Askeri Personel Üst Ekstremite Yaralanmalarının Yaygınlığı ve Sakatlık Durumlarının Askeri Yönetmeliklere Göre Değerlendirilmesi

Yıl 2024, Cilt: 17 Sayı: 1, 1 - 5, 30.04.2024

Mehmet Rauf Koç , Sezai Özkan , Can Özcan

https://doi.org/10.52976/vansaglik.1263746

Öz

Giriş: Askeri personel yaralanmaları arasında kas-iskelet yaralanmaları önemli bir yere sahiptir. Bu yaralanmaların ciddiyetine ve fonksiyonel kaybın derecesine bağlı olarak işe dönüş gecikir ve sekel, iş kaybına v esakatlığa da yol açar. Bu çalışmada, mevcut yaralanmaların dağılımlarının değerlendirilmesi ve bu yaralanmaların azaltılmasına yönelik önerilerde bulunulması ve engelliliğe neden olan durumların değerlendirilmesi amaçlanmıştır, bunu etkileyen sosyal, demografik ve klinik özellikleri belirlemek ve tanı yöntemlerinin duyarlılığını karşılaştırmaktır.
Materyal ve Metot: Ocak 2019-Ocak 2020 tarihleri arasında üçüncü basamak bir travma merkezine başvuran sözleşmeli asker/ Astsubayların üst ekstremite yaralanma dağılımı ve sakatlık durumları, 6405 Sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yetenekleri Yönetmeliğine gore değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmaya alınan hasta sayısı 31'di. Yaş ortalamaları 21.45'ti. Yaralanan alanlar ile sakatlık oluşumu arasındaki ilişki değerlendirildiğinde anlamlı bir ilişki bulundu (p=0,036). Bu ilişkide özellikle el (parmakhariç), önkol ve üst kol yaralanmalarının sakatlığa neden olma olasılığının yüksek olduğu ve parmak yaralanmalarının sayısı yüksek olmasına rağmen sakatlığa neden olma olasılıklarının %60 olduğu görüldü. Yaralanan alanlar açısından muharebe ve muharebe dışı iş kazaları arasında anlamlı fark bulunmadı (p=0,305).
Sonuç: Askeri personelde yaralanmaların uzun istirahat raporlarını gerektirmesi ve parmak kayıplarının görev yapmaya büyük engel oluşturmasına rağmen, maluliyet koşullarının sınırlı ve yönetmeliklerin yetersiz detayları nedeniyle hak kayıpları yaşanmaktadır. Askeri yönergelerin daha işlevsel hale getirilmesi, bir el cerrahisi uzmanının da yer aldığı bir kurul tarafından gözden geçirilmesi, eğitimlerin artırılması, çift kademeli güvenlik sistemlerinin ve koruyucu ekipmanların geliştirilmesi önerilmektedir

Anahtar Kelimeler

Kas-iskelet yaralanmaları, Askeri personel, Sekel, İş kazaları.

Destekleyen Kurum

yok

Prevalence of Upper Extremity Injuries in Military Personnel and the Assessment of Disability Conditions according to Military Regulations

Öz

Objective: Musculoskeletal injuries have an essential place among the injuries of military personnel. Depending on the severity of these injuries and the degree of functional loss, return to work is delayed, and sequela leads to job loss and disability as well. This study has aimed to assess the distributions of current injuries and make recommendations to reduce these injuries and evaluate the conditions causing disability.
Material and Method: Upper limb injury distribution and disability status of injured contracted soldiers/NCOs, who applied to a tertiary trauma center between January 2019 and January 2020, were evaluated according to Turkish Armed Forces Health Ability Regulation No. 6405.
Results: The number of patients included in the study was 31. Their mean age was 21.45. A significant relationship was found when the relationship between injured areas and disability occurrence was evaluated (p=0.036). In this relationship, it was observed that the possibility of especially hand (excluding finger), forearm, and upper arm injuries to cause disability was high and that although the number of finger injuries was high, their possibility to cause disability was at 60%. There was no significant difference between combat and noncombat occupational accidents in terms of the injured areas (p=0.305).
Conclusion: Although injuries in military personnel require long rest periods and finger loss poses a major obstacle to serving, there are loss of rights due to the limited disability conditions and insufficient details of the regulations. It is recommended that military guidelines be made more functional, reviewed by a board that includes a hand surgeon, increased training, and the development of double-stage security systems and protective equipment

Anahtar Kelimeler

Musculoskeletal injuries, Military personnel, Sequelae, Work accidents

Kaynakça

• Amako M, Yato Y, Yoshihara Y, Arino H, Sasao H, Nemoto O et al (2018). Epidemiological patterns of traumatic musculoskeletal injuries and non-traumatic disorders in Japan Self-Defense Forces. Injury Epidemiology, 5(1),19.
• Anakwe RE, Standley DM (2006). Hand injuries at a British Military Hospital on operations. Journal of Hand Surgery: British, 31(2), 240-243. Atik OŞ (2019). Is there something new and interesting in my article? Eklem Hastalik Cerrahisi, 30(2), 69.
• Bektaş YE, Özmanevra R, Polat B, Kabay M, Demirkıran ND (2020). Orthopedic treatment, complications, and cost analysis of 67 soldiers injured in a three-month period. Joint Diseases and Related Surgery, 31(1), 102-108.
• Chandler H, MacLeod K, Penn-Barwell JG (2017). Extremity Combat Trauma (SeLECT) Study Group. Extremity injuries sustained by the UK military in the Iraq and Afghanistan conflicts: 2003-2014. Injury, 48(7), 1439-1443.
• Gandhoke GS, Belykh E, Zhao X, Leblanc R, Preul MC (2019). Edwin Boldrey and Wilder Penfield's Homunculus: A Life Given by Mrs. Cantlie (In and Out of Realism). World Neurosurgery, 132, 377-388.
• Miller MA, Hall BT, Agyapong F, Kelly KJ, McArthur T (2011). Traumatic noncombat-related hand injuries in U.S. troops in the combat zone. Military Medicine, 176(6), 652-655.
• Staruch RM, Glass GE, Johnson A, Hodson J, Hettiaratchy SP, Kay AR et al. (2017). A correlation analysis of metacarpal&phalangeal injury pattern from improvised explosive devices amongst armed force personnel. Injury, 48(3), 738-744.
• Serinken M, Karcioglu O, Sener S (2008). Occupational hand injuries treated at a tertiary care facility in western Turkey. Industrial Health, 46(3), 239-246.
• Toman E, Beaven A, Naumann DN, Myatt RW, Parker PJ, Kay AR (2018). Non-battle injury among repatriated UK armed forces since cessation of combat operations: a prospective observational study. Journal of the Royal Army Medical Corps, 164(1), 19-24