Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Resistant City Governance Against Global Climate Change

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 2, 75 - 85, 22.12.2023

Öz

In the historical process, climate change has made rapid progress with the activities of human beings rather than following a natural course. As a result of industrialization, urbanization and rapid population growth, resources have become polluted, environmental damage has increased, and climate change has become main environmental problem today, with the increase in greenhouse gases released into the atmosphere. Climate change is of great importance as it is a global problem that poses a serious risk to our future and is making itself felt more and more every day. Based on this importance, the study of the cities that are at the root of the climate change problem is based on. Just as cities are the main factor behind global climate change, the most important step to be taken against this problem should also be carried out in cities. Because those who are heavily affected by the negative consequences of global climate change are the cities where the world's population mostly lives. This bidirectional relationship between cities and climate change has made it necessary to focus on resilient cities in the fight against climate change. For this reason, within the scope of the study, primarily the city and urbanization phenomena were discussed, then the mutual interaction of global climate change with the city was examined and the importance of creating cities resistant to climate change was emphasized. Thus, it has been concluded that cities play a key role in the governance network in combating climate change and that cities can become resistant cities against climate change with the urban policies of local governments.

Kaynakça

  • Aksöz, F. (2022). Sanayileşme süreci ve küresel iklim değişikliği. Veysel Eren ve Ahmet Kayan (Ed.), Küresel İklim Değişikliği (Nedenler, Sorunlar ve Çözüm Önerileri) içinde (ss. 95-110). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Arıkan, Y., ve Özsoy, G. (2008). A’dan Z’ye iklim değişikliği başucu rehberi. Bölgesel Çevre Merkezi, REC Türkiye.
  • Aslan, M. (2019). Kent ve Ekoloji. Mehmet Akif Özer (Ed.), Kent ve... içinde (ss. 107-128). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Aslan, M. M. ve Bulut, Y. (2022). İklim değişikliğine dirençli kentlerin oluşumunda yenilikçi yaklaşımlar: İklim değişikliği yönetişimi ve enerji verimli binalar. Kent Akademisi, 15(3), 1023-1036.
  • Aygün, A. ve Torlak, S. E. (2020). Denizli ili’nin iklim değişikliğine karşı dayanıklılığının incelenmesi. Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 9(1), 648-664.
  • Baş, E. ve Partigöç, N. S. (2022). İklim değişikliğine uyum sürecinde kent planlamanın rolü. Resilience, 6(1), 127-143.
  • Bulut, Y. ve Aslan, M. M. (2022). İklim değişikliğiyle mücadelede akıllı kent uygulamalarının rolü. Yakup Bulut ve M. Miraç Aslan (Ed.), İklim değişikliği, sürdürülebilirlik ve dirençli kentler- Uygulamalar, sorunlar ve çözümler içinde (ss. 11-24). Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Demirci, M. (2015). Kentsel iklim değişikliği yönetişimi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 46, 75-100.
  • Desouza, K. C., ve Flanery, T. H. (2013). Designing, planning, and managing resilient cities: A conceptual framework. Cities, 35, 89–99.
  • Dubbeling M., Campbell, C., C., Hoekstra F. ve Veenhuizen, R. (2009). Building resilient cities. Urban Agriculture Magazine, 22, 3-11.
  • Eryılmaz, B. (2019). Kamu Yönetimi. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
  • Es, M. ve Ateş, H, (2004). Kent yönetimi, kentlileşme ve göç: sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (48), 206-246.
  • Feng, S., Hossain, L., and Paton, D. (2018). Harnessing informal education for community resilience. Disaster Prevention and Management: an international journal, 27(1), 43-59.
  • Figueiredo, L., Honiden, T., Schumann, A. (2018). OECD regional development working papers 2018/02- Indicators for resilient cities. https://www.oecd-ilibrary.org/docserver/6f1f6065-en.pdf?expires=1571223262&id=id&accname=guest&checksum=A4F5DED2A3F513FA12F2A1EC225BE6CC adresinden erişildi.
  • Folke, C., Carpenter, S., Walker, B., Elmqwist, T., Gunderson, L., ve Holling, C. (2004). Regime Shifts, Resilience, and Biodiversity in Ecosystem Management. Annual Review of Ecology, Evolution, and Systematics, 35, 557-581.
  • Galderisi, A. (2014). Urban resilience: A framework for empowering cities in face of heterogeneous risk factors. Z magazine (Boston, Mass.), 11(1), 36-58.
  • Holling, C. S. (1973). Resilience and Stability of Ecological Systems. Annual Review of Ecology and Systematics, 4, 1-23.
  • Kahraman, S. ve Şenol, P. (2018). İklim değişikliği: Küresel, bölgesel ve kentsel etkileri. Akademia Sosyal Bilimler Dergisi, Special Issue of ASM5, 353-370.
  • Kaya, Y. (2018). İklim Değişikliğine Karşı Kentsel Kırılganlık: İstanbul İçin Bir Değerlendirme. International Journal of Social Inquiry, 11(2), 219-257.
  • Keleş, R. (2012). Kentleşme Politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Klein, R. J., Nicholls, R. J., ve Thomalla, F. (2003). Resilience to natural hazards: How useful is this concept?, Global Environmental Change Part B: Environmental Hazards, 5(1), 35-45.
  • Lynas, M. (2008). 6. Derece (çev. D. Akın, K. Kutlu ve E. Serhat). İstanbul: NTV Yayınları.
  • Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. Osman Akınhay ve Derya Kömürcü (Çev.), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Ökmen, M., Yılmaz, A. ve Baştan, S. (2004). Kamu Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Bir Yönetişim Faktörü Olarak Yerel Yönetimle. M. Ökmen ve A. Yılmaz (Ed.), Kuramdan Uygulamaya Kamu Yönetimi içinde (ss. 23-80). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Özer, Y. E. (2017). İklim değişikliği yönetişimindeki aktörlerin analizi ve Türkiye. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 833-851.
  • Özer, Y. E. (2018). Risk Azaltma Yaklaşımı Çerçevesinde Dirençli Kentler. Bursa: Ekin Yayınevi.
  • Peker, E. ve Aydın, C. İ. (2019). Değişen İklim de Kentler: Yerel Yönetimler İçin Azaltım ve Uyum Politikaları. İstanbul Politikalar Merkezi Bilgi Notu.
  • Sobacı, M. Z. (2007). Yönetişim kavramı ve Türkiye’de uygulanabilirliği üzerine değerlendirmeler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(1), 195-208.
  • Topal, A. K. (2004). Kavramsal olarak kent nedir ve Türkiye’de kent neresidir?, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 276-294.
  • Türkeş, M. (2008). Gözlenen İklim Değişiklikleri ve Kuraklık: Nedenleri ve Geleceği, Toplum ve Hekim, 23(2), 97-107.
  • Uttara, S., Bhuvandas, N. and Aggarwal, V. (2012) Impacts of Urbanization on Environment. International Journal of Research in Engineering and Applied Sciences, 2, 1637-1645.
  • Yenice, Z. ve Ercoşkun, Ö. Y. (2019). Türkiye'de kış turizmi merkezlerinin iklim değişikliğinin dirençliliğinin değerlendirilmesi, Bolu Köroğlu Dağı ve Erzurum Palandöken örnekleri. Dayanıklılık, 3(2), 269-285.

Küresel İklim Değişikliğine Karşı Dirençli Kent Yönetişimi

Yıl 2023, Cilt: 3 Sayı: 2, 75 - 85, 22.12.2023

Öz

Tarihsel süreç içerisinde iklim değişikliği doğal bir seyir izlemekten ziyade insanoğlunun faaliyetleriyle hızlı bir ilerleme kaydetmiştir. Sanayileşme, kentleşme ve hızlı nüfus artışı sonucunda kaynaklar kirlenmiş, çevresel tahribat artmış ve atmosfere salınan sera gazı artışı ile birlikte günümüzde iklim değişikliği başlıca çevre sorunu haline gelmiştir. İklim değişikliği, geleceğimiz için ciddi bir risk oluşturan ve her geçen gün kendini daha fazla hissettiren küresel bir sorun olması nedeniyle büyük önem taşımaktadır. Bu öneminden hareketle, iklim değişikliği sorununun temelinde yer alan kentlerin incelenmesi esas alınmıştır. Her nasıl ki küresel iklim değişikliğinin ardındaki temel etken olan kentler ise bu sorun karşısında atılması gereken en önemli adım da yine kentlerde gerçekleştirilmelidir. Çünkü küresel iklim değişikliğinin olumsuz sonuçlarından ağırlıklı olarak etkilenenler, yine dünya nüfusunun çoğunluklu olarak yaşadığı kentlerdir. Kentler ve iklim değişikliği arasındaki bu çift yönlü ilişki iklimle mücadelede dirençli kentlere odaklanılmasını gerekli kılmıştır. Bu nedenle çalışma kapsamında öncelikli olarak kent ve kentleşme olguları ele alınmış, ardından küresel iklim değişikliğinin kent ile olan karşılıklı etkileşimi irdelenerek iklim değişikliğine karşı dirençli kentlerin oluşturulmasının önemi vurgulanmıştır. Böylece kentlerin iklim değişikliği ile mücadelede yönetişim ağında kilit rol oynadığı ve yerel yönetimlerin kentsel politikaları ile kentlerin iklim değişikliğine karşı dirençli kentler haline gelebileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Kaynakça

  • Aksöz, F. (2022). Sanayileşme süreci ve küresel iklim değişikliği. Veysel Eren ve Ahmet Kayan (Ed.), Küresel İklim Değişikliği (Nedenler, Sorunlar ve Çözüm Önerileri) içinde (ss. 95-110). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Arıkan, Y., ve Özsoy, G. (2008). A’dan Z’ye iklim değişikliği başucu rehberi. Bölgesel Çevre Merkezi, REC Türkiye.
  • Aslan, M. (2019). Kent ve Ekoloji. Mehmet Akif Özer (Ed.), Kent ve... içinde (ss. 107-128). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Aslan, M. M. ve Bulut, Y. (2022). İklim değişikliğine dirençli kentlerin oluşumunda yenilikçi yaklaşımlar: İklim değişikliği yönetişimi ve enerji verimli binalar. Kent Akademisi, 15(3), 1023-1036.
  • Aygün, A. ve Torlak, S. E. (2020). Denizli ili’nin iklim değişikliğine karşı dayanıklılığının incelenmesi. Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 9(1), 648-664.
  • Baş, E. ve Partigöç, N. S. (2022). İklim değişikliğine uyum sürecinde kent planlamanın rolü. Resilience, 6(1), 127-143.
  • Bulut, Y. ve Aslan, M. M. (2022). İklim değişikliğiyle mücadelede akıllı kent uygulamalarının rolü. Yakup Bulut ve M. Miraç Aslan (Ed.), İklim değişikliği, sürdürülebilirlik ve dirençli kentler- Uygulamalar, sorunlar ve çözümler içinde (ss. 11-24). Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Demirci, M. (2015). Kentsel iklim değişikliği yönetişimi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 46, 75-100.
  • Desouza, K. C., ve Flanery, T. H. (2013). Designing, planning, and managing resilient cities: A conceptual framework. Cities, 35, 89–99.
  • Dubbeling M., Campbell, C., C., Hoekstra F. ve Veenhuizen, R. (2009). Building resilient cities. Urban Agriculture Magazine, 22, 3-11.
  • Eryılmaz, B. (2019). Kamu Yönetimi. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
  • Es, M. ve Ateş, H, (2004). Kent yönetimi, kentlileşme ve göç: sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (48), 206-246.
  • Feng, S., Hossain, L., and Paton, D. (2018). Harnessing informal education for community resilience. Disaster Prevention and Management: an international journal, 27(1), 43-59.
  • Figueiredo, L., Honiden, T., Schumann, A. (2018). OECD regional development working papers 2018/02- Indicators for resilient cities. https://www.oecd-ilibrary.org/docserver/6f1f6065-en.pdf?expires=1571223262&id=id&accname=guest&checksum=A4F5DED2A3F513FA12F2A1EC225BE6CC adresinden erişildi.
  • Folke, C., Carpenter, S., Walker, B., Elmqwist, T., Gunderson, L., ve Holling, C. (2004). Regime Shifts, Resilience, and Biodiversity in Ecosystem Management. Annual Review of Ecology, Evolution, and Systematics, 35, 557-581.
  • Galderisi, A. (2014). Urban resilience: A framework for empowering cities in face of heterogeneous risk factors. Z magazine (Boston, Mass.), 11(1), 36-58.
  • Holling, C. S. (1973). Resilience and Stability of Ecological Systems. Annual Review of Ecology and Systematics, 4, 1-23.
  • Kahraman, S. ve Şenol, P. (2018). İklim değişikliği: Küresel, bölgesel ve kentsel etkileri. Akademia Sosyal Bilimler Dergisi, Special Issue of ASM5, 353-370.
  • Kaya, Y. (2018). İklim Değişikliğine Karşı Kentsel Kırılganlık: İstanbul İçin Bir Değerlendirme. International Journal of Social Inquiry, 11(2), 219-257.
  • Keleş, R. (2012). Kentleşme Politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
  • Klein, R. J., Nicholls, R. J., ve Thomalla, F. (2003). Resilience to natural hazards: How useful is this concept?, Global Environmental Change Part B: Environmental Hazards, 5(1), 35-45.
  • Lynas, M. (2008). 6. Derece (çev. D. Akın, K. Kutlu ve E. Serhat). İstanbul: NTV Yayınları.
  • Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. Osman Akınhay ve Derya Kömürcü (Çev.), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Ökmen, M., Yılmaz, A. ve Baştan, S. (2004). Kamu Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Bir Yönetişim Faktörü Olarak Yerel Yönetimle. M. Ökmen ve A. Yılmaz (Ed.), Kuramdan Uygulamaya Kamu Yönetimi içinde (ss. 23-80). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Özer, Y. E. (2017). İklim değişikliği yönetişimindeki aktörlerin analizi ve Türkiye. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 833-851.
  • Özer, Y. E. (2018). Risk Azaltma Yaklaşımı Çerçevesinde Dirençli Kentler. Bursa: Ekin Yayınevi.
  • Peker, E. ve Aydın, C. İ. (2019). Değişen İklim de Kentler: Yerel Yönetimler İçin Azaltım ve Uyum Politikaları. İstanbul Politikalar Merkezi Bilgi Notu.
  • Sobacı, M. Z. (2007). Yönetişim kavramı ve Türkiye’de uygulanabilirliği üzerine değerlendirmeler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(1), 195-208.
  • Topal, A. K. (2004). Kavramsal olarak kent nedir ve Türkiye’de kent neresidir?, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 276-294.
  • Türkeş, M. (2008). Gözlenen İklim Değişiklikleri ve Kuraklık: Nedenleri ve Geleceği, Toplum ve Hekim, 23(2), 97-107.
  • Uttara, S., Bhuvandas, N. and Aggarwal, V. (2012) Impacts of Urbanization on Environment. International Journal of Research in Engineering and Applied Sciences, 2, 1637-1645.
  • Yenice, Z. ve Ercoşkun, Ö. Y. (2019). Türkiye'de kış turizmi merkezlerinin iklim değişikliğinin dirençliliğinin değerlendirilmesi, Bolu Köroğlu Dağı ve Erzurum Palandöken örnekleri. Dayanıklılık, 3(2), 269-285.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Yönetimi
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Fatmanur Aksöz 0000-0003-4765-0986

Abdullah Çelik 0000-0002-9413-7918

Erken Görünüm Tarihi 20 Aralık 2023
Yayımlanma Tarihi 22 Aralık 2023
Gönderilme Tarihi 25 Ekim 2023
Kabul Tarihi 1 Aralık 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023 Cilt: 3 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Aksöz, F., & Çelik, A. (2023). Küresel İklim Değişikliğine Karşı Dirençli Kent Yönetişimi. Uluslararası Sosyal Siyasal Ve Mali Araştırmalar Dergisi, 3(2), 75-85.