19. yüzyılın ortasında
küçük bir köy olan Mersin, yaklaşık elli yıl içerisinde Doğu Akdeniz’in önemli
bir liman kenti haline geldi. 20. yüzyılın başına gelindiğinde kentin nüfusu
15,000’e ulaşmış, ticaret hacmi katlanarak artmış ve ulaşım altyapısı hayli
gelişmişti. Mersin bir yandan bu gelişmelerin etkisi ile hızla zenginleşirken,
öte yandan zenginliğin nasıl paylaşılacağına dair farklı toplumsal gruplar
arasında ciddi anlaşmazlıklara sahne olmaya başladı. Bu çalışma kentteki
iskeleler ile açıkta demirlemiş gemiler arasında nakliyat işi yapan istimbot ve
mavna şirketlerinin sahipleri, onların çalışanları ve esnaflar arasında 1905
yılı yazında patlak veren böyle bir anlaşmazlığı incelemektedir. Osmanlı
hükümetinin söz konusu anlaşmazlık hakkında hazırladığı detaylı soruşturma
dosyasına dayanarak, ekonomik pastadan daha fazla pay kapma isteğinin
Mersin’deki farklı toplumsal sınıflardan aktörler arasında ne tür çatışma ve
ittifaklara zemin hazırladığı hakkında ipuçları sunmaktadır.
Mersin was a small village
in the mid-19th century. However, within about fifty years, it
became an important Eastern Mediterranean port city. By the early 20th
century, its population had reached 15,000, volume of trade had multiplied, and
transportation infrastructure had been improved. As an outcome these
developments, wealth began to pour in Mersin. However, at the same time, the
city began to witness disputes over the distribution of wealth. This study
examines one such dispute that erupted in the summer of 1905 and involved the
owners of boat companies, their workers, and artisans who were ferrying cargoes
between the piers and ships anchored offshore. It sheds some important light on
how claims for a greater share of the pie fostered conflicts, and alliances
between people from different social classes in Mersin.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | July 31, 2017 |
Submission Date | July 31, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |