edilmiştir.
Bu çalışmada öğrencilerin 2004-2018 yılları arasındaki suçlarını tespit etmek
üzere mahkeme kararları üzerinde çalışıldığı için “doküman incelemesi” yöntemi
kullanılmış ve bu kapsamda öğrenciler hakkında açılan 34 dava incelenmiştir. Araştırmanın
sonunda öğrencilerin kişiye karşı suçlardan vücut dokunulmazlığına giren kasten
yaralama suçunu en fazla işlediği görülmüştür. En az işlenenin ise anayasal
düzene karşı işlenen suçlar olduğu görülmüştür. Araştırma sonucu getirilen
önerilerin bazıları şunlardır:
Okullarda
sosyal etkinliklere daha fazla ağırlık verilebilir. Öğrenciler başta sportif
etkinlikler olmak üzere ilgi ve yeteneklerine uygun sosyal etkinliklere
yöneltildikleri zaman şiddet olaylarının azalacağı düşünülmektedir.
Okul girişlerinde metal detektörler kullanılması
durumunda öğrencilerin okula bıçak gibi yaralayıcı hatta öldürücü aletler
sokması engellenmiş olur-
Yapılan araştırma sonucunda cinsel istismarın daha
çok okul ortamında akran istismarı şeklinde gerçekleştiği görülmüştür. Dünyanın
birçok ülkesinde okullarda cinsel tacizleri önlemek adına çeşitli programlar
yürütülmektedir. Bu programların benzerleri Türkiye’de de uygulanmalıdır
Kaynakça
- Akarca, M. (2019) Çocukların Ceza Hukukundaki Yeri ve Çocukların Korunması. http://www.anayasa.gov.tr/files/insan hakları mahkemesi/sunumlar/ym4/Akarca.pdf. İndirilme Tarihi: 15.01.2019.Argyle, D. (2016). Juvenile Crime and the Four-Day School Week https://pdfs.semanticscholar.org/63e1/91f4c3d4344c6c29a88dcc4dc262328eb464.pdf. İndirilme Tarihi: 11.06.2019Ayar, D. ve Öztürk, C. ( 2015). Türkiye’de lisansüstü çalışmalarda çocuk suçluluğu. The Journal of Pediatric Research 2015, 2(1),17-20. Arabacı, L. B., Özgür, G. ve Yörükoğlu, G. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi - Journal of Psychiatric Nursing, 2(2), 53-60.Benbenıshty, R ve Astor, A. A. (2018) School Violence In An Internatıonal Context A Call For Global Collaboratıon In Research And Prevention. http://www.ijvs.org/files/Revue-07/04.-Benbenishty-Ijvs-7.pdf. İndirme Tarihi: 31.10.2018Bülbül, S. ve Doğan, S. (2016). Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 59(1), 31-36.Çopur, E. , Ulutaşdemir, E. ve Balsak, H. (2015) Çocuk ve suç. Hacettepe University, Faculty of Health Sciences Journal, 2(1), 120-124Demirbaş, T. (2016). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayıncılık.Durmuş, E. (2013) Ergen bakış açısıyla okulda şiddet ve çözüm önerileri. E-International Journal of Educational Research, 4(3), 41-57.Durmuş E, Gürgan U (2005) Lise öğrencilerinin şiddet ve saldırganlık eğilimleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(3), 253-269. Furlong, J. ve Morrison G.M. (1994) School violence to school safety: Reframing the issue for school psychologists. School Psychology Review 23:236-256 Furlong, J. ve Morrison G.M. ( 2004) Methodological and Measurement Issues in School Violence Research Journal of School Violence, 3, 5-12.Hesapçıoğlu S., T. ( 2017). Çocuk adli vakalarında karışıldığı iddia olunan suç tipleri ile benlik saygısı ve depresif belirtileri. düşünen adam, The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 30, 331-337.Işık, H. (2006). Çocuk suçluluğu ve okullar ile ilişkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 7(2), 287-299Kandakai, T. L.& King, K, A. (2002). Preservice teachers' perceived confidence in teaching school violence prevention. American Journal of Health Behavior, 26(5), 342-353Kepenekçi, Y. ve Özcan, A. Y. (2002). Okullarda Suçun Önlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1, 153-163Kızmaz, Z. (2006). Okullardaki şiddet davranışının kaynakları üzerine kuramsal bir yaklaşım. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30(11), 47-70.Öğel, K., Tarı, I. ve Eke, C.Y. (2005). Okullarda suç ve şiddeti önleme. İstanbul: Yeniden Yayınları.Özgür, G., Yörükoğlu, G ve Arabacı, L. B. ( 2011) Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2), 53-60. Özmen, F ve Küçük, N. (2013) İki ayrı zaman diliminde okulda şiddet durumu. CBS Sosyal Bilimler Dergisi. 11(2), 78-96.Sürücü A., ve Arslan, C. (2002) Suça İtilmiş Çocuklar ve Psikolojisi www.kriminoloji.com,<https://www.kriminoloji.com/Suca_itilmis_Cocuklar_Psikolojisi.htm> (2019, Mayıs 05)Terzi, Ş. (2007). Okullarda yaşanan şiddeti önleyici bir yaklaşım: Kendini toparlama gücü. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi, 3(12), 73-82.Teyfur, M. (2014) Basında Yer Alan Okullarda Şiddet İle İlgili Olayların Değerlendirilmesi. Elementary Education Online, 13(4), 1311-1330.Turk, H. ve Alat Z. ( 2018 ) İlkokullarda görev yapan idarecilerin ve psikolojik danışmanların öğrencilere yönelik cinsel tacizler hakkındaki deneyimleri ve uygulamaları, Ege Eğitim Dergisi, 19(1), 182-208.Uysal, A. ve Temel, A. B. (2009). Şiddet karşıtı eğitim programının öğrencilerin çatışma çözüm, şiddet eğitimi ve şiddet davranışlarına yansıması. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12(1), 20-30.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 27 Haziran 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 24 Sayı: 3 |