19. yüzyıl Osmanlı hukuk modernleşmesi bakımından büyük önem taşımaktadır. Modernleşmenin en belirgin yönlerinden birini oluşturan kanunlaştırmanın önemli bir örneğini 1850 tarihli Kânûnnâme-i Ticâret oluşturmaktadır. Fransız hukukundan iktibas edilen bu kanunnamenin mehazını 1807 tarihli Fransız Ticaret Kanunu oluşturmaktadır. Literatürde ileri sürülen görüşler genellikle kanunnamenin mehaz kanunun bir tercümesinden ibaret olduğu yönündedir. Çalışmamız özelde 1850 tarihli Kânûnnâme-i Ticâret ile 1807 tarihli Fransız Ticaret Kanunu arasındaki ilişkiyi, genelde 19. yüzyıl Osmanlı hukuk modernleşmesini, günümüzde hala güncelliğini koruyan ve kullanımı yaygın şekilde devam eden konkordato müessesesi üzerinden okumaktadır. Çalışmamız mehaz kanunun konkordatoya ilişkin hükümleri iktibas edilirken Osmanlı kanun koyucusunun söz konusu hükümler üzerinde esaslı ölçüde değişiklikler yaptığını, mehaz kanunda bulunan bazı hükümleri iktibas etmezken, mehazda yer almayan bazı hükümleri de kendiliğinden ilave ettiğini ortaya koymaktadır. Bu bağlamda konkordatoya ilişkin hükümler özelinde Osmanlı kanun koyucusunun iktibas sürecinde “aktif iktibas” olarak adlandırdığımız bir tavır tutunduğunu söylemek mümkündür. Buna göre 1850 tarihli Kânûnnâme-i Ticâret’te yer alan konkordatoya ilişkin her üç hükümden en az bir tanesi Osmanlı kanun koyucusunun inisiyatifi ile sevk edilmiştir. Bu nedenle 1850 tarihli Kânûnnâme-i Ticâret’in 1807 tarihli Fransız Ticaret Kanunu’nun aynen tercümesinden ibaret olduğu iddiasına ihtiyatlı yaklaşmak gerektiği gibi, Osmanlı hukuk modernleşmesi ve hukuk iktibası sürecinde Osmanlı kanun koyucusunun oldukça seçici ve mehaza müdahale edici olduğunu söylemek mümkündür.
Konkordato 1850 Kânûnnâme-i Ticâret 1807 Fransız Ticaret Kanunu modernleşme iktibas Osmanlı Devleti Osmanlı hukuku
The 19th century was a watershed for the modernization of Ottoman law. The codifications and transplantations of the 19th century included Kânûnnâme-i Ticâret (1850), a commercial code transplanted from French law, more specifically Code de commerce (1807). The dominant view in the scholarly literature considers Kânûnnâme-i Ticâret to be a literal translation of France’s Code de commerce. In this paper, I revisit this view and examine (i) the relationship between Kânûnnâme-i Ticâret and Code de commerce and (ii) the modernization of Ottoman law in the 19th century, with a specific focus on the legal procedure known as concordat. I claim that Kânûnnâme-i Ticâret differed from Code de commerce in significant ways through the many additions, deletions, and modifications the Ottomans made, and my examination demonstrates that approximately a third of the articles present in Kânûnnâme-i Ticâret have no equivalent in Code de commerce. As a result, I argue that the Ottoman legislator did not hesitate to go beyond merely transplanting European ideas and ideals, taking the local context into consideration throughout the process of modernization and reception in the Ottoman Empire during the 19th century.
Concordat Ottoman Commercial Code (1850) French Commercial Code (1807) Modernization Reception Ottoman Empire Ottoman Law
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Environmental and Resources Law (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 7, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 82 Issue: 1 |