TOPLUMSAL BELGECİLİK İLE ÇAĞDAŞ SANATIN KESİŞMESİ BAĞLAMINDA SUSAN MEISELAS VE “TARİHİ YENİDEN ÇERÇEVELEMEK” ÇALIŞMASI

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 1, 22 - 37, 18.10.2022

Ebru Ceren Uzun Uysal

https://doi.org/10.47481/yjad.1094606

Öz

Rönesans’ın ardından gelen aydınlanma süreci, insanoğlunun birçok alanda olduğu gibi sanatta da ilerlemesine ve kendini ifade etme biçimlerinde de farklılığa yol açmıştır. Öncelikle tasvir saray ve onun ön gördüğü konuların dışına çıkmış, gündelik hayatı kompozisyonlarının içine almıştır. Gündelik hayatın sanatın içerisine girmesi ile kayıt tutma alışkanlığı plastik sanatları da kendi kapsamına dahil etmiştir. Fotoğrafın keşfi, kendisine paralel olarak hızını artıran gündelik hayatın hızına yetişmek, onu daha hızlı, daha net ve daha tarafsız kaydetmek için adeta bir gereklilik olmuştur. Öncelikle “ideal toplum” inşasının bir öğesi olarak devletin elinde bir belgeleme aygıtı olan fotoğraf, yoğun kullanım ve dolayısıyla teknolojik açıdan hızlı gelişmesi nedeniyle hızlı bir şekilde bireysel kullanım alanına da girmiştir. Bu bireysel kullanım önceleri çok yadırgansa da sonraları daha tarafsız, daha çağdaş ve daha nesnel konuların ve bakış açılarının fotoğrafın alanına girmesine olanak sağlamıştır. Bunlardan en önemlisi “Toplumsal Belgecilik”tir. Toplumsal belge, içinde bulunduğumuz yüzyılda da devam eder şekilde, geçtiğimiz yüzyılda yaşanmış tüm felaket ve savaşların kaydını tutarak, insanoğlunun bu acıları tekrar yaşamaması için üstüne düşen görevi yerine getirmiştir. Bu bağlamda Susan Meiselas toplumsal belgeciliğin önde gelen temsilcilerinden biri olmuştur. Meiselas kendi çevresinden başlayarak tanık olduğu sosyal hayatı tarafsızlık ile yansıtmış, sonrasında bu anlatım dilini geliştirerek daha evrensel konuları izleyiciye aktarmayı kendine görev edinmiştir. Bu görevi başarıyla yerine getiren sanatçı, aynı zamanda fotoğrafın çağdaş sunum biçimleri ile de her yeni nesle ulaşabilecek şekilde kendini yenilemiş ve bu neslin belleğini tazeleyerek aynı sorunların tekrar yaşanmaması için elinden geleni yapmıştır.

Anahtar Kelimeler

Belgesel Fotoğraf, Toplumsal Belgecilik, Çağdaş Fotoğraf, Enstalasyon

SUSAN MEISELAS AND THE STUDY “REFRAMING HISTORY” IN THE CONTEXT OF THE INTERCEPTION OF SOCIAL DOCUMENTARY AND CONTEMPORARY ART

Öz

The enlightenment process that followed the Renaissance led to the advancement of human beings in art, as well as in many fields, and a difference in the way they express themselves. First, the depiction went beyond the palace and the subjects it foresees and included daily life in its compositions. With the inclusion of daily life into art, the habit of keeping records included plastic arts within its scope. The discovery of photography has become a necessity to catch up with the speed of everyday life, which increases its speed in parallel with it, to record it faster, clearer, and more objectively. First, photography, which is a documentation device in the hands of the state as an element of the construction of the "ideal society", has quickly entered the field of individual use due to its intensive use and therefore its rapid development in terms of technology. Although this individual use was very strange at first, it later allowed more neutral, more contemporary, and more objective subjects and perspectives to enter the field of photography. The most important of these is “Social Documentation”. The social document has fulfilled its duty to ensure that mankind does not experience these sufferings again, by keeping a record of all the disasters and wars that took place in the past century, continuing in the present century. In this context, Susan Meiselas has been one of the leading representatives of social documentation. Starting from his own environment, Meiselas reflected the social life he witnessed with impartiality, and later developed this language of expression and took it upon himself to convey more universal subjects to the audience. Successfully fulfilling this task, the artist also renewed himself in a way that could reach every new generation with the contemporary presentation forms of photography and did his best to refresh this generation's memory so that the same problems would not occur again.

Anahtar Kelimeler

Documentary Photography, Social Documentary, Contemporary Photography, Installation

Kaynakça

• Referans1 Bassnett, S. (2020). “Undocumented Migration and Political Community in Susan Meiselas’s Crossing Photographs”, Panorama: Journal of the Association of Historians of American Art 6, no.2, ISSN: 2471-6839
• Referans2 Buçan, N. (2014). “Belgesel ve Toplumsal Belgeci̇ Fotoğrafi Walter Benjamin'le Okumak”, Yüksek Lisans Tezi, Atatütürk Üni̇versi̇tesi̇ SBE, Radyo Televi̇zyon ve Si̇nema ABD, Erzurum.
• Referans3 Göktan, Ç. (2014). “Kavramsal Fotoğraf”, Sanatta Yeterlik Tezi, Kocaeli Üniversitesi, SBE, Kocaeli.
• Referans4 Hacking, J. (2015). “Fotoğrafın Tüm Öyküsü”, Ed.: Juliet Hacking, Hayalperest Yayınevi, İstanbul.
• Referans5 Linfield, S. (2013). “Acımasız Aydınlık”, Susie Linfield, Espas Yayınları, İstanbul.
• Referans6 Modiano, A. (2007). “Leica”, (123-124 arasında). “Fotoğraf Tarihine Giriş”. (Der.: Alberto Modiano), Art Studio Yayıncılık, Antalya.
• Referans7 Ok, S.S. (2016). “Fotoğraf Belleğinde Acının Tasviri”, Hayalperest Yayınları, İstanbul.
• Referans8 Oral, M. (2011). “Toplumsal Belgeci Fotoğraf ve Fikret Otyam Örneği”, Espas Yayınları, İstanbul.
• Referans9 Stutesman, D. (2010). “Connectivity: An Interview with Susan Meiselas”, Framework51, No.1, Spring 2010, pp. 61-78, Wayne State University Press, Detroit Michigan, ISSN: 48201-1309.