Bu çalışma, cerrahi barındırmayan bir eksternal koaptasyon tekniği olan bant ateli ile cerrahi bir yöntem olan intramedüller pinle yapılan eksternal fikzasyon hibrit tekniğini (IMEF) karşılaştırmayı
ve muhabbet kuşlarının tibiotarsal kırıklarına (TTFs) sebep olan öncülleri incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışmanın hayvan materyalini hayvan hastanesine TTFs şikayetiyle başvuran toplam 20
muhabbet kuşu oluşturmaktadır. Tibiotarsal kırığı bulunan kuşların tedavileri IMEF (n=9) ya da bant atel (n=11) yöntemlerinden birisi tercih edilerek yapıldı ve her iki girişim tekniğinin sonuçları
ve kırığa neden olan öncüller karşılaştırıldı. Elde edilen bulgular incelendiğinde IMEF cerrahisinin 6/9 (%66,7) ve bant atelinin 9/11 (%81,8) olduğu ve iki yöntemin birbirine kıyaslandığında başarı
oranlarının benzer olduğu gözlendi (Odds oranı: ,44, P=,39). Her iki yaklaşım tekniğinde de en sık görülen tibiotarsal kırık midşaft kırığıydı (IMEF: 6/9, %66,7; bant ateli (7/11, %63,6). En sık görülen kırık şekli de IMEF cerrahisi ile sağaltılan grupta oblik kırık (5/9, %55,6) ve bant ateli sağaltım grubunda transversal kırık (8/11, %72,7) olduğu gözlendi. Her iki grupta da kırık yeri ile kırık şekli arasında zayıf bir korelasyon olduğu belirlendi (r=0,42, P < ,03). Sonuç olarak IMEF ve bant ateli birbirine benzer sonuçları olan iki yöntemdir. Bant ateli yöntemi invaziv olmaması nedeniyle öncelikli olarak tercih edilmelidir. IMEF cerrahisi yalnızca deplase kırıklarda önerilebilir olsa da eklem içerisinde invazyona neden olma potansiyeli göz önünde bulundurulmalıdır.
Kanatlılar kırık muhabbet kuşları Melopsittacus undulatus osteosentez tibiotarsus
Comparing the short-term clinical outcomes of a tape splint, and the hybrid intramedullary pin with external fixation procedure (IMEF), a surgical approach, in the treatment of tibiotarsal fractures (TTFs) in budgerigars, and to present predictors of TTFs are objectives of this study. A total of 20 budgerigars admitted to the animal hospital with TTFs, which were treated with either the tape splint (n = 11) or IMEF (n = 9) surgery were material of the study. The treatment outcomes of both methods were compared, along with fracture predictors. The success rate of the IMEF surgery and tape splint were 6/9 (66.7%) and 9/11 (81.8%), respectively. The two methods were found to have similar success rates when compared to each other (odds ratio: 0.44, P = 0.39). The most common fracture location was the mid-shaft of the tibiotarsus for both treatment groups (IMEF: 6/9, 66.7%; tape splint: 7/11, 63.6%). The most common fracture type was oblique fractures in the IMEF surgery group (5/9, 55.6%), while it was transverse (8/11, 72.7%) in the tape splint group. There was a weak correlation (r = 0.41, P < 0.03) between the location of the fracture and the fracture type in both groups. In conclusion, both the IMEF surgery and tape splint methods have similar outcomes. The tape splint method should be preferred as the primary treatment option due to its non-invasive nature during TTFs in budgerigars. The IMEF surgery may be considered for the treatment of displaced fractures, but the involvement of the hock and stifle joints should be considered.
budgerigar fracture Melopsittacus undulatus osteosynthesis tibiotarsus Avian
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Veteriner Cerrahi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 16 Ağustos 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 18 Sayı: 2 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License