Cinsiyete Göre Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinde Akademik Erteleme Davranışı: Genel Erteleme ve Akademik Özyeterliğin Rolü

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 10, 15.06.2018

Erkan Faruk Şirin , Savaş Duman

Öz

Bu çalışmanın amacı, cinsiyete göre genel
erteleme ve akademik özyeterlik inancının beden eğitimi ve spor
yüksekokullarında öğrenim gören öğrencilerin akademik erteleme davranışlarını
ne derecede yordadığını incelemektir. Araştırmaya farklı
üniversitelerin beden eğitimi ve spor yüksekokulları beden eğitimi öğretmenliği
(n=338), antrenörlük eğitimi (n=242) spor yöneticiliği (n=223) ve rekreasyon
(n=122) bölümlerinde lisans öğrenimi gören yaşları 18 ile 27 arasında  (X= 21.56; ss = 1.12), değişen toplam 925
öğrenci katılmıştır. Bu çalışmada, “Kişisel Bilgi Formu”, “Akademik Erteleme Ölçeği” ve “Genel Erteleme Ölçeği” ve “Akademik Özyeterlik Ölçeği” olmak üzere dört ölçme aracı kullanılmıştır.
Verilerin analizinde korelasyon analizi, çoklu regresyon analizi ve t testi
yöntemleri kullanılmıştır. Kadın ve erkek örneklem grubu için yapılan regresyon
analizi sonuçlarına göre, genel erteleme ve akademik özyeterliklerinin
öğrencilerin akademik erteleme davranışını anlamlı düzeyde yordadığı
görülmektedir. Diğer yandan, erkek üniversite öğrencilerinin akademik erteleme davranış
puan ortalamaları (X=55,68) kadın üniversite öğrencilerinin ortalamalarına (X=53,98)
göre daha yüksektir. Ayrıca erkek üniversite öğrencilerinin genel erteleme
davranış puan ortalamaları (X=51,49) kadın üniversite öğrencilerinin
ortalamalarına (X=48,52) göre daha yüksektir. Bunun yanında erkek ve
kadın üniversite öğrencilerinin özyeterlik puan ortalamaları arasında anlamlı
bir farklılık bulunamamıştır. Sonuç olarak, bu çalışma
kapsamında ve her iki örneklem grubu için elde edilen bulgular ışığında, genel
erteleme davranışına daha az sahip olduklarında ve özyeterlik inancına (düşük
oranlarda da olsa) sahip olduklarında BESYO öğrencilerinin daha az akademik
erteleme davranışı gösterebilecekleri öngörülmektedir. Ayrıca bulgular, erkek
öğrencilerin kadın öğrencilere göre akademik ve genel erteleme davranışını daha
yoğun olarak sergiledikleri şeklinde yorumlanabilir.

Anahtar Kelimeler

Akademik erteleme, akademik özyeterlik, cinsiyet, beden eğitimi ve spor yüksekokulu, genel erteleme

Academic Procrastination of Physical Education and Sports School Students According to Gender: The Role of General Procrastination and Academic Self-Efficacy

Öz

The purpose of the present study was to examine the
extent to which general procrastination and academic self-efficacy predicted
the academic procrastination of the of physical education and sports school
students according to gender. A total of 925 students aged between 18 and 27 (x_age=21.56;
sd=1.12), from Physical Education Teaching Department (n=338), Training
Education Department (n=242), Sports Management Department (n=223) and
Recreation Department (n=122) participated in the research. Four instruments,
namely, ‘Personal Information Form’, ‘Academic Procrastination Scale’, ‘General
Procrastination Scale’, and ‘Academic Self-Efficacy Scale’ were used in this
study. Correlations analysis, multiple regression analysis and t test were used
in data analysis. According to the results of the regression analysis of both
female and male samples, general procrastination and academic self-efficacy of
university students regress academic procrastination behaviour in a meaningful
level. On the other hand, the academic procrastination behaviour mean score of
male students (X=55,68) was higher than the academic procrastination behaviour
mean score of female students (X=53,98). Furthermore, the general procrastination
behaviour mean score of male students (X=51,49) was higher than the general
procrastination behaviour mean score of female students (X=48,52). Besides,
there was no significant difference in self-efficacy scores of male and female
university students. Finally, the results of this study revealed that if
university students have self-efficacy beliefs (may be at a low level)and less
general adjourn behaviour, it can before seen that they may show less academic
adjourn behaviour. Besides, it may be interpreted that male students display
academic and general adjourn behaviour more than female students do.

Anahtar Kelimeler

Academic procrastination, academic self-efficacy, gender, physical education and sports school, general procrastination

Kaynakça

• Akbay, S. E. (2009). Cinsiyete göre üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışı: akademik güdülenme, akademik öz-yeterlik ve akademik yükleme stillerinin rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
• Alexander S. E. ve Onwuegbuzie J. A. (2007). Academic procrastination and the role of hope as a coping strategy. Personality and Individual Differences, 42, 1301-1310.
• Akbay, S. E. ve Gizir, C. A. (2010). Cinsiyete göre üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışı: Akademik güdülenme, akademik öz yeterlik ve akademik yükleme stillerinin rolü. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 60-78.
• Atkinson, R. L., Atkinson, R. C., Smith, E. E. ve Bem, D. J. (1990). Personality Theory and Assessment. In Introduction to Psychology. San Diego, CA: Harcourt Brace Jovanovich.
• Aydoğan, D. (2008). Akademik erteleme davranışının benlik saygısı, durumluluk kaygı ve öz-yeterlik ile açıklanabilirliği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Balkıs, M. (2006). Öğretmen adaylarının davranışlarındaki erteleme eğilimlerinin düşünme ve karar verme tarzları ile ilişkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
• Balkıs, M., Duru, E., Duru, S. ve Buluş, M. (2007). Akademik erteleme eğilimi, öğrenme ve çalışma stratejileri, Ulusal Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik Kongresi, İzmir.
• Balkıs, M. ve Duru, E. (2009). Akademik erteleme davranışının öğretmen adayları arasındaki yaygınlığı, demografik özellikler ve bireysel tercihlerle ilişkisi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 5(1), 18-32.
• Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory. New Jersey: Prentice Hall.
• Bandura, A. (1995). Self-Efficacy in Changing Societies. New York: Cambridge University Press
• Bandura. A. (1997). Self-Efficacy: The Exercise of Control. New York: W. H. Freeman Company.
• Beswick, G., Rothblum, E. D. ve Mann, L. (1988) Psychological antecedents to student procrastination, Australian Psychologist, 23, 207-217.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Charlebois, K. J. (2007). Doing tomorrow what could be done today: An investigation of academic procrastination. Unpublished doctoral dissertation. Boston College Boston, USA.
• Chu, A. H. C. ve Choi, J. N. (2005). Rethinking procrastination: Positive effects of “active” procrastination behavior on attitudes and performance. The Journal of Social Psychology, 145(3), 245-264.
• Çakıcı, D. Ç. (2003). Lise ve üniversite öğrencilerinde genel erteleme ve akademik erteleme davranışının incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çelikkaleli, Ö. ve Akbay, S. E. (2013). Üniversite öğrencilerinin akademik erteleme davranışı, genel yetkinlik inancı ve sorumluluklarının incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 237-254.
• Day, V., Mensink, D. ve O'Sullivan, M. (2000). Patterns of academic procrastination. Journal of College Reading and Learning, 30, 120-134.
• Doyle, J. A. ve Paludi, M. A. (1998). Sex and gender: The human experience. Boston: McGraw Hill.
• Dünyaoğulları, Ö. (2011). Üniversite son sınıf öğrencilerinin kendilerini gerçekleştirme engelleriyle genel erteleme eğilimi ve umutsuzluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Effert, B. ve Ferrari, J. R. (1989). Decisional procrastination: Examining personality correlates, Journal of Social Behavior and Personality, 4, 151-156.
• Eggen, P. ve Kauchak, D. (1999). Educational Psychology. New Jersey: Printice-Hall, Inc.
• Ekşi, H. ve Dilmaç, B. (2010). Üniversite öğrencilerinin genel erteleme, karar vermeyi erteleme ve akademik erteleme düzeylerinin sürekli kaygı açısından incelenmesi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 433-450.
• Ellis, A. ve Knaus, W. J. (1977). Overcoming Procrastination. New York: Signet Books.
• Ferrari, J. R. (1991a). Compulsive procrastination. Some selfreported personality characteristics. Psychological Reports, 68, 455-458.
• Ferrari, J. R. (1991b). Procrastination and project creation: Choosing easy, nondiagnostic items to avoid self-relevant information. Journal of Social Behaviour and Personality, 6, 619-628.
• Ferrari, J. R. (1992). Procrastinators and perfect behavior: An exploratory factor analysis of self-presentation, self-awareness, and self-handicapping components, Journal of Research in Personality, 26, 75-84.
• Ferrari, J. R., Parker, J. T. ve Ware, C. B. (1992). Academic procrastination: Personality correlates with Myers-Briggs types, self-efficacy, and academic locus of control. Journal of Social Behavior and Personality, 7, 595-602.
• Ferrari, J. R. ve Pychyl, T. A. (2000). The scientific study of procrastination: Where have we been and where are we going?. Journal of Social Behavior and Personality, 15(5), vii-viii.
• Ferrari, J. R. ve Scher, S. J. (2000). Toward and understanding of academic and non academic task procrastinated by students: The use of daily logs. Psychlogy in the schools, 37(4), 359-366.
• Ferrari, J. R. ve Emmons, R. A. (1995). Methods of procrastination and their relation to self-control and self-reinforcement: An exploratory study. Journal of Social Behaviour and Personality, 10,135-142.
• Gülebağlan, C. (2003). Öğretmenlerin işleri son ana erteleme eğilimlerinin, mesleki yeterlilik algıları, mesleki deneyimleri ve branşları bakımından karşılaştırılmasına yönelik bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Haycock, L. A. (1993). The cognitive mediation of procrastination: an investigation of the relationship between procrastination and self-efficacy beliefs. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Minnesota, USA.
• Haycock, L. A., Mc Carthy, P. ve Skay, C. L. (1998). Procrastination in college students: The role of self and anxiety. Journal of Counseling ve Development, 76, 317-325.
• Hess, B., Sherman, M. F. ve Goodman, M. (2000). Eveningness predicts academic procrastination: The mediating role of neuroticism. Journal of Social Behavior ve Personality, 15(5), 61-75.
• Jerusalem, M. ve Schwarzer R. (1999). SWE. Skala zur Allgemeinen Selbstwirksamkeitserwartung [SWE. General self-efficacy scale]. http://userpage.fu-berlin.de/~health/self/skalendoku_selbstwirksame_schulen.pdf
• Johnson, J. L. ve Bloom, A. M. (1995). An analysis of the contribution of the five factors of personality to variance in academic procrastination. Personality and Individual Differences, 18,127-133.
• Kağan, M. (2009). Üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışını açıklayan değişkenlerin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2),113-128.
• Kachgal, M. M., Hansen L. S. ve Nutter K. J. (2001). Academic procrastination prevention/intervention: Strategies and recommendations. Journal of Developmental Education, 25, 14-21.
• Kandemir, M. (2010). Akademik erteleme davranışını açıklayıcı bir model. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karasar, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım A.Ş.
• Klassen, R. M., Krawchuk, L. L. ve Rajani, S. (2007). Academic procrastination of undergraduates low self-efficacy to self-regulate predicts higher levels of procrastination. Contemporary Educational Psychology, 33, 915-931.
• LaForge, M. C. (2005). Applying explanatory style to academic procrastination. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Clemson, South Carolina/USA.
• Loebenstein, A. (1996). The effects of subgoal setting and academic self-efficacy on procrastination. Unpublished Doctoral Dissertation. California School of Professional Psychology, San Diego/USA.
• Mc Kean, K. J. (1994). Academic helplessness: Applying learned helplessness theory to undergraduates who give up when faced with academic setbacks. Collection of Studies Journal, 28, 456-462.
• Milgram, N.A., Batori, G. ve Mowrer, D. (1993). Correlates of academic procrastination. Journal of School Psychology, 31, 57-67.
• Milgram, N., Mey-Tal, G. ve Levison, Y. (1998). Procrastination, generalized or specific, in college students and their parents. Personality & Individual Differences, 25, 297-316.
• Onwuegbuzie, A. J. (2000). Academic procrastinators and perfectionistic tendencies among graduate students. Journal of Social Behavior and Personality, 15 (5), 103-110.
• Onwuegbuzie, A. J. (2004). Academic procrastination and statistics anxiety. Assessment ve Evaluation in Higher Education, 29 (1), 3-19.
• Owens, A. M. ve Newbegin, I. (1997). Procrastination in high school achievement: A causal structural model. Journal of Social Behavior and Personality, 12(4), 869-887.
• Özer, A. ve Altun, E. (2011). Üniversite öğrencilerinin akademik erteleme nedenleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,11(21), 45-72.
• Paludi, M. A. ve Frankell-Hauser, J. (1986). An idiographic approach to the study of women’s achievement striving. Psychology of Women Quarterly, 10, 89-100.
• Prohaska, V., Morrill, P., Atiles, I. ve Perez, A. (2000). Academic procrastination by nontraditional students. Journal of Social Behavior and Personality, 15, 125-134.
• Potts, T. J. (1987). Predicting procrastination on academic tasks with self-report personality measures. Unpublished Doctoral Dissertation, Hofstra University, New York/USA.
• Rothblum, E., Solomon, L. ve Murakami, J. (1986). Affective, cognitive, and behavioral differences between high and low procrastinators. Journal of Counseling Psychology, 33, 387-394.
• Sarıoğlu, A. F. (2011). Öğretmen adaylarının akademik erteleme eğilimi ile mükemmeliyetçilik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Seo, E. H. (2008). Self-efficacy as a mediator in the relationship between self-oriented perfectionism and academic procrastination. Social Behavior and Personality, 36, 753-763.
• Senécal, C., Koestner, R. ve Vallerand, R. J. (1995). Self-regulation and academic procrastination. Journal of Social Psychology, 135(1), 607- 619.
• Senécal, C., Julien, E. ve Guay, F. (2003). Role conflict and academic procrastination: A self-determination perspective. European Journal of Social Psychology, 33, 135-145.
• Solomon, L. J. ve Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of Counseling Psychology, 31, 503-509.
• Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta- analytic and theoretical review of quintessential self-regularty failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65-94.
• Şirin, E. F. (2011). Academic procrastination among undergraduates attending school of physical education and sports: Role of general procrastination, academic motivation and academic self-efficacy. Educational Research and Reviews, 6(5), 447-455.
• Tuckman, B. W. (1991). The development and concurrent validity of the procrastination scale. Education and Psychological Measurement, 51, 473-480.
• Tuckman, B. W. ve Sexton, T. L. (1992). Self-believers are self-motivated; self-doubters are not. Personality and Individual Differences, 13,425-428.
• Uzun-Özer, B. (2005). Academic procrastination: Prevalence, self-reported reasons, gender difference and it’s relation with academic achievement. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Uzun-Özer, B. (2009). Academic procrastination in group of high school students: frequency, possible reasons and role of hope, Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 4(32), 12-19.
• Uzun-Özer, B. ve Sarıcaoğlu, H. (2014). An experimental study on academic procrastination: Effects of weekly homework. International Journal of Psycho-Educational Sciences, 5(5), 1-7.
• Uzun-Özer, B., Demir, A. ve Ferrari, R. J. (2009). Exploring academic procrastination among turkish students: possible gender differences in prevalence and reasons, Journal of Social Psychology, 149(2), 241-257.
• Uzun-Özer, B. ve Topkaya, N. (2011). Akademik erteleme ve sınav kaygısı. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2( 2), 12-19.
• Ünlü, H. ve Kalemoğlu, Y. (2011). Academic self-efficacy of turkish physical education and sport school students. Journal of Human Kinetics, 27, 190-203.
• Van Eerde, W. (2003). A meta-analytically derived nomological network of procrastination. Personality and Individual Differences, 35, 1401-1418.
• Vestervelt, C. M. (2000). An examination of the content and construct validity of four measures of unpublished doctoral dissertation, Carleton University, Canada.
• Washington, J. A. (2004). The relationship between procrastination and depression among graduate and professional students across academic programs: Implications for counseling. Unpublished Doctoral Dissertation, Texas Southern University, Texas/USA.
• Watson, D. C. (2001). Procrastination and the five-factor model: A facet level analysis. Personality and Individual Differences, 30,149-158.
• Wolters, C. A. (2003). Understanding procrastination from a self-regulated learning perspective. Journal of Educational Psychology, 95(1), 179-187.
• Yılmaz, M., Gürçay, D. ve Ekici, G. (2007). Akademik özyeterlik ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 253-259.
• Yorulmaz, A. (2003). Erteleme davranışının çeşitli psikolojik değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Zakeri, H., Esfahani, B. N. ve Razmjoee, M. (2013). Parenting styles and academic procrastination. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 84, 57-60.