Öz
Günümüzde bireylerin serbest zamanlarında oldukça önemli bir yer tutan medya teknolojileri her ne kadar sürekli iletişim halinde olma izlenimi verse de, kullanıcılarının fiziksel olarak yakınlarındaki insanlarla iletişimlerinin kopmasına neden olmaktadır. Bu etki, aile içi iletişim üzerinde de kendisini göstermektedir Bireylerin doğumlarından itibaren en yakınlarında olan ve gerek toplumsal, gerekse de bireysel gelişimleri açısından beslendikleri en önemli kurum olan aile içerisindeki iletişimin sağlıklı bir biçimde sürdürülmesi, bu kurumun devamlılığı açısından çok önemlidir. Ev içi serbest zamanları dolduran medya teknolojileri, tüm dünyada aile içi iletişimi ve aile bağlarını tehdit eder hale gelmiştir. Aynı zamanda ülkemizde de hem televizyon, hem de internet içeren yeni medya teknolojileri fazlasıyla evlere ve bireyin hayatına girmiş; Türkiye’deki aile üyelerinin birbirleriyle olan iletişimlerini azaltarak bireyselleşmelerini artırmıştır. Konu ile ilgili kapsamlı bir literatür değerlendirmesi yapılan bu çalışmada; ev içi serbest zamanda medya kullanımının giderek arttığı ülkemiz hanelerinde, Türk ailesinin de kapitalist değerlerle bireyselleştirildiğine ve bu değerlerle özdeşleştikçe iletişiminin ve devamlılığının tehdit altına girdiğine dikkat çekilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Serbest zaman medya yeni medya Türk ailesi aile içi iletişim
Kaynakça
- Aydoğan, F. (2000). Medya ve Serbest Zaman. İstanbul: Om.
- Bali, R. (2013). Tarz-ı Hayat’tan Life Style’a: Yeni Seçkinler, Yeni Mekanlar, Yeni Yaşamlar. İstanbul: İletişim, 10. Baskı.
- Belge, M. (Ed.) (1983). “Türkiye’de Günlük Hayat”, Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi içinde, İstanbul: İletişim Yayınları, Cilt: 3, s. 827-860.
- Belge, M. (Ed.) (1983). “Türkiye’de Günlük Hayat”, Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi içinde, İstanbul: İletişim Yayınları, Cilt: 4, s. 861-876.
- Canatan, K., Yıldırım, E. (2013). Aile Sosyolojisi. İstanbul: Açılım Kitap.
- Çakır, M. (2014). Görsel Kültür ve Küresel Kitle Kültürü. Ankara: Ütopya.
- Çakır, M. (2013). Medya ve Modernlik. İstanbul: Parşömen.
- Çığ, Ü. (2011). «George Gerbner», Kadife Karanlık II, s. 11-89, İstanbul: Su.
- Çimen, L. (2008). Türk Töresinde Kadın ve Aile. İstanbul: IQ Kültür Sanat.
- Eldeniz, L. (2010). “İkinci Medya Çağında Etkileşimin Rolü ve Web 2.0”, Filiz Aydoğan ve Ayşen Akyüz (Ed.), İkinci Medya Çağında İnternet içinde,s.18-35, İstanbul: Alfa.
- Giddens, A. (2012). Sosyoloji. İstanbul: Kırmızı.
- Hertlein, K.M. (2012). “Digital Dwelling: Technology in Couple and Family Relationships”.Family Relations, Vol. 61, s. 374-387.
- Hodge, C.J., Zabriskie, R.B., Fellingham, G., Coyne, S., Lundberg, N.R., Padilla-Walker, L.M., Day, R.D. (2012). “The Relationship Between Media in the Home and Family Functioning in Context of Leisure”. Journal of Leisure Research, Vol: 44 (3), s. 285-307).
- Horkheimer, M. (1998). Akıl Tutulması. İstanbul: Metis Yayınları.
- Irak, D., Yazıcıoğlu, O. (2012). Türkiye ve Sosyal Medya. İstanbul: Okuyan-us Yayınları.
- Kaplan, F.N. (2015). 60’lı Yıllar Aile Sineması. İstanbul: Pales Yayınları.
- Karakoç, E., Taydaş, O. (2013). “Toplumsal Dönüşüm Bağlamında Sosyal Medya ve Değişen Aile Kavramı”, Ali Murat Kırık ve Ali Büyükaslan (Ed.), Sosyal Medya Araştırmaları 1: Sosyalleşen Birey içinde, İstanbul: Çizgi,s. 207-224.
- Kocabaşoğlu, U. (1983). “Radyo”, Murat Belge (Ed.), Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi içinde, İstanbul: İletişim Yayınları, Cilt: 10, s. 2731-2737.
- Kumar, K. (1995). Sanayi Sonrası Toplumdan Post-modern Topluma Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları. Ankara: Dost.
- Livingstone, S. (2010). “From Family Television to Bedroom Culture: young people’s media at home”. London: LSE Research Online, Erişim tarihi,04.07.2015: http://eprints.lse.ac.uk/2772/
- Livingstone, S., Das, R. (2010). “Media, Communication and Information Technologies in the European Family”. London: LSE Research Online, Erişim Tarihi, 03.07.2015: http://eprints.lse.ac.uk/29788/1/EF8_LSE_MediaFamily_Education.pdf
- Meriç, N. (2000). Osmanlı’da Gündelik Hayatın Değişimi: Adab-ı Muaşeret. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
- Meyrowitz, J. (1985). No Sense of Place. New York: Oxford University Press.
- Morley, D. (2005). Family Television: Cultural Power and Domestic Leisure. Taylor & Francis e-library.
- Özel, S. (Ed.) (2015). Yeni Medya Çağında Televizyon. İstanbul: Derin.
- Özer, İ. (2014). Osmanlı’dan Cumhuriyete Yaşam ve Moda. İstanbul: Truva yayınları, 4. Baskı.
- Sennett, R. (2014). Karakter Aşınması. İstanbul: Ayrıntı.
- TAYA (2011). Türkiye Aile Yapısı Araştırması. Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
- Turkle, S. (2010). Alone Together. Basic Books: New York. Erişim tarihi,12.11.2014: https://play.google.com/books/reader?printsec=frontcover&output=reader&id=_Dhf5xEZZD0C&pg=GBS.PR5.w.0.0.0.1
- Türkiye İstatistik Kurumu, Hanehalkı Bilişim Teknolojileri Araştırması, 2015,Erişim tarihi, 28.09.2015: http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri. do?id=18660
- Türkiye İstatistik Kurumu. Türkiye›de Cep Telefonu Sahipliği Oranları, Erişim tarihi, 07.07.2015:
- http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do;jsessionid=PGV7Vq1SVXry93TnvLf-G9l5p4bFpWVY2Ljny8Qcy20D21vlMVl4J!1229636747?alt_id=1062
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Ocak 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |
Kaynak Göster
-