Yerel Yönetimlerle İlgili Gelişmelere Bağlı Yaşanan Yerelleşme ve Merkezileşme Tartışmaları

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 9, 190 - 226, 30.06.2020

Şafak Kaypak , Muzaffer Bimay

Öz

Küreselleşme ve neo-liberal politikalara bağlı olarak son yüzyılda yerelin ön plana çıkması, uluslararası kuruluşların etkileri, teknolojideki gelişmeler, kamu yönetiminde yeni yöntemler ve çevreye olan duyarlılık yerel yönetim alanında yapısal ve işlevsel dönüşüm yapılmasını zorunlu kılmıştır. Ancak farklı kimliklere sahip ulus-devletlerin taşıdığı güvenlik kaygıları, darbeler, uluslararası kitlesel göçler ve salgınlar nedeniyle, Türkiye’de Tanzimat’tan beri sürdürülmeye çalışılan reform çabalarına rağmen yerel yönetimler, merkeziyetçi yapının etkisinden kurtulamamıştır. Bu bağlamda, bu çalışma, iç ve dış dinamiklerin etkisiyle 2010 yılına kadar sınırlı yerelleşmeye, 2010 yılından itibaren ise yerelde merkezileşmeye doğru yönelen yerel yönetimler alanındaki yapısal ve işlevsel reformların yerelleşme ve merkezileşme tartışmalarına olan etkilerini araştırmayı amaçlamıştır. Yapılan bu çalışmayla, yerel yönetimler alanında yapılan, ancak yönü merkezileşmeye doğru kayan reform süreçlerinin sınırlı kaldığı ve merkezi yönetimin daha güçlü bir şekilde varlığını sürdürdüğünü ortaya konulmuştur. Çalışmada yerli ve yabancı literatür taraması yapılarak elde edilen bulgular çerçevesinde tespitler yapılmış ve çeşitli öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yerelleşme, Merkezileşme, Yerel Yönetim Reformları, Küreselleşme, Neo-Liberal Politikalar

Kaynakça

• Andrews, Christina W. & de Vries, Michiel S. (2007). “High Expectations, Varying Outcomes: Decentralization and Participation in Brazil, Japan, Russia and Sweden”, International Review of Administrative Sciences, 73 (3), 424-451. (Erişim: 02.03.2020).
• Arıkboğa, E. (2015). “Büyükşehir Yönetim Sistemi: Büyükşehir ve İlçe Belediyeleri”, Yerel Yönetimler, (Ed. K. Görmez), Ankara: Orion Yayını, 187-223.
• Banner, G. (2002). Community Governance and The New Central-local Relationship. Oxford: Blackwell Publishers. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdfdirect/10.1111/1468-2451.00373? (Erişim:16.04.2020). Bardhan, P. & Dilip, M. (Eds.) (2006). Decentralization and Local Governance in Developing Countries: A Comparative Perspective. Cambridge, MA, US & Londra: MIT Press.
• Başbakanlık Kanunlar ve Kararlar Genel Müdürlüğü (2012). Büyükşehir Belediyesi Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı Gerekçesi, http://www.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem24/yil01/pdf. (Erişim: 30.04.2020).
• Bayraktar, S. Ulas & Massicard, E. (2012). Decentralisation in Turkey. Agence Française de Développement, Focales 07, https://www.researchgate.net/profile/ Elise_Massicard/ publication/pdf? (Erişim: 22.05.2020).
• Belli, A. & Aydın, A. (2016). “6360 Sayılı Yasa ile Kapatılan Belde Belediyelerinde Hizmette Etkinlik, Verimlilik ve Temsil Sorunsalı Üzerine Bir Alan Araştırması: Önsen Belediyesi Örneği”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (43), 1698-1713.
• Bilgiç, Veysel K. (2005). “Türkiye’de Merkezi Yönetim-Yerel Yönetim İlişkileri Üzerine Bir Değerlendirme”, Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar I; Reform, (Eds. H. Özgür & M. Kösecik). Ankara: Nobel Yayınları, https://www.researchgate.net/profile /Yusuf_Uysal2/publication/336788889_(Erişim: 21.04.2020).
• Bingöl, Y., Yazıcı, E. & Büyükakın, T. (2013). İl Sınırında Büyükşehir Belediye Modeli Kocaeli Deneyimi. 1. Baskı, Kocaeli: Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Yayını.
• Briggs, A. (2000). “The Welfare State in Historical Perspective”, The Welfare State Reader, (Eds. C. Pierson & Francis G. Castles), 16-29, USA: Blackwell Publishing.
• Brosio, G. & Jimenez, Juan P. (Eds.) (2012). Decentralization and Reform in Latin America, Improving Intergovernmental Relations, USA: Edward Elgar Publishing. https://repositorio.cepal.org/bitstream/handle/11362/2028/1/S3362D2922012_es.pdf. (Erişim:12.04.2020). Bulut, Y. & Yılmaz, V. (2019). “Türkiye’de 6360 Sayılı Yasa Sonrası İl Özel İdarelerinin Geleceği”, Türkiye Vizyonu Multidisipliner Çalışmalar 2019 (Ed. B. Kırmızı ve B. İşigüzel), Bursa: Ekin Yayınevi, 731-746.
• Candan, Ayfer B. & Kolluoğlu, B. (2008). “Emerging Spaces Of Neoliberalism: A Gated Town and a Public Housing Project in Istanbul”, New Perspectives on Turkey, 39, 5-46. https://pdfs.semanticscholar.org/163c/a7f5e544ab5df28e6b1826f2252d616dde89.pdf? (Erişim: 03.04.2020).
• Çevikbaş, R. (2014). “Bürokrasi Kuramı ve Yönetsel İşlevi”, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 75-102.
• Çiftepınar, R. (2006). “Yeni İl Özel İdaresi Yasasına Eleştirel Bir Bakış”. Yasama Dergisi, (2), 123-145.
• Çukurçayır, M. Akif & Eşki, H. (2001). “Kamu Hizmeti Sunumunda Yeni Yöntemler”. Konya Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 1 (1-2), 89-109.
• Denhardt, Robert B. & Denhardt, J. Vinzant . (2003). “New Public Service: An Approach to Reform”. İnternational Review of Public Administration, 8 (1), 3-10. https://www.researchgate.net/publication, (Erişim:10.05.2020).
• Dickovick, J. Tyler (2011). Decentralization and Recentralization in the Developing World: Comparative Studies from Africa and Latin America, University Park, PA: Pennsylvania State University Press.
• Emini, Filiz T. (2009). “Türkiye’de Yerel Yönetimler Reformunun İç ve Dış Dinamikleri”. Yönetim ve Ekonomi, 16 (2), 31-48.
• Erder, S. & İncioğlu, N. (2013). “AKP Döneminde Yerelleşme ve Yeniden Merkezileşme Bağlamında Yeni Büyükşehir Belediye Yasası: Yerel Siyasette 2004’ten Beri Ne Oldu?” Birikim Dergisi, (296), 23-31.
• Eryılmaz, Bilal (2015). Kamu Yönetimi, 8. Baskı, İstanbul: Umuttepe Yayınları.
• Falleti, Tulia G. (2005). “A Sequential Theory of Decentralization: Latin American Cases in Comparative Perspective”. American Political Science Review, 99 (3), 327-346. https://www.cambridge.org/core/journals/american-political-science-review/article/pdf. (Erişim:16.05.2020).
• Freedom House. (2008). Turkey in Transit. www.freedomhouse.org/sites/default/files/inline_images/Turkey%20in%20Transit.pdf (Erişim:16.12.2019).
• Goldsmith, M. (2002). “Central Control Over Local Government- A Western European Comparison”. Local Government Studies, 28 (3), 91-112.
• Görmez, K. (1997). Yerel Demokrasi ve Türkiye. Konya: Vadi Yayınları.
• Görmez, K. (2000). “Demokratikleşme açısından Merkezi Yönetim-Yerel Yönetim İlişkileri”. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(1), 81-88.
• Gözler, K. (2013). İdare Hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Gül, H. & Özgür, H. (2004). “Âdem-i Merkeziyetçilik ve Merkezi Yönetim-Yerel Yönetim İlişkileri”. Çağdaş Kamu Yönetimi II: Konular, Kuramlar, Kavramlar (Eds. M. Acar & H. Özgür), 161-204, Ankara: Nobel Yayınevi.
• Güler, Birgül A. (1998). “1998 Reform Tasarısı Üzerine İnceleme”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 7 (4), 3-25.
• Güler, Birgül A. (2000). “Yerel Yönetimleri Güçlendirmek mi? Âdemi Merkeziyetçilik mi?”. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 9 (2), 14-29.
• Güler, Birgül A. (2013). Yerel Yönetimler Liberal Açıklamalara Eleştirel Bir Bakış. Ankara: İmge Kitabevi.
• Güler, T. & Yılmaz, A. (2018). “Yerel Demokrasi-Güvenlik Sarmalında Yerel Yönetimler: Türkiye’de Belediyelere Kayyum Atanması Pratiği”. Elektronik ve Sosyal Bilimler Dergisi, 17 (68), 1801-1816.
• Günday, M. (2003). İdare Hukuku, Güncelleştirilmiş 8.Baskı, Ankara: İmaj Yayıncılık.
• Güven, A., Karkacıer, A. & Şimşek, T. (2017). “Merkezileşme Yerelleşme Tartışmaları Kapsamında Yerel Yönetimlerde Vesayet Denetimi Sorunu”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 12 (2), 189-208.
• Hankla, C. (2009). “When is Fiscal Decentralization Good For Governance?” Publius: The Journal of Federalism, 39 (4), 632–650. https://www.jstor.org/stable/pdf/40272230.pdf. Erişim: 16.03.2020).
• Hughes, Owen E. (2013). Kamu İşletmeciliği ve Yönetimi. (Çev. B. Kalkan, B. Akın & Ş. Akın), Ankara: BigBang Yayınları.
• Ivanyna, M. & Shah, A. (2012). “How Close is Your Government To İts People? Worldwide İndicators on Localization And Decentralisation”. Policy Research Working Paper, 6139. The World Bank. http://documents.worldbank.org/curated/en/pdf/WPS6138.pdf; (Erişim:13.02.2020).
• Kadirbeyoğlu, Z. & Sümer, B. (2012). “The Neoliberal Transformation of Local Government in Turkey and Contracting out Municipal Services: Implications for Public Accountability”. Mediterranean Politics, 17 (3), 40-357.
• Kara, M. (2016). “Türkiye’de Merkezileşme-Yerelleşme Tartışmaları ve Hizmet Sunumunda Ölçek Sorunu”. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 249-276.
• Kaypak Ş., Bimay, M. & Yılmaz, V. (2018). “Uluslararası Göçün Yönetilmesinde Yerel Yönetimlerin Rolü: Mardin’deki Suriyeli Mülteciler Örneği”. Kent Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Etkin Belediyecilik Uygulamaları, (Eds. M. Mecek, B. Parlak & E. Atasoy), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 555-573.
• Kaypak, Ş. & Bimay, M. (2019). “Küreselleşme Sürecinde Kamu Politikalarında Yaşanan Değişimler”. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi (ASSAM-UHAD), 6 (15), 21-38.
• Keleş, R. (1998). Yerinden Yönetim ve Siyaset, İstanbul: Cem Yayınevi.
• Keleş, R. & Özgül, Can G. (2017). “Belediye Organlarına “Kayyım” Atamaları Üzerine Bir Değerlendirme”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 72 (2), 299- 313.
• Keuffer, N. (2016). “Local Autonomy, a Multifaceted Concept: How to Define it, How to Measure it and How To Create a Comparative Local Autonomy Index?”, Paper Presented At The 24th IPSA World Congress, Poznań, Poland, 23-28. https://www.researchgate.net/publication/331194391_pdf. (Erişim Tarihi:12.05.2020).
• Keyman, F. & Öniş, Z. (2007). Turkey in a Changing Context. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Kirişçi, K. & Karaca, S. (2015). “Hoşgörü ve Çelişkiler: 1989,1991 ve 2011’de Türkiye’ye Yönelen Kitlesel Mülteci Akımları”. 14. Yüzyıldan 21. Yüzyıla Türkiye’ye Göçler, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 295-314. Kubicek, P. (2013). “Democratization and Relations with the EU in the AK Party Period: Is Turkey Really Making Progress?” Insight Turkey, 15 (4), 41-49.
• Lawrence, Stephen H. (1983). “Centralization and Decentralization: The Compunications Connection. Program on Information Resources Policy”, Cambridge. MA: Harvard University, Incidental Paper. http://www.pirp.harvard.edu/pubs_pdf/lawrenc/lawrenc-i83-2.pdf. (Erişim:11.05.2020).
• Marume, Samson Brown M. & Jubenkanda, R. Robson (2016). “Centralization and Decentralization”. Quest Journals, Journal of Research in Humanities and Social Science, 4 (6), 106-110.
• Mıller, Keith L (2002). “Advantages & Dısadvantages of Local Government Decentralızatıon”, A Presentatıon to The Carıbbean Conference on Local Government & Decentralızatıon at The Ocean Vıew Internatıonal Hotel Georgetown, Guyana. http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.134.5990&rep=rep1&type=pdf. (Erişim:11.05.2020).
• Nadaroğlu, H. (1986). Mahalli İdareler. Üçüncü Baskı, İstanbul: Beta Yayınevi.
• O’Neill, K. (2005). Decentralizing the State: Elections, Parties and Local Power in the Andes. New York: Cambridge University Press.
• Oktay, T. (2016). “6360 Sayılı Kanun’a Dayalı Büyükşehir Belediye Reformunu Anlama ve Anlamlandırma”. İstanbul Medeniyet Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi (İSMUS), 1 (1), 71-131.
• Ortaylı, İ. (1985). Tanzimat’tan Cumhuriyete Yerel Yönetim Geleneği. İstanbul: Hil Yayını.
• Ortaylı, İ. (1990). “Yerel Yönetim: Devraldığımız Miras”. Türk Belediyeciliğinde 60. Yıl Uluslararası Sempozyum Bildiri Metinleri, 63–74, Ankara: IULA EMME Yayını.
• Osborne, D. & Gaebler, T. (1992). Reinventing Government: How the Entrepreneurial Spirit is Transforming the Public Sector. New York: Penguin Books.
• Ökmen M. (2008). “Türkiye’de Merkezi Yönetim-Yerel Yönetim İlişkileri ve Yerel Yönetimlerin Yeniden Yapılandırılması”. Türkiye’de Yerel Yönetimler, (Eds. R. Bozlağan & Y. Demirkaya), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Ökmen, M. (2003). “Yerel Yönetimlerde Yeniden Düzenleme Girişimleri ve Son Reform Tasarıları Üzerine Bir Değerlendirme”. Yönetim ve Ekonomi Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10 (1), 117-139.
• Ökmen, M., Baştan, S. & Yılmaz, A. (2004). “Kamu Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Bir Yönetişim Faktörü Olarak Yerel Yönetimler”. Kuramdan Uygulamaya Kamu Yönetimi, (Eds. A. Yılmaz & M. Ökmen), Ankara: Gazi Kitabevi, 23-80.
• Öktem, M. Kemal & Çiftçi, L. (2016). “Vision of the Public Administration Reform in Turkey”. New Public Management in Turkey: Local Government Reform Routledge, (Ed. Y. Akkaya), 52-78. Londrina: Routledge Taylor Francis Group, https: //www.researchgate.net/profile/.pdf? (Erişim: 21.03.2020).
• Önen, Semih M. (2018). “Yerel Yönetim ve Merkezi Yönetim İlişkileri”. Kamu Yönetimi Tartışmaları, (Ed. M. Akif Özer & U. Ayhan). Ankara: Gazi Kitabevi, 420-454.
• Övgün, B. (2016). “Kamu Yönetimi Reformunda Bir Açmaz: Yerelleşme mi, Merkezileşme mi?” Mülkiye Dergisi, 40 (3), 159-179.
• Özay, M. (2020). “Covıd-19, Ulus Devlet ve Risk Toplumu”. Covıd-19 Sonrası Küresel Sistem: Eski Sorunlar, Yeni Trendler, Türkiye (Ed. U. Ulutaş), Ankara: Dışişleri Bakanlığı Stratejik Araştırmalar Merkezi, 63-75.
• Özer, D. (2015). “Göç Olgusu ve Kentsel Yaşama Uyumda Yerel Yönetimlerin Rolü”. Yerel Siyaset, http://www.academia.edu/349495/yerelyonetimlerdegocolgusu.pdf, (Erişim: 23.04. 2020).
• Özservet, Yasemin Ç. (2016). “Uluslararası Göç, Yerel Yönetimler ve Toplumsal Uyum”. İller ve Belediyeler Dergisi / Uzman Gözüyle Türkiye Belediyeler Birliği, Ankara: Korza Yayıncılık, 48-55.
• Öztürk, K. (2019). “Yerel Yönetim Reformunda Yerelleşme–Merkezileşme Dikotomisi: 6360 Sayılı Yasa Örneği”. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 11(2) (Online), 133-148.
• Parlak, B. & Ökmen, M. (2015). Yerel Yönetimler Kuram ve Uygulamada Küresel ve Ulusal Konular ve Sorunlar. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Parlak, B. & Sobacı, M. Zahid (2008). Kuram ve Uygulamada Kamu Yönetimi. Bursa: Alfa Aktüel Yayınları.
• Pfiffner, James P. (2004). “Traditional Public Administration versus The New Public Management: Accountability versus Efficiency”. Published in Institutionenbildung in Regierung und Verwaltung: Festschrift fur Klaus Konig, (Eds. A. Benz, H. Siedentopf, & Karl P. Sommermann), Berlin, Germany: Duncker & Humbolt, 443-454. https://pfiffner.gmu.edu/files/pdfs/Book_Chapters/NewPublicMgt.doc.pdf. (Erişim:10.10.2020).
• Pierson, C. (1998). “Contemporary Challenges to Welfare State Development”, Political Studies, 46 (4), 777-794, https://doi.org/10.1111/1467-9248.00167.
• Pollitt, C. & Bouckaert, G. (2011). Public Management Reform: A Comparative Analysis-New Public Management, Governance, and The Neo-Weberian State (3rd). Oxford, UK: Oxford University Press Inc. Rondinelli, D. (1999). “What is Decentralization?” Decentralization Briefing Notes, World Bank Institute (WBI) Working Papers, Washington, DC: The World Bank, 2-5.
• Sakal, M. (2000). “Türkiye’de Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanma Sorunu: Tarihsel Perspektiften Bir Değerlendirme”. SDÜ İİBF Dergisi, 5 (1), 119-140.
• Seyidanlıoğlu, M. (2010). Tanzimat Döneminde Modern Belediyeciliğin Doğuşu. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• Sezer, Ö. & Vural, T. (2010). “Kamu Hizmetlerinin Sunumunda Devletin Değişen Rolü ve Merkezi Yönetim ile Yerel Yönetimler Arasında Yetki ve Görev Paylaşımı”. Maliye Dergisi, (159), 204-219.
• Shaw, Stanford J, (1992). “Local Administration in the Tanzimat”. 150. Yılında Tanzimat, (Ed. H. Dursun Yıldız), Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayını, 33-48.
• Sobacı, M. Zahid (2005). “Yeniden Yapılanma Sürecinde İl Özel İdarelerinin Dünü, Bugünü ve Geleceği Üzerine Değerlendirmeler”. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 14 (4), 31-50.
• Sozen, S. & Shaw, I. (2002). “The International Applicability of “New” Public Management: Lessons From Turkey”. International Journal of Public Sector Management, 15 (6), 475–486. https://www.emerald.com/insight/content/doi/10.1108/09513550210439625. (Erişim:12.12.2019).
• Şen, E. & Batı, Güney F. (2020). “COVID-19 Pandemik Krizinin Yönetim ve Ekonomi Politik Üzerine Olası Etkileri”. Yönetim, Ekonomi ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi, 4(2), 71-84.
• Taşcıer, A. (2018). “Neoliberalizmde Merkezileşme-Yerelleşme Gerilimi: İl Özel İdareleri, YİKOB Örnekleri ve Yerelde Merkezileşme”. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (14), 650-662.
• Toker, S. (2020). “Koronavirüs Salgını ile Mücadelede Büyük Veri ve Yapay Zekâ Çalışmaları”. SETA Perspektif, (266), 1-4. https://setav.org/assets/uploads/2020/04/P266.pdf (Erişim:11.02.2020).
• Toksöz, F., Özgür, A. Ercan, Uluçay, Ö., Koç, L., Atar, G. & Akalın, N. (2009). Yerel Yönetim Sistemleri Türkiye, Fransa, İspanya, İtalya, Polonya ve Çek Cumhuriyeti. İstanbul: TESEV Yayınları.
• Tortop, N., Aykaç, B., Yaman, H. & Özer, M. Akif. (2006). Mahalli İdareler. Ankara: Nobel Yayınları. Turan, M. (2018). “Türkiye’nin Yeni Yönetim Düzeni: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi”. Social Sciences Research Journal, 7 (3), 42-91.
• Tuysuz, S. & Gülmez, R. (2019). “Instrumentalization of Gerrymandering İn Recentralization İn Turkey: The Case of Ankara”. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 40, 139-150.
• TÜBA (Türkiye Bilimler Akademisi) (2020). “Covid 19 Pandemi Değerlendirme Raporu”, TÜBA Raporları, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları.
• Ulutaş, U. (2020). “Koronavirüs Sonrası Küresel Trendler”. Covıd-19 Sonrası Küresel Sistem: Eski Sorunlar, Yeni Trendler, (Ed. U. Ulutaş). Ankara: Dışişleri Bakanlığı Stratejik Araştırmalar Merkezi, 10-19.
• UNDP (United Nations Development Programme) (1999). Decentralization: A Sampling of Definitions.http.dp.org/evaluation/evaluations/documents/decentralization_working_report.pdf. 11–12. (Erişim:11.02.2020).
• Urhan, Vahide F. (2008). “Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Yeniden Yapılandırılması”. Sayıştay Dergisi, (70), 85-101.
• Wolman, H. (1990). “Decentralization: What It Is and Why We Should Care. In Decentralization”. Local Governments, and Markets: Towards A Post-Welfare Agenda, (Ed. Robert J. Bennet). Oxford: Clarendon Press, 29-42, https:// www.researchgate.net/profile/Harold_Wolman/publication/301649171_pdf. Erişim: 02.05.2020).
• Woods, A. & Kayalı, N. (2017). Suriyeli Topluluklarla Etkileşim: İstanbul’daki Yerel Yönetimlerin Rolü. İstanbul: İstanbul Politikalar Merkezi Yayını, http://ipc.sabanciuniv.edu/wp-content/uploads/2017/01/pdf. (Erişim: 23/02/2020).
• WHO (World Health Organization) (2020). https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019, (Erişim:21.05.2020).
• Yaslıkaya, R. (2018). “Recent Developments in the Turkish Local Government System in the Context of Centralization and Decentralization Debates (2012-2018)”. Economic and Social Studies. (Eds. H. Özüdoğru, M. Mulalıç & T. Çetin), Riga: Lambert Publishing, 240-263.
• Yaşar, M. Ruhat (2014). Kilis’te Sığınmacı Algısı Toplumsal Otizm ve Ötekileştirme Sürecinin İlk Görünümleri. Kilis 7 Aralık Üniversitesi Ortadoğu Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayını, No: 2, Kilis.
• Yaylı, H. (2015). “Türk İdare Yapısında Belediyelerin Tarihi Gelişimi”. Yerel Yönetimler, (Ed. K. Görmez), Ankara: Orion Kitabevi, 28-38.
• Yaylı, H. & Yaslıkaya, R. (2016). “15 Temmuz Darbe Girişiminin Belediyeler Üzerindeki Yansıması Hakkında Bir Değerlendirme”. Uluslararası Demokrasi Sempozyumu Darbeler ve Tepkiler, Giresun: Divan Kitap, 780-796.
• Yılmaz, V. & Kaypak, Ş. (2019). “6360 Sayılı Yasa Sonrası Yeni Büyükşehir Belediyelerindeki Çevre Sorunlarının İrdelenmesi: Malatya Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Kent Akademisi Dergisi, 12 (1), 1-28.