Kökeni Orta Asya'ya kadar dayanan Türk çini sanatı, asıl gelişimini Anadolu'da göstermiş, Anadolu Selçukluları ile başlayıp yüzyıllar içerisinde gelişerek kendine özgü estetik değerleri ile Osmanlı Dönemi’nde altın çağını yaşamıştır. Üsluplaştırılarak kullanılan motifler, belli üsluplar içinde yer alan temel bazı kurallar üzerine oturtularak sonsuz şekilde üretilebilen çini desenlerinin yapı taşlarını oluşturan süsleme unsurlarıdır. Simgecilik ya da sembolizm ise, sanat yapımında biçim ve renk gibi somut değerlerin arkasında yatan anlamı öne çıkaran eğilim ve akım, en genel anlamıyla farklı anlamlara gelen ya da farklı öğeleri simgeleyen çeşitli sembollerin kullanımıdır. Türk çini sanatında kullanılan motiflerden bazıları da zamanla birtakım sembolik anlamlar yüklenmiş ve yer aldıkları desen ve kompozisyonların anlamını bu açıdan zenginleştirmişlerdir. Çini sanatında bu motiflerle oluşturulan bazı desenler de kendi içinde simgesel bir anlatım taşımaktadır. Bu çalışmada, geçmişten günümüze Türk çini sanatında yoğun olarak kullanılan bazı motiflerle oluşturulan bazı desenlerin sembolik simgesel anlatımları verilmeye çalışılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2020 |
Gönderilme Tarihi | 20 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 10 Sayı: 21 |
-