In daily life we get moved and some of us cry when we sorrow and
rejoice. In this research the perceptions and behaviors of university students
about crying behaviours have been investigated. The sample of the research
consists of 165 females and 80 males in total 245 university students. The data
of the research has been obtanined by using personal information form and the
survey that aims to detect the perception and crying behavior of university
students which have been created by researchers. Descriptive statistical values
have been used in the analyse of the research. According to findings of the
research, %36,7 of the university students
can cry most by their close friends (f=90).
Both female with %75,2 (f=124)
and male with %55 (f=44) students
have stated that they cry most when they are in despair. Most of the university
students who took part in the research stated that after they cry they think
more clearly (%30) , they get more affected
to men’s crying than to women’s crying (%31) and they commiserate (%58)
when they see an old person crying. They likewise state that they sometimes
feel weak against crying people and perceive people who cry often as
problematical. Almost half of the partipicants have stated that they can’t
stand their parents’ crying. The results of the research show that university
students cry easily most when they are by their friends, but they can’t stand their
parents’ crying.
Boden, M.T., Berenbaum, H. (2007). Emotional awareness, gender, and suspiciousness. Cognition & Emotion, 21(2), 268-280.
Bylsma, L. M., Vingerhoets, A. J., & Rottenberg, J. (2008). When is crying cathartic? An international study. Journal of Social and Clinical Psychology, 27(10), 1165-1187.
Cretser, G.A., Lombardo, W.K., Lombardo, B., & Mathis, S. (1982). Reactions to men and women who cry: A study of sex differences in perceived societal attitudes versus personal attitudes. Perceptual and Motor Skills, 55(2), 479-486.
Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Eysenck, M.W. (2004). Psychology: An international perspective. New York: USA.
Frey, W.H. (1985). Crying, the mystery of tears. Minneapolis, MN: Winston Press.
Goleman, D.(1988). Duygusal zeka neden IQ’dan neden daha önemlidir? (Çev:B.S Yüksel), İstanbul: Varlık Yayınları.
Koçak, R. (2002). Aleksitimi: Kuramsal çerçeve, tedavi yaklaşımları ve ilgili araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 183-211.
Lane, R.D., & Schwartz, G.E. (1987). Levels of emotional awareness: A cognitive-developmental theory and its application to psychopathology. The American Journal of Psychiatry, 144(2), 133-143.
Levoy , G. (1988). Tears that speak. Psychology Today, 8-10.
Milings, A., Hepper, E.G., Hart, C.M., Swift, L., Rowe, A. (2016). Holding back the tears: Individual differences in adult crying proneness reflect attachment orientation and attitudes to crying. Front Psychol, 7, 1-18.
Montagu, A.(1981). The evolution of weeping. Science Digest, 32.
Öksüz, Y. (2005). Duyguların açılması eğitiminin üniverste öğrencilerinin yalnızlık düzeylerine etkisi. Gazi Üniverstesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 185-195.
Özmen, A.(2006). Öfke: Kuramsal yaklaşımlar ve bireylerde öfkenin ortaya çıkmasına neden olan olası etmenler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 39(1), 39-56.
Rottenberg, J., Bylsma, L.M., & Vingerhoets, A.J. (2008). Is crying beneficial? Current Directions in Psychological Science, 17(6), 400-404.
Simons, G., Bruder, M., Lowe, I., Parkinson, B. (2013). Why try (not) to cry: Intra and inter-personal motives for crying regulation. Frontiers in Psychology, 3, 1-9.
Steiner, C. (2009). Akıllı bir kalple duygusal okuryazarlık. (Çev.Ed:M.Şahin). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1),303-319.
Taylı, A. (2015). Kişilerarası ilişkiler ve iletişimde duygusal zeka. A. Kaya (Ed.), Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim içinde (ss:222-246). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Vatandaş, C. (2007). Toplumsal cinsiyet ve cinsiyet rollerinin algılanışı. Sosyoloji Konferansları Dergisi, 35, 29-56.
Vingerhoets, A.J.J.M. (2013). Why only humans weep. Unraveling themysteries of tears. Oxford, UK: Oxford University Press.
Vingerhoets, A.J.J.M., Bylsma, L.M. (2016). The riddle of human emotional crying: A challenge for emotion researchers. Emotion Review, 8(3), 207-217.
Vingerhoets, A.J.J.M., Scheirs, J.G.M. (2001). Crying and health. In A.J.J.M. Vingerhoets and R.R. Cornelius (Eds.), Adult crying. A biopsychosocial approach (pp. 227-246). Hove (UK): Brunner-Routledge.
Vingerhoets, A.J., Van den Berg, M.P., Kortekaas, R.T.J., Van Heck, G.L., & Croon, M.A. (1993). Weeping: Associations with personality, coping, and subjective health status. Personality and Individual Differences, 14(1), 185-190.
Yıldırım, E. (2016). Ailenin sosyolojisi. K. Canatan ve E. Yıldırım(Ed.), Aile içi ilişkiler ve iletişim içinde (s.139-152). İstanbul: Pınar Yayınları.
Wertenbaker, L. (1984). The eye: Window to the world. New York: Torstar Books.
Williams, D.G. (1982). Weeping by adults: Personality correlates and sex differences. The Journal of Psychology, 110(2), 217-226.
Duygusal Ağlamanın Bilmecesi: Ne Zaman ve Neden Ağlarız?
Gündelik yaşamda üzüldüğümüzde ve sevindiğimizde
duygulanır ve bazılarımız ağlarız. Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin
ağlama davranışına ilişkin algı ve davranışları incelenmiştir. Araştırmanın
örneklemi 165’i kız ve 80’i erkek olmak üzere 245 üniversite öğrencisi
oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından oluşturulan,
üniversite öğrencilerinin ağlama algı ve davranışlarını belirlemeyi amaçlayan
anket ve kişisel bilgi formu yolu ile elde edilmiştir. Araştırmanın analizinde
betimsel istatistiksel değerler kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre
üniversite öğrencilerinin %36,7’u en çok dostlarının yanında ağlayabilmektedir
(f=90). Hem kız öğrenciler %75,2 (f=124)
ile hem de erkek öğrenciler %55 (f=44) ile en fazla çaresizlik yaşadıklarında
ağladıklarını ifade etmişlerdir. Çalışmaya katılan üniversite öğrencilerinin
büyük bölümü ağladıktan sonra daha sağlıklı düşündüklerini (%30), erkeklerin
ağlamasına kadınların ağlamasından daha çok etkilendiklerini (%31) ve ağlayan
bir yaşlı gördüklerinde acıdıklarını (%58,8)ifade etmişlerdir. Benzer şekilde
ağlayan kişilere karşı bazen zayıf olduklarını ve sık ağlayan kişileri sorunlu
olarak algıladıklarını ifade etmektedirler. Katılımcıların neredeyse yarısı
annelerinin ve babalarının ağlamasına dayanamadıklarını ifade etmişlerdir.
Araştırma sonuçları üniversite öğrencilerinin en çok dostlarının yanında rahat
ağlamalarına karşı, özellikle anne babalarının ağlamalarına dayanamadıklarını
ifade ettiklerini göstermektedir.
Boden, M.T., Berenbaum, H. (2007). Emotional awareness, gender, and suspiciousness. Cognition & Emotion, 21(2), 268-280.
Bylsma, L. M., Vingerhoets, A. J., & Rottenberg, J. (2008). When is crying cathartic? An international study. Journal of Social and Clinical Psychology, 27(10), 1165-1187.
Cretser, G.A., Lombardo, W.K., Lombardo, B., & Mathis, S. (1982). Reactions to men and women who cry: A study of sex differences in perceived societal attitudes versus personal attitudes. Perceptual and Motor Skills, 55(2), 479-486.
Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Eysenck, M.W. (2004). Psychology: An international perspective. New York: USA.
Frey, W.H. (1985). Crying, the mystery of tears. Minneapolis, MN: Winston Press.
Goleman, D.(1988). Duygusal zeka neden IQ’dan neden daha önemlidir? (Çev:B.S Yüksel), İstanbul: Varlık Yayınları.
Koçak, R. (2002). Aleksitimi: Kuramsal çerçeve, tedavi yaklaşımları ve ilgili araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 183-211.
Lane, R.D., & Schwartz, G.E. (1987). Levels of emotional awareness: A cognitive-developmental theory and its application to psychopathology. The American Journal of Psychiatry, 144(2), 133-143.
Levoy , G. (1988). Tears that speak. Psychology Today, 8-10.
Milings, A., Hepper, E.G., Hart, C.M., Swift, L., Rowe, A. (2016). Holding back the tears: Individual differences in adult crying proneness reflect attachment orientation and attitudes to crying. Front Psychol, 7, 1-18.
Montagu, A.(1981). The evolution of weeping. Science Digest, 32.
Öksüz, Y. (2005). Duyguların açılması eğitiminin üniverste öğrencilerinin yalnızlık düzeylerine etkisi. Gazi Üniverstesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 185-195.
Özmen, A.(2006). Öfke: Kuramsal yaklaşımlar ve bireylerde öfkenin ortaya çıkmasına neden olan olası etmenler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 39(1), 39-56.
Rottenberg, J., Bylsma, L.M., & Vingerhoets, A.J. (2008). Is crying beneficial? Current Directions in Psychological Science, 17(6), 400-404.
Simons, G., Bruder, M., Lowe, I., Parkinson, B. (2013). Why try (not) to cry: Intra and inter-personal motives for crying regulation. Frontiers in Psychology, 3, 1-9.
Steiner, C. (2009). Akıllı bir kalple duygusal okuryazarlık. (Çev.Ed:M.Şahin). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1),303-319.
Taylı, A. (2015). Kişilerarası ilişkiler ve iletişimde duygusal zeka. A. Kaya (Ed.), Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim içinde (ss:222-246). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Vatandaş, C. (2007). Toplumsal cinsiyet ve cinsiyet rollerinin algılanışı. Sosyoloji Konferansları Dergisi, 35, 29-56.
Vingerhoets, A.J.J.M. (2013). Why only humans weep. Unraveling themysteries of tears. Oxford, UK: Oxford University Press.
Vingerhoets, A.J.J.M., Bylsma, L.M. (2016). The riddle of human emotional crying: A challenge for emotion researchers. Emotion Review, 8(3), 207-217.
Vingerhoets, A.J.J.M., Scheirs, J.G.M. (2001). Crying and health. In A.J.J.M. Vingerhoets and R.R. Cornelius (Eds.), Adult crying. A biopsychosocial approach (pp. 227-246). Hove (UK): Brunner-Routledge.
Vingerhoets, A.J., Van den Berg, M.P., Kortekaas, R.T.J., Van Heck, G.L., & Croon, M.A. (1993). Weeping: Associations with personality, coping, and subjective health status. Personality and Individual Differences, 14(1), 185-190.
Yıldırım, E. (2016). Ailenin sosyolojisi. K. Canatan ve E. Yıldırım(Ed.), Aile içi ilişkiler ve iletişim içinde (s.139-152). İstanbul: Pınar Yayınları.
Wertenbaker, L. (1984). The eye: Window to the world. New York: Torstar Books.
Williams, D.G. (1982). Weeping by adults: Personality correlates and sex differences. The Journal of Psychology, 110(2), 217-226.
Çelik, M., & Durmuş, E. (2018). Duygusal Ağlamanın Bilmecesi: Ne Zaman ve Neden Ağlarız?. Yaşam Becerileri Psikoloji Dergisi, 2(4), 415-428. https://doi.org/10.31461/ybpd.494100