Türkiye’de Kamu ve Özel Sektör Ücret Farklılıklarının Kantil Regresyon Yaklaşımı ile Analizi

Yıl 2014, , 205 - 232, 13.09.2014

Orkun Çelik Sibel Selim

https://doi.org/10.18657/yecbu.26375

Cited By: 4

Öz

The topic of wage differentials is a frequently problem in the labor markets of developing countries such as Turkey. These wage differentials can arise from the market imperfections as well as the individual quality differences. Individual wage differences are arise from the differences at the rural and urban areas employees’ access to the education, the health services and the level of development and the other reasons. Wage differences arising from the individual quality differences find a large place in The Human Capital Theory. These quality differences reflect on wages over time and lead to income differences between the individuals. The aim of this study is to analyze income differences between male and female employees for public and private sector in rural and urban areas in Turkey. Ordinary Least Squares and Quantile Regression Models results by using TURKSTAT’s Household Labor Force Survey micro data set of 2011 are comparatively discussed. Number of studies that have been made in the literature under the QR model and wage differentials in the labor market has limited. This study will contribute to the limited literature in terms of basic human capital as well as the extended models.

Anahtar Kelimeler

Wage Differentials, Human Capital Theory, Quantile Regression Approach

Türkiye’de Kamu ve Özel Sektör Ücret Farklılıklarının Kantil Regresyon Yaklaşımı ile Analizi

Öz

Ücret farklılıkları konusu, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerin emek piyasalarında sıkça rastlanan bir sorun olmaktadır. Oluşan bu ücret farklılıkları, piyasa aksaklıklarından kaynaklanabildiği gibi bireylerin nitelik farklılıklarından da kaynaklanabilmektedir. Özellikle kırsal ve kentsel kesimdeki çalışanların eğitim, sağlık hizmetlerine erişimlerinin farklı olması, kalkınma düzeylerindeki farklılıklar ve daha birçok nedenden dolayı bireysel gelir farklılıkları oluşmaktadır. Bireysel nitelik farklılıklarından oluşan ücret farklılıkları, İnsan Sermayesi Teorisi’nde genişçe yer bulmaktadır. Oluşan nitelik farklılığı ücretlere zamanla yansımakta ve bireyler arasında gelir farklılıklarına yol açmaktadır. Bu çalışmada amaç, Türkiye’de kentsel ve kırsal kesimdeki kamu ve özel sektörde çalışan kadın ve erkekler arasında oluşan gelir farklılıklarının analiz edilmesidir. Türkiye İstatistik Kurumu’nun hazırlamış olduğu 2011 yılı Hanehalkı İşgücü Araştırması mikro veri seti kullanılarak elde edilen En Küçük Kareler ve Kantil Regresyon model sonuçları karşılaştırılmıştır. İşgücü piyasasındaki ücret farklılıkları ve Kantil Regresyon modeli kapsamında literatürde yapılmış olan çalışmalar sayıca sınırlıdır. Bu çalışma, sınırlı olan literatüre hem temel insan sermayesi hem de genişletilmiş modeller açısından katkıda bulunacaktır.

Anahtar Kelimeler

Ücret farklılıkları, İnsan Sermayesi Teorisi, Kantil Regresyon Yaklaşımı

Kaynakça

• Al-Qudsi Suleyman S. (1989). Return to Education, Sectoral Pay Differentials and Determinants in Kuwait. Economics of Education Review, 8(3), Pergamon Press, Great Britain, 263-276.
• Aminu A. (2011). Government Wage Review Policy and Public-Private Sector Wage Differential in Nigeria. African Economic Research Consortium Research Paper 223, Nairobi, ISBN: 9966-778-95-0, Regal Press (K) Ltd, P.O. Box 46166 - GPO Nairobi 00100: Kenya, 1-42. Azam M. & Prakash N. (2010). A Distributional Analysis of the Public-Private Wage Differential in India. IZA Discussion Paper No. 5132, P.O. Box 7240 53072 Bonn: Germany, 1-20.
• Becker G. S. (1964). Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education. Chicago, University of Chicago Press. 978-0-226-04120-9.
• Biçerli M. K. (2007). Çalışma Ekonomisi, Gözden Geçirilmiş 4.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Canbey V. (1998). Ücret Farklılıklarının Ekonomik Analizi: Türkiye Örneği [Economic Analysis of Wage Differences: The Case of Turkey] Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Programı, Basılmamış Yükseklisans Tezi, Eskişehir.
• Canman A. D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi [Contemporary Personnel Management]. Ankara: TODAİE Yayınları No:260.
• Casero P. A. & Seshan G. (2006). Public-Private Sector Wage Differentials and Returns to Education in Djibouti. The World Bank, Working Paper, WPS3923, ISSN: 1813-9450, 1
• Cergibozan R. & Özcan Y. (2012). Türkiye İçin Bölgelere Göre Ücret Ayrıştırma Analizi: Ekonometrik Yaklaşım. [For Turkey by Region Wage Decomposition Analysis: Econometric Approach]. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 27-48.
• Chatterji M. & Mumford K. (2007). Public-Private Sector Wage Gaps for British Full-Time Male Employees: Across Occupations and Workplaces. Office of Manpower Economics Working Paper, 1-78.
• Christofides L.N. & Pashardes P. (2002). Self/Paid-Employment, Public/Private Sector Selection and Wage Differentials. Labour Economics, 9(6), 737-762.
• Chen, C. & Wei, Y. (2005). Computational Issues for Quantile Regression. Special Issue on Quantile Regression and Related Methods, 67(2):399-417.
• Çağlayan E. & Arikan E. (2011). Determinants of House Prices in Istanbul: A Quantile Regression Approach. Qual Quant, 45, DOI 10. 1007/s11135-009-9296-x, 305-317.
• Danh N. & Long H. (2006). Public-Private Sector Wage Differentials for Males and Females in Vietnam. Munich Personal Repec Archive (MPRA), Paper No.6738, 1-25.
• Depalo D. & Giordano R. (2010). The Public Sector Pay Gap in Italy”, https://editorialexpress.com/cgibin/conference/download.cgi?db_name=IIPF66&paper_id=199. (Erişim Tarihi: 02012), 1-41.
• Dougherty C. (2010). A Comparison of Public and Private Sector Earnings in Jordan. International Labour Organization, Conditions of Work and Employment Programme, Series No.24, Geneva: Switzerland, 1-63.
• Dustmann C. & Soest A. V. (1997). Wage Structures in the Private and Public Sectors in West Germany. Fiscal Studies, 18(3), 225-247.
• Eraslan V. (2012). Türkiye İşgücü Piyasasında Ücret Seviyesinde Cinsiyet Ayrımcılığı: BlinderOaxaca Ayrıştırma Yöntemi [Gender Discrimination inWage Level at Turkey the Labour Market: Blinder-Oaxaca Decomposition Method]. İktisat Fakültesi Mecmuası, 62(1), 2312
• Fleischhauer K-J. (2007). A Review of Human Capital Theory: Microeconomics. Department of Economics University of St. Gallen, Discussion Paper No. 2007-01. 1-48.
• Güriş S. & Çağlayan E. & Saçıldı İ. S. (2010). Schooling and Wage Distribution for Male and Female Employees in the Public and Private Sector. International Research Journal of Finance and Economics, ISSN 1450-2887, 40, 146-154.
• Hartog J. & Oosterbeek H. (1993). Public and Private Sector Wages in the Netherlands. European Economic Review, 37/1993, 97-l 14.
• Heitmueller A. (2006). Public-Private Sector Pay Differentials in A Devolved Scotland. Journal of Applied Economics, IX(2), 295-323.
• Hyder A. (2006). Public-Private Wage Differentials, Preference for Public Sector Jobs and Unemployment Duration in Pakistan”, http://www.pide.org.pk/psde/Archive/pdf/Asma%20Hyder.pdf. (Erişim Tarihi: 02012), 1-20.
• Jovanovic B. & Lokshin M. M. (2004). Wage Differentials between the State and Private Sectors in Moscow. Review of Icome and Wealth, 50(1), 107-123.
• Kelly E. & McGuinness S. & O’Connell P. (2008). Benchmarking, Social Partnership and Higher Remuneration: Wage Settling Institutions and the Public-Private Sector Wage Gap in Ireland. ESRI (The Economic and Social Research Institute), Working Paper No.27, 1-30. Koenker R. (2005). Quantile Regression, Cambridge University Press, NY 10011-4211, New York, USA.
• Koenker, R., & Hallock K., F. (2001). Quantile Regression an Introduction. Journal of Economic Perspectives, 15(4):143–156.
• Krueger A. (1988). Are Public Sector Workers Paid More Than Their Alternative Wage? Evidence from Longitudinal Data and Job Queues. Richard B.Freeman, Casey Ichniowski (Eds.)When Public Sector Workers Unionize, University of Chicago Press, ISBN: 0-22626166-2, 217-242.
• Kurtoğlu, F. (2011). Quantıle Regresyon: Teorisi ve Uygulamaları. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İstatistik Ana Bilim Dalı Ekonometri, Basılmamış Yükseklisans Tezi, Adana.
• Leping K-O. (2005). Public-Private Sector Wage Differrential in Estonia: Evidence from Quantile Regression, Tartu University, Faculty of Economics and Business Administration, Tartu University Press, ISSN 1406-5967, ISBN 9985-4-0459-9, Orden No.431, Tartu.
• Miaari Sami H. (2009). The Public-Private Wage Differantial in the West Bank and Gaza Before and During the Second Intifada. European University Institute, Max Weber Programme, EUI Working Paper 2009/13, ISSN 1830-7728, Italy, 1-39.
• Mincer J.A. (1974). Schooling, Experince and Earnings. Columbia University Press, ISSBN 0-87014265Papapetrou E. (2006). The Public-Private Sector Pay Differential in Greece. Public Finance Review, 34(4), 450-473.
• Saçaklı İ. (2005). Kantil Regresyon ve Alternatif Regresyon Modelleri ile Karşılaştırılması. [Quantile Regression and Comparison with Alternative Regression Models]. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ekonometri Ana Bilim Dalı Ekonometri, Basılmamış Yükseklisans Tezi, İstanbul.
• San S. (2011). Türkiye’de Ücret Farklılıkları ve Ücret Ayrışması. [Separation and Wage Wage Differentials in Turkey]. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı Doktora Programı, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
• Sanger T. (2011). Battle of the Wages: Who Gets Paid More, Public or Private Sector Workers?. Canadian Union of Public Employees, 1375 St. Laurent Boulevard, Ottawa, Ontario, K1G 0Z, 1-31.
• Selim R. & İlkkaracan İ. (2002). Gender Inequalities in the Labor Market in Turkey: Differentials in Wages, Industrial & Occupational istribution of Men and Wome. http://content.csbs.utah.edu/~ehrbar/erc2002/pdf/P405.pdf. (Erişim Tarihi: 26.06.2012), 1
• Sönmez M. (2001). Gelir Uçurumu (Türkiye’de Gelirin Adaletsiz Bölüşümü) [Income Gap (Unequal Distribution of Income in Turkey)]. 1. Baskı, Om Yayınevi, İstanbul.
• Tansel A. (1999). Public-Private Employment Choice, Wage Differentials and Gender in Turkey. Yale University Economic Growth Center Discussion Paper No. 797, P.O P.O. Box 208269 27 Hillhouse Avenue New Haven, Connecticut 06520-8269, 1-28.
• Törüner M. & Lordoğlu K. (1991). Çalışma Ekonomisi, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., İstanbul. TÜİK. (2011). Hanehalkı İşgücü Anketi Veri Seti Genel Bilgi, http://www.tuik.gov.tr/MicroVeri/Hia_2011/turkce/index.html. (Erişim Tarihi: 02013).
• TÜİK (2013). Bölgesel İstatistikler Veri Tabanı.
• Tunalı İ. (2004). İstihdam Durum Raporu (Türkiye’de İşgücü Piyasası ve İstihdam Araştırması) [Employment Status Report (Labour Market and Employment Research)] Türkiye İş Kurumu, Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
• Tunç M. (1998). Kalkınmada İnsan Sermayesi: İç Getiri Oranı Yaklaşımı ve Türkiye Uygulaması. [Human Capital in Development: Internal Rate of Return Approach and Application to Turkey.]. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1), 83
• Ünal I. (1991). İşgücü Piyasalarında Eğitimsel Niteliklerin Rolü. [The Role of Educational Qualifications in Labour Markets]. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24(1-2),747-767.
• Wong F. & Cham J. (2008). Applying the Human Capital Model to the Australian Lanour Market, A thesis submitted in partial fullfilment of the requirements for the degree of Bachelor of Economics with Honours in the Australian School of Business, School of Economics, The University of New South Wales: Avusturalya.
• Yang J. & Démurger S. & Li S. (2010). Earnings Differentials between the Public and the Private Sectors in China: Explaining Changing Trends for Urban Locals in the 2000s. Groupe d’Analyse et de Theorie Economique Lyon-St Etienne, 93, Chemin des Mouilles 69130 Ecully-France Working Paper, No. 1032, 1-33.