The Relationship between Smart Phone Addiction and Driver Behaviors

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 16 - 29, 30.04.2019

Serpil Büyükbaş Ehil Tekin , Burcu Tekeş

https://doi.org/10.38002/tuad.515264

Cited By: 4

Öz

According to the Turkey Statistical Institute numbers revealed in 2018, the number of mobile phone subscribers increased by 30% and reached 80637671 in the last 10 years (TurkStat, 2018). Due to this rapid increase in the use of mobile phones, the use of the phone has expanded and entered the traffic environment. In recent years, the use of smart phones in the traffic flow due to increased phone usage causes the distractions of the drivers. Distracted driving leads to many problems in the traffic environment and affects driver behavior. In this study, it is aimed to investigate the relationship between driver behavior and smartphone addiction of drivers. The sample of the study consisted of 47 females and 87 males a total of 134 participants between the ages of 18 to 42. As measurement, Driver Behavior Questionnaire (DBQ) (Lajunen & Özkan, 2004) and short-form of the Smart Phone Addiction Scale (SAS) (Noyan et al., 2015) were used. According to the hierarchical regression analysis results, smart phone addiction was found as positively related to errors, lapses, ordinary and aggressive violations. Also, ordinary violations were positively related to both gender and frequency of daily smartphone usage. Results were discussed on the framework of related literature.

Anahtar Kelimeler

driver behavior, smart phone addiction, distracted driving

Akıllı Telefon Bağımlılığı ile Sürücü Davranışları Arasındaki İlişki

Öz

Türkiye İstatistik Kurumu 2018 yılı verilerine göre
cep telefonu abone sayısı son 10 yılda %30 oranında artış göstererek 80637671’e
ulaşmıştır (Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK], 2018). Cep telefonu
kullanımındaki bu hızlı artışa bağlı olarak telefon kullanım alanları
genişlemiş ve trafik ortamına da girmiştir. Bu duruma bağlı olarak trafik
ortamında telefon kullanımı sürücülerin dikkatlerinin dağılmasına neden
olmaktadır. Dikkati dağınık sürücülük ise, trafik ortamında pek çok soruna yol
açmakta ve sürücü davranışlarını etkilemektedir. Bu bilgilerden yola çıkarak,
bu çalışmada sürücü davranışları ile sürücülerin akıllı telefon bağımlılıkları
arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini 18-42
yaş aralığındaki ehliyeti olan 47’si kadın 87’si erkek olmak üzere toplam 134
katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmada Sürücü Davranışları Ölçeği (SDÖ) (Lajunen
ve Özkan, 2004) ve Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği’nin (SAS) (Noyan,
Enez-Darçın, Nurmedov, Yılmaz ve Dilbaz, 2015) kısa formu kullanılmıştır.
Yapılan hiyerarşik regresyon analizi sonuçlarına göre, hatalar, sıradan ihlaller,
agresif ihlaller ve ihmaller ile akıllı telefon bağımlılığı arasında pozitif
yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Ayrıca, sıradan ihlaller ile cinsiyet ve
günlük akıllı telefon kullanım sıklığı arasında da pozitif yönde anlamlı bir
ilişki bulunmuştur. Çalışmanın bulguları ilgili literatür kapsamında
tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

sürücü davranışı, akıllı telefon bağımlılığı, dikkati dağınık sürücülük

Kaynakça

• Aktaş, H. ve Yılmaz, N. (2017). Üniversite gençlerinin yalnızlık ve utangaçlık unsurları açısından akıllı telefon bağımlılığı. International Journal of Social Sciences and Education Research, 3(1), 85–100. doi:10.24289/ijsser.283590
• Amerikan Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi (2011). Driver electronic device use in 2010. https://crashstats.nhtsa.dot.gov/Api/Public/ViewPublication/811517 adresinden edinilmiştir.
• Asbridge, M., Brubacher, J. R. ve Chan, H. (2012). Cell phone use and traffic crash risk: A culpability analysis. International Journal of Epidemiology, 42(1), 259–267. doi:10.1093/ije/dys180
• Bank of America (2015). Trends in Consumer Mobility Report. https://promo.bankofamerica.com/mobilityreport/assets/images/2015-Trends-in-Consumer-Mobility-Report_FINAL.pdf adresinden edinilmiştir.
• Batıgün A. D. ve Kılıç, N. (2011). İnternet bağımlılığı ile kişilik özellikleri, sosyal destek, psikolojik belirtiler ve bazı sosyo-demografik değişkenler arasındaki ilişkiler. Türk Psikoloji Dergisi, 26(67), 1–10.
• Boyce, T. E. ve Geller, E. S. (2002). An instrumented vehicle assessment of problem behavior and driving style: Do younger males really take more risks? Accident Analysis and Prevention, 34(1), 51–64. doi:10.1016/S0001-4575(00)00102-0
• Constantinou, E., Panayiotou, G., Konstantinou, N., Loutsiou-Ladd, A. ve Kapardis, A. (2011). Risky and aggressive driving in young adults: Personality matters. Accident Analysis and Prevention, 43(4), 1323–1331. doi:10.1016/j.aap.2011.02.002
• Dahlen, E. R. ve White, R. P. (2006) The Big Five factors, sensation seeking and driving anger in the predictors of unsafe driving. Personality and Individual Differences, 41(5), 903–915. doi:10.1016/j.paid.2006.03.016
• Dragutinovic, N. ve Twisk, D. (2005). Use of mobile phones while driving effects on road safety. SWOV Institude for Road Safety Research.
• Drews F. A. ve Strayer, D. L. (2008). Effects of distraction on driving performance. Driver distraction: Theory, effects and mitigation (1. baskı) içinde (s. 169-190). Boca Raton: CRC Press.
• Dünya Sağlık Örgütü (2011). Mobile Phone Use: A Growing problem of driver distraction. https://www.who.int/violence_injury_prevention/publications/road_traffic/distracted_driving_en.pdf adresinden edinilmiştir.
• Eby, D. W. ve Vivoda, J. M. (2003). Driver hand-held mobile phone use and safety belt use. Accident Analysis and Prevention, 35(6), 893–895. doi:10.1016/S0001-4575(02)00096-9
• Elander, J., West, R. ve French, D. (1993). Behavioral correlates of idividual differences in road-traffic crash risk: An examination of methods and findings. Psychological Bulletin, 113(2), 279–294. doi:10.1037/0033-2909.113.2.279
• Engelberg, J. K., Hill, L. L., Rybar, J. ve Styer, T. (2015). Distracted driving behaviors related to cell phone use among middle-aged adults. Journal of Transport and Health, 2(3), 434–440. doi:10.1016/j.jth.2015.05.002
• European Survey of Road Users Safety Attitudes (ESRA) (2016).
• Feng, J., Marulanda, S. ve Donmez, B. (2014). Susceptibility to driver distraction questionnaire: development and relation to relevant self-reported measures. Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, 2434, 26–34.
• Fındık, G., Lajunen, T. ve Özkan, T. (2018). Profesyonel sürücülerde mesleki stres ve sapkın sürücü davranışları ilişkisinde tükenmişlik seviyesinin aracı rolü. Trafik ve Ulaşım Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1–13.
• Fowler, J. ve Noyes, J. (2017, March). Are there health risks for teenagers using mobile phones? A study of phone use amongst 14–18 year olds. In Occupational Safety and Hygiene V: Selected papers from the International Symposium on Occupational Safety and Hygiene (SHO 2017), April 10-11, 2017, Guimarães, Portugal (s. 59). CRC Press.
• Gershon, P., Zhu, C., Klauer, S. G., Dingus, T. ve Simons-Morton, B. (2017). Teens' distracted driving behavior: Prevalence and predictors. Journal of Safety Research, 63, 157–161. doi:10.1016/j.jsr.2017.10.002
• Hassan, H. M. ve Abdel-Aty, M. A. (2013). Exploring the safe implications of young drivers’ behaviour, attitudes and perceptions. Accident Analysis and Prevention, 50, 361–370. doi:10.1016/j.aap.2012.05.003
• Lajunen, T. ve Özkan, T. (2004). Culture, safety culture, and traffic safety in Turkey and in Europe. The Turkish Driver Behaviour Questionnaire (T-DBQ): Validity and norms. Report no: SBB-3023. The Scientific and Technical Research Council of Turkey (TUBITAK), June 2004, Ankara, Turkey.
• Lam, L. T. (2003). Factors associated with young drivers’ car crash injury: Comparisons among learner, provisional and full licensees. Accident Analysis and Prevention, 35(6), 913–920. doi:10.1016/S0001-4575(02)00099-4
• Lepp, A., Li, J., Barkley, J. E. ve Salehi-Esfahani, S. (2015). Exploring the relationships between college students' cell phone use, personality and leisure. Computers in Human Behavior, 43, 210–219. doi:10.1016/j.chb.2014.11.006
• Latwon, R., Parker, D., Manstead, A. S. R. ve Stradling, S. G. (1997). The role of affect in predicting social behaviours: The case of road traffic violations. Journal of Applied Social Psychology, 27(14), 1258–1276. doi:10.1111/j.1559-1816.1997.tb01805.x
• Li, X., Yan, X. ve Wong, S. C. (2015). Effects of fog, driver experience and gender on driving behavior on S-curved road segments. Accident Analysis and Prevention, 77, 91–104. doi:10.1016/j.aap.2015.01.022
• Newnam, S., Mamo, W.G. ve Tulu, G.S. (2014). Exploring differences in driving behaviour across age and years of education of taxi drivers in Addis Ababa, Ethiopia. Safety Science, 68, 1–5. doi:10.1016/j.ssci.2014.02.012
• Noyan, C. O., Enez-Darçın, A., Nurmedov, S., Yılmaz, O. ve Dilbaz, N. (2015). Akıllı telefon bağımlılığı ölçeğinin kısa formunun üniversite öğrencilerinde Türkçe geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 16(1), 73–81. doi:10.5455/apd.176101
• Özer, Ö. ve Öz, B. (2018). Sürücü davranışlarının kişilerarası döngüsel model üzerindeki temsilleri. AYNA Klinik Psikoloji Dergisi, 5(1), 32–49.
• Özkan, T. ve Lajunen, T. (2005). Multidimensional traffic locus of control scale (T-LOC): factor structure and relationship to risky driving. Personality and Individual Differences, 38(3), 533–545. doi:10.1016/j.paid.2004.05.007
• Öztürk, İ. (2017). Young driver behaviors in relations to the implicit and explicit driving skills. Psikoloji Anabilim Dalı, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
• Parr, M. N., Ross, L. A., McManus, B., Bishop, H. J., Wittig, S. M. O. ve Stavrinos, D. (2016). Differential impact of personality traits on distracted driving behaviors in teens and older adults. Accident Analysis and Prevention, 92, 107–112. doi:10.1016/j.aap.2016.03.011
• Poó, F. M. ve Ledesma, R. D. (2012). A Study on the relationship between personality and driving styles. Traffic Injury Prevention, 14(4), 346–352. doi:10.1080/15389588.2012.717729
• Reason, J., Manstead, A., Stradling, S., Baxter, J. ve Campbell, K. (1990). Errors and violations on the roads. Ergonomics, 33(10-11), 1315–1332. doi:10.1080/00140139008925335
• Regan M. (2007). Driver distraction: Reflections on the past, present and future. In: Faulks IJ et al, eds. Distracted driving. Sydney, Australasian College of Road Safety, 29–73.
• Regan, M.A., Hallet, C. ve Gordon, C.P. (2011). Driver distraction and driver inattention: Definition, relationship and taxonomy. Accident Analysis and Prevention, 43(5), 1771–1781. doi:10.1016/j.aap.2011.04.008
• Regan, M. A., Lee, J. D. ve Young, K. L. (2008). Driver Distraction. CRC Press.
• Saiprasert, C., Supakwong, S., Sangjun, W. ve Thajchayapong, S. (2014). Effect of smartphone usage on driver safety level performance in urban road conditions. 11tn International Conference on Electrical Engineering/Electronics, Computer, Telecommunations and Information Technology (ETCI-CON). doi:10.1109/ECTICon.2014.6839778.
• Soliman, A., Alhajyaseen, W., Alfar, R. ve Alkaabi, İ. (2018). Changes in driving behavior across age cohorts in an Arab culture: The case of state of Qatar. Procedia Computer Science, 130, 652–659. doi:10.1016/j.procs.2018.04.116
• Sümer, N., Lajunen, T. ve Özkan, T. (2002). Sürücü davranışlarının kaza riskindeki rolu: İhlaller ve hatalar. (Sözlü sunum). Uluslararası Trafik ve Yol Güvenliği Kongresi, Ankara. http://www.trafik.gov.tr/SiteAssets/Yayinlar/Bildiriler/pdf/A4-4.pdf sitesinden edinilmiştir.
• Şata, M., Çelik, İ., Ertürk, Z. ve Taş, U.E. (2016). Akıllı telefon bağımlılığı ölçeği’nin (ATBÖ) Türk lise öğrencileri için uyarlama çalışması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 7(1), 156–169. doi:10.21031/epod.95432
• Thomée, S., Härenstam, A. ve Hagberg, M. (2011). Mobile phone use and stress, sleep disturbances, and symptoms of depression among young adults-a prospective cohort study. BMC Public Health, 11(1), 66. doi:10.1186/1471-2458-11-66
• Türkiye İstatistik Kurumu (2018, Eylül). Haberleşme Verileri.
• Uzgören, E., Şengür, M. ve Yiğit, Ü. (2013). Üniversite öğrencilerinin cep telefonu talebinde israfa yönelik davranışların analizi. Dumlupınar Üniversitesi Öğrencilerine Yönelik Bir Uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 29-44.
• Yıldız, A. ve Selek, H. S. (2018). Danger risks from mobile phones and base stations and occupational health and safety analysis. Journal of Current Researches on Social Sciences, 8(4), 547-566.
• Young, K. L., Salmon, P. M. ve Cornelissen, M. (2013). Distraction-induced driving error: An on-road examination of the errors made by distracted and undistracted drivers. Accident Analysis and Prevention, 58, 218-225. doi:10.1016/j.aap.2012.06.001
• Zhang, L., Xing, H., Qian, J., Jia, N. ve Liu, Y. (2018). How risk perception affect driving behaviors in disasters. The 4th ACM AIGSPATIAL International Workshop on Safety and Resilience – Safety and Resilience’18, Seattle: USA, doi:10.1145/3284103.3284126.
• Warner, H. W., Özkan, T., Lajunen, T. ve Tzamalouka, G. (2011). Cross-cultural comparison of drivers’ tendency to commit different aberrant driving behaviours. Transportation Research Part F: Traffic Psychology and Behaviour, 14(5), 390–399.
• Wang, Z., Zheng, Z. ve Fleiter, J. J. (2016). Does family background impact driving attitudes and risky behaviours? An investigation on Chinese young drivers. Accident Analysis and Prevention, 95, 67–77. doi:10.1016/j.aap.2016.06.025
• Watson, J. M., Memmott, M. G., Moffitt, C. C., Coleman, J., Turrill, J., Fernández, A. ve Strayer, D. L. (2016). On working memory and a productivity illusion in distracted driving. Journal of Applied Research in Memory and Cognition, 5(4), 445–453. doi:10.1016/j.jarmac.2016.06.008
• Weller, J. A. Shackleford, C. Dieckmann, N. ve Slovic, P. (2013). Possession Attachment Predicts Cell Phone Use While Driving. Health Psychology, 32(4), 379–387. doi:10.1037/a0029265
• Xu, J., Liu, J., Sun, X., Zhang, K., Qu, W. ve Ge, Y. (2018). The relationship between driving skill and driving behaviour: Psychometric adaption of the Driver Skill Inventory in China. Accident Analysis and Prevention, 120, 92–100. doi:10.1016/j.aap.2018.07.032