Çocuklarda Akut Gastroenterit Etkenlerinin Mevsimsel Farklılığı

Yıl 2023, , 100 - 104, 30.08.2023

Abit Demir , Hüseyin Gümüş

https://doi.org/10.52976/vansaglik.1039395

Öz

Amaç: Bu çalışmada, sonbahar mevsiminde görülen gastroenterit etkenlerinin araştırılması amaçlandı.
Materyal ve Metod: Bu retrospektif çalışmaya, Eylül 2019- Kasım 2019 tarihleri arasında akut gastroenterit tanısı ile çocuk sağlığı ve hastalıkları kliniğine yatışı yapılan 168 olgu alındı. Etken araştırmasında, gaitada direkt bakı, gaitada antijen arama, gaitada gizli kan araştırılması ve serolojik çalışma yapıldı.
Bulgular: Olguların 100 (%59,5)’ü erkek, 68 (%40,5)’i kız idi. Yaş 1-108 (15,43±16,51) ay aralığında idi. Çalışmada saptanabilen gastroenterit etkenleri ve olgu sayıları; Rotavirus 73 (% 43,5), Adenovirüs 6 (% 3,6), Nörovirus 4 (% 2,4), Astrovirüs 1 (% 0,6), Sapovirüs 1 (% 0,6), Salmonella 1 (% 0,6), Shigella 4 (% 2,4), Enteropatojenik E.Coli 6 (% 3,6), Enterotoksijenik E.Coli 4 (% 2,4), Enteroagregatif E.Coli 8 (% 4,8), Enteroinvaziv E.Coli 1 (% 0,6), Clostridium Difficile 5 (% 3), Giardia Lamblia 6 (% 3,6), Blastocystis Hominis 3 (%1,8), Cryptosporidium Parvum 2 (% 1,2) ve maya 4 (% 2,4) şeklindeydi. Etkeni saptanamayan (gaita direkt bakısında lökosit veya eritrosit olanlar çoğunluktaydı) 39 olgu (%23,2) vardı. Çalışmamızda görülen akut gastroenteritli olgularda viral etkenler %50,7 oranı ile baskın iken, bakteriler %17,4, parazitler %6,6, mantarlar %2,4 oranında tespit edildi.
Sonuç: Akut gastroenterit olgularında, sonbahar mevsiminde etkenlerin farklılık gösterdiğini tespit ettik.

Anahtar Kelimeler

Akut gastroenterit, Sonbahar, ishal Etkeni

Seasonal Differences in Causes of Acute Gastroenteritis in Children

Öz

Objective: In this study, it was aimed to investigate the gastroenteritis agents seen in the autumn season.
Materials and Methods: In this retrospective study, 168 patients who were admitted to the pediatric health and diseases clinic with the diagnosis of acute gastroenteritis between September 2019 and November 2019 were included. In the factor analysis, direct examination of the stool, antigen search in the stool, investigation of occult blood in the stool and serological study were performed.
Results: 100 (59.5%) of the cases were male and 68 (40.5%) were female. Age ranged from 1-108 (15.43±16.51) months. The gastroenteritis factors and the number of cases detected in the study; Rotavirus 73 (43.5%), Adenovirus 6 (3.6%), Norovirus 4 (2.4%), Astrovirus 1 (0.6%), Sapovirus 1 (0.6%), Salmonella 1 (0%) ,6), Shigella 4 (2.4%), Enteropathogenic E.Coli 6 (3.6%), Enterotoxigenic E.Coli 4 (2.4%), Enteroaggregative E.Coli 8 (4.8%), Enteroinvasive E.Coli 1 (0.6%), Clostridium Difficile 5 (3%), Giardia Lamblia 6 (3.6%), Blastocystis Hominis 3 (1.8%), Cryptosporidium Parvum 2 (1.2%) and yeast It was 4 (2.4%). There were 39 cases (23.2%) whose causative agent could not be determined (leukocytes or erythrocytes were the majority in stool direct examination). In the cases with acute gastroenteritis seen in our study, viral agents were dominant with a rate of 50.7%, while bacteria were found in 17.4%, parasites in 6.6% and fungi in 2.4%.
Conclusion: We found that the factors differed in the autumn season in acute gastroenteritis cases.
Keywords: Acute gastroenteritis, Autumn, diarrhea Cause

Anahtar Kelimeler

Acute gastroenteritis, Autumn, diarrhea Cause

Kaynakça

• 1. Lopman BA, Bresee JS. Viral Gastroenteritis, “Long SS, Pickering LK, Prober CG (eds) (2012). Principles and Practice of Pediatric Infectious Diseases, 4.baskı” kitabında, s.377-381, Elsevier Saunders, Philadelphia, PA, USA.
• 2. Yarkın F (2012). Viral Gastroenteritler. In: Us AD, Ergünay K (eds), Moleküler, Klinik ve Tanısal Viroloji. Ankara: Bilimsel Tıp Yayınevi, s.217-250.
• 3. Hashizume M, Armstrong B, Wagatsuma Y, Faruque AS, Hayashi T, Sack DA (2008). Rotavirus infections and climate variability in Dhaka, Bangladesh: a time-series analysis. Epidemiol Infect, 136(9) 1281-1289.
• 4. Mezeid N, Shaldoum F, Al-Hindi AI, Mohamed FSA, Darwish ZEA (2014). Prevalence of intestinal parasites among the population of the Gaza Strip, Palestine. Annals of Parasitology, 60(4) 281–289.
• 5. Kosek M, Bern C, Guerrant RL (2003). The global burden of diarrhoeal disease, as estimated from studies published between 1992 and 2000. Bull World Health Organ, 81: 197-204.
• 6. Yazıcı V, Manzur Y, Akbulut A (2009). Akut gastroenteritli olgularda Rotavirus ve Enterik Adenovirus İnfeksiyonlarının Sıklığının Araştırılması. Ankem Derg, 23: 59-65.
• 7. Konca Ç, Tekin M, Akgün S, Bülbül M, Çoban M, Kahramaner Z ve ark. (2014). Prevalence of rotavirus in children with acute gastroenteritis, seasonal distribution, and laboratory findings in the southeast of Turkey. J Pediatr Inf, 8(1) 7-11.
• 8. Bayraktar B, Toksoy B, Bulut E (2010). Akut gastroenteritli çocuklarda rotavirus ve adenovirus saptanması, Klimik Dergisi, 23(1) 15-17.
• 9. Akhter S, Türegün B, Kıyan M, Gerçeker D, Güriz H, Şahin F (2014). Beş yaş altı çocuklarda gastroenterite neden olan yedi farklı RNA virüsünün araştırılması. Mikrobiyol Bul, 48: 233-241.
• 10. Glass RI, Noel J, Mitchell D, Herrmann JE, Blacklow NR, Pickering LK et al. (1996). The changing epidemiology of astrovirus-associated gastroenteritis: a review. Arch Virol Suppl. 12: 287-300.
• 11. Amar CF, East CL, Gray J, Iturriza-Gomara M, Maclure EA, McLauchlin J (2007). Detection by PCR of eight groups of enteric pathogens in 4,627 faecal samples: re-examination of the English case-control Infectious Intestinal Disease Study (1993-1996), Eur J Clin Microbiol Infect Dis, 26(5) 311-323.
• 12. Kuşkonmaz B, Yurdakök K, Yalçin SS, Ozmert E (2009). Comparison of acute bloody and watery diarrhea: a case control study. Turk J Pediatr, 51: 133-140.
• 13. Ahmed F, Clemens JD, Rao MR, Ansaruzzaman M, Haque E (1997). Epidemiology of shigellosis among children exposed to cases of Shigella dysentery: a multivariate assessment. Am J Trop Med Hyg, 56: 258-264.
• 14. Shears P (1996). Shigella infections. Ann Trop Med Parasit, 90: 105-114.
• 15. Torres AG (2004). Current aspects of Shigella pathogenesis. Rev Latinoam Microbiol, 46: 89-97.
• 16. Ünlü Ö, Çiçek C, Filcan A, Şakru N, Tuğrul HM (2013). Bir Üniversite Hastanesine Başvuran Hastalarda Gastroenterit Etkenlerinin Dağılımı: On Üç Aylık Veriler. Türk Mikrobiyol Cem Derg, 43(4) 149-154.
• 17. Aygün G, Aslan M, Yaşar H, Altaş K (2003). Antibiyotikle İlişkili İshal Olgularında Clostridium difficile Toksin A+B Araştırılması. Turk Mikrobiyol Cem Derg, 33: 39-41.
• 18. Kolören Z, Karaman Ü, Kaya Y, Kaçmaz G, Ertürk E, Özdemir Ö ve ark. (2017) Bir İlköğretim Okulu Çocuklarında Bağırsak Parazitlerinin Dağılımı The Prevalence of Intestinal Parasites in Primary School Children. Smyrna Tıp Dergisi, 1:18-21.
• 19. Balcı YI, Türk M, Polat Y, Erbil N (2009). Denizli’deki Çocuklarda İntestinal Parazitlerin Dağılımı. Türkiye Parazitol Derg, 33 (4) 298- 300.
• 20. Doğan N (1998). Bozan beldesinde Blastocystis hominis görülme sıklığı. T Parazitol Derg, 22(3) 247-250.
• 21. Sönmez Tamer G, Balıkçı E, Erbay (A) . Lösemi ve lenfoma tanısı alan çocuklarda cryptosporidiosis prevalansı. Türkiye Parazitol Derg, 32: 192-197.
• 22. Huston CD, Purdry JE, Petri WA (2003). Entamoeba histolytica (Amebiasis). In: Long SS, Pickering LK, Prober CG, ed. Pediatric Infectious Diseases. 2th ed. Churchill Livigstone, p.1270-1274.
• 23. Cesur S, Albayrak F, Birengel S, Sözen TH (2004). Dışkı örneklerinden izole edilen Salmonella ve Shigella suşlarının ampisilin, trimetoprim-sulfametoksazol, kloramfenikol ve siprofloksasine karşı duyarlılıkları. İnfeksiyon Dergisi, 18(1) 65-68.
• 24. Kizirgil A, Karakoç S (2012). Çocukluk yaş grubu akut gastroenteritlerinde etyolojik ajanların belirlenmesi. Helicobacter, 18: 23.