Bıkmaz, F. H., Aksoy, E., Tatar, Ö. ve Altınyüzük, C. A. (2013). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerine ait içerik çözümlemesi (1974-2009). Eğitim ve Bilim Dergisi, 38 (168), 288-303.
Birinci, A. (1996). Üniversite ve Kitap, T ürk Yurdu, 16(111).
Boydak, A. (2008). Yeni öğretim programlarına temel olan yaklaşımlar. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Bozan, M. (2012). Lisansüstü eğitimde nitelik arayışları. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(2), 1309-8012.
Cohen, L., Mannion, L. & Morrıson, K. (2007). Research Methods in Education. UK: Routledge, Taylor &Francis Group.
Demirhan-İşcan, C. ve Hazır-Bıkmaz, F. (2012). Eğitim programları ve öğretim alanında lisansüstü eğitim programlarının analizi ve öneriler. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 107-138.
Erdem, D. (2011). Türkiye’de 2005–2006 yılları arasında yayımlanan eğitim bilimleri dergilerindeki makalelerin bazı özellikler açısından incelenmesi: Betimsel bir analiz. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 2(1), 140-147.
Erden, M. (1993), Eğitimde Program Değerlendirme. Ankara: PEGEM Yayınları
Gömleksiz, M. N. ve Bozpolat, E. (2013). Eğitim programları ve öğretim alanındaki lisansüstü Tezlerin değerlendirilmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(7), 457-472.
Gözütok, F. D. (1994). Ankara üniversitesi eğitim bilimleri fakültesi programlarının değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 560-571.
Güven, İ. ve Tunç. B. (2007). Lisansüstü öğrencilerin akademik sorunları (Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Örneği) Millî Eğitim Sayı 173.
Karakiitük, K. (2002). Öğretim Üyesi Ve Bilim İnsanı Yetiştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Kaya, S. (2014). Eğitim Programları ve Öğretimi Anabilim Dalı lisansüstü eğitimin değerlendirilmesi. International Journal of Human Sciences, 11(2), 802-826.
Kozikoglu, I., ve Senemoglu, N. (2015). The content analysis of dissertations completed in the field of curriculum and instruction (2009-2014). Education and Science, 40(182), 29-41.
Kurt, A. ve Erdoğan, M. (2015). Program değerlendirme araştırmalarının içerik analizi ve eğilimleri; 2004-2013 yılları arası. Eğitim ve Bilim Dergisi. 40(178), 199-224.
MEB (2012b). 12 Yıllık Zorunlu Eğitime Yönelik Uygulamalar. 30.05.2017 tarihinde http://www.meb.gov.tr/haberler/2012/12YillikZorunluEgitimeYonelikGenelge.pdf adresinden alınmıştır.
Mıhçıoğlu, C. (1989). Eğitim (bilimleri) fakültesinin kuruluşu üzerine. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1), 347-391.
Ozan, C. ve Köse, E. (2014). Eğitim programları ve öğretim alanındaki araştırma eğilimleri. Sakarya Üniversitesi Journal of Education, 4(1), 116-136.
Özdemir, M. Ç., ve Arı, A. (2008). Eğitim programları ve öğretim bilim dalında yapılmış bazı doktora tezlerinin incelenmesi. H. Gümüş, O. Ramazan, & E. Esmer (Ed.), II. Lisansüstü Eğitim Sempozyum, 26-28 Eylül 2005: bildiriler kitabı (s. 40-63). İstanbul.
Özden, M. ve Ergin, B. (2013). Lisansüstü öğrencilerinin bilimsel araştırmalarda uygulanan etik kurallara yönelik düşüncelerinin belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(22), 155-169.
Saracaloğlu, A. ve Dursun, F. (2010). Türkiye’de eğitim programları ve öğretim alanındaki lisansüstü tezlerin incelenmesi. 1. Ulusal Eğitim Programları ve Öğretim Kongresi Tam Metinler Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Semerci, Ç. ve Meral, E. (17-20 Ekim 2007). Lisansüstü eğitimde program değerlendirmeye ilişkin tezlerin meta değerlendirmesi. (Fırat Üniversitesi örneği). Eskişehir: Lisansüstü Eğitim Sempozyumu.
Senemoğlu, N. (1991). A study of initial primary teacher training in England with implications for the system in Turkey. Yayımlanmamış araştırma raporu, Leicester: The University of Leicester.
Sünbül, A. M. (2010). Öğretim ilke ve yöntemleri. (4. baskı). Konya: Eğitim Akademi Yayınları
Turan, M. (2006). Yeni ilköğretim programları. Gürol, M. (Ed.). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (4.baskı). Ankara: Akış Yayıncılık.
Tuzcu, G. (2003), “Lisansüstü öğretim için yurtdışına öğrenci göndermenin planlanması”, Milli Eğitim Dergisi, ss.155-165.
Türkiye Bilimler Akademisi (2001). Bilim Adamı Yetiştirme Lisansüstü Eğitim Ankara: TUBİTAK Matbaası.
URAP (2016). Devlet Üniversiteleri Genel Sıralaması. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2017, http://tr.urapcenter.org/2015/2015_t5.php.
Varış, F. (1972). Türkiye’de Lisansüstü Eğitim: Pozitif Bilimlerin Temel ve Uygulamalı Alanlarında. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Varış, F. (1989). Eğitimde program geliştirmeye sistematik yaklaşım. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 22(1), 7-12.
Yapıcıoğlu, D., Kara, D. ve Sever, D. (2015). Türkiye’de program değerlendirme çalışmalarında eğilimler ve sorunlar: alan uzmanlarının gözüyle. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(12).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
An Analysis of the Curriculum and Education Departments in Turkey and the Postgraduate Theses Written in this Branch from various Aspects
Year 2020,
Volume: 10 Issue: 1, 1 - 19, 30.06.2020
The aim of this
study is to analyze the Curriculum and Education Departments (CED) offering
postgraduate education in Turkey and the subjects of postgraduate and
doctorate theses written in this field between 1974 and 2017. The lectures
given in 28 universities with postgraduate and doctorate programs, the
academic personnel, and the terms of acceptance to and graduation from the
postgraduate education were taken into consideration. Written until 2017,
totally 1599 theses (1162 postgraduate theses and 437 doctorate theses) were
examined. Among 28 universities, the ones employing highest number of
academic personnel were determined to be Gazi, Middle East Technical, and
Hacettepe Universities. The most frequently offered courses were found to be
related with “Curriculum Development” and “Curriculum Assessment”. The
general average of score required to pass to these phase was determined to be
minimum 2.00 for postgraduate and 2.50 for doctorate. Examining the theses
from the aspects of themes, it was determined that the fields, on which the
theses were written most frequently, were “Curriculum”, “Approach, strategy,
and method”, “Attitude and value education”, and “Thinking Education and
Learning Strategies”. Based on the study results, it is recommended to carry
out the qualitative studies on this subject on a wider sample.
Bıkmaz, F. H., Aksoy, E., Tatar, Ö. ve Altınyüzük, C. A. (2013). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerine ait içerik çözümlemesi (1974-2009). Eğitim ve Bilim Dergisi, 38 (168), 288-303.
Birinci, A. (1996). Üniversite ve Kitap, T ürk Yurdu, 16(111).
Boydak, A. (2008). Yeni öğretim programlarına temel olan yaklaşımlar. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Bozan, M. (2012). Lisansüstü eğitimde nitelik arayışları. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(2), 1309-8012.
Cohen, L., Mannion, L. & Morrıson, K. (2007). Research Methods in Education. UK: Routledge, Taylor &Francis Group.
Demirhan-İşcan, C. ve Hazır-Bıkmaz, F. (2012). Eğitim programları ve öğretim alanında lisansüstü eğitim programlarının analizi ve öneriler. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 107-138.
Erdem, D. (2011). Türkiye’de 2005–2006 yılları arasında yayımlanan eğitim bilimleri dergilerindeki makalelerin bazı özellikler açısından incelenmesi: Betimsel bir analiz. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 2(1), 140-147.
Erden, M. (1993), Eğitimde Program Değerlendirme. Ankara: PEGEM Yayınları
Gömleksiz, M. N. ve Bozpolat, E. (2013). Eğitim programları ve öğretim alanındaki lisansüstü Tezlerin değerlendirilmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(7), 457-472.
Gözütok, F. D. (1994). Ankara üniversitesi eğitim bilimleri fakültesi programlarının değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 560-571.
Güven, İ. ve Tunç. B. (2007). Lisansüstü öğrencilerin akademik sorunları (Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Örneği) Millî Eğitim Sayı 173.
Karakiitük, K. (2002). Öğretim Üyesi Ve Bilim İnsanı Yetiştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Kaya, S. (2014). Eğitim Programları ve Öğretimi Anabilim Dalı lisansüstü eğitimin değerlendirilmesi. International Journal of Human Sciences, 11(2), 802-826.
Kozikoglu, I., ve Senemoglu, N. (2015). The content analysis of dissertations completed in the field of curriculum and instruction (2009-2014). Education and Science, 40(182), 29-41.
Kurt, A. ve Erdoğan, M. (2015). Program değerlendirme araştırmalarının içerik analizi ve eğilimleri; 2004-2013 yılları arası. Eğitim ve Bilim Dergisi. 40(178), 199-224.
MEB (2012b). 12 Yıllık Zorunlu Eğitime Yönelik Uygulamalar. 30.05.2017 tarihinde http://www.meb.gov.tr/haberler/2012/12YillikZorunluEgitimeYonelikGenelge.pdf adresinden alınmıştır.
Mıhçıoğlu, C. (1989). Eğitim (bilimleri) fakültesinin kuruluşu üzerine. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1), 347-391.
Ozan, C. ve Köse, E. (2014). Eğitim programları ve öğretim alanındaki araştırma eğilimleri. Sakarya Üniversitesi Journal of Education, 4(1), 116-136.
Özdemir, M. Ç., ve Arı, A. (2008). Eğitim programları ve öğretim bilim dalında yapılmış bazı doktora tezlerinin incelenmesi. H. Gümüş, O. Ramazan, & E. Esmer (Ed.), II. Lisansüstü Eğitim Sempozyum, 26-28 Eylül 2005: bildiriler kitabı (s. 40-63). İstanbul.
Özden, M. ve Ergin, B. (2013). Lisansüstü öğrencilerinin bilimsel araştırmalarda uygulanan etik kurallara yönelik düşüncelerinin belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(22), 155-169.
Saracaloğlu, A. ve Dursun, F. (2010). Türkiye’de eğitim programları ve öğretim alanındaki lisansüstü tezlerin incelenmesi. 1. Ulusal Eğitim Programları ve Öğretim Kongresi Tam Metinler Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Semerci, Ç. ve Meral, E. (17-20 Ekim 2007). Lisansüstü eğitimde program değerlendirmeye ilişkin tezlerin meta değerlendirmesi. (Fırat Üniversitesi örneği). Eskişehir: Lisansüstü Eğitim Sempozyumu.
Senemoğlu, N. (1991). A study of initial primary teacher training in England with implications for the system in Turkey. Yayımlanmamış araştırma raporu, Leicester: The University of Leicester.
Sünbül, A. M. (2010). Öğretim ilke ve yöntemleri. (4. baskı). Konya: Eğitim Akademi Yayınları
Turan, M. (2006). Yeni ilköğretim programları. Gürol, M. (Ed.). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (4.baskı). Ankara: Akış Yayıncılık.
Tuzcu, G. (2003), “Lisansüstü öğretim için yurtdışına öğrenci göndermenin planlanması”, Milli Eğitim Dergisi, ss.155-165.
Türkiye Bilimler Akademisi (2001). Bilim Adamı Yetiştirme Lisansüstü Eğitim Ankara: TUBİTAK Matbaası.
URAP (2016). Devlet Üniversiteleri Genel Sıralaması. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2017, http://tr.urapcenter.org/2015/2015_t5.php.
Varış, F. (1972). Türkiye’de Lisansüstü Eğitim: Pozitif Bilimlerin Temel ve Uygulamalı Alanlarında. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Varış, F. (1989). Eğitimde program geliştirmeye sistematik yaklaşım. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 22(1), 7-12.
Yapıcıoğlu, D., Kara, D. ve Sever, D. (2015). Türkiye’de program değerlendirme çalışmalarında eğilimler ve sorunlar: alan uzmanlarının gözüyle. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(12).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Karakuş, M., Arslan Namlı, N., Kemal Uğur, A., Doğru Oral, S., et al. (2020). An Analysis of the Curriculum and Education Departments in Turkey and the Postgraduate Theses Written in this Branch from various Aspects. Adıyaman University Journal of Educational Sciences, 10(1), 1-19. https://doi.org/10.17984/adyuebd.575638