Bu çalışma, Kur’an metnindeki belağatsal meselelere değinme noktasında Türkçe çevirilerin yeterliliğini ele almaktadır. Türk toplumunda meşhur olan Kur’an çevirilerinden beşini karşılaştırmalı bir şekilde inceleyerek bu Türkçe çevirilerin nekre siğa kullanımından doğan ikincil anlamların en bilinenlerini ne ölçüde dikkate aldığına ışık tutulmaktadır. Zira ikincil anlamlar, temel manalara bağlıdır ve Kur’an-ı Kerim’in hedeflerini ifade etmede daha az önemli değildir. Çalışma, Türkçe çevirilerin tefsirî çeviri olduklarını ve asıl metnin nazmına, lafızlarının tertibine veya adedine bağlı kalmaksızın Türk dilinde ifade edilebilen ve dengi bulunan mana ve amaçları aktardıklarını öne sürmektedir. Araştırma sonucunda Türkçe çevirilerin yalnızca tekillik manasını zikrettiği ve küçük eklemelerle ifade edilmesi mümkün olan sair manalara işaret etmediği görülmüştür. Yani mana aktarımında görmezden gelinemeyecek bir kusur ve eksikliğin mevcut olduğu anlaşılmaktadır. İşte bu durum, mevzubahis işle ilgili kurum ve bireylere imkanların elverdiği ve hedef dilin kaidelerinin müsaade ettiği ölçüde Kur’an-ı Kerim’in belağatsal sırları üzerinde durma ve onlara işaret etme vazifesini yüklemektedir
The study deals with the efficiency of Turkish translations in dealing with rhetorical issues in the Quranic text, as it sheds light on the extent to which they consider the most famous second meanings performed by the indefinite form, through a comparative study that included five of the translations circulated among the Turks. The study supposes that the Turkish translations are an interpretive translation that conveys meanings and purposes that have no counterpart and can be expressed in the Turkish language without being restricted by the Nazm of the origin, the order or number of its words. It appeared to the researcher that these translations mentioned the meaning of singulars only and neglected to refer to all other meanings with the possibility of expressing them with a slight addition, Which means that there’s a defect in the translation and a shortcoming in conveying the meaning that shouldn’t be ignored.
تناولت الدراسة كفاءة الترجمات التركية في التعامل مع المسائل البلاغية في النص القرآني. حيث سلطت الضوء على مدى مراعاتها لأشهر المعاني الثانية التي تؤديها صيغة التنكير، من خلال دراسة مقارنة شملت خمسة من الترجمات المتداولة بين الأتراك. ذلك أن المعاني الثانية تابعة للمعاني الأصلية ولا تقل عنها أهمية في التعبير عن أغراض القرآن الكريم. والدراسة تفترض أن الترجمات التركية ترجمة تفسيرية، تنقل من المعاني والأغراض ما له نظير ويمكن التعبير عنه في اللغة التركية دون تقيد بنظم الأصل أو ترتيب ألفاظه أو عددها. وظهر للباحث أن هذه الترجمات ذكرت معنى الإفراد فقط، وأغفلت الإشارة إلى سائر المعاني الأخرى مع إمكانية التعبير عنها بزيادة يسيرة. مما يعنى أن ثمة خللاً في الترجمة وقصوراً في نقل المعنى لا ينبغي تجاهله، وهو الأمر الذي يفرض على المؤسسات والأفراد القائمين على هذا الشأن العناية بالأسرار البلاغية للقرآن الكريم والإشارة إليها قدر ما يَتَّسِعُ المقام وتسمح به قواعد اللغة الهدف.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Subjects | Arabic Language and Rhetoric |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 30, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 11 Issue: 2 |
Dergiabant is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).