Job
design, as an area of study for a long time, is based on the basic idea of
motivating employees through designing work. Job design theories and
researchers working on this field have expressed their views on the basic
assumption that the responsibility for designing work has fallen in to the area
of responsibility of managers. The changes and transformations experienced in
the work life especially in the last thirty years have necessitated the
implementation of different approaches to the design of the work. New approaches
that focus on proactive roles and behaviors in uncertain and complex
environment rather than those approaches that center upon job descriptions have
led to the development of similar perspectives on job design. Job crafting involves
the employee to redesign his or her own work and change the different aspects
of the job, and allows the work to be aligned with its own skills, needs,
values and preferences. Additionally it provides the opportunity to make task,
relational and cognitive changes for individuals. Job crafting is influential
on individual and organizational outcomes. Work engagement and psychological
capital are two important outcomes among individual outcomes of job crafting.
These two important individual outcomes are influential not only on
individuals but also on organizations. In this context, after investigating the
related literature it was decided to conduct a study on the effect of job
crafting on individual outcomes. This study aims to examine the relationship
between job crafting and work engagement and psychological capital. The concept
of job crafting is measured via the model developed by Tims et al. (2012). A
total of 121 questionnaires were retrieved via convenience sampling methodology.
Having completed the factor analysis and reliability studies, correlation and
regression analyses are run by the SPSS program in order to determine the
strength and direction of the relationship.
İş
tasarımı, uzun bir geçmişe sahip bir çalışma alanı olup, işin tasarımı yoluyla
çalışanların motive edilmesi temel düşüncesine dayanır. İş tasarımı teorileri
ve bu alanda çalışan araştırmacılar, geleneksel olarak uzun yıllar işin
tasarımı konusundaki sorumluluğun yöneticilere ait olduğu temel varsayımı
üzerinden görüşlerini ifade etmişlerdir. Çalışma yaşamında özellikle son otuz
yılda yaşanan değişim ve dönüşümler, işin tasarımına da farklı yaklaşımların
uygulanmasını gerektirmiştir. Çalışanların iş tanımları yerine rolleri ve belirsizlik
ve karmaşıklık ile başedilmesini sağlayan proaktif davranışlar üzerine
odaklanan yeni yaklaşımlar, işin tasarımı konusunda da benzer bakış açılarının
gelişmesine öncülük etmiştir. İşi yürüten kişinin kendi işini tekrar
tasarlamasını ve işin farklı yönlerini değiştirmesini içeren bireysel iş
yapılandırma (job crafting), kişiye görevlerini, iş ilişkilerini ya da işi
algılamasını biçimlendirme fırsatı verir ve işin kendi beceri, ihtiyaç, değer
ve tercihleriyle uyumlu hale gelmesini sağlar. Bireysel iş yapılandırma
bireysel ve örgütsel sonuçlar üzerinde etkilidir. Bireysel iş yapılandırmanın
etkili olduğu en önemli bireysel sonuçlar arasında işe adanmışlık ve psikolojik
sermaye bulunmaktadır. Bu iki bireysel sonuç çalışanların iyi olma hali ve işle
ilgili kişisel kaynaklarını geliştirmeleri ile ilgili olmasının yanında önemli
örgütsel sonuçlara da etki etmeleri açısından önemlidir. Bu bağlamda ilgili
yazın incelendikten sonra, bireysel iş yapılandırmanın bireysel sonuçlar
üzerindeki etkisi ile ilgili bir çalışma yapılması kararlaştırılmıştır.
Araştırmanın amacı, bireysel iş yapılandırma ile işe adanmışlık ve psikolojik
sermaye arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Bireysel iş yapılandırmayı farklı
biçimde operasyonelleştiren çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmada ise Tims ve
diğerlerinin (2012) geliştirdiği model kullanılmıştır. Kolayda örnekleme ile gerçekleştirilen anket çalışması sayesinde 121 katılımcıdan elde edilen veriler SPSS paket
programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesi
aşamasında ilk olarak ölçeklere faktör ve güvenirlik testi uygulanmış, ardından
değişkenler arasındaki ilişkinin yönünü ve gücünü belirlemek için korelasyon ve
regresyon analizi uygulanmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 29, 2018 |
Submission Date | July 11, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 16 Issue: 32 |