Çalışanların Fiziksel Aktivite Düzeyi ile Saldırganlık Düzeyi Arasındaki İlişki: Afyonkarahisar’da Bir Uygulama

Yıl 2017, , 21 - 30, 28.12.2017

Kübra Aksoy

https://doi.org/10.32706/tusbid.367322

Cited By: 3

Öz

Bu çalışmanın
amacı; Afyonkarahisar ilinde çalışan bireylerin fiziksel aktivite düzeyleri ile
saldırganlık düzeylerini tespit edip, fiziksel aktivite düzeyi ile saldırganlık
düzeyi arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmanın örneklem grubu 94 kadın,
158 erkek toplam 252 bireyden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama yöntemi
olarak ölçek tekniğinden faydalanılmıştır. Ölçekte, Craig ve ark. (2003) tarafından geliştirilen
FADA ölçeği ve Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması Madran (2013) tarafından yapılmış Buss-Perry saldırganlık ölçeği yer almıştır. Elde
edilen verilerin SPSS programında istatistiksel analizi yapılmıştır.
İstatistiksel analizlerde tanımlayıcı istatistikler, Mann-Whitney U testi ve  Kruskal-Wallis testleri uygulanmıştır. Yapılan bu
araştırmada çalışan bireylerin genel olarak fiziksel aktivite ve saldırganlık
düzeylerinin düşük olduğu, çalışan bireylerin toplam çalışma saatleri ile
fiziksel aktivite düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı, ancak
saldırganlık düzeyleri arasında anlamlı farklılık olduğu; medeni
durumun da çalışan bireylerin fiziksel aktivite ve saldırganlık
düzeylerinde  anlamlı farklılık oluşturduğu belirlenmiştir. Çalışan
bireylerin fiziksel aktivite düzeyi ile saldırganlık düzeyi arasında anlamlı
bir ilişkinin olmadığı tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Fiziksel Aktivite, Saldırganlık, Çalışan Bireyler

The Relation Between the Level of Physical Activity and Aggressiveness of Employees: An Application in Afyonkarahisar

Öz

The
purpose of this work; is to detect physical activity and agression levels of
the people working in Afyonkarahisar province and to see the relations between
their physical activity and agression levels. This survey includes a sample group; consisting of 94 women and
158 men that makes 252 people in total. As a data collecting method, the
questionnaire method is used in this survey. In the questionnaire, the FADA
scale, which was developed by Craig and ark. (2003), and Buss-Perry agression
scale, which was made by Turkish validity and credibility study Madran (2013),
are used. The datas obtained through those scales were analyzed with SPSS
programme statistically. During the statistical analysis, Mann-Whitney U and
Kruskal-Wallid descriptive statistic tests are implemented.  In this survey,
it is found out that the physical activity and agression levels of the working
people are comparatively lower, there is no meaningful difference between total
working hours of the working people and their physical activity levels, but
there is a meaningful difference between their agression levels. In addition,
their marital status have a meaningful difference and effect between their
physical activity and agression levels. It is deduced that there is no
meaningful relation between the physical activity and agression levels of the
working people (p>0,05)

Anahtar Kelimeler

Physical Activity, Agression, Working People

Kaynakça

• Akyol, A., Bilgiç, B. ve Ersoy, G. (2008) Fiziksel Aktivite, Beslenme ve Sağlıklı Yaşam. Birinci Basım, Klasmat Matbaacılık, Ankara.
• Amedahe, F.K. and Owusu-Banahene, N.O. (2007). Sex differences in the forms of aggression among adolescent students in Ghana. Research in Education, 78: 54-64.
• Arabacı, R., ve Çankaya, C. (2007). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Araştırılması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi XX (1), 1-15
• Ardıç, F., (2014).Egzersiz Reçetesi. Türk Fiz Tıp Rehab.Derg. 60.Pp.1-8.
• Arslan, C., Hamarta, E., Arslan, E., Saygın, Y. (2010). Ergenlerde saldırganlık ve kişilerarası problem çözmenin incelenmesi. İlköğretim Online, 9(1), 379-388.
• Aşcı, H., Tüzün, M., Koca, C. (2006) An examination of eating attitudes and physical activity levelsof Turkish University students with regard to self-presentational concern. Eating Behaviors, 7: 362–367
• Buckworth, J. and Nigg, C. (2004).Physical Activity, Exercise, and Sedentary Behavior in College Students. Journal of American College Health. 53(1): 28-34
• Bulut, S. (2010). Bir fizik tedavi ve rehabilitasyon eğitim ve araştırma hastanesinde görev yapan personelin fiziksel aktivite düzeyi ve ilgili faktörlerin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Burton, N.W. and Turrell, G. (2000). Occupation, hours worked , and leisure – time physical activity. Prev. Med. 31. 673-681.
• Brown, D.W., Balluz, L.S. and Heath, G.W. (2003) Associations between recommended levels of physical activity and health-related quality of life. Findings from the 2001 Behavioral Risk Factor Surveillance System (BRFSS) survey. Prev Med.,37: 520–8.
• Caz, Ç., Göksel, A.G., Yazıcı, Ö.F., Belli, E. (2015). Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde Görevli Personellerin Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi Cilt:17,Sayı:2,9-19.
• Dodge, K.A., Crick, N.R. (1990). Social information processing bases of aggressive behavior children. Personality and Social Psychology Bulletin, 53,1146-1158.
• Doğu, G.A. (2017). Halkoyunları Hakemlerinin Tükenmişlik Düzeyleri İle İş Doyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Akademik Bakış Dergisi,62;138-145
• Efilti, E. (2006). Ortaöğretim kurumlarında okuyan öğrencilerin saldırganlık denetim odağı ve kişilik özelliklerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
• Erdoğan, M., Certel, Z., Güvenç, A. (2011). Masa Başında Çalışanlarda Fiziksel Aktivite Düzeyi : Obezite ve Diğer Özelliklere Göre İncelenmesi. Spor Hekimliği Dergisi Cilt: 46, S. 97-107.
• Genç, M., Eğri, M., Kurçer, M.A., Kaya, M., Pehlivan, E., Karaoğlu, L., Güneş, G. (2002) Malatya Kent Merkezindeki Banka Çalışanlarında Fizik Aktivite Sıklığı. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 9(4) 237-240.
• Gergen, K..J., Gergen, M.M. (1986). Social psyclogy, New York, N.Y:Springer- Verlan.
• Giray, C., Salman, G., (2008). Fenerbahçe taraftarlarının takımlarına yönelik psikolojik bağlılıkları ile saldırganlıkla ilgili tutumları arasındaki ilişki. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergi,13,147-157.
• Gormly, A.V., Brodzinsky, D.M., (1993). Life-Span Human Development. Orlando.
• Gümüş, H., Yetim, A.A., Tortop, Y., Işık, Ö. (2014). Bireysel Temas Gerektiren Mücadele Sporlarından Muaythai ve Güreş Sporcularının Saldırganlık Davranışlarının Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. ‘SSTB International Refereed Academic Journal Of Sports, Health &Medical Sciences,12(4),1-13.
• Huesmann, L. R. (1988). An Information Processing Model forthe Development of Aggression. Aggressive Behavior, 14, 13-24.
• Işık, Ö., Özarslan, A., Bekler, F. (2015). Üniversite Öğrencilerinde Fiziksel Aktivite Uyku Kalitesi ve Depresyon İlişkisi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9 (Special Issue),65-73.
• Karataş, Z. (2008). Lise Öğrencilerinde Öfke ve Saldırganlık. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 17, Sayı 3, s.277-294.
• Konter, E.(2006). Spor psikolojisi el kitabı. Nobel basımevi. Ankara, s:123.
• Korkut, F. (2002). İfade Edici Saldırganlık Ölçeğinin (ISÖ) Türkçeye Uyarlanması Üzerine Bir Ön Çalışma. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (23), 48–53.
• MacAuley, D. (1994). A history of physical activity, health and medicine. Journal of the Royal Society of Medicine, 87, 32-35.
• Orpinas, P., Murray, N., Kelder, S. (1999). Parental influences on students’ aggressive behaviors and weapon carrying. Healt Educ Behav, 26 (6): 774787.
• Özdevecioğlu, M., Can, Y., Akın, M. (2013). Organizasyonlarda pozitif ve negatif duygusallık ile bireysel ve örgütsel saldırganlık arasındaki: fiziksel aktivitelere katılımın rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(2):159-172.
• Özer, D. ve Baltacı, G. (2008). İş Yerinde Fiziksel Aktivite. Klasmat Matbaacılık, Ankara.
• Öztürk, M. (2005) Üniversitelerde Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerliliği ve Güvenirli ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Belirlenmesi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Pitta, F., Troosters, T., Probst, V. S., Spruit, M. A., Decramer, M., & Gosselink, R. (2006). Quantifying physical activity in daily life with questionnaires and motion sensors in COPD. European respiratory journal, 27(5), 1040-1055
• Savcı, S., Öztürk, M., Arıkan, H., İnal-İnce, D., Tokgözoğlu, L. (2006) Physical activity levels of university students. Archieves of Turkish Cardiology. 34(3), 166-172.
• Tazegül, Ü., Ersoy, A., Sançaklı, H. (2011). Futbol Seyircisinin Saldırganlık Düzeyinin Sosyodemografik Açıdan İncelenmesi. USAD Cilt 3 Sayı 2.
• Tekkanat, Ç. (2008). Öğretmenlik Bölümünde Okuyan Öğrencilerde Yaşam Kalitesi ve Fiziksel Aktivite Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Denizli, 64s.
• Thompson,W., Gordon, N., Pescatello, L.S. (2009). ACSM’s Guidelines for Exercise Testing and Prescription. 8th ed. Baltimore, MD: Lippincott Williams& Wilkins; Pp. 253-5.
• Tuzgöl, M. (1998). Ana-baba tutumları farklı lise öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Vaizoğlu, S., Akça, O., Güler, Ç., Omar, A.H., Çoşkun, D., Güler, Ç. (2004). Genç Erişkinlerde Fiziksel Aktivite Düzeyinin Belirlenmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni 3(4)
• Yıldırım, İ., Özşevik, K., Özer, S., Canyurt, E., ve Tortop, Y. (2015). Üniversite Öğrencilerinde Fiziksel Aktivite İle Depresyon İlişkisi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi Cilt 9, Özel Sayı; 32-39.
• Yıldırım, İ., Yıldırım, Y., Ersöz, Y., Özkan, I. Saraçlı, S., Karagöz, Ş., ve Yağmur, R. (2017). Egzersiz Bağımlılığı, Yeme Tutum ve Davranışları İlişkisi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri, Dergisi,12(1):43-54