Investigation of Individual Innovativeness of Young Adult Male Athletes in Terms of Individual Development Initiative

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 1, 25 - 40, 30.06.2019

Çiğdem Öner

https://doi.org/10.30769/usbd.567314

Cited By: 1

Öz

In this study it is
aimed to investigate the relationship between individual
innovativeness and individual development initiatives of young adult male
athletes and the predictive role of individual innovativeness on individual
development initiative. The study group, in which the relational screening
model was applied, consists of 350 young adult male athletes living in
Istanbul. In order to determine the level of individual innovation the
Individual Innovativeness Scale ‘ISS’ developed by Hurt, Joseph and Cook (1977)
and adopted into Turkish culture by Kılıçer
and Odabaşı was used. The Personal Development
Initiative Scale, which was developed by Robitschek (1998) and adapted and
validated by Akın and Anlı (2011), was utilized to measure the individual
development initiative. In the study, the Personal Information Form
was also used as a data collection tool. Statistical
analyzes were performed with SPSS 25.0, and the significance was evaluated at
least p <0.05. Descriptive statistics (Average,
Standard deviation, Median, Frequency, Ratio, Lowest value, Highest value), as
well as Kolmogorov Simirnov test, Box plot graphics, Student t-test, Pearson
Correlation Analysis and Linear Regression Analysis
were used in analyzing of the data. According to the findings; young adult male
athletes have low levels of individual innovation, have ‘early majority’ innovativeness
characteristics and
their individual development initiative level is slightly above the
average. In the regression analysis, the effects of the Individual Innovation
Scale's opinion leadership and openness to experience subscale scores on the
individual development initiative total score were found to be significant.
Accordingly, it can be said that opinion leadership and openness to experience
are predictors of individual development initiative

Anahtar Kelimeler

Exercise and sports psychology, young adult male athletes, individual innovativeness, individual development initiative

Genç Yetişkin Erkek Sporcuların Bireysel Yenilikçiliklerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifleri Bağlamında İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada, genç
yetişkin erkek sporcuların bireysel yenilikçilikleri ile bireysel gelişim
inisiyatifleri arasındaki ilişkinin ve bireysel yenilikçiliğin bireysel gelişim
inisiyatifi üzerindeki yordayıcı rolünün incelenmesi amaçlanmaktadır. İlişkisel tarama modelinin uygulandığı araştırmanın
çalışma grubunu İstanbul’da yerleşik 350 genç yetişkin erkek sporcu
oluşturmaktadır. Araştırmada, bireysel yenilikçilik düzeyinin saptanması için
Hurt, Joseph ve Cook’un (1977) geliştirdikleri, Kılıçer ve Odabaşı’nın (2010)
Türk kültürüne uyarladıkları Bireysel Yenilikçilik Ölçeği, bireysel gelişim
inisiyatifinin ölçümlenmesinde ise Robitschek’in (1998) geliştirdiği,
geçerlik ve güvenirliği Akın ve Anlı (2011) tarafından yapılan Bireysel Gelişim
İnisiyatifi Ölçeği kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, ayrıca Kişisel Bilgi Formu’ndan
yararlanılmıştır. İstatistiksel analizler, SPSS 25.0 ile yapılmış, anlamlılık
en az p<0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Verilerin çözümlenmesinde betimsel istatistiklerin
(Ortalama, Standart sapma, Ortanca, Frekans, Oran, En düşük değer, En yüksek
değer) yanı sıra Kolmogorov Simirnov testi, Box plot grafikler, Student
t-Testi, Pearson Korelasyon Analizi ve Lineer Regresyon analizi kullanılmıştır.
Bulgulara göre; çalışma grubunu oluşturan genç yetişkin erkek
sporcuların bireysel yenilikçilik düzeyleri düşük, bireysel yenilikçilik
kategorileri sorgulayıcı nitelikte, bireysel gelişim düzeyleri ise ortanın
biraz üzerindedir. Yapılan regresyon
analizlerinde, bireysel gelişim inisiyatifi toplam puanı üzerine Bireysel
Yenilikçilik Ölçeğinin fikir önderliği ve deneyime açıklık alt boyut
puanlarının etkileri anlamlı bulunmuştur. Buna göre, fikir önderliği ve
deneyime açıklığın bireysel gelişim inisiyatifinin yordayıcısı oldukları
söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Egzersiz ve spor psikolojisi, genç yetişkin erkek sporcular, bireysel yenilikçilik, bireysel gelişim inisiyatifi

Kaynakça

• Açıkgöz Ersoy, B., ve Muter Şengül, C. (2008). Yenilikçiliğe yönelik devlet uygulamaları ve AB karşılaştırması. Yönetim ve Ekonomi, 15(1), 59-74.
• Adıgüzel, B. (2012). İnovasyon ve inovasyon yönetimi: Steve Jobs örneği. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Akça, F., ve Şakar, Z. (2018). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. İçinde Ö. Demirel ve S. Dinçer. (Eds). Küreselleşen Dünyada Eğitim (Ss. 451-462). DOI: 10.14527/9786053188407.29.
• Akgün, F. (2017). Investigation of instructional technology acceptance and individual innovativeness of academicians. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 8(3), 291-322.
• Akın, A., ve Anlı, G. (2011). Bireysel gelişim inisiyatifi ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 42-49.
• Aslan, E. (2017). Kırsal turizmde yenilik ve kırsal turizm işletmecilerinin bireysel yenilikçilik düzeylerinin çeşitli değişkenler (katılımcılara ve işletmelere ilişkin) açısından incelenmesi: kocaeli/kartepe örneği. Yüksek lisans tezi, Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırklareli.
• Atalay, A. (2018). Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü çalışanlarının bireysel yenilikçilik düzeyi. Electronic Turkish Studies, 13(10), 87-108.
• Atalı, L., & Sertbaş, K. (2013). A research on individual innovativeness levels of football referees (Kocaeli region case). Turkish Journal of Sports and Exercise, 15(3), 18-21.
• Baloğlu, B., ve Davutoğlu A. (2009). Sporun değişen yüzü. İstanbul : Derin Yayınevi.
• Beal, G.M., & Bohlen, J.M. (1956). The diffusion process. Farm Foundation, Increasing Understanding of Public Problems and Policies, 111-121.
• Bursalıoğlu, Z. (2010). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Akademi.
• Çengel, O. (2016). Spor tüketicilerinin bireysel yenilikçilik ve alışveriş davranış biçimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Muğla.
• Çuhadar, C., Bülbül, T., ve Ilgaz, G. (2013). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile teknopedagojik eğitim yeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 12(3), 797-807.
• Demir Başaran, S., ve Keleş, S. (2015). Yenilikçi kimdir? Öğretmenlerin yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(4), 106 -118.
• Demiralay, R., Bayır, E.A., ve Gelibolu, M.F. (2016). Öğrencilerin bireysel yenilikçilik özellikleri ile çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşlukları ilişkisinin incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 161-168.
• Demircioğlu, T., Konokman, G.Y., ve Akay, C. (2016). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının yenilikçilik düzeylerinin avrupa birliği hayat boyu öğrenme projelerine yönelik tutumlarına etkisi. Electronic Journal of Social Sciences, 15(59), 1120-1134.
• Ekşi, F. (2011). Kişisel gelişim literatürünün eğitim ve danışma ihtiyacı açısından incelenmesi:kuramsal analitik bir yaklaşım. Doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Foucault, M. (1999). Benlik teknolojileri. İçinde M. Foucault, H. Gutman ve P.H. Hutton (Eds). Kendini bilmek. (Ss. 22-75). İstanbul: Om.
• Goldsmith, R.E., & Foxall, G.R. (2003). The measurement of innovativeness in Larisa V. Shavinina (Ed). The international handbook on innovation (pp. 321-330). Canada: Pergamon.
• Gündoğdu, F., ve Sunay, H. (2012). İnovasyon ve Türk spor yönetiminde inovasyon uygulamaları. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, X(2), 61-66.
• Hurt, H.T., Joseph, K., & Cook, C.D. (1977). Scales for the measurment of innovativeness. Human Communication Research, 58-65.
• Ivtzan, I., Chan, C.P.L., Gardner, H.E., & Prashar, K. (2013). Linking religion and spirituality with psychological well-being: Examining self-actualization, meaning in life, and personal growth initiative. Journal of Religion and Health, 52(3), 915-929.
• Karadağ, T.F. (2018). Türkiye’deki spor federasyonları çalışanlarının örgütsel öğrenme ve bireysel yenilikçilik profillerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kayabaş, B.K., ve Aydın, C.H. (2019). Kitlesel açık çevrimiçi derslere katılanların yenilikçilik profillerinin incelenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(1), 1-17.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar İlkeler Teknikler. Nobel Akademik Yayıncılık: Ankara.
• Kılıç, H. (2015). İlköğretim branş öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri (Denizli ili örneği). Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Kılıç, H., ve Tuncel, Z.A. (2014). Primary subject teachers’ individual innovativeness levels and lifelong learning tendencies. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 4(7), 25-37.
• Kılıçer, E. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Kılıçer, K., ve Odabaşı, H.F. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(38), 150-164.
• Kılıçer, K., ve Odabaşı, H.F. (2013). Yenilikçiliğin önündeki engellerin araştırılması: Türkiye’deki teknoloji lideri öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(2), 246-265.
• Korucu, A.T., ve Olpak, Y.Z. (2015). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özelliklerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama Dergisi, 5(1), 111-127.
• Martin, H. M. (2009). Personal growth initiative as a moderator of expressive writing tasks: Test of a matching hypothesis. Master of arts, The Faculty of the Graduate School of The University of Maryland.
• Muhammed, G. (2001). Spor ve kültürün kutsal kaynakları. İstanbul : İnsan.
• Mülhim, M.A. (2018). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi: Bartın Üniversitesi örneği. Yüksek lisans tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Örün, Ö., Orhan, D., Dönmez, P., ve Kurt, A.A. (2015). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri ve teknoloji tutum düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 65-76.
• Özata, F.Z. (2009). Yüksek teknoloji yeniliği olarak akıllı telefonların genç tüketiciler tarafından benimsenmesinde etkili olan faktörler. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme (Pazarlama) Anabilim Dalı, Eskişehir.
• Özgür, H. (2013). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 409-420.
• Rimke, H.M. (2000). Governing citizens through self-help literature. Cultural studies, 14(1), 61-78.
• Robitschek, C. (1998). Personal growth initiative: The construct and its measure. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 30(4), 183.
• Robitschek, C. (1999). Further validation of the Personal Growth Initiative Scale. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 31, 197-210.
• Robitschek, C. (2003). Validity of personal growth initiative scale scores with a mexican american college student population. Journal of Counseling Psychology, 50(4), 496-502.
• Robitschek, C., & Keyes, C.L. (2009). Keyes's model of mental health with personal growth initiative as a parsimonious predictor. Journal of Counseling Psychology, 56(2), 321-329. Rogers, E.M. (1995). Diffusion of innovation. New York: Free Press.
• Rogers, E.M. ( 2003). Diffusion of innovations ( 5th ed.). New York: Free Press.
• Söylev, Ö.F. (2016). Din hizmetlerinde inovasyon ve din görevlilerinin bireysel yenilikçilik özellikleri. Dokuz Eylül Ünivesitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Özel Sayı: 115-147.
• Şirin, T. (2005). Kişisel gelişim medeniyeti. İstanbul: Armoni.
• Tat, M. (2007). Zihin dili programlaması (nlp) nın kişisel gelişim ve kişilerarası iletişim üzerindeki etkileri. Doktora tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Tırpan, M.S. (2016). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bireysel yenilikçilik ve genel özyeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Tırpan, M.S., ve Gençer, R.T. (2018). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bireysel yenilikçilik ve genel özyeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Journal of Human Sciences, 15(4), 2144-2158.
• Ünal, H. (2014). Üniversite öğrencilerinin bireysel yenilikçilik kategorilerinin belirlenmesi. Uluslararası Hakemli Akademik Spor Sağlık ve Tıp Bilimleri Dergisi, 11 (4), 68-74.
• Wright, S.M., Levine, R.B., Beasley, B., Haidet, P., Gress, T.W., Caccamese, S., Brady, D.,Marwaha, A., & Kern, D.E. (2006). Personal growth and its correlates during residency training. Medical education, 40(8), 737-745.
• Yarım, D. (2004). İşletme Çalışanlarında bireysel gelişim ve bir uygulama. Yüksek lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
• Yeğin, H.İ. (2017). İlahiyat fakültesi öğrencilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 239-262.
• Yılmaz Öztürk, Z., ve Summak, M. (2014). İlköğretim okulu öğretmenlerinin bireysel yenilikçiliklerinin incelenmesi. International Journal of Science Culture and Sport, 2(Special Issue 1), 844-853.
• Yuan, F., & Woodman, R.W. (2010). Innovative behavior in the workplace: The role of performance and image outcome expectations. Academy of Management Journal, 53(2), 323-342.