METROPOLLERDE ÖNEMLİ BİR REALİTE: GÖÇ, ÇOCUK SUÇLULUĞU VE SOSYAL HİZMET ODAĞINDA ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 2, 142 - 155, 12.12.2017

Burak Miraç Gönültaş , Görkem Kelebek

Öz

Yıllar
içinde iç göçün metropoller ekseninde artması, göç edenler tarafından belirli
sosyal sorunlara yer açmaktadır. Özellikle göç eden çocukların, suça
sürüklenmesindeki oranın önemli bir yerde durması çocuğun içerisinde bulunduğu
çevreden etkilendiğinin bir göstergesidir. Sosyal uyumsuzluk, toplumsal
değişim, olumsuz çevresel faktörler ve sosyal adaletsizlik sorunlarını ele
alarak göç ile gelen çocukların karşılaştıkları olumsuzluklar üzerinde
durulmuştur. Çalışma kapsamında, en fazla göç alan Antalya, İstanbul,
Diyarbakır ve Adana metropollerinde suça sürüklenen çocuklar ile yapılmış
araştırmalar ele alınarak, göç ve suç bağlamında bir betimleme yapılmıştır. Bu
amaçla bu şehirlerde yapılmış göç ve çocuk suçluluğunu ele alan çalışmaların
verileri çeşitli değişkenler bağlamında ele alınmıştır. Çalışma kapsamında
ortaya çıkan en önemli veri; göç eden çocukların suça sürüklenme konusunda risk
altında olduğu çıkarsamasıdır. Ortaya çıkan bulgular minvalinde ise, sosyal
hizmetin bütüncül bakış açısı ile öneriler sunularak, göç sonrası çocukların
suça sürüklenme ihtimalini azaltmak, sosyal entegrasyonlarını sağlamak ve var
olan hizmet modellerini geliştirmek amacıyla öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Göç, suçluluk, sosyal hizmet, suça sürüklenen çocuklar, kriminoloji

Kaynakça

• Algan, N. (1998). Adana Ilinde Kentleşme: Kentleşmeyi Etkileyen Faktörler Ve Yarattığı Sorunlar. Çukurova Üniversitesi, İİBF Dergisi, 2(1): 105-119. Ayan, S. (2011). Suçlu Kim? Türkiye’de Çocuk Suçluluğu. Ütopya Yayınevi: Ankara Bahar, O., ve Bingöl, F. K. (2010). Türkiye’de İç Göç Hareketlerinin İstihdam Ve İşgücü Piyasalarına Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2): 43-61. Çelik, F. (2007). Interior Immigration:1980-2000. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(1), 87-109 Elibol S. (1998). Malvarlığına Yönelik Suç İşlemiş 11-15 Yaş Arası Çocukların Sosyodemografik Özellikleri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, Adli Tıp Enstitüsü: İstanbul. Ergündüz, Ş. (2010). Çocuk Suçluluğunda Çocuk İstismarı Olgularının Değerlendirilmesi (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü: İstanbul. Erkan, R. ve Erdoğdu, Y. (2006). Göç ve Çocuk Suçluluğu, Aile ve Toplum. Eğitim ve Kültür Dergisi, 3(9): 79-91. GAP Bölge Kalkınma İdaresi Başkanlığı (1994). Population Movements in South Anatolian Project(GAP) Zone, Ankara. Gönültaş, M.B. (2009). Adana İlinde Mala Ve Şahsa Karşı Suç Işleyen Çocukların Sosyodemografik Özelliklerinin Ortaya Konulması (Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi): Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü: Adana. Gönültaş, M.B. ve Sağlam, A. (2012). Çocuk Suçlarını Önleme Adına Örnek Bir Proje: Yaşam Koçlarıyla Umut Yıldızı Projesi. Suç Önleme Sempozyumu Postkonferans Kitabı: Bursa Gönültaş, M.B. ve Hilal, A. (2012). Çocuk Suçluluğunda Göç Faktörü: Adana Örneği, Adli Tıp Dergisi, 26(3), 156-165 Gönültaş, M.B. (2016). Çocuk Suçlulu. ğunun Gelişim Aşamaları. (Ed. D. Yücel ve MB Gönültaş), Adli Sosyal Hizmet:Yaklaşım ve Müdahale. Nobel Yayınevi: İstanbul Hancı, H. (1999). Çocuk Suçluluğuna Yol Açan Sosyal Bir Yara, İç Göçler ve Çarpık Kentleşme. (Erişim adresi: http://www.med.ege.edu.tr, Erişim Tarihi:01.11.2017) Karataş, Z. (2017). Çocuklara yönelik denetimli serbestlik uygulamalarında sosyal hizmet müdahalesinin önemi, Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1-20. Merton, R (2009). Social structure and anomie. (Ed. Siegel, L ve Welsh, B), Social Structure, Process, Culture And Delinquency. (pp.126-128, 10th ed). Juvenile Delinquency: Theory, Practice and Law, Wadsworth Cangage Leraning: USA. Ögel, K. (2007). Drug Abuse And Addiction, Child And Adolescent Disruptive Behaviours. Yeniden Sağlık ve Eğitim Derneği Yayınları: İstanbul. Öter, A. (2005). Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri Antalya Örneği (Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü: Isparta Özen, S., Ece, A., Oto, R., Tirasci, Y., & Goren, S. (2005). Juvenile Delinquency İn A Developing Country: A Province Example İn Turkey. International Journal of Law and Psychiatry, 28(4), 430-441. Siegel, L. ve Welsh, B. (2009). Social structure, process, culture and delinquency. Juvenile Delinquency: Theory, Practice and Law. Wadsworth Cangage Leraning: USA. Thompson, N. (2013). Kuram ve Uygulamada Sosyal Hizmeti Anlamak (Ed. Ö. Cankurtaran Öntaş ve B. Hatipoğlu Eren). Ankara: Dipnot. Tolan, B. (1981). Çağdaş Toplumun Bunalımı, Anomi ve Yabancılaşma. Ankara: Ankara İktisadi ve Ticaret Akademisi. TÜİK (2015). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları 2014. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=18616, Erişim Tarihi: 01.03.2016. Yıldırım, A. (2004). Kentleşme Ve Kentleşme Sürecinde Göçün Suç Olgusu Üzerindeki Etkileri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.