BEING A CHILD WOMAN: EARLY MARRIAGE IN TURKISH AND SYRIAN WOMEN

Yıl 2022, Cilt: 33 Sayı: 3, 799 - 810, 29.07.2022

Melike Çelik , Fatma Karasu

https://doi.org/10.33417/tsh.942915

Cited By: 2

Öz

In this study, it was aimed to examine the results on Turkish and Syrian women who married early. It was conducted with a total of 109 women, 57 Turks and 52 Syrians, who married early in Kilis province. The data were collected between June and July 2020 with a questionnaire created by researchers for the demographic data of women, causes of early marriage and health problems resulting from early marriage. The data were evaluated in the SPSS package program and chi-square and t test were used in the analysis of independent groups. Ethics committee and institution permission was obtained to carry out the study. The mean age of marriage for Turkish women who married early was 17.07±1.54, Syrian women 16.55±1.71, Turkish women the average age of giving birth to their first child 18.77±2.08, Syrian women 17.82±1.98. It was determined that 77.6% of women decided to get married early. It was found that women's health, childbearing age and being exposed to violence significantly affect women's health. A statistically significant difference was found between the mean age of women according to their status of miscarriage and early marriage negatively affecting their health status (p <0.05). It was determined that the average age of those who had miscarriage was lower. It is stated that Turkish and Syrian women got married at a very young age, the decision of marriage was mostly made by families; It was found that the age factor, the number of children, and the age of the first child were effective in miscarriage. In addition, it was determined that women and their children were negatively affected by early marriage and there is a relationship between violence and women's health.

Anahtar Kelimeler

Marriage age, early marriage, adolescent; adolescent health.

Türk ve Suriyeli Kadınlarda Erken Evlilikler

Öz

Bu çalışmada erken evlilik yapan Türk ve Suriyeli kadınlar üzerindeki sonuçlarını incelemek amaçlanmıştır. Kilis ilinde erken evlilik yapan 57 Türk, 52 Suriyeli toplam 109 kadın ile yürütülmüştür. Veriler kadınların demografik verilerini, erken evlilik nedenlerini ve erken evlilik sonucu gelişen sağlık sorunlarına yönelik araştırmacılar tarafından oluşturulan soru formu ile Haziran-Temmuz 2020 tarihleri arasında toplanmıştır. Veriler SPSS paket programında değerlendirildi ve ki-kare, bağımsız grupların analizinde t testi kullanılmıştır. Çalışmanın yürütülebilmesi için etik kurul ve kurum izni alınmıştır. Erken evlilik yapan Türk kadınların evlenme yaş ortalaması 17,07±1,54, Suriyeli kadınların 16,55±1,71 ve Türk kadınların ilk çocuğunu doğurma yaş ortalaması 18,77±2,08, Suriyeli kadınlar 17,82±1,98 olarak bulunmuştur. Kadınların %77,6’sının erken evliliğe ailelerin karar verdiği belirlenmiştir. Kadın sağlığını, çocuk doğurma yaşı ve şiddet görmenin anlamlı düzeyde etkilediği saptanmıştır. Kadınların düşük yapma ve erken evliliğin sağlık durumlarını olumsuz etkileme durumlarına göre yaş ortalamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0,05). Düşük yapanların yaş ortalamasının daha düşük olduğu saptanmıştır. Türk ve Suriyeli kadınların çok küçük yaşlarda evlendikleri, evlilik kararını çoğunlukla ailelerin verdiği; düşük yapmada yaş faktörünün, çocuk sayısının, ilk çocuğu doğurma yaşının etkili olduğu bulunmuştur. Ayrıca kadınların ve çocuklarının erken evlilikten olumsuz etkilendikleri, şiddet ve kadın sağlığı arasında bir ilişki olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Evlilik yaşı, erken evlilik, adölesan; ergen sağlığı

Kaynakça

• Abukan, B., Yıldırım, F. (2017). Toplumsal cinsiyet temelli şiddetin bir biçimi olarak erken evlilikleri önlemek için kadınların güçlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar, 10(53), 425-432.
• Aktepe, E., Atay, İ. M. (2017). Çocuk evlilikleri ve psikososyal sonuçları psikiyatride güncel yaklaşımlar. Current Approaches in Psychiatry, 9(4), 410-420.
• Burcu, E., Yıldırım, F., Sırma, Ç., Sanıyaman, S. (2015). Çiçeklerin kaderi: Türkiye’de kadınların erken evliliği üzerine nitel bir araştırma. Bilig, 73, 63-98.
• Chantler, K. (2012). Recognition of and ıntervention in forced marriage as a form of violence and abuse. Trauma, Violence, & Abuse, 13(3), 176-183.
• Christiansen, C., Gibbs, S., Chandra-Mouli, V. (2013). Preventing early pregnancy and pregnancy-related mortality and morbidity in adolescents in developing countries: the place of interventions in the prepregnancy period. J Pregnancy, 2013, 1-5.
• Coşkun, A. (2014). Toplumsal açıdan çocuk yaşta evlilikler gerçeği: hemşire ve ebenin sorumluluğu. Hemşirelikte Eğitim Ve Araştirma Dergisi, 11(3), 3-10.
• DİKASUM. (2018). Diyarbakır kadın sağlığı sorunları araştırma merkezi 28 Ocak 2013 Raporu. 09.12.2020 tarihinde http://www.cocukhaklariizleme.org/diyarbakir-kadin-sorunlarini-arastirma-uygulama-merkezi-dikasum web adresinden erişildi.
• Diyapoğlu, M., Yıldırım, F., & Purutçuoğlu, F. (2017). Kız çocuklarının erken evliliklerini önlemede erkeklerin rolü. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 17(38), 95-114.
• Goonewardene, M., Shehata, M., & Hamad, A. (2012). Anaemia in pregnancy. Best Practice and Research Clinical Obstetrics and Gynaecology, 26(1), 3-24.
• Kidman, R. (2016). Child marriage and intimate partner violence: a comparative study of 34 countries. Int J Epidemiol, 46(2), 662-675.
• Hervish, A., Feldman-Jacobs, C. (2011). "Who Speaks For Me", Population reference bureau policy brief. International planned parenthood federation (IPPF), The forum on marriage and the rights of women and girls, united nations for population association. 18.12.2020 tarihinde https://www.prb.org/wp-content/uploads/2013/11/ending-child-marriage.pdf web adresinden erişildi.
• Le Strat, Y., Dubertret, C., & Le Foll, B. (2014). Child marriage in the United States and its association with mental health in women. Pediatrics, 128(3), 524-530.
• Malabarey, O. T., Balayla, J., Klam S. L., Shrim, A., Abenhaim H,. A. (2012). Pregnancies in young adolescent mothers: a population-based study on 37 million births. J Pediatr Adolesc Gynecol, 25(2), 98-102.
• Malatyalı, M. (2014). Türkiye’de çocuk gelin sorunu. Nesne Psikoloji Dergisi, 2(3), 27-38.
• Matlabi, H., Rasouli, A., Behtash, H., Dastjerd, A., Khazemi, B. (2013). Factors responsible for early and forced marriage in Iran. Science Journal of Public Health, 1(5), 227-229.
• Mıhçıokur, S., Erbaş, F., & Akın , A. (2010). Çocuk gelinler ve beklenen olumsuz sonuçları. Sağlık ve Toplum, 1, 3-12.
• Montazeri, S., Gharacheh , M., Mohammadi, N., Rad , J., & Ardabili, H. (2016). Determinants of early marriage from married girls’ perspectives in Iranian setting: A qualitative study. Journal of Environmental and Public Health, 2016, 8-16.
• Orçan, M., & Kar, M. (2008). Türkiye'de Erken Yaşta Yapılan Evlilikler ve Risk Algısı: Bismil Örneği. Aile ve Toplum, 97-111.
• Özcebe, H., Biçer, B. (2013). Önemli bir kız çocuk ve kadın sorunu: Çocuk evlilikler. Türk Ped Arş, 86-93.
• Santhya, K., Jejeebhoy, S. (2015). Adolescents’ health and human rights. Sexual and reproductive health and rights of adolescent girls: Evidence from low-and Middle –ıncome countries. Global Public Health, 10(2), 189-221.
• Silliman, B., & Schumm, W. (2004). Adolescent perceptions of marriage and premarital couples education. Family Relations, 53(5), 513-520.
• Sivaslıoğlu, S. (2015). Ergen gebelerin sosyodemografik özellikleri ve kendilik algıları. Yayımlanmış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sosyal Pediatri Anabilim Dalı, Ankara.
• TBMM. (2010). Erken yaşta evlilikler hakkında komisyon raporu. Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu. 11.12.2020 tarihinde http://hdl.handle.net/11543/2088. web adresinden erişildi.
• TNSA. (2018). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması Suriyeli Göçmen Örneklemi. 11.12.2020 tarihinde http://www.hips.hacettepe.edu.tr/tnsa2018/rapor/2018_TNSA_Suriye_Orneklemi_OzetRapor.pdf web adresinden erişildi.
• TNSA, (2018). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması. 11.12.2020 tarihinde http://www.hips.hacettepe.edu.tr/tnsa2018/rapor/TNSA2018_ana_Rapor.pdf web adresinden erişildi.
• Trivedi, S., & Pasrija, S. (2007). Teenage pregnancies and their obstetric outcomes. Trop Doct, 27(2), 85-88. TÜİK. (2014). Çocuk gelinlere ilişkin kamuoyu duyurusu. 12.12.2020 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/duyurular/duyuru_2860.pdf? web adresinden erişildi.
• Türk Medenî Kanunu. (2011). Türk Medenî Kanunu Kanun No. 47212001. 12.12.2020 tarihinde https://www.tbmm.gov.tr/kanunlar/k4721.html web adresinden erişildi.
• UNFPA Turkey Dünya Nüfus Raporu (SWOP) 2020. 04.04.2021 tarihinde https://turkey.unfpa.org/tr/news/d%C3%BCnya-n%C3%BCfus-raporu-swop-2020 web adresinden erişildi.
• UNFPA (2020). Çocuk Yaşta, Erken ve Zorla Evliliklerin Sağlık Riskleri ve Sonuçlarına Çok Sektörlü Yaklaşım. 04.04.2021 tarihinde https://turkey.unfpa.org/sites/default/files/pub-pdf/unfpa_cyeze_sagliksonuclariraporu_turkce.pdf web adresinden erişildi.
• UNICEF. (2001). Early marrıage, chıld spouses. Italy: Innocenti Research Centre. 12.12.2020 tarihinde https://www.unicef-irc.org/publications/291-early-marriage-child-spouses.html web adresinden erişildi.
• UNICEF. (2011). Adolescence: an age of opportunıty. 12.12.2020 tarihinde https://www.unicef.org/sowc2011/pdfs/SOWC-2011-Executive-Summary-LoRes_EN_12132010.pdf web adresinden erişildi.
• UNICEF. (2013). Child Marriages: 39,000 EveryDay, 12.12.2020 tarihinde http://www.unicef.org/media/media_68114.html web adresinden erişildi.
• WHO. (2018). Girls not Brides. 12.12.2020 tarihinde https://www.girlsnotbrides.org/where-does-it-happen/ web adresinden erişildi.
• Yakıt, E., Çoşkun, A. (2014). Toplumsal açıdan çocuk yaşta evlilikler gerçeği: Hemşire ve Ebenin sorumluluğu. Hemşirelikte Eğitim Ve Araştirma Dergisi, 11(3), 3-10.
• Youth, K., Crandall, A., Cheong, Y., Osypuk, T., Bates, L., Naved, R. (2016). Child marriage and intimate partner violence in rural Bangladesh: a longitudinal multilevel analysis. Demography, 53(6), 1821-1852.