2017 Türkçe Dersi Öğretim Programında Bilgi Okuryazarlığı Becerileri

Yıl 2017, Cilt: 10 Sayı: -ERTE Özel Sayısı, 267 - 286, 31.12.2017

Mehmet Soyuçok

Öz

Bilgi ve iletişim teknolojilerindeki hızlı
gelişmeler, okuryazarlık tanımını değiştirdiği gibi yeni okuryazarlık türlerini
de ortaya çıkarmıştır. Bu okuryazarlık türlerinden biri de bilgi
okuryazarlığıdır. Bilgi okuryazarlığı genel olarak, bilgiye ulaşma yollarını
bilme, bilgiyi kullanma, yeniden yapılandırma ve etik şekilde paylaşma olarak
tanımlanmaktadır. Öğretim programı Öğretim programının güncel ve öğrencinin ihtiyaçları
doğrultusunda olması gerektiği göz önünde bulundurulduğunda bu programlarda
bilgi okuryazarlığı becerilerine yer vermenin şart olduğu ortadadır. Buradan
hareketle bu çalışmada öğretim programlarında yer alan bilgi okuryazarlığı
becerileri ele alınmıştır. Çalışmaya veri sağlarken American Library Assocation
tarafından hazırlanan ve internetten indirilen “Information
LiteracyCompetencyStandartsforHigherEducation” adlı kitapçıkta yer verilen
bilgi okuryazarlığı becerileri baz alınmış ve 2017 Türkçe Öğretim Programı’nın
açıklamalar, ilkokul kazanımları ve ortaokul kazanımları bu kitapçıkta
belirtilen beceriler doğrultusunda incelenmiştir. Bulgular ve yorumlar, her alt
problemin kendi başlığı altında tablolar halinde verilmiştir. Sonuç olarak ise
programın bilgi okuryazarlığı becerilerini kazandırma açısından zayıf olduğu ve
geliştirilmesi gerektiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Okuryazarlık, Bilgi okuryazarlığı, Öğretim Programı

Kaynakça

• Akbaş, O.,& Özdemir, S. M. (2002). Avrupa Birliğinde yaşam boyu öğrenme. Milli Eğitim Dergisi, 155(156), 112-126. ALA (American Library Assocation). (2000). Information LİteracyCompetencyStandartsforHigherEducation. http://www.ala.org/acrl/standards/informationliteracycompetency. Aldemir, A. (2003). Bilgiye erişimde yeni yaklaşım: Bilgi Okuryazarlığı. Aytaç Yıldızeli, Canan Duran, Hatice Kübra Bahşişoğlu. Ankara, 25-26. Burgul Adıgüzel, F. (2016). Çocuk Kitaplarıyla Okuma Sevgisi ve Alışkanlığı Kazandırma. Çer, E.(Ed.) Türkçe Öğretimi ve Çocuk Edebiyatı. Ankara: Anı. Calp, M. (2010). Özel Öğretim Alanı Olarak Türkçe Öğretimi. İstanbul: Nobel. Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları. Demirel, Ö. (2012). Eğitimde program geliştirme. İstanbul: Pegem Akademi. Doyle, Christian S. Information Literacy in an Information Society: A Conceptforthe Information Age. SyracuseUniversity, New York. 1994, s. 7. Akt. Polat, C. (2006). Bilgi çağinda üniversite eğitimi için bir açilim: bilgi okuryazarliği öğretimi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 12(30). Epçaçan, C. (2009). Okuduğunu anlama stratejilerine genel bir bakış-a general viewtothereadingcomprehensıonstrategies. Göçer, A. (2007). Türkçe Öğretimi. Niğde: Öncü Kitap. Gündüz, O.,& Şimşek, T. (2011). Okuma Eğitimi. İstanbul: Grafiker. Kaili Çeltek, A. (2009). Türkçe Okuma Kitabı. Ν. E. Uzun, M. E. Gökmen, & C. Kurt (Haz.), Yabancı Dil olarak Türkçe öğretiminde yeni çalışmalar: 8. Dünyada Türkçe öğretimi Sempozyumu Bildirileri.Αnkara: Ankara Üniversitesi Basımevi, 134-145. Karahüseyinoğlu, B. (2002). Okuma Zorluklarını Gidermede Bireyselleştirilmiş Öğretim Materyallerinin Etkililiği. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Karataş, Z. (2015). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştirma Yöntemleri. Manevi temelli sosyal hizmet araştırmaları dergisi, 1(1), 62-80. Kavcar, C., Sever, S., &Oğuzkan, A. F. (1997). Türkçe Öğretimi: Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. İstanbul: Engin. Keskin, F.. (2013). Yetişkinlik Döneminde Okuma. A. Okur (Ed.) Yaşam Boyu Okuma Eğitimi. (223-240). Ankara: Pegem Akademi. Koçak, K. (1993). Eğitim Programı. Türkçe Öğretimi ve Sorunları. Türk Eğitim Derneği 11. Toplantısı 25-26 Ağustos 1993.Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları. Korkut, E.,& Akkoyunlu, B. (2008). Yabancı dil öğretmen adaylarının bilgi ve bilgisayar okuryazarlık öz-yeterlikleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(34). Kurbanoğlu, S.,& Akkoyunlu, B. (2001). Öğrencilere bilgi okuryazarlığı becerilerinin kazandırılması üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(21). Kurbanoğlu, S. S. (2010). Bilgi okuryazarlığı: Kavramsal bir analiz. Türk Kütüphaneciliği, 24(4), 723-747. Kurudayıoğlu, A. G. M. (2003). Konuşma Eğimi ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik Etkinlikler. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13(13), 287. Kuş, Z. (2013). Politik Okuryazarlık ve Aktif Danışmanlık. Gençtürk, E. & Karatekin, K. (Ed). Sosyal Bilgiler İçin Çoklu Okuryazarlıklar. Ankara: Pegem Akademi. MEB Öğretim Programlarını İzleme ve Değerlendirme Sistemi. (2017).Türkçe Dersi Öğretim Programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=222 Şeref, İ. (2015). Türkçeyi Yeni Öğrenen Yemenli Öğrencilerin Temel Seviyedeki Hikâye Kitaplarını Anlama Düzeyleri.International Journal of Languages’ EducationandTeaching, ISSN: 2198 – 4999. 1491-1502. Temizkan, M. (2009). Metin Türlerine Göre Okuma Eğitimi. Ankara: Nobel. Yıldız, C. (2010). Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. İstanbul: Pegem Akademi.