VETERİNER HEKİMLİĞİNDE MALPRAKTİS

Yıl 2021, Cilt: 12 Sayı: 2, 89 - 104, 11.09.2021

Ayşe Dilruba Alat Er , Gökhan Aslım

https://doi.org/10.38137/vftd.951028

Cited By: 2

Öz

Günümüz veteriner hekimlerinin büyük çoğunluğu, ev hayvanlarının bakımlarıyla ilgili uygulamalara yoğunlaşmıştır. Hayvan sahipleri hayvanları ile aralarında duygusal bağ geliştirdiklerinden, tıbbi bir müdahale sonucu başarılı olunmadığında hayal kırıklığına uğrayabilmekte ve bu durum veteriner hekimin doğru prosedürleri uygulamadığı ya da prosedürleri yanlış uyguladığı düşüncesine yol açabilmektedir. Bir veteriner hekim, tıbbi bir müdahale sonucunda, bir evcil hayvanın yaralanmasına ya da ölümüne neden olduysa, bu durum malpraktis konusunu gündeme getirmektedir. Kısaca tıbbi uygulama hatası olarak tanımlanan malpraktis maddi manevi kayıplara neden olabilmektedir. Günümüzde veteriner hekimliği hizmetlerine olan talebin arttığı ve bununla paralel olarak malpraktis davalarının da arttığı görülmektedir. Bu bağlamda çalışmada, veteriner hekimliğinde malpraktis kavramının tanımlanması, yasal olarak nasıl değerlendirildiği, malpraktisi önlemek amacı ile nasıl önlemler alınması gerektiği konularına güncel bir yaklaşım sunulması amaçlanmıştır. Malpraktis konusu hem bilimsel anlamda hem de yasal anlamda veteriner hekim, hayvan sahibi ve hayvanları ilgilendiren oldukça önemli bir konudur. Uluslararası anlamda pek çok ülkede konuya ilişkin çeşitli yasal düzenlemeler ve çalışmalar mevcut olmakla birlikte Türkiye’de veteriner hekimliği mevzuatında özel bir düzenleme ve bilimsel çalışma bulunmamaktadır. Bu doğrultuda veteriner hekimliği alanında konu ile ilgili bilimsel araştırmaların artırılması ve yasal düzenlemelerin yapılması gerektiği söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Malpraktis, veteriner hekim, veteriner hekimliği mevzuatı, veteriner malpraktis

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

MALPRACTICE IN VETERINARY MEDICINE

Öz

The most majority of today’s veterinarians focused on practices related to the care of pets. Since animal owners have developed a serious emotional bond with their animals, they may be disappointed when medical intervention is not successful, and this may lead to the thought that the veterinarian does not apply the correct procedures or performs the procedures incorrectly. If a veterinarian caused injury or death to a pet due to medical intervention, this raises malpractice issues. Malpractice, which is defined as a medical application mistake, in short, can cause material and moral losses. Today, it is seen that the demand for veterinary medicine services has increased significantly, and in parallel with this, malpractice cases have also increased. In this context, it is aimed to present an up-to-date approach to the definition of the concept of malpractice in veterinary medicine, how it is legally evaluated, and what measures should be taken to prevent malpractice. Therefore, malpractice is an important subject, either scientifically and legally, concerning veterinarians, animal owners and animals. Although various legal regulations and studies are available in many countries internationally, there are no specific regulation and scientific studies in veterinary medicine legislation in Turkey. In this context, it can suggest that should increase scientific researches and should make legal arrangements on the subject in veterinary medicine.

Anahtar Kelimeler

Malpractice, Veterinarian, Veterinary legislation, Veterinary malpractice

Proje Numarası

-

Kaynakça

• Aktaş, EÖ. (2020). Pediatrik onkolojide hukuksal sorumluluk. [Erişim tarihi: 06 Aralık 2020]. Erişim linki: http://tpog.org.tr/uploads/19_Sunum/ 15.30%20-%20Ekin%20%C3%96zg%C3%BCr %20Akta%C5%9F.pdf.
• Alman Medeni Kanunu (2002). 2 Ocak 2002. [Erişim tarihi: 06.04.2021]. Erişim linki: https://www.gesetze-im-internet.de/englisch _bgb/englisch_bgb.html#p0272.
• AVMA (2020). Amerikan Veteriner Hekimler Birliği, Client management guidelines; reduce the likelihood of malpractice allegations and board complaints. [Erişim tarihi: 11 Ekim 2020]. Erişim linki: https://www.avmaplit.com/uploadedfiles/ avma_plit/resources/public_resources/client%20management%20guidelines-2018update.pdf.
• Avusturya Medeni Kanunu (1988). 01 Temmuz 1988. [Erişim tarihi: 06.04.2021] Erişim linki: https://www.jusline.at/gesetz/abgb/paragraf/285a.
• Babacan, E., Öztürk, H., & Kahriman, İ. (2018). Tıbbi hatalar ve hasta güvenliği: Hemşirelere yönelik eğitimlerin etkinliğinin değerlendirilmesi. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 14(2), 57-72.
• Centner, TJ., & Smeshko, N. (2011). Compensating companion animal owners for veterinary malpractice through an alternative dispute resolution mechanism. Journal of Social Sciences, 7(4), 597-604.
• Çekya Medeni Kanunu (2012). 03 Şubat 2012. [Erişim tarihi: 06.04.2021]. Erişim linki: http://obcanskyzakonik.justice.cz/images/pdf/Civil-Code.pdf.
• Çelik, F. (2020). Cerrahın yasal sorumlulukları. [Erişim tarihi: 06 Aralık 2020] Erişim linki: https://www.medimagazin.com.tr/guncel/tr-cerrahin-yasal-sorumluluklari-11-666-7204.html.
• Çokar, M. (2009). Türkiye’de malpraktis konusunda yasal düzenleme girişimleri: Zorunlu mali sorumluluk sigortası bir çözüm müdür? Türkiye Biyoetik Derneği e-Bülteni, 19, 7-16.
• Çoltu, A. (2012). Tıbbi Uygulama Hataları. Koç S. 1st ed. 1.Tıp Hukuku Günleri Tıbbi Uygulama Hataları, İstanbul, Turkey: İstanbul Tabip Odası Yayınları
• Değdaş, UC. (2018). Hatalı tıbbi uygulamadan (malpraktis) doğan hukuki ve cezai sorumluluk. Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(6), 41-65.
• Eichinger, GL. (2006). Veterinary medicine: External pressures on an insular profession and how those pressures threaten to change current malpractice jurisprudence. Mont. Law Rev, 67, 231-274.
• Erol Sarıyev, A. (2016). Veteriner hekimin sözleşme dışı sorumluluğu. TBB Dergisi, 127, 264-298.
• Favre, D. (2010). Living Property: A new status for animals within the legal system. Marquette Law Rev, 93, 1021-1071.
• Federal Alman Cumhuriyeti Anayasası (2014). 23 Aralık 2014. [Erişim tarihi: 06.04.2021]. Erişim linki: file:///C:/Users/USER/Downloads/Grundgesetz_TR_endgltig.pdf.
• Flemming, DD., & Scott, E. (2004). The informed consent doctrine: what veterinarians should tell their clients. JAVMA, 224(9), 1436-1439.
• Gardiner, A., Corr, S., Palmer, C., & Sandøe, P. (2015). Companion Animal Ethics. The development and role of the veterinary and other professions in relation to companion animals. Ed: Sandøe P, Corr S, Palmer C. United Kingdom: Wiley-Blackwell; 2015. pp. 24–40.
• Gökmen, H., & Güleç, S. (2010). Tıbbi malpraktis riskinin yönetiminde bir araç olarak hekim mesleki sorumluluk sigortaları. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 1, 9-16.
• Hakeri, H. (2014). Ceza Hukuku: Genel Hükümler, Temel Bilgiler. Güncellenmiş ve genişletilmiş 11. Baskı, Ankara, Turkey: Seçkin Yayıncılık.
• Hancı, İİ. (2005). Malpraktis mi? Komplikasyon mu? Mevzuat Dergisi, 90(8), 1.
• Hankin, SJ. (2007). Not a living room sofa: Changing the legal status of companion animals. Rutgers Journal of Law & Public Policy, 4(2), 314-309.
• Helms, TD., & Bain, MJ. (2009). Evaluation of owner attachment to dogs on the basis of whether owners are legally considered guardians of their pets. J. Am. Vet. Med. Assoc, 234, 896-900.
• Hessler, KM. (2006). Mediating animal law matters. Journal of Animal Law & Ethics, 2(21), 21-75.
• Huss, RJ. (2002). Valuing man’s and woman’s best friend: The moral and legal status of companion animals. Marq. Law Rev, 86, 47-105.
• Huss, RJ. (2004). Valuation in veterinary malpractice. Loyola University Chicago Law Journal, 35(2), 459-453. İsviçre Medeni Kanunu (1907). 10 Aralık 1907. [Erişim tarihi: 06.04.2021]. Erişim linki: https://www. fedlex.admin.ch/eli/cc/24/233_245_233/en.
• Jackson, E. (2016). Consent I: Understanding. In: Medical Law: Text, Cases and Materials. United Kingdom, Oxford University Press.
• Koç, S. (2007). Yasal düzenlemeler çerçevesinde hekim sorumluluğu. Türkderm. 41, 33-38.
• Koç, S. (2014). Adli tıbbi açıdan malpraktis ve hekimin sorumluluğu. Toraks Cerrahisi Bülteni, 5(1), 14-22.
• Livingston, M. (2004). The calculus of animal valuation: Crafting a viable remedy. Nebraska Law Rev, 82, 783-748.
• Martin, EA. (2006). Managing client communication for effective practice: What skills should veterinary graduates have acquired for success? JVME, 33(1), 45.
• Meagher, DM. (2005). A review of equine malpractice claims. AEPP Proceedings, 51, 508-514.
• McEachern, MM., & Weedon, GR. (2004). Modern trends in veterinary malpractice: How our evolving attitudes toward non-human animals will change veterinarian medicine. Animal Law, 10(125), 125-161.
• Nart, A. (2020). Veteriner Hekimler için mesleki sorumluluk sigortası nedir? [Erişim tarihi: 12 Ekim 2020]. Erişim linki: https://veterinerturkiye. com/veteriner-hekimler-icin-mesleki-sorumluluk-sigortasi-nedir/. Oğuzman, MK., Seliçi, Ö., & Oktay Özdemir, S. (2012). Eşya Hukuku. 15. Baskı, İstanbul, Turkey: Filiz Kitabevi.
• Oral, T. (2014). Veteriner hekimin sözleşme dışı sorumluluğu. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 5(16), 319-335.
• Özcan, BG., & Özel, Ç. (2007). Kişilik hakları- Hasta hakları bağlamında tıbbi müdahale sonucu çıkan hukuki ilişkide aydınlatma yükümlülüğü ve aydınlatılmış rızaya ilişkin bazı değerlendirmeler. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 10(1), 51-73.
• Özçetin, E. (2016). Sağlık alanında malpraktis. İstanbul, Turkey, Thesis of PhD, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Pugliese, M., Voslarova, E., Biondi, V., & Passantino, A. (2019). Clinical practice guidelines: an opinion of the legal ımplication to veterinary medicine. Animals, 9(8), 577.
• Resmi Gazete (1954). 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanun. 18 Mart 1954. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.6343.pdf.
• Resmi Gazete (2004a). 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu. 24 Haziran 2004. [Erişim tarihi: 06.04.2021]. Erişim linki: https://www.mevzuat. gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5199-20100611.pdf.
• Resmi Gazete (2004b). 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun. 07 Ekim 2004. https://www.resmigazete.gov.tr/ eskiler/2004/10/20041007.htm#1.
• Resmi Gazete (2004c). 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu. 26 Eylül 2004. https://www.mevzuat.gov.tr/Mevzuat Metin/1.5.5237.pdf.
• Resmi Gazete (2006). Türk Veteriner Hekimleri Birliği Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Uygulama Yönetmeliği. 13 Eylül 2006. https://www. resmigazete.gov.tr/eskiler/2006/09/20060913-9.htm.
• Resmi Gazete (2010). Tıbbi Kötü Uygulamaya İlişkin Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortasında Kurum Katkısına İlişkin Usul ve Esaslara Dair Tebliğ. 21Temmuz 2010. https://www.resmigazete.gov.tr/ eskiler/2010/07/20100721-17-1.htm.
• Resmi Gazete (2011a). 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu. 04 Şubat 2011. https://www.mevzuat.gov.tr/ MevzuatMetin/1.5.6098.pdf.
• Resmi Gazete (2011b). 6100 sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu. 04 Şubat 2011. https://www.mevzuat. gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6100.pdf
• Sağesen, SS. (2013). Malpraktis. [Erişim tarihi: 19 Ekim 2020]. Erişim linki: https://slideplayer.biz.tr/ slide/2749416/.
• Schnobel, SA. (2016). Prioritising the best interests of the animal and re-framing veterinary negligence. Birmingham, England, Thesis of Doctoral, The University of Birmingham.
• Şahin, AB. (2021). Tıbbi malpraktis (hatalı tıbbi uygulama) – komplikasyon ayrımı ve buna ilişkin sorumluluklar. [Erişim tarihi: 05.05.2021]. Erişim linki: https://kplegal.com.tr/tibbi-malpraktis-hatali-tibbi-uygulama-komplikasyon-ayrimi-ve-buna-iliskin-sorumluluklar.
• Tuğcu, H., Yorulmaz, C., & Koç, S. (2009). Hekim sorumluluğu ve tıbbi malpraktis. Klinik Gelişim, 22, 6-10.
• TDK (2013). Türk Dil Kurumu, Malpraktis. Büyük Türkçe Sözlük, Ankara, Turkey.
• TDK (2020). Türk Dil Kurumu, [Erişim tarihi: 15 Ekim 2020]. Erişim linki: https://sozluk.gov.tr/.
• TTB (2012). Türk Tabipler Birliği, Hekimlik Meslek Etiği Kuralları, Ankara, Turkey. [Erişim tarihi: 15 Ekim 2020]. Erişim linki: https://www.ttb.org.tr/mevzuat/index.php?option=com_content&id=65&Itemid=31
• TVHB (2010). Türk Veteriner Hekimleri Birliği, 3. Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı. Serbest Veteriner Hekimlik Komisyonu Sonuç Raporu. Ankara, Turkey: 2010. pp. 235-276.
• TVHB (2018). Türk Veteriner Hekimleri Birliği, 4. Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı. Kamu ve Serbest Veteriner Hekimlik Komisyonu Raporu, Ankara, Turkey, 2018. pp. 197-245.
• Walker, JB. (2009). Food animal medicine in crisis. JAVMA, 235(4), 368-374.
• White, S. (2009). Companion animals: Members of the family or legally discarded objects? UNSW Law Journal, 32(3), 852-878.
• Wilson, JF. (2011). The Law of Professional Negligence. İndianapolis, USA: Priority Press Ltd.
• Woodward, LE., & Bauer, AL. (2007). People and their pets: A relational perspective on interpersonal complementarity and attachment in companion animal owners. Society and Animals, 15, 169-189.
• Yaşar, A. (2014). Veteriner hekimliği etiği ve mevzuatı ders notları. Konya, Turkey: Selçuk Üniversitesi Yayınları.