Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Oyun Algılarının İncelenmesi

Yıl 2015, Cilt: 12 Sayı: 1, 1 - 26, 01.06.2015

Sezai Koçyiğit Nisa Başara Baydilek

Öz

Okul öncesi eğitim programlarında oyun, eğitimin merkezinde görülmektedir. Bu nedenle oyun kavramının çocuklar tarafından nasıl algılandığının bilinmesi önemlidir. Bu araştırmanın amacı, okul öncesi dönem çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarını belirlemektir. Araştırma, Olgu Bilim Deseni’nde gerçekleştirilmiştir. Oyun olgusu, altı yaş çocuklarının çektikleri fotoğraflar ve çektikleri fotoğraflar üzerine çocuklarla yapılan görüşmeler aracılığıyla incelenmiştir. Veriler, betimsel analiz tekniğiyle analiz edilmiştir. Bulgulara göre bir etkinliğin oyun olabilmesi için; etkinliğin içinde oyuncak olması, çocuğun oyuncakla teması olması, eğlenceli olması, planlamanın çocuklar tarafından yapılması gerekmektedir. Ayrıca çocuklar öğretmenlerin oyunlara katılmadıklarını ve evde genelde yalnız oynadıklarını belirtmişlerdir. Sonuç olarak, öğretmenlerin planlamalarında kazanım ve göstergeleri çocukların algıladıkları şekliyle oyunun içine gizlemeleri gerektiği, ebeveynlerin ve öğretmenlerin akademik kaygılarla çocukların oyunlarında engelleyici olmamaları, çocukların oyun ihtiyaçlarına daha duyarlı olmaları gerektiği söylenebilir

Anahtar Kelimeler

oyun algısı, çocuk fotoğrafları, okul öncesi eğitim

Analysis Of The Preschool Children’s Perceptions About Play

Öz

Play in early childhood curriculum is considered to be in the core of the education process. Therefore, it is important to know how kindergartner perceives the concept of play. The purpose of this study is to identify the perceptions of early childhood age children about the concept of play. The study was designed in phenomenology. The phenomenon of play was analyzed via the photographs taken by children and the interviews on these photographs. Data were analyzed with descriptive analysis technique. According to the findings, for an activity to be a play; toys must be used in the activity; a child must touch the toys; the activity must be enjoyable and planning must be made by the children. Moreover, children expressed that teachers do not participate in the plays and they play alone at home in general. As a result, it can be said that teachers should hide the goals and objectives into the plays in the process of planning; teachers and parents should not be preventive with their academic worries while children are playing and they should be more sensitive for the children’s need to play

Anahtar Kelimeler

perceptions of play, child photographs, preschool education

Kaynakça

• Barker, J., & Weller, S. (2003). Is it fun? Developing children centered methods.
• International Journal of Sociology and Policy, 23(1), 33-58. Barnett, L. A. (2013). Children’s perceptions of their play: scale development and validation. Child Development Research. Retrieved February 13, 2014, from http://www.hindawi.com/journals/cdr/2013/284741/ Birleşmiş Milletler (2009). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. http://www.cocukhizmetleri.gov.tr/upload/Node/10531/files/Ilave_Soru_Listesine_Ceva plar.TUR._01.03.2012.pdf adresinden 11 Ocak 2014 tarihinde edinilmiştir.
• Clark, A., & Moss, P. (2001). Listening to young children: the mosaic approach.
• London: National Children’s Bureau for the Joseph Rowntree Foundation. Cook, T., & Hess, E. (2003, September). Contribution for early childhood education collaborative. Paper presented at the meeting of the Annual Conference of the European
• Early Childhood Research Association, Glasgow. Creswell, J. W. (2009). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Los Angeles: Sage.
• Dockett, S., & Perry, B. (2005). Researching with children: insights from the Starting
• School Research Project, Early Child Development and Care, 175(6), 507–522. Einarsdottir, J. (2005). Playschool in pictures: children’s photographs as a research method. Early Child Development and Care, 175(6), 523–541.
• Erbay, F., & Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(2), 249-264.
• Erşan, Ş. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş grubundaki çocukların oyun ve çalışma (iş) ile ilgili algılarının incelenmesi. Yüksek lisans tezi,
• Gazi Üniversitesi, Ankara. Güler, T. (2007). Erken çocukluk döneminde “Oyun Planlama” modeli. Eğitim ve Bilim, (143), 117-128.
• Howard, J. (2002). Eliciting young children's perceptions of play, work and learning using the activity apperception story procedure. Early Child Development and Care, , 489-502.
• Howard, J., Jenvey, V., & Hill, C. (2006). Children's categorisation of play and learning based on social context. Early Child Development and Care, 176(3&4), 379-393.
• Howard, J., & McInnes, K. (2012). The impact of children’s perception of an activity as play rather than not play on emotional wellbeing. Child, 38(1), 1-6.
• Hughes, F. (2010). Children, play and development. US: SAGE Publications.
• International Play Association [IPA] (2014). http://www.ipa2014.org/ adresinden 20
• Şubat 2014 tarihinde edinilmiştir.
• Işıkoğlu, N., & İvrendi, A. B. (2008). Anne ve babaların oyuna katılımı. Pamukkale
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 47-57. Karrby, G. (1989). Children's conceptions of their own play. International Journal of
• Early Childhood Education, 21(2), 49-54. Kayılı, G. (2010). Montessori yönteminin anaokulu çocuklarının ilköğretime hazır bulunuşluklarına etkisinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Keating, I., Fabian, H., Jordan, P., Mavers, D., & Roberts, J. (2000). “Well, I've not done any work today. I don't know why I came to school.” Perceptions of play in the reception class. Educational Studies, 26(4), 437-454.
• King, N. R. (1979). Play: the kindergartners' perspective. The Elementary School Journal, 80(2), 81-87.
• Koçyiğit, S. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarının ilkokul hakkındaki görüşleri.
• Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(5), 1891-1874.
• Koçyiğit, S., Nur Tuğluk, M., & Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunikkefd/article/viewFile/1021004181/1021004005 adresinden 13 ocak 2014 tarihinde edinilmiştir.
• Mangır, M., & Aktaş, Y. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 26(16), 14-19.
• McInnes, K., Howard, J., Miles, G., & Crowley, K. (2010). Differences in adult-child interactions during playful and formal practice conditions: An initial investigation. The Psychology of Education Review, 34(1), 14-20. Milli Eğitim Bakanlığı (2013). Okul Öncesi Eğitim Programı. http://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/ooproram.pdf adresinden 20 Şubat 2014 tarihinde edinilmiştir.
• Miles, M. B., & Huberman, M. A. (1994). An expanded sourcebook qualitative data analysis. London: Sage.
• Miller, E., & Kuhaneck, H. (2008). Children’s perceptions of play experiences and the development of play preferences: a qualitative study. American Journal of Occupational Therapy, 62, 407-415.
• National Association for the Education of Young Children [NAEYC] (1995). http://www.naeyc.org/ adresinden 22 Şubat 2014 tarihinde edinilmiştir.
• Onur, B., & Güney, N. (2004). Türkiye’de çocuk oyunları: araştırmalar. Ankara:
• Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları. Piaget, J. (1962). Play, dreams and imitation. New York, NY: Norton.
• Pilten, P., & Pilten, G. (2013). Okul çağı çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarının ve oyun tercihlerinin değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (2), 15-31.
• Punch, S. (2002). Research with children: the same or different from research with adults? Childhood, 9(3), 321–341.
• Rasmussen, K., & Smidt, S. (2002). Childhood in pictures: Children’s photographs viewed as utterances about a culture in movement. Copenhagen: Akademisk Forlag.
• Rinaldi, C. (2001). The pedagogy of listening: the listening from Reggio Emilia.
• Innovations in Early Education: The International Reggio Exchange, 8(4), 1-4. San Bayhan, P., & Artan, İ. (2011). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Saracho, O. N. (1999). A factor analysis of pre-school children’s play strategies and cognitive style. Educational Psychology, 19(2), 165-180.
• Saracho, O. N. (2004). Supporting literacy-related play: roles for teachers of young children. Early Childhood Educational Journal, 31(3), 201-206.
• Smith, P. K., & Vollstedt, R. (1985). On defining play: an empirical study of the relationship between play and various play criteria. Child Development, 56, 1042-1050.
• Şen, S. (2007). Okul öncesi dönem çocuklarının temel özellikleri ve gereksinimleri.
• İçinde G. Haktanır (Ed.), Okul öncesi eğitime giriş (s. 71-123). Ankara: Anı Yayıncılık. Şener Demir, T. (2004). Okulöncesi eğitim kurumlarında oyun politikası. İçinde B.
• Onur & N. Güney (Ed.), Türkiye’de çocuk oyunları: araştırmalar (s. 68-77). Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi. Tekin, G., & Tortamış Özkaya, B. (2012). Çocuk ve oyun: çocukların öğrenmesini anlama ve destekleme. İçinde N. Avcı & M. Toran (Ed.), Okul öncesi eğitime giriş (s. 149). Ankara: Eğiten Kitap.
• Thomas, L., Howard, J., & Miles, G. (2006). The effectiveness of play practice for learning in the early years. Psychology of Education Review, 30(1), 52-58.
• Tuğrul, B. (2010). Oyun temelli öğrenme. İçinde R. Zembat (Ed.), Okul öncesinde özel öğretim yöntemleri (s. 35-76). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde drama ve oyunun önemi. Adıyaman
• Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 233-242. Whitebread, D., Coltman, P., Jameson, H., & Lander, R. (2009). Play, cognition and self-regulation: What exactly are children learning when they learn through play?
• Educational & Child Psychology, 26(2), 40-52. Wing, L. (1995). Play is not the work of the child: young children's perceptions of work and play. Early Childhood Research Quarterly, 10, 223-247.
• Wong, S. M., Wang, Z., & Cheng, D. (2011). A play-based curriculum: Hong Kong children’s perception of play and non-play. The International Journal of Learning, (10), 165-180.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.