Tarih ilminin yegâne gayesi, tarihte doğruyu yanlıştan ayırmaktır. Bunun için takip edilen başlıca yöntem tarihi vesikalar üzerinde tarihin dış ve iç tenkit unsurlarını uygulamaktır. Böylece elde edilen tarihi bilginin doğrulanabilirliği de sağlanmış olmaktadır. Bilindiği üzere tarih, doğrudan olguların kendisine ulaşmaz, onları vesikaları çerçevesinde ele alır. Bu vesikalar da belirli usul ve yöntemlerle incelendikten sonra tarih ilminin birer parçası haline gelir. Bu kapsamda çalışmada Erivan Türk Mümessilliğinden Yüzbaşı Bahaeddin Bey tarafından Şahtahtı Müfrezesine gönderilmiş olan bir rapor incelenmiştir. Söz konusu raporun incelenmesinde tarih tenkidinin unsuları; dış ve iç tenkit yöntemi takip edilmiştir. Dış tenkit unsurları kapsamında raporun tarihi, yazarı, yeri, raporun nereden (hangi makamdan) çıktığı ve alan makamı tespit edilmiştir. İç tenkitte ise yazarın ve vesikada geçen olayların tenkidi yapılmıştır. Böylece raporda geçen olayların dönemin olaylarını yansıtıp yansıtmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmada örneklem olarak ATASE Arşivi İstiklal Harbi Koleksiyonundan bir vesika seçilmiştir. Vesikanın seçilmesindeki başlıca amaç, vesikada geçen bilgilerin çeşitliliği ve dönemin Ermenistan’ı hakkında bilgiler sunmasıdır. Söz konusu bilgiler, nitel yöntemle ele alınmış ve literatürde yer alan bilgiler çerçevesinde vesikada geçen konulara açıklık getirilmiştir.
Tarih İlmi, İç ve Dış Tenkit Unsurları, Erivan Türk Mümessilliği, Yüzbaşı Bahaeddin Bey, Ermeniler
The most distinctive objective of the discipline of history is to distinguish the right from wrong in history. The principal method pursued to this end is the application of the peripheral and contextual elements of criticism on the historical documents. Thus, the authenticity of historical information can be verified. It is evident that history does not directly reach the incidents but scrutinizes them within the context of the pertinent documents. Documents become parts of the discipline of history following a close examination subject to certain procedures and methods. In this study the report Captain Bahaeddin Bey, a member of the Turkish Delegation at Yerevan, wrote to Shahtaxtı Platoon is scrutinized. In the analysis of the mentioned document elements of historical criticism – external and internal means of criticism – have been exploited. Within the context of external elements, the date it was written, writer, the place the report was written, competent authority writing the document and the receiving authority are determined. As for the contextual analysis, criticism of the report writer and the incidents mentioned in the report are made. Hence, whether the incidents mentioned reflected the current state of affairs is tried to be determined. A sample document from the Turkish National War of Sovereignty Collection at the ATASE Archive is chosen. The primary reason in choosing this document is its embodying of informational diversity and presenting of information on Armenia then. Mentioned information is studied through qualitative method, and the issue is clarified by exploiting the information available in relevant literature.
Discipline of History, Elements of peripheral and contextual elements, Turkish Delegation to Yerevan, Captain Bahaeddin Bey, Armenians
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2021 |
Gönderilme Tarihi | 28 Ocak 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 6 Sayı: 1 |
Bu eser Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Atıf-Gayri Ticari-Aynı Lisansla Paylaş) ile lisanslanmıştır.