The Effect of Physical Activity on Level of Anger among Individuals with Autism

Yıl 2018, Cilt: 20 Sayı: 3, 216 - 219, 30.12.2018

Mehmet Ilkım , Halil Tanır , Mehmet Özdemir , İbrahim Bozkurt

https://doi.org/10.15314/tsed.446092

Cited By: 2

Öz

This
study was undertaken to investigate the effect of physical activity on anger
level in autistic individuals. Study sample included parents of 40 autistic
children (n=20 experimental and n=20 control) aged 10-14 years from Malatya
Private Sevgi Yolu Rehabilitation Center. Three days a week for 16 weeks, the
experimental group did the activities of one-hour walk, jogging, double-leg
jump, and walking along a balancing beam. Individuals in the control group
continued their daily routine without participating in any activity during this
period. Anger levels of autistic individuals were identified using the Trait
Anger and Anger Expression Inventory (TAAEI) developed by Spielberger et al.
(1983) and adapted to Turkish by Özer (1994). The inventory was completed by
the parents of the individuals both in the experimental and control groups following
the 16-week activity program. The collected data was analyzed at the
significance level of 0.05 (i.e. a confidence level of 95%) in SPSS version
22.0. Statistical analysis indicated significant differences between trait
anger, controlled anger, expressed anger and suppressed anger scores (p<0.05).
The results showed that anger levels of the autistic individuals participating
in the physical activity program were lower and the physical activity in autistic
individuals helped anger control. It is recommended that autistic individuals
participate in low intensity activities for at least 3 days a week. By teaching
autistic individuals how to keep their anger under control, interpersonal and
family conflicts, feelings of guilt, low self-esteem and some behavioral (e.g. shyness, crying, unhappiness, anorexia, bulimia) and
physiological problems (e.g.
sweating, headache, difficulty in breathing) can be
avoided.

Anahtar Kelimeler

Physical activity, autism, level of anger

Kaynakça

• 1. Akçamete G, Ceber H. Kaynaştırılmış sınıflardaki işitme engelli ve işiten öğrencilerin sosyometrik statülerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 1999; 2(3): 64-74.
• 2. Cenkseven F. Öfke yönetimi becerileri programının ergenlerin öfke ve saldırganlık düzeylerine etkisi. Egitim Bilimleri ve Uygulama, 2003; 2(2): 153-167.
• 3. Certel Z, Bahadır Z. Takım sporu yapan sporcularda benlik saygısı ve sürekli öfke ve öfke ifade tarz ilişkisinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 2012; 14(2): 157-164.
• 4. Çopuroğlu YC. Mengi A. Toplumsal dışlanma ve otizm. Electronic Turkish Studies, 2014; 9(5):607-626.
• 5. Duran Ö, Eldeleklioğlu J. Öfke kontrol programının 15 ve 18 yaş arası ergenler üzerindeki etkililiğinin araştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005; 25(3):267-280.
• 6. Kökdemir H. Öfke ve öfke kontrolü. Pivolka, 2004; 3(12): 7-10.
• 7. Minshawi NF. Behavioral assessment and treatment of self-injurious behavior in autism. Child & Adolescent Psychiatric Clinics of North America, 2005; 17(1): 875-886.
• 8. Odabaşıoğlu G, Genç Y, Öztürk Ö. Otistik hastalarda kendine zarar verme davranışında naltrekson tedavisi ve iki olgu sunumu. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 2009; 19(4): 431-435.
• 9. Orsmond GI, Krauss MW, Seltzer MM. Peer relationships and social and recreational activities among adolescents and adults with autism. Journal of Autism and Developmental Disorders, 2004; 34(3): 245-256.
• 10. Özer AK. Öfke, kaygı ve depresyon eğilimlerinin bilişsel alt yapısıyla ilgili bir çalışma. Türk Psikoloji Dergisi, 1994; 9(31): 2-35.
• 11. Sarol H. Uyarlanmış rekreasyonel fiziksel aktivitenin otizmli bireylerin yaşam kalitesi üzerine etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 2013.
• 12. Sonuç A. Zihinsel engellilerde sporun öfke düzeyine etkisi, Yüksek lisans Tezi, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman, 2012.
• 13. Spielberger CD. Assessment of anger: the state-trait anger expression scale. Advances in Personality Assessment, 1983; 3 (1): 112-134.
• 14. Stigler KA., McDougle CJ. Pharmacotherapy of irritability in pervasive developmental disorders. Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America, 2008; 17(4): 739-752.
• 15. Şipal R. Zihinsel engellilerde davranış bozuklukları, Yüksek lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, 2010.
• 16. Yıldız M. Farklı liglerde yer Alan futbolcuların kişilik tipleri ile sürekli öfke, öfke ifade tarzlarının incelenmesi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 2008.