Tanzimat’ın mali anlamda iki önemli meselesi vardı. Birincisi vergilerin adaletli bir şekilde dağıtılması ve tahsil edilmesiydi. İkincisi tahsil edilen vergilerden mahalli giderlerin usulüne uygun bir şekilde karşılanması, buna ilaveten kalan paranın poliçe ya da nakit yoluyla merkeze ulaştırılmasıydı. Dolayısıyla taşra idaresinde tahsil edilen paranın korunması, himayesi ve kullanılması hususu vergi tahsilatı kadar önemli bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır. 19. yüzyıla değin ayanların ön planda olduğu bu konuma II. Mahmud (1808-1839) sandık eminliği kurumunu getirdi. Diğer tarafta taşradaki mali yapının merkezi hazineye bağlı şekilde tek elden idaresi gerekliydi. Bu sebeplerden dolayı 1826’dan sonra taşrada memleket sandıkları kurularak idaresine sandık eminleri atanmaya başlandı. Tanzimat Fermanının ilanından sonra sandık eminliği uygulaması giderek yaygınlaştı. Nitekim ilk yıllarda livalara atanan eminler zamanla kaza ve daha sonra nahiyelere kadar atandı. Bununla birlikte sandık eminleriyle ilgili yaşanan sorunlardan dolayı merkezi hükümet çeşitli düzenlemeler yapıp nizamnameler ve kararnameler çıkararak kurumu düzenlemeye çalıştı. Bu çalışmada daha önce ele alınmamış olan sandık eminliği kurumunun kurulup yaygınlaştırıldığı dönem olan 1839-1870 arası ele alınmıştır. Sandık eminlerinin, görevleri, nitelikleri, atanmaları ve yaşanan sorunlar işlenmiştir.
Tanzimat merkezileşme maliye mal sandıkları sandık emini ayan
Etik kurul izni yoktur.
In the Tanzimat Era, there were two important things in finance. The first one was about the fair distribution and collection of tax. The second one was about covering local expenses from the tax collected, and delivering the remaining money to the center in cash or through bill. Therefore, the protection, safeguarding and use of the money collected before the rural administration was as important as tax collection. Dominated by the ayan class until the 19th century, this was reformed by Mahmud II (1808-1839) with the fund assurance office. However, the rural financial structure required be managed from a single place under the treasury. Therefore, after 1826, hometown funds were established in the rural with fund assurance officers in charge. After the declaration of the Tanzimat Edict, the practice of Fund Assurance Office became increasingly widespread. The assurance officers, appointed to livas in the initial years, were later assigned to districts and towns. Due to problems with related to officers, the central government tried to regulate the organization through regulations, and decrees. In this study, the period between 1839 and 1870, when Fund Assurance Office was established and widespread, which has not been discussed before, is discussed. The duties, qualifications, appointments and problems of the Fund Assurance Office are discussed.
Tanzimat centralization finance treasure chests ballot trust notable.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Yakınçağ Osmanlı Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 18 Temmuz 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 9 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Atıf-Gayri Ticari-Aynı Lisansla Paylaş) ile lisanslanmıştır.