ENDÜSTRİ 4.0 TEKNOLOJİK DÖNÜŞÜM SÜRECİNDE SEÇİLMİŞ ÜLKELER VE TÜRKİYE’NİN DURUMU: AMPİRİK BİR ANALİZ

Yıl 2021, , 51 - 65, 29.09.2021

Hatice Erkekoğlu , Hüseyin Uslu

https://doi.org/10.51551/verimlilik.792865

Cited By: 2

Öz

Amaç: Endüstri 4.0 teknolojik dönüşüm sürecinde seçilmiş ülkeler ve Türkiye’nin durumunu, teorik ve uygulamalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır.

Yöntem: Durağanlık analizleri; LLC, IPS, Fisher ADF ve Fisher PP panel birim kök testleriyle, panel regresyon analizleri; havuzlanmış panel veri yöntemi, sabit etkiler yöntemi ve rassal etkiler yöntemiyle, nedensellik analizleri ise Granger Panel Nedensellik testiyle gerçekleştirilmiştir.

Bulgular: Hausman sınamasında; rassal etkiler yöntemi ile elde edilen sonuçların daha geçerli olduğu belirlenmiştir. Analize dâhil edilen 21 ülkede, 2013-2019 döneminde; RDE %1 arttığında, ülkelerin GII seviyesi %0,05 oranında azalmıştır. RDP %1 arttığında, ülkelerin GII seviyesi %0,06 oranında artmıştır. GDPPC %1 arttığında ülkelerin GII seviyesi %0,09 oranında artmıştır. HDI %1 arttığında ise ülkelerin GII seviyeleri %0,99 oranında artmıştır. Panel Granger Nedensellik testi sonucunda; RDE, HDI ve GDPPC’den GII’ye doğru tek yönlü, RDP ile GII arasında karşılıklı, HDI’den RDP’ye doğru tek yönlü nedensellik ilişkileri tespit edilmiştir.

Özgünlük: Endüstri 4.0 ile ilgili yapılan bu ampirik çalışmanın ele aldığı konu, konuyu irdeleme biçimi ve gerçekleştirilen detaylı ampirik analizler ile yapılan çalışmalardan farklılaşması dolayısıyla literatüre bir katkı sağlaması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Endüstri 4.0, İnovasyon Seviyesi, Ar&Ge Harcamaları, Ar&Ge Personeli, İnsani Gelişmişlik Seviyesi

THE STATUS OF SELECTED COUNTRIES AND TURKEY IN THE INDUSTRY 4.0 TECHNOLOGICAL TRANSFORMATION PROCESS: AN EMPIRICAL ANALYSIS

Öz

Purpose: Industry 4.0 aims to examine the situation of selected countries and Turkey in the technological transformation process, theoretically and practically.

Methodology: Stationarity analyzes; LLC, IPS, Fisher ADF and Fisher PP panel unit root tests with, panel regression analysis; pooled panel data method, fixed effects method and random effects method,causality analyses were performed using the Granger panel causality test.

Findings: In the Hausa test, it was determined that the results obtained by the random effects method were more valid. In the 21 countries included in the analysis, the GII level of the countries decreased by 0,05% in the period 2013-2019, when the RDE increased by 1%. When the RDP increased by 1%, the GII of the countries increased by 0,06%. The GII of countries increased by 0,09% when the GDPPC increased by 1%. While HDI increased by 1%, countries ‘ GII levels increased by 0,99%. As a result of the Panel Granger Causality test; One-way causality relationships from RDE, HDI and GDPPC to GII, reciprocal causality between RDP and GII, and one-way causality from HDI to RDP were determined.

Originality: It is expected that this empirical study on Industry 4.0 will make a contribution to the literature, as it differs from the studies carried out with the subject, the way it examines the subject and the detailed empirical analyzes carried out.

Anahtar Kelimeler

Industry 4.0, Innovation Level, R&D Expenditures, R&D Personnel, Human Development Level.

Kaynakça

• ARSLAN, O. (2018), Dijital Dönüşüm: Sanayi 4.0, 21. Uluslararası İktisat Öğrencileri Kongresi, 25-27 Nisan, İzmir.
• AYDIN, E. (2018), Türkiye’de Teknolojik İlerleme ile İstihdam Yapısındaki Değişme Projeksiyonu: Endüstri 4.0 Bağlamında Ampirik Analiz, Yönetim Bilimleri Dergisi, 16 (31), 461-471.
• BALTAGI, B. H. (2008), Econometric Analysis of Panel Data, 4th Edition, New York: John Wiley & Sons.
• BANGER, G. (2017), Endüstri 4.0, Dorlion Yayınları, Ankara.
• DALENOGARE, L. S., BENITEZ, G. B., AYALA N. F. ve FRANK, A. G. (2018), The Expected Contribution of Industry 4.0 Technologies for Industrial Performance, International Journal of Production Economics, 204, 383-394.
• DERELİ, S. (2015), Klasikten Küresele Endüstri İlişkileri, Dorlion Yayınları, Ankara.
• DİKKAYA, M., GENÇER, Ü. ve AYTEKİN, İ. (2018), Endüstri 4.0 Devriminin Ekonomik Etkileri Üzerine, 12. Uluslararası Kamu Yönetimi Sempozyumu, 25-27 Ekim, Kırıkkale.
• ERSOY, A. R. (2017), Birinci, İkinci ve Üçüncü Sanayi Devrimi ve ardından Endüstri 4.0, http://www.makinamagazin.com.tr/haber/birinci-ikinci-ve-ucuncu-sanayi-devrimi-ve-ardindan-endustri-40/5186, (Erişim Tarihi: 03.10.2019).
• FIRAT, S. Ü. ve FIRAT, O. Z. (2017), Sanayi 4.0 Devrimi Üzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme: Kavramlar, Küresel Gelişmeler ve Türkiye, Toprak İşveren Dergisi, 114, 10-23.
• GÜNAYDIN, D. (2018), Türkiye’de Dördüncü Sanayi Devrimini Beklerken: Çerkezköy Organize Sanayi Bölgesi’nde Bir Araştırma, Istanbul Management Journal, 29 (85), 73-106.
• HAUSMAN, J. A. (1978), Specification Tests in Econometrics, Econometrica, 46, 1251-1272.
• HP (2018), HP İnce İstemci Ailesi, http://h20195.www2.hp.com/v2/GetDocument. aspx?docname=4 AA4-5632TRE&doctype=data%20sheet&doclang=TR_TR&searchquery =&cc=tr& lc=tr, (Erişim Tarihi: 08.10.2019).
• IM, K. S., PESARAN, M. H. ve SHIN, Y. (2003), Testing for Unit Roots in Heterogeneous Panels, Journal of Econometrics, 115, 53-74.
• İNAL, A. (2009), Durağan Olmayan Paneller ve Bir Uygulama, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• JONES, C. I. (2007), İktisadi Büyüme, 2. Basım, (Çevirenler: Sanlı Ateş ve İsmail Tuncer), Literatür Yayıncılık, İstanbul.
• KAGERMANN, H., WAHLSTER, W. ve HELBİG, J. (2013), Alman İmalat Endüstrisinin Geleceğini Güvence Altına Almak: Stratejik Girişim Industrie 4.0’ın Uygulamaya Konulması için Tavsiyeler, Industrie 4.0 Çalışma Grubu Son Raporu.
• KAYGISIZ, E. ve SİPAHİ, H. (2018), Y Kuşağı Üniversite Öğrencilerinin Bireysel Yenilik ve Endüstri 4.0 Bilgi Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 18 (2), 922-936.
• LEVIN, A., LIN, C. F. ve CHU, C. (2002), Unit Root Tests in Panel Data: Asymptotic and Finite-Sample Properties, Journal of Econometrics, 108, 1-24.
• LİN, K. C., SHYU, J. ve DİNG, K. (2017), A Cross-Strait Comparison of Innovation Policy under Industry 4.0 and Sustainability Development Transition, MDPI Sustainability, 9 (786), 1-17.
• MADDALA, G. S. ve WU, S. (1999), A Comparative Study of Panel Data Unit Root Tests and a Simple Alternative, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 61, 631-652.
• MARESOVA, P., SOUKAL, I., SVOBODOVA, L., HEDVICAKOVA, M., JAVANMARDI, E., SELAMAT, A. ve KREJCAR, O. (2018), Consequences of Industry 4.0 in Business and Economics, Economies, 4 (46), 1-14.
• MOHNEN, P. (2019), R&D, Innovation and Productivity, Maastricht University and UNU-MERIT, Growth Welfare Innovation Prductivity, WP, N. 07/2019.
• ÖZDOĞAN, O. (2017), Dördüncü Sanayi Devrimi ve Endüstriyel Dönüşüm Anahtarları, Pusula Yayıncılık ve İletişim, İstanbul.
• ÖZTÜRK, S. ve ALAŞAHAN, Y. (2019), Türkiye’de Endüstri 4.0 Uygulamalarının Değerlendirilmesi: Panel Veri Analiz, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 61, 1-18.
• ROMER, P. M. (1990), Endogenous Technological Change, Journal of Political Economy, 98 (5), 71-101.
• SAĞLAR, U. ve DERELİ, D. D. (2018), Türkiye ve Sanayi 4.0: Yapısal Bir Değerlendirme, Current Debates in Economics, IJOPEC.
• SANDU, S. ve CIOCANEL, B. (2014), Impact of R&D and Innovation on High–Tech Export, Procedia Economics and Finance, 15, 80-90.
• SMLC (2019), About SMLC, https://www.smartmanufacturingcoalition.org/about-2, (Erişim Tarihi: 04.10.2019).
• TORRES-REYNA, O. (2017), Time Series, (ver. 1.5), Princeton University, https://www.princeton. edu/~otorres/TS101. pdf, (Erişim Tarihi: 13.10.2019).
• TUNCEL, C. O. ve POLAT, A. (2016), Sectoral System of Innovation and Sources of Technological Change in Machinery Industry: An Investigation on Turkish Machinery Industry, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 229, 214-225.
• TÜSİAD (2016), Türkiye’nin Küresel Rekabetçiliği için Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0: Gelişmekte Olan Ekonomi Perspektif, Yayın No: TÜSİAD-T/2016-03/576.
• TÜSİAD (2017), Türkiye’nin Sanayide Dijital Dönüşüm Yetkinliği Raporu, Türkiye Sanayici ve İş İnsanları Derneği, Yayın No: TÜSİAD-T/2017,12-589.
• UÇAN, O. ve KOÇAK, E. (2018), İnsani Gelişme Endeksi ile Büyüme İlişkisi: Pedroni Eşbütünleşme Örneği, Journal of Politics, Economy and Management (JOPEM), 1 (2), 55-61.
• UNDP (2018), İnsani Gelişme Endeksi ve Endikatörleri: 2018 İstatistik Güncellemesi, https://www.tr.undp.org/content/turkey/tr/home/library/human_development/_nsani-geli_me-endeksleri-ve-goestergeleri--2018-statistiksel-gue.html, (Erişim Tarihi: 12.10.2019).
• UNITED NATIONS DEVELOPMENT PROGRAMME (2019), Human Development Reports, http://hdr.undp.org/en/ data#, (Erişim Tarihi: 12.10.2019).
• USTABAŞ, A. ve ERSİM, Ö. Ö. (2016), The Effects of R&D and High Technology Exports on Economic Growth: A Comparative Cointegration Analysis for Turkey and South Korea, International Conference on Eurasian Economies 2016, 29-31 August, Kaposvár–Hungary.
• WOOLDRIDGE, J. M. (2002), Econometric Analysis of Cross Section and Panel Data, Cambridge, MA: The MIT Press.
• WORLD BANK (2021a), High-Technology Exports (% of Manufactured Exports), https://data.worldbank. org/indicator/TX.VAL.TECH.MF.ZS?view=chart, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD BANK (2021b), GDP per Capita (Current US$), https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP. PCAP.CD?view=chart, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD BANK (2021c), GDP (Current US$), https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.CD? view=chart,(Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD BANK (2021d), Research and Development Expenditure (% of GDP), https://data.worldbank.org/ indicator/GB.XPD.RSDV.GD.ZS, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD BANK (2021e), Researchers in R&D (per Million People), https://data.worldbank.org/indicator /SP.POP.SCIE.RD.P6?view=chart, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD BANK (2021f), Population, Total, https://data.worldbank.org/indicator/SP.POP.TOTL?view= chart, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• WORLD INTELLECTUAL PROPERTY ORGANIZATION (2019), Global Innovation Index (GII) 2019, https://www. globalinnovationindex.org/analysis-indicator, (Erişim Tarihi: 12.10.2019).
• YAZICI, E. ve DÜZKAYA, H. (2016), Endüstri Devriminde Dördüncü Dalga ve Eğitim: Türkiye Dördüncü Dalga Endüstri Devrimine Hazır mı?, Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 7 (13), 49-88.
• YILDIRIM, K., KARAMAN, D. ve TAŞDEMİR, M. (2009), Makroekonomi, 8. Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara.
• YILMAZ, Z. ve DANIŞOĞLU, F. (2017), Ekonomik Kalkınmada Beşerî Sermayenin Rolü ve Türkiye’de Beşerî Kalkınmanın Görünümü Olarak İnsani Gelişim Endeksi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 51, 117-147.
• YÜKSEKBİLGİLİ, Z. ve ÇEVİK, G. Z. (2018), Endüstri 4.0 Bağlamında Türkiye’nin Yerine İlişkin Güncel ve Gelecek Eksenli Bir Analiz, Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (FESA), 3 (2), 422-436.