THE RELATIONSHIP BETWEEN ORGANIZATIONAL SILENCE AND LIFE SATISFACTION: A RESEARCH ON FOUNDATION UNIVERSİTY ACADEMICIANS

Yıl 2020, Sayı: 3, 98 - 126, 25.06.2020

Merve Akbaş , Nilay Gemlik , Ramazan Özgür Çatar

Öz

Organizational silence means that employees knowingly hide their information, ideas or opinions from their managers in the face of developing events related to their work or the institution they work for. Life satisfaction is the individual's positive assessment of all areas in his life according to the criteria created by himself. The purpose of this study is to examine the relationship between the organizational silence levels and life satisfaction of academics and to identify possible differences in terms of demographic variables. The study group of the research consists of 106 academicians who were selected by random sampling at two foundation universities in Istanbul. “Demographic Information Scale” prepared by the researcher as a data collection tool, “Organizational Silence Scale” developed by Dyne, Ang and Botero (2003) and adapted to Turkish by Karacaoğlu and Cingöz (2009) and Diener, Emmons, Larsen and “Life Satisfaction Scale”, which was developed by Griffin (1985) and adapted to Turkish by Köker (1991), was used. The data obtained in the study planned as cross-sectional descriptive were analyzed and interpreted in SPSS 15 statistical package program.

Anahtar Kelimeler

Voice, Organizational Silence, Life Satisfaction, Academician

ÖRGÜTSEL SESSİZLİK VE YAŞAM DOYUMU İLİŞKİSİ: VAKIF ÜNİVERSİTESİ AKADEMİSYENLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Öz

Örgütsel sessizlik, çalışanların yaptıkları iş ya da çalıştıkları kurumla alakalı gelişen olaylar karşısında, bilgi, fikir ya da görüşlerini yöneticilerinden bilerek saklamaları anlamına gelmektedir. Yaşam doyumu, bireyin kendisi tarafından oluşturulan kriterlere göre hayatındaki tüm alanları pozitif olarak değerlendirmesidir. Bu araştırmanın amacı, akademisyenlerin örgütsel sessizlik düzeyleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişkiyi incelemek ve demografik değişkenler açısından olası farklılıkları tespit etmektir. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul ilinde iki vakıf üniversitesinde görev yapan tesadüfî örnekleme yolu ile seçilen 106 akademisyen oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından hazırlanan “Demografik Bilgiler Ölçeği”, Dyne, Ang ve Botero (2003) tarafından geliştirilip, Karacaoğlu ve Cingöz tarafından (2009) Türkçe’ye uyarlanan 15 maddelik “Örgütsel Sessizlik Ölçeği” ve Diener, Emmons, Larsen ve Griffin (1985) tarafından geliştirilip, Köker tarafından (1991) Türkçe’ye uyarlanan 5 maddelik “Yaşam Doyumu Ölçeği” kullanılmıştır. Kesitsel tipte tanımlayıcı olarak planlanan araştırmada elde edilen veriler SPSS 15 istatistik paket programında analiz edilerek yorumlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

ses, örgütsel sessizlik, yaşam doyumu, akademisyen

Kaynakça

• Acaray, A., Şevik, N. (2016). Küresel Boyutların Örgütsel Sessizliğe Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 34 (4), 1-18.
• Akan Balkan, B. ve Oran, Ç.F. Akademisyenlerin Örgütsel Sessizlik Algıları: Konuya İlişkin Bir Uygulama. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2017; 6 (5): 72-90.
• Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). Örgütsel Sessizlik İle Algılanan Bireysel Performans, Örgüt Kültürü Ve Demografik Değişkenler Arasındaki Etkileşim. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (28), 24–52.
• Algın, İ. (2014). Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
• Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları ve Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 4(6). 136-147.
• Bayram, A. Çetinkaya, G. ve Yıldırım, Y. “The Relationship Between Organizational Silence And Life Satisfaction In Football Referees”. Press Academia Procedia, 3 (1) (2017): 423-430.
• Bulut Serin, N., & Aydınoğ lu, N. (2013). Investigation of Life Satisfaction Predictors of School Counsellors. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 53/A p.345-360.
• Cakinberk Karaca, A., Dede, N. ve Yılmaz, G. “Relationship Between Organizational Trust And Organizational Silence: An Example of Public University.”Journal of Economics Finance and Accounting, 1(2) (2014): 91-105.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde İş Gören Sessizliği, Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
• Çakıcı, A. (2008). “Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 17, Sayı: 1, 117-134.
• Çakıcı, A. ve Çakıcı, A. C. (2007). İşletmelerde Sessiz Kalınan Konular: Otel İşletmelerinde Bir Araştırma. I. Ulusal Türkiye Turizmi Kongresi Bildiri Kitabı, Sakarya.
• Dedahanov, A. T. ve Rhee, J. (2015). Examining the Relationships Among Trust, Silence and Organizational Commitment. Management Decision, 53(8), 1843–1857.
• Deniz, M. E. (2006). The Relationships Among Coping With Stress, Life Satisfaction, Decision Making Styles And Decision Self-Esteem: An Investigation On Turkish University Students. Social Behavior and Personality, 34(9), 1161–1170.
• Diener, E.,Emmons R.A., Larsen, R.J., Griffin, S. (1985). The Satisfaction with Life Scale. Journal of Personality Assessment, 49(1),71-75.
• Doğan, B. Moralı, S. (1999), Üniversite Elemanlarının Sporla İlgili Tutumları ile Yaşam ve İş Doyum Düzeylerinin Spor Yapma Alışkanlıkları İle İncelenmesi, Celal Bayar Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(1 ), 16-27.
• Ephratt, M. The Functions of Silence. Journal of Pragmatics, 2008, 40, 1909-1938 Akt. Erkan Yaman, Kayhan Ruçlar, Örgüt Kültürünün Yordayıcısı Olarak Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2014, 4(1), s.37.
• Göksel, A. ve Gülden G. “Kuşaklar Arası Farklılaşma: X ve Y Kuşaklarının Örgütsel Sessizlik Davranışı Bağlamında Analizi”. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3)(2017): 807-828.
• Harlos, K. P. (2001). When Organizational Voice Systems Fail. The Journal of Applied Behavioral Science. 37 (3), 324-342.
• Hirschman, A. O. (1970). Exit, Voice and Loyalty. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Janssen, O. - de Vries, T. - Cozijnsen, A. J. (1998) Voicing By Adapting And Innovating Employees: An Empirical Study on How Personality And Environment Interactto Affect Voice Behavior Human Relations, 51(7); 945-967.
• Karacaoğlu, K. Cingöz, A. (2009). “ İş Gören Sessizliğinin Kaynağı Olarak Liderlik Davranışı ve Örgütsel Adalet Algısı”, 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiri Kitabı, Eskişehir Osmangazi Üniv., 700-707, Eskişehir.
• Karacaoglu Korhan ve Cengiz Küçükköylü.(2015) “İşgören Sessizliğinin Örgütsel Sinizme Etkisi: Kamu Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”. Ege Akademik Bakış, 15(3); 401-408. Koçel, T. (2014). İşletme Yöneticiliği (9. bs.). İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Korsgaard M. Audrey, Bruce m. Meglino ve Scott W. Lester,«Beyond Helping: Do Other-Oriented Values Have Broader Implications In Organizations?» Journal Of Applied Psychology, 82 (1) (1997): 160.
• Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Maynes, T. D. - Podsakoff, P. M. (2014) Speaking More Broadly: An Examination of The Nature, Antecedents, And Consequences Of An Expanded Set Of Employee Voice Behaviors Journal of Applied Psychology, 99(1); 87-112.
• Milliken, F.J.,Morrison, E.W., Hewlin, P.F. (2003). “An Exploratory Study Of Employee Silence: Issues That Employees Don’t Communicate Upward and Why”, Journal of Management Studies, Vol: 40, No: 6, 1453- 1476.
• Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A Barrier To Change And Development in a Pluralistic World. Academy of Management Review.2000; 25(4): 706-725. Noelle‐Neumann, E. (1974). The Spiral of Silence A Theory of Public Opinion. Journal Of Communication. 24 (2), 43-51.
• Özdemir, L. ve Sarıoğlu Uğur, S. (2013). “Çalışanların Örgütsel Ses ve Sessizlik Algılamalarının Demografik Nitelikler Açısından Değerlendirilmesi: Kamu ve Özel Sektörde Bir Araştırma”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 27, Sayı: 1.
• Özer, M., & Karabulut, Ö. Ö. (2003). Yaşlılarda Yaşam Doyumu. Geriatri, 6(2): 72-74.
• Özgan, H.,& Külekçi, E. (2012). Öğretim Elemanlarının Sessizlik Nedenleri ve Üniversitelerine Etkileri. E-International Journal of Educational Research, 3(4), 33-49.
• Perlow, L., ve Williams, S. (2003). Is Silence Killing Your Company? Ieee Engıneerıng Management Review, 31(4), 18-23.
• Pinder, C. C.,&Harlos, K. P. (2001). Employee silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceive Dinjustice. In Research in Personnel and Human Resources Management (pp. 331-369). Emerald Group Publishing Limited.
• Rigby, B. T. ve Huebner, E. S. (2005). Do Causal Attribution Mediate the Relation Between Personality Characteristic and Life Satisfaction in Adolescence? Psychology in The Schools, 42, 1, 91-99.
• Rosen, S. Ve Tesser, A. (1970). On Reluctance To Communicate Undesirable Information: The MUM Effect. Sociometry. 253-263.
• Sarıoğlu, G.S. (2013), “Mobbing ve Örgütsel Sessizlik: Enerji Sektörü Üzerine Bir Araştırma”, ( Yayımlanmış Y.L. Tezi), Osmaniye Korkut Ata Üniv. SBE, Osmaniye.
• Şimşek, E. (2011). Örgütsel İletişim ve Kişilik Özellikleri¬nin Yaşam Doyumuna Etkileri. Basılmamış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Taşkıran, E. (2011). Liderlik ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki Ekileşim. İstanbul: Beta Yayınları.
• Tümkaya, S., Hamarta, E., Deniz, M.E., Çelik, M., & Aybek, B. (2008). Duygusal Zekâ, Mizah Tarzı ve Yaşam Doyumu: Üniversite Öğretim Elemanları Üzerine Bir Araştırma. Turkish Psychological Counseling and Guidance Association, 3(30), 1-18.
• Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Antecedents And Consequences of Organisational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations. 27 (5), 441-458.
• Veenhoven, R. Happy Life-Expectancy: A Comprehensive Measure of Quality-of Life in Nations. Social Indicators Research, 1996B; 39: 1–58.
• Yalçınsoy A. Örgütsel Sessizlik ve Sonuçları. The Journal of Social Science, 2017; 1(1): 1-19.
• Yılmaz, E. ve Aslan, H. Öğretmenlerin İş Yerindeki Yalnızlıkları ve Yaşam Doyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi. 2013;(3), 3:59-69.