In this research, it is aimed to determine the socio-economic structures of the cattle breeding operators in the central district of Tokat province, as well as to determine the current status of the enterprises such as the existing land presence and manure storage area. For this purpose, face-to-face interviews were conducted with 200 cattle enterprises. It has been determined that the average age of the operators is 52,91 and 39,50% of them are primary school graduates. 80% of the operators produce both milk and meat. It has been determined that 44% of the enterprises have a manure storage area and 26% have a milking unit. 60,50% of the enterprises sell their animals in the animal market and 55% of them have problems in animal sales. 38% of enterprises engaged in milk production sell milk to wholesalers. In line with these results, it can be suggested to develop a support policy on feed and feed costs, which is the biggest problem of the producer, or courses/seminars can be organized to raise quality feed. In this way, enterprises can be turned into self-sufficient enterprises in feed. Another issue that needs to be emphasized is that the loss of animals is high as a result of insufficient hygiene and low barns. In addition, the scarcity of manure storage tanks causes important issues such as environmental pollution.
Bu araştırma ile Tokat ili Merkez ilçesinde bulunan büyükbaş hayvancılık yapan işletmecilerin sosyo-ekonomik yapılarını ortaya koymak ve işletmelerin mevcut arazi varlığı, gübre saklama alanı gibi mevcut durumlarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaç için 200 büyükbaş hayvan işletmesinin işletmecileri ile yüz yüze görüşülmüştür. İşletmecilerin yaş ortalamasının 52,91 olduğu ve üreticilerin %39,50’sinin ilkokul mezunu olduğu belirlenmiştir. İşletmelerde %80’inde hem süt üretimi hem de et üretimi yapılmaktadır. İşletmelerin %44’ünde gübre muhafaza alanı ve %26’sında sağım ünitesinin mevcut olduğu belirlenmiştir. İşletmelerin %60,50’si hayvanlarını hayvan pazarında satmakta ve %55’i ise hayvan satışında sorun yaşamaktadır. Süt üretiminde bulunan işletmelerin %38’i sütü toptancıya satmaktadır. Bu sonuçlar doğrultusunda üreticinin en büyük sıkıntısı olan yem ve yem masrafı üzerine bir destek politikası geliştirilmesi önerilebilir ya da kaliteli yem yetiştirmek üzere kurs/seminerler düzenlenebilir. Böylelikle işletmeler yem konusunda kendi kendine yeten işletmeler haline getirilebilir. Üstünde durulması gereken bir başka konu ise hijyenin yeterli olmaması ve ahır varlığının az olması sonucunda hayvan kaybının yüksek olmasıdır. Ayrıca gübre saklama depolarının azlığı çevre kirliliği gibi önemli konulara sebep olmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ziraat Mühendisliği |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 3 Eylül 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 6 Eylül 2022 |
Gönderilme Tarihi | 17 Kasım 2021 |
Kabul Tarihi | 26 Ağustos 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 375 |