Türkçe Öğretmenlerinin Temel Dil Becerileri Ölçme ve Değerlendirme Sistemine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Yıl 2024, , 303 - 316, 30.10.2024

Vafa Savaşkan , Nurşah Özer

https://doi.org/10.32960/uead.1524502

Öz

Dil becerileri bir dilin temel yapı taşlarını oluşturmaktadır. Bu becerilerin bireylere kazandırılması, Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda belirlenen kazanımlar aracılığıyla gerçekleştirilir. Geleneksel ölçme ve değerlendirme sistemlerinde genellikle okuma ve yazma becerileri ölçülürken dinleme ve konuşma becerileri öğretmenler tarafından göz ardı edilmektedir. Güncellenen ölçme ve değerlendirme sistemi ise bu eğilimi ortadan kaldırarak her beceri için ayrı bir ölçme süreci sunmaktadır. Bu bağlamda bu araştırmanın amacı, Türkçe öğretmenlerinin güncellenen ölçme ve değerlendirme sistemi hakkında görüşlerini incelemek ve bu görüşler doğrultusunda -varsa- sistemin eksikliklerinin veya sınırlılıklarının neler olduğunu belirlemektir. Bu amaçla araştırmacılar tarafından yarı yapılandırılmış görüşme formu oluşturulmuş ve Artvin ili Merkez ilçesinde görev yapmakta olan Türkçe öğretmenleri ile görüşülerek mevcut veriler toplanmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim (fenomenoloji) deseni tercih edilmiştir. Verileri toplamak için araştırmacıların geliştirdiği sorulardan oluşan bir görüşme formu; araştırmaya katılım sağlayan Türkçe öğretmenlerinin bazı demografik özelliklerini belirlemek amacıyla bir anket formu kullanılmıştır. Veriler analiz edilirken içerik analizi yönteminden faydalanılmıştır. Elde edilen bulgular araştırmacı tarafından sınıflandırılmış, tablolara aktarılmış ve yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda Türkçe öğretmenleri güncellenen Türkçe dersi ölçme ve değerlendirme sisteminin zaman açısından sınırlılık oluşturduğunu, kalabalık sınıflarda uygulamanın güç olduğunu ifade etmişlerdir. Çalışma sonucunda ulaşılan bulgulara yönelik öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Türkçe eğitimi, Türkçe dersi, temel dil becerileri

Evaluation of Turkish Teachers Opinions on the System for Measuring and Evaluating Basic Language Skills

Öz

Language skills form the fundamental building blocks of a language. The acquisition of these skills is achieved through the objectives outlined in the Turkish Language Course Curriculum. While traditional assessment systems tend to focus primarily on reading and writing skills, listening and speaking skills are often overlooked by teachers. The updated assessment system, however, eliminates this tendency by offering a separate evaluation process for each skill. In this context, the aim of this study is to examine the views of Turkish language teachers regarding the updated assessment system and to identify any shortcomings or limitations of the system, if any, based on these views. For this purpose, a semi-structured interview form was created by the researchers, and data were collected through interviews with Turkish language teachers working in the Central district of Artvin province. The phenomenology design, one of the qualitative research methods, was preferred in the study. To collect data, question interview form developed by the researchers and a survey form aimed at determining some demographic characteristics of the participating Turkish language teachers were used. The data were analyzed using the content analysis method. The findings were classified, tabulated, and interpreted by the researcher. As a result of the study, Turkish language teachers expressed that the updated Turkish language course assessment system poses time limitations and is challenging to implement in crowded classrooms. Recommendations were provided based on the findings of the study.

Anahtar Kelimeler

Turkish education, Turkish lesson, basic language skills

Kaynakça

• Adalı, O. (2003). Anlamak ve anlatmak. Pan.
• Akyasani M., & Moralı, G. (2023). Türkçe öğretmenlerine göre konuşma etkinlikleri konuşma becerisini nasıl etkilemektedir?. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3), 308-323.
• Arıcı, A. F. (2018). Okuma eğitimi. Pegem Akademi.
• Arslan, M. (2017). Ana dili olarak Türkçe öğretimi ve temel dil becerilerinin gelişiminde karşılaşılan sorunlar. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(46), 63-77. http://dx.doi.org/10.16992/ASOS.12256
• Aydın, M., & Uçgun, D. (2020). Ortaokul Türkçe dersi sınav sorularının prog’ramdaki kazanımlara göre incelenmesi. Ana Dili Eğitim Dergisi, 8(2), 343-356. https://doi.org/10.16916/aded.678478
• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388. https://doi.org/10.31592/aeusbed.598299
• Çarkıt, C. (2018). Ortaokul Türkçe derslerinde dinleme becerisinin değerlendirme sürecine yönelik öğretmen görüşleri. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 5(27), 2782-2793. https://doi.org/10.26450/jshsr.691
• Demir, S., & Özdil Gül, B. (2019). Öğretmen görüşlerine göre ortaokul öğrencilerinin konuşma becerileri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3), 865-881.
• Garip, S., & Göçer, A. (2022). Türkçe dersi etkileşimli sınıf ortamlarında dinleme becerisinin gelişimi ve değerlendirilmesi. Journal of Multidisciplinary Studies in Education, 6(4), 112-132.
• Göçer, A., & Çaylı, C. (2018). Ortaokul Türkçe derslerinde dinleme becerisinin gelişimine yönelik öğretmen uygulamaları. Trakya Eğitim Dergisi, 9(3), 456-476. Doi: 10.24315/ tred.456694
• Güneş, F. (2021). Türkçe öğretimi yaklaşım ve modeller. Pegem Akademi.
• Karadağ, B. F. (2018). Yazma becerisini ölçmek için ayrılan sınav süresinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Çocuk Edebiyat ve Dil Eğitim Dergisi, 1(1), 20-38.
• Karatay, H., & Dilekçi, A. (2019). Türkçe öğretmenlerinin dil becerilerini ölçme ve değerlendirme yeterlikleri. Milli Eğitim, 48(1), 685-716.
• Kırımlı, B., & Yiğit, F. (2014). Türkçe öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme yöntemlerini uygulama biçimleri ve uygulamada karşılaştıkları sorunlar. Turkish Studies, 9(3), 1621-1639. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.6501
• Kurudayıoğlu, M. & Çetin, Ö. (2015). Temel beceriler ve Türkçe öğretimi. Ana Dili Eğitim Dergisi, 3(3), 1-19. https://doi.org/10.16916/aded.65619
• MEB. (2006). Türkçe dersi öğretim programı. Millîi Eğitim Bakanlığı.
• Melanlıoğlu, D., & Tayşi Karakuş, E. (2013). Türkçe öğretim programındaki dinleme kazanımlarının ölçme ve değerlendirme yöntemleri bakımından sınıflandırılması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6), 23-32.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook (Second Edition). SAGE.
• Özbay, M., & Melanlıoğlu, D. (2012). Türkçe öğretim programlarının dinleme becerisi bakımından değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7(1), 87-97. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2941
• Saban, A. (2008). Okula ilişkin metaforlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yöntemi (55), 459-496.
• Tabak, G., & Göçer, A. (2014). Dinleme becerisine yönelik alternative ölçme ve değerlendirme araçları. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 250-272. Doi: 10.14686/BUEFAD.201428181
• Temizyürek, F., Erdem, İ., & Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi. Pegem Akademi.
• Topçuoğlu Ünal, F., & Degeç, H. (2012). Öğretmen görüşlerine göre konuşma eğitiminde karşılaşılan sorunlar. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(7), 735-750. http://dx.doi.org/10.9761/JASSS178
• Tosun, D., & Aydın, S. (2013). Konuşma eğitimine yönelik hazırlanan kitaplarda yer alan ses özellikleri konularının değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (35),15-32
• Ungan, S. (2007). Yazma becerisinin geliştirilmesi ve önemi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), 461-472.
• Üstüner, A., & Şengül, M. (2004). Çoktan seçmeli test tekniğinin Türkçe öğretimine olumsuz etkileri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 197-208.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin.