TÜRKİYE ÖZEL GÜVENLİK SEKTÖRÜNE YÖNELİK TEHDİT YÜKSEK İŞ GÜCÜ DEVİR ORANI: ÖZEL GÜVENLİK GÖREVLİLERİ VE YÖNETİCİLERİ GÖZÜYLE NEDENLERİ

Yıl 2023, Cilt: 27 Sayı: 1, 1 - 26, 30.03.2023

Uğur Demirci

Öz

Yüksek işgücü devir oranı, tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de özel güvenlik sektörünün en önemli sorunları arasındadır. Ancak Türkiye özel güvenlik sektöründeki iş gücü devir oranının ne kadar olduğu ve bunun nedenlerine ilişkin alan yazında yeterli bilgi bulunmamaktadır. Bu nedenle araştırma Türkiye özel güvenlik sektöründeki devir oranı ve özel güvenlik görevlilerinin işten ayrılma nedenlerini tespit etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Nitel paradigma çerçevesinde durum çalışması şeklide desenlenmiş olan araştırmaya ilişkin veri, Özel Güvenlik Bilgi Sistemi (ÖGNET) ve yarı yapılandırılmış görüşme formları vasıtasıyla gerçekleştirilen görüşmelerden elde edilmiştir. Araştırma sürecinde 150 özel güvenlik görevlisi ve 187 özel güvenlik yöneticisi ile görüşülmüştür. Sektörün işgücü devir oranı İşgücü Devir Oranı İndeksi (Amstrong, 2011) kullanılarak hesaplanmıştır. Araştırmada Türkiye özel güvenlik sektördeki ortalama işgücü devir oranı %27,7 olarak hesaplanmışken, bu oranın istihdam yerleri ve şekilleri ile katılımcıların cinsiyetlerine göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Araştırmada en yüksek işgücü devir oranının özel şirketlerde, en düşük devir oranının ise kamu şirketlerinde olduğu belirlenmiştir. Bununla beraber Türkiye’de çalışan kadın özel güvenlik görevlilerinin işgücü devir oranı erkeklerden daha yüksektir. Ayrıca yapılan analiz neticesinde, Türkiye’deki özel güvenlik görevlilerinin işten ayrılma nedenlerinin gönüllü ve gönüllü olmayan şeklinde iki tema üzerinde toplandığı belirlenmiştir. Katılımcılar tarafından ifade edilen işten ayrılma sebepleri genel olarak istihdam yerleri ve şekilleri açısından benzerlik göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Özel güvenlik, işgücü devir oranı, işten ayrılma nedeni, istihdam şekli, istihdam yeri

THE THREAT TO THE TURKISH PRIVATE SECURITY SECTOR HIGH TURNOVER RATE: THE REASONS FROM THE PERSPECTIVE OF PRIVATE SECURITY OFFICERS AND MANAGERS

Öz

High turnover rate, as in rest of the world, is one of the most important problems of private security sector in Turkey. However, there isn’t enough information in literature regarding turnover rate in Turkish private security sector and reasons for this. Hence, the research was carried out to determine turnover rate in Turkish private security sector and reasons for leaving from job of private security officers. Data regarding the research, which was designed as a case study within the framework of qualitative paradigm, were obtained from Private Security Information System (ÖGNET) and interviews conducted via semi-structured interview forms. During research process, 150 private security officers and 187 private security managers were interviewed. Turnover rate of the sector was calculated using Labor Force Turnover Index (Amstrong, 2011). In research, while average employee turnover rate in the Turkish private security sector was calculated as 27.7%, it was determined that this rate differed according to places and forms of employment and demographics of participants. In research, it was determined that the highest turnover rate was in private companies, and the lowest turnover rate in public companies. Moreover, turnover rate of female private security officers working in Turkey is higher than that of men. In addition, as a result of analysis, it was determined that reasons for leaving job of private security officers in Turkey were gathered on two themes as voluntary and non-voluntary. The reason for leaving job expressed by the participants are generally similar in terms of employment places and forms.

Anahtar Kelimeler

Private security, turnover rate, reasons of leaving job, employment form, employment places

Kaynakça

• Akova, O., Tanrıverdi, H. ve Kahraman, O.C. (2015). Otel işletmelerinde işgören devir hızına etki eden risk faktörlerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyon Dergisi, 6(12), 87-107.
• Aksu, A. (1995). Otel işletmelerinde işgören devri hızının verimlilikle olan ilişkisinin değerlendirilmesi ve Antalya yöresinde bir uygulama. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Alıçcı, M. (1998). Turistik belgeli turizm işletmelerinde personel devir hızı ve Malatya uygulaması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Allen, D.G., Shore, L.M. ve Griffeth, R.W. (2003). The role of perceived organizational support and supportive human resource practices in the turnover process. Journal of Management, 29(1), 99-118.
• Altay, M. ve Turunç, Ö. (2018). İş yükü, çalışma yaşam kalitesi ve işten ayrılma niyeti ilişkisi: Lider üye etkileşiminin ve örgütsel bağlılığın aracılık rolü. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(17), 191-229.
• Armstrong, M. (2011). A handbook of management techniques: The best-selling guide to modern management methods. London, UK: Kogan Page Publishers.
• Aswathappa, K. (2007). Human resource and personnel management. New Delhi: Tata McGraw-Hill Education.
• Atay, M.Ş. (2009). The contribution of training and development to turnover. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231-274.
• Baysal, A.C. (1984). İşletmelerde işgücü devri sorunu. Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, (6), 81-95.
• Bektaş, Ö. (2019). Özel güvenlik görevlilerinin çalışma yaşamı kalitesi ve işten ayrılma niyeti ilişkisi üzerine bir araştırma. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Benligiray, S. ve Demirci, U. (2020). Özel güvenlik sektöründe çalışanların örgütsel politika algıları ile işten ayrılma niyetleri arasındaki ilişkiye iş doyumlarının aracılık etkisi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(4), 23-50.
• Branham, L. (2001). Keeping the people who keep you in business. New York: Amacom Books
• Busaka, K. A. (2016). Relationship between working conditions and employee turnover in private security companies, Kisumu County, Kenya. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Maseno University School of Business and Economics.
• Button M. (2002). Private policing. Cullompton: Willan.
• Campion, M.A. (1991). Meaning and measurement of turnover: Comparison of altenative measures and recommendations for research. Journal of Applied Psychology, 76(2), 199-212
• Canbaz, M. F. (2019). Katılım bankası çalışanlarının işten ayrılma nedenleri üzerine bir araştırma. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 11(20), 135-151.
• Canruh, Y. (1998). İşgücü devri ve özel hastanelerde çalışan hemşirelerin işgücü devrini etkileyen faktörlerin araştırılması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Cochran, W. G. (2007). Sampling techniques. New York: John Wiley & Sons.
• COESS (2015). Private security services in Europe CoESS Facts and Figures 2015. file:///C:/Users/PC/Downloads/ff-2015-private-security-services-in-europe-coess-facts-and-figures%20(1).pdf, Erişim tarihi: 15.04.2022.
• CoESS. (2013). Private security services in Europe CoESS Facts and Figures 2013. file:///C:/Users/PC/Downloads/ff-2013-private-security-services-in-europe-coess-facts-and-figures.pdf, Erişim Tarihi: 15.04.2022.
• Creswell, J.W. (1998). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five traditions. London: SAGE Publications. ÇSGB. (2013). Tebliğ, https://www.ailevecalisma.gov.tr/media/1688/2013_ocak_6856.pdf, (Erişim Tarihi: 14.04.2022).
• Dalton, D.R. ve Todor, W.D. (1982). Turnover: A lucrative hard dollar phenomenon. The Academy of Management Review, 7(2), 212-218.
• Damaris J. K. (2007). Labour turnover in private security firms in Kenya: A case study of future force security firm. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), University of Nairobi, Kenya.
• Deb, T. (2009). Compensation management. New Delhi: Excel Books.
• Demirci, U. (2019). İş doyumu ile işten ayrılma niyeti ilişkisine istihdam şekillerinin etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1246.
• Demirci, U. (2021a). Özel güvenlik görevlilerinin profesyonelleşme tutumları: Türkiye’de ampirik bir çalışma. Verimlilik Dergisi, 2, 157-176.
• Demirci, U. (2021b). Polis ve özel güvenlik görevlilerinin işbirliği algıları. Alanya Akademik Bakış, 5(1), 325-344.
• Demirci, U. ve Çengel, R. (2021). Türkiye’de özel güvenlik uygulamalarının temel prensipleri. (İçinde: Sosyal Bilimlerde Akademik Çalışmalar 2) (Ed: B.Selçuk; S.Ünal; Y.L.Mert). Ss.197-217. İzmir: Duvar Yayınları, ISBN: 978-625-7502-77-1
• Demirci, U. ve Tekiner, M.A. (2019). Örgütsel sinizm ile işten ayrılma niyeti ilişkisi: Kamu ve özel sektör farkı. İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(3), 2306-2321.
• Demirkıran, M. ve Erdem, R. (2014). Personel devrinin nedenlerine ilişkin geliştirilen modellerin incelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 289-311.
• Dempsey, J.S. (2010). Introduction to private security. 2.Baskı. Wadsworth, Cengage Learning.
• Denvir, A. ve McMahon, F. (1992). Labour turnover in London hotels and the cost effectiveness of preventative measures. International Journal of Hospitality Management, 11(2), 143-154.
• Eberly, M., Holtom, B., Lee, T. ve Mitchell, T. (2009). Control voluntary turnover by understanding its causes. (In E. A. Locke (Ed.)), Handbook of principles of organizational behavior (Ss. 123–142). Chichester, England: John Wiley & Sons.
• Ekin, N.M. (1960). Memleketimizde işçi devir mevzuunda yapılan araştırmalar ve ortaya koydukları neticeler. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 9-10-11, 123-192.
• Ekinci, Y. (1989). Ahilik, Ankara: Sistem Ofset. Erbil, S. (2013). Otel işletmelerinde çalışanların örgütsel sinizm algılarının işten ayrılma niyetine etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erdoğan, H. (2002). Personel devri ve iş tatmini ile işten ayrılma düşüncesi arasındaki ilişkiyi ölçmeye yönelik bir araştırma. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Eren, A. ve Saraçoğlu, B. (2011). Gönüllü işten ayrılmalar üzerine ekonometrik bir yaklaşım. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 1-15.
• Eren, C. (2017). Özel güvenlik görevlilerinin sorunları ve sendikal örgütlenme deneyimleri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Eren, E. (2000). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Erlandson, D.A., Harris, E.L., Skipper, B.L. ve Allen, S.D. (1993). Doing doing naturalistic inquiry: A guide to methods. London: SAGE Publications.
• Filiz, M. ve Bardakçı, S. (2020). Sağlık çalışanlarının örgütsel iklim algıları ve örgütsel güven düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(73), 436-449.
• Firth, H. ve Britton, P. (1989). Burnout, absence and turnover amongst British nursing staff. Journal of Occupational Psychology, 62(1), 55-59. https://doi.org/10.1111/j.2044-8325.1989.tb00477.x
• Fleisher, M.S. (2011). Temporal patterns of functional and dysfunctional employee turnover. (Yayınlanmamış doktora tezi). University of Tennessee.
• Foote, D. A. (2004). Temporary workers: Managing the problem of unscheduled turnover. Management Decision, 42 (8), 963-973.
• Frank, F.D., Finnegan, R.P. ve Taylor, C.R. (2004). The race for talent: Retaining and engaging workers in the 21st Century. Human Resource Planning, 27(3), 12-25.
• Gaupel, J.A. (2019). Employee turnover in the security industry. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Northcentral University School of Business.
• George, B. ve Button, M. (2000). Private security. Leicester: Perpetuity Press.
• Geylan, R. (2009). İnsan kaynakları yönetimi, insan kaynakları yönetimi işlevleri. (G.N. Zeytinoğlu (Ed.)). Genel işletme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Gibs, G.R. (2007). Analysing qualitative data. London: SAGE Publications.
• Githinji, S. (2014). The effect of staff turnover on financial performance of private security firms in Kenya. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). United States International University-Africa.
• Glebbeek, A. C. ve Bax, E. H. (2004). Is high employee turnover really harmful? An empirical test using company records. Academy of Management Journal, 47 (2): 277–286.
• Gustafson, C.M. (2002). Employee turnover: A study of private clubs in the USA. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 14 (3), 106- 113.
• Guthrie, J. P. (2000). Alternative pay practices and employee turnover. Group & Organization Management. 25(4), 419-439.
• Gümüş, O. (2019). Profesyonelleşme ve özel güvenliğin profesyonelleşme düzeyinin araştırılması. (Yayınlaşmamış yüksek lisans tezi), Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Gürbüz, S. (2017). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Seçkin Yayınları.
• GüzeL, B. (2002). Konaklama işletmelerinde insan Kaynakları kapsamında işgücü devir hızının analizi; Muğla bölgesi örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Dokuz eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Hart, S.E. (2005). Hospital ethical climates and registered nurses’ turnover intentions. Journal of Nursing Scholarship, 37(2), 173-177.
• Hess, K.M. (2009). Introduction to private security. 5.Baskı. Wadsworth, Cengage Learning.
• Hom, P.W. ve Griffeth, R.W. (1995). Employee turnover. Cincinnati, Ohio: South-Western College Pub.
• İnce, C. (2015). Kırgızistan-Bişkek’teki Türk yiyecek içecek işletmelerinde işgören devir hızı. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(4), 35-51.
• İstek, E. (2020). Anadolu kervan yollarında karşılaşılan problemler ve yol güvenliği, Journal of History School, 47, 2085-2116.
• Johnson, J.T., Griffeth, R.W. ve Griffin, M. (2000). Factors discriminating functional and dysfunctional salesforce turnover. Journal of Business & Industrial Marketing, 15(6), 399-415.
• Kazak, P. (2012). İşletmelerde personel devrinin nedenleri ve işgörenlerin eğitim düzeyi ile ilişkisi - Denizli’deki bir işletmede ampirik bir araştırma. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Kelly, L.A., Gee, P.M. ve Butler, R.J. (2021). Impact of nurse burnout on organizational and position turnover. Nursing Outlook, 69(1), 96-102.
• Keser, A. (2006). Çalışma yaşamında motivasyon, İstanbul: Alfa Akademi Basım Yayım Dağıtım.
• Kılıç, A. (2004). Örgüt içi stres faktörlerinin çalışanların “çatışma ve işten ayrılma eğilimleri” üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kim, H. (2013). Meta-Analysis of turnover intention among child welfare workers. (Yayınlanmamış doktora tezi), Houston University.
• LeCompte, M.D. ve Goetz, J.P. (1982). Problems of reliability and validity in ethnographic research. Review of Educational Research, 52(1), 31-60.
• Leiter, M.P. ve Maslach, C. (2009). Nurse turnover: The mediating role of burnout. Journal of Nursing Management, 17(3), 331-339. https://doi.org/10.1111/j.1365-2834.2009.01004.x
• Lim, E. (2007). The impact of managerial leadership practices on employee turnover in the foodservice industry. (Yayınlanmamış doktora tezi), Wilmington University.
• Liu, B., Liu J. ve Hu J. (2010). Person-organization fit, job satisfaction, and turnover intention: An empirical study in the Chinese public sector. Social Behavior and Personality: An International Journal, 38(5), 615-625.
• March, J.G. ve Simon, H.A. (1958). Organizations. New York: John Wiley and Sons.
• Miles, M.B. ve Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. London: SAGE Publications.
• Mobley, W.H. (1977). Intermediate linkages in the relationship between job satisfaction and employee turnover. Journal of Applied Psychology, 62(2), 237-240.
• Murunga, P.L. (2014). The effect of working conditions of private security guards on service delivery: Case of secure force security company-Nairobi County. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kenyatta University Security Management and Police Studies in the School of Humanities and Social Sciences.
• Noronha, E., Chakraboty, S. ve D’Cruz, P. (2020). ‘Doing dignity work’: Indian security guards’ interface with precariousness. Journal of Business Ethics, 162, 553-575.
• O’Connor, D., Lippert, R., Greenfield, K. ve Boyle, P. (2004). ‘After the ‘quiet revolution’: Selfregulation among Ontario private security agencies. Policing and Society, 14(2), 138-157.
• Obiero, D. (2011). Causes and consequences of employee turnover in a financial institution in Kenya. (Yayınlanmamış doktora tezi), Texas A&M University.
• Oral, M. (2008). İnsan kaynakları yönetiminde yetkinlik bazlı mülakatın turn-over (iş gücü devir oranı) oranına etkisi ve bir uygulama. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi), Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Orhonlu, C. (1964). Osmanlı İmparatorluğunda derbent teşkilatı. İstanbul: İstiklâl Yayınevi.
• Özcan, İ., Aba, G. ve Ateş, M. (2016). Hemşirelerin örgütsel bağlılık düzeylerinin ve iş doyumlarının beklenen personel devir hızı üzerine etkisi. İçinde: International Conference on Eurosian Economies, Ss. 465-470.
• Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun (2004, 14 Haziran). Resmi Gazete (Sayı: 8843). Erişim adresi: https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5188.pdf, Erişim tarihi: 15.04.2022.
• Öztürk, N. (2002). Ahilik teşkilatı ve günümüz ekonomisi, çalışma hayatı ve iş ahlakı açısından değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 1-12.
• Pekdoğan, H. ve Küçükbaşol, Y. (2019). Yenilikçi kişilik özellikleri ile işten ayrılma arasındaki ilişkinin idari ve güvenlik görevlisi personelin algılarına göre değerlendirilmesi. Turkish Studies, 14(2), 717-732.
• Peterson, S. L. (2004). Toward a theoretical model of employee turnover: A human resource development perspective. Human Resource Development Review, 3(3), 209-227.
• Phillips, D. J. (1990). The price tag on turnover. Personnel Journal, 58-61.
• Price, J. L. (1977). The study of turnover. Ames: Iowa State University Press.
• Price, J. L. (2001). Reflections on the determinants of voluntary turnover. International Journal of Manpower, 22(7), 600-624.
• Resmi Gazete. (2019). Tebliğ, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2019/07/ 20190731-4.pdf, (Erişim Tarihi: 14.04.2022).
• Resmi Gazete. (2022). Tebliğ, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2022/01/20220128-3.pdf, (Erişim Tarihi: 20.04.2022).
• Ritchie, D., Simpkins, J., Bremme, P., Omambala, I. ve diğerleri (2007). Who protects the guards? The facts behind g4s in southern african: Findings of a global fact-finding team may 2007. UNI property services alliance for justice at secure force security. http://s3.amazonaws.com/fcmd/documents/documents/000/000/681/original/group-4-securicor-southern-africa_report.pdf?1423019440 , Erişim tarihi: 25.05.2022.
• Robinson, C.D. (1995). Employee work related perceptions as proactive indicators of turnover. (Yayınlanmamış doktora tezi), Texas A&M University.
• Rothwell, W.J. (2010). Effective succession planning: Ensuring leadership continuity and building talent from within. New York: Amacom Books.
• Rusbult, C.E. ve Farrell, D. (1983). A longitudinal test of the investment model: The impact on job satisfaction, job commitment, and turnover of variations in rewards, costs, alternatives, and investments. Journal of Applied Psychology, 68(3), 429- 438.
• Saruhan, Ş. C. ve Yıldız, M .L. (2012). İnsan kaynakları yönetimi teori ve uygulama. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Savur, Z. (2018). İşgücü devri ve kayırmacılık (Nepotizm) arasındaki ilişki: Otomotiv yan sanayisinde bir araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Security (2004), https://www.securitymagazine.com/articles/76370-turn-away-turnover-1, Erişim tarihi: 15.04.2022.
• Sefalafala, T. ve Webster, E. (2013). Working as a security guards: The limits of professionalisation in a low status occupation. South African Review of Sociology, 44(2), 76-97.
• Steers, R.M. ve Mowday, R. (1981). Employee turnover and post- decision accommodation processes. Research in Organizational Behavior, 3, 235-283.
• Şimşek, M.Ş., Akgemci, T. ve Çelik, A. (2001). Davranış bilimlerine giriş ve örgütlerde davranış. Nobel Yayın Dağıtım.
• Şimşek, S. ve Kara, H. (2017). İş tatmini-İş devri niyeti ilişkisine yönelik bir araştırma: Özel güvenlik sektörü örneği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 8(19), 85-101.
• Tambay, A. (2006). İşgören devrinin yönetimine ilişkin tekstil sektöründe yapılan bir araştırma, (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Tanova, C. ve Holtom, B.C. (2008). Using job embeddedness factors to explain voluntary turnover in four European countries. The International Journal of Human Resource Management, 19(9), 1553- 1568.
• Taştan, S. (2002). İnsan kaynakları performans kriterleri. Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 4(2). http://www.isguc.org/?p=article&id=52&cilt=4&sayi=2&yil=2002 Erişim tarihi: 15.04.2022.
• Tekiner, M.A. ve Harputlu, M. (2020). Özel güvenlik ile polis işbirliğinin özel güvenlik görevlilerinin işten ayrılma niyetleri üzerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(76), 2057-2067.
• Timmerman, P.D. (2008). The impact of individual resiliency and leader trustworthiness on employees’ voluntary turnover intentions. (Yayınlanmamış doktora tezi), University of Nebreska.
• TOBB. (2014). Özel güvenlik sektör raporu, https://www.tobb.org.tr/ Documents/yayinlar/2014/ ozel_guvenlik_ meclisi_int.pdf, Erişim tarihi: 01.04.2022.
• Tongur, H. (1946). Türkiye’de genel kolluk teşkil ve görevlerinin gelişimi. Ankara: Kanaat Basımevi.
• Tuna, M. (2007). Personel devir oranı analizi: Ankara’da yer alan yıldızlı otel işletmelerinde bir uygulama. Turizm Araştırmaları Dergisi, 18(1), 45-52.
• Tütüncü, Ö., Tarlan, D. ve Mamyrkulov, N. (2003). Seyahat acentelerinde çalışanların işe alma sürecini algılamaları ve İzmir ili örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (1), 13–140.
• Uçkun, C. G., Yüksel, A. ve Demir, B. (2012). Özel güvenlik sektörünün Türkiye’deki rolü ve Dünya’daki konumu. EJOVOC, 2(2), 22-30.
• Uçkun, G., Uçkun, S., Demir , B. ve Konak, O. (2013). Özel güvenlik görevlilerinin mesleğe bakış açıları ve mesleki sorunlara yönelik yaklaşımları. İçinde: 3. Ulusal Özel Güvenlik Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 141-155, Gaziantep.
• Vogt, W. P., Gardner, D. C. ve Haeffele, L. M. (2012). When to use what research design. New York: Guilford Press.
• Walmesly, A. (2004), Assessing staff turnover: A view from the English Riviera. International Journal of Tourism Research, 6, 275-287.
• Woods, R.H. ve Macaulay, J.F. (1989). Rx for turnover: Retention programs that work. Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 30 (1), 79–90.
• Yavuz, M. ve Akça, M. (2018). Çatışma, stres, tükenmişlik ve işten ayrılma niyeti: Medeni durum ve cinsiyete göre farklılıkların incelenmesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(2), 827-846.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yin, R.K. (2014). Case study methods: design and methods (5. Baskı). Thousand Oaks: Sage Pbc.
• Zainal, Z. (2007). Case study as a research method. Jurnal Kemanusiaan, 9, 1-6.