Amaç: Bu çalışmada Tip 2 diyabet tanısı almış bireylere tele-sağlık yoluyla verilen uzaktan eğitimin egzersiz hedefleri, fiziksel aktivite,
beslenme, ilaç alışkanlıkları ve diyabet sorunları üzerindeki etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Toplam 30 Diabetes Mellitus hastası (15 tele-eğitim, 15 rutin eğitim) ile randomize kontrollü bir çalışma
yürütülmüştür. Bireylere diyabet hakkında genel bilgiler, beslenme tedavisi, egzersiz, fiziksel aktivite, ilaç tedavisi ve akut/kronik
komplikasyonlar hakkında eğitim verilmiştir. Katılımcılar Mini Nutrisyonel Değerlendirme, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi,
Egzersiz Ölçümünde Hedef Oryantasyonu, Modifiye Morisky İlaç Uyum Ölçeği ve Diyabette Sorun Alanları Ölçeği ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: MND skorları açısından sadece rutin rehabilitasyon skorundaki düşüş anlamlıydı (p=0,041). MND skoru tele-eğitim ve rutin
rehabilitasyon grupları arasında farklılık göstermemiştir (p>0,05). Son olarak, eğitim programı diğer skorları etkilememiştir (p>0,05).
Sonuç: Çalışma sonuçları tele-eğitimin sadece beslenmeyi olumlu yönde etkileyebileceğini göstermiştir. Bununla birlikte, hem teleeğitim
hem de rutin eğitim benzer ve etkili olmayan sonuçlar sağlamıştır. Gelecekteki çalışmalar, farklı eğitim yöntemleri ile sunulan
uzaktan eğitim programlarına odaklanabilir.
Sağlık hizmetleri tele-sağlık teletıp tip-2 diyabetus mellitus
Yok
Yok
Yok
Aim: This study aimed to investigate the effectiveness of remote education given via telehealth to individuals diagnosed with Type 2
diabetes on exercise goals, physical activity, nutrition, medication habits and diabetes problems.
Material and Methods: A randomized controlled trial was conducted with a total of 30 patients with diabetes mellitus (15 tele-education,
15 routine education). Individuals were educated about general information about diabetes, nutrition therapy, exercise, physical activity,
drug therapy, and acute/chronic complications. Participants were evaluated with the Mini Nutritional Assessment, International Physical
Activity Questionnaire, Goal Orientation in Exercise Measurement, Modified Morisky Medication Adherence Scale and Problem Areas
in Diabetes Scale.
Results: In terms of MNA scores, only the decrease in the score of routine rehabilitation was significant (p=0.041). The MNA score did
not differ between the tele-education and routine rehabilitation groups (p>0.05). Finally, the education program did not affect the other
scores (p>0.05).
Conclusion: The study results showed that tele-education can only positively affect nutrition. However, both tele-education and routine
training provided similar and ineffective results. Future studies could focus on remote education programs delivered through different
educational methods.
Health care services telehealth telemedicine type-2 diabetes mellitus
Yok
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İç Hastalıkları |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Proje Numarası | Yok |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
Kabul Tarihi | 1 Ekim 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 7 Sayı: 3 |
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Obezite ve Diyabet Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin bilimsel yayım organıdır.
Web: https://obdm.beun.edu.tr/ Twitter: https://twitter.com/obezite_diyabet Instagram: https://www.instagram.com/zbeuobezitediyabet/