Filipinler Cumhuriyetinin Turizm Başkenti: Boracay Adası

Year 2020, Volume: 5 Issue: 6, 68 - 80, 20.12.2020

Emin Atasoy

Abstract

Küreselleşen dünyada farklı ülkelerle ilgili daha sağlıklı bilgilere ulaşabilme talebi ve çok boyutlu bilimsel ülke analizlerine olan ihtiyaç hızla arttığından dolayı, ülke ve bölge araştırmalarına olan talep de gün geçtikçe artmaktadır. Filipinler son yarım yüzyılda dünyanın en çok tartışılan ülkelerinden biri olup, doğal kaynaklarıyla, yüzlerce adasıyla, tarım ve turizm potansiyeli ile Türkiye’nin ilgi alanına bir türlü girememiştir. Oysa Filipinler Cumhuriyeti, Asya kıtasının en ilginç ve en sıra dışı ülkelerinin başında gelir. Filipinler, kendine özgü tarihsel geçmişi, heterojen etnik ve dinsel yapısı, sıra dışı demokrasi ve inanç uygulamaları, ilginç coğrafi yapısı, zengin turizm çekicilikleri, kendine özgü kalkınma ve ekonomi politikalarıyla diğer Asya ülkelerinden derin farklılıklar gösterir.
Asya kıtasının en büyük Hristiyan ülkesi olan Filipinler, Endonezya ve Japonya ile birlikte kıtanın en çok adaya sahip ülkesidir. Filipin takımadaları içinde yer alan her bir adanın kendine has sosyal, kültürel, iktisadi ve turizm özellikleri vardır. Her yıl binlerce Türk turist bu adalardan birini ziyaret etmesine rağmen bu tropikal adalarla ilgili ülkemizde yayınlanmış bilimsel eser sayısının yok denecek kadar az olması bu makalenin kaleme alınmasının başlıca nedenidir.
Filipinler Cumhuriyeti aynı zamanda hem Muson ülkesi ve Uzakdoğu Cumhuriyetidir, hem Güneydoğu Asya Ulusları Birliği (ASEAN) üyesidir hem de tamamı adalardan oluşan bir Pasifik ülkesidir. Ülke sınırları içinde 7 500’den fazla ada barındırarak dünyanın en çok adaya sahip ülkelerinden biri olması; Asya kıtasının en kalabalık nüfuslu Hristiyan ülkesi olması; yüzlerce etnik ve dinsel azınlığı barındırması; toplam kıyı uzunluğu 36289 kilometre olup dünyanın en uzun kıyı şeridine sahip ilk 5. ülkesinden biri olması; topraklarında barındırdığı 90 milyondan fazla Katolik ve 6 milyondan fazla Müslüman ile hem Hristiyan dünyasının hem de İslam coğrafyasının önemli bir parçası olması Filipinler Cumhuriyeti’ni diğer ülkelerden farklılaştıran en önemli özellikleridir.
Bir Uzakdoğu Asya devleti olarak Filipinler Cumhuriyeti ülkemizde pek araştırılmayan ve bilimsel eserlere pek konu olmayan bir adalar ülkesidir. Turizm coğrafyası odaklı bu makalenin öncelikli amacı Filipinlerin en ünlü ve en çok ziyaret edilen adası olan Boracay’ın coğrafi özelliklerini ve turizm potansiyelini Türkiye’deki okuyuculara tanıtmaktır.
Batı Visayas Adaları grubu içinde yer alan Boracay, 7 km. uzunluğunda ve yaklaşık 1 km. genişliğinde olan küçük bir adadır. Başkent Manila’nın 315 km. güneyinde yer alan adada yaklaşık 35 000 kişi yaşamakta ve yüzölçümü de sadece 10,3 km2’dir. Kent yerleşmesine sahip olmayan adanın en büyük kırsal yerleşmeleri şunlardır: Balabag, Lapuz-Lapuz, Manoc-Manoc, Bulabog, Ilig-Iligan, Tulubhan ve Yapak. Aşırı kalabalık araziler, çarpık ve plansız büyüme, doğal kaynakların hızla tükenmesi, doğal çevrenin kirlenmesi, hızlı betonlaşma ve nüfus taşıma kapasitesinin üzerinde bir yoğunluk Borocay’ın çözüm bekleyen en önemli sorunların başında gelir.
Panay adasının sadece 2 km. kuzeybatısında yer alan Boracay adası, idari yönetim olarak Aklan eyaletine bağlıdır. Boracay adasının toprakları üç belediye tarafından bölüşülmüştür: Manoc-Manoc, Balabag ve Yapak belediyeleri. “Travel Leisure” başlıklı turizm dergisine göre 2012 yılında Borocay adası dünyanın en güzel adası seçilmiştir. “Condé Nast Traveler” dergisinin yaptırdığı ankete göre 2014 yılında Boracay dünyanın en iyi adaları arasında yine birinci sırayı almayı başarmıştır. Özetle, Boracay Filipinlerin ulusal gururudur, turizm vitrinidir, ülkenin en popüler ve en çok ziyaret edilen adasıdır.
Boracay Filipinlerin turizm kalbidir ve ulusal gururudur. Bu şirin adanın sınırları içinde ne gürültülü fabrikalar, ne havayı kirleten termik santrallar ve sanayi tesisleri, ne de büyük metropol kentler yer almaz. Adanın tek geçin kaynağı turizm ve turizme bağlı sektörler olduğu söylenebilir. Fakat Boracay adasında modern müzeler ve sanat galerilerinin, tarihi kalelerin ve köprülerin, eski mimari eserlerin ve kültür-sanat merkezlerinin, çağdaş hastanelerin ve kapalı spor merkezlerinin olmaması turizm açısından büyük bir dezavantajdır.
Filipinlerin reklam yüzü ve turistik sembolü olan ada bugün ciddi ekolojik, demografik ve mimari sorunlarla karşı karşıya kalmıştır. Filipinlerin hiçbir bölgesinde ve hiçbir adasında bu kadar küçük bir alanda bu kadar yüksek bir turistik tesis yoğunluğu ve bu kadar yüksek nüfus yoğunluğu yoktur. Aşırı kalabalıklaşma, adanın taşıma kapasitesini aşan bir nüfus, hızla çoğalan otel sayısı ve yüksek inşaat yoğunluğu adadaki turizm faaliyetlerinin geleceğini tehlikeye sokmaktadır.

Keywords

BORACAY ADASI,, TURİZM,, FİLİPİNLER CUMHURİYETİ

References

• Atalay, İ. (2001). “Resimli ve haritalı dünya coğrafyası”. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
• Atalay, İ. (2007)“Kıtalar ve ülkeler coğrafyası”. İzmir: META Basım.
• Atasoy, E. (2013)“Demografi yazıları”. Bursa: MKM Yayınları.
• Atasoy, E. (2010). “Kıtalar ve ülkeler coğrafyası”. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Atasoy, E. (2018). Muslim communities in the philippines from the perspective of political geography and etnogeography, Journal of History Culture and Art Research, Vol. 7, No. 2, June
• Bayar, S. (2011). Filipinler ülke raporu, T.C. Başbakanlık Dış Ticaret Müsteşarlığı İhracatı Geliştirme Merkezi, Ankara.
• Carter, R. W. (2004). Implications of sporadic tourism growth: extrapolation from the case of boracay ısland, the philippines,  Asia Pacific Journal of Tourism Research 9 (4), December.
• Colleen, A. S. (1967). Philippines in pictures, Manila, Library of Congress Catakoging. Cilt 1.
• Düzyol, T. (2016). Filipinler”, Ermağan, İsmail (Editör), Dünya Siyasetinde Doğu Asya. Ankara: Nobel Yayınları.
• Georgiev, P. (2005). Filipinite i evraziyskata dıga na nestabilnost, Spisanie Geopolitika, Broy 6, Sofya.
• Krıstev, V. (2016). Geopolitika i geostrategiya na turizma, İzdatelstvo Nauka i İkonomika, İkonomiçeski Universitet, Varna.
• Krıstev, V. (2014). Geografiya na turizma, İzdatelstvo Nauka i İkonomika, İkonomiçeski Universitet, Varna.
• Lakost, İ. (2005). Geopolitiçeski reçnik na sveta, Izdatelska Kaşta Trud, Sofiya.
• Lavrov, S. B. & Kaledin, N. V. (2003). Ekonomiçeskaya, sotsialnaya i politiçeskaya geografiya mira. Regioni i Strani. İzdatelstvo Gardariki, Moskova.
• Lopez, M. L. (2006). A handbook of philippine folklore. Quezon City. The University of the Philippines Press.
• Lukanov, A., Bojinov, N. & Dimitrov, S. (2005). Stranite v Sveta 2005-2006, İzdatelstvo Gloriya Palas, Sofya.
• Manalo J. J. P. (2017). Relevance of sustaınable tourısm ın the phılıppınes: case of Boracay ısland and Puerto Prıncesa cıty, International Journal of Information Research and Review, Vol. 04, Issue, 01, pp.3558-3562, January.
• Manuela W. S. (2015). The İmpact of government failure on tourism in the Philippines, Transport Policy, Volume 43, October. Pages 11-22
• Özey, R. (2008). Asya Coğrafyası. İstanbul: Aktif Yayınları.
• Özgüç, N. (2011). Turizm coğrafyası. Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Santos, R. B. Tomeldan M. V. (2009). Case-based study of three tourism-dependent ıslands in the Philippines the cases of Boracay ısland, aklan; Puerto Galera, Oriental Mindoro; & Coron, Palawan in the Philippines”, A Journal of Architecture, Landscape Architecture and the Designed Environment University of the Philippines College of Architecture, Issue No: 3, Philippines.
• Shah K. Gupta V. Edited by Charlotte Boyd (2000). Tourism, the poor and other stakeholders: experience in Asia, overseas development ınstitute, fair trade in tourism project. University of North London, UK, Printed by Russell Press Ltd, Nottingham, NG6 0BT, April.
• Smith, Russell A., Henderson, J. C., Chong, V., Tay, C., & Jingwen, Y. (2011). The development and management of beach resorts: Boracay ısland, the Philippines, Asia Pacific Journal of Tourism Research, 16 (2), pp. 229–245.
• Smith, V. L. (1992). Boracay, Philippines: a case study in alternative tourism, University of Pennsylvania Press, Philadelphia, USA, pp.135-157.
• Timor, A. N. (2002). Güneydoğu Asya. Özellikler. Ülkeler, İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Trousdale, W. (1999). Governance in context - Boracay Island, Philippines, Annals Of Tourism Research, 26 (4), pp. 840–867.
• William J. T. (1999). “Governance in context: Boracay Island, Philippines, Annals of Tourism Research. Volume 26, Issue 4, October 1999, Pages 840-867