The Reverse Inclusion Model and Practice Examples

Year 2018, Volume: 4 Issue: 1, 39 - 48, 30.06.2018

Tansel Yazıcıoğlu

Abstract

When the literature is examined it is seen that there are different definitions of inclusion practies.

When the common aspects of these definitions are combined, it is defined that with special needs

students should be trained in the general education classes in the least restrictive environment by

providing the support services that teachers and students need. It appears that there are various

differences in the level of planning for participation in inclusion programs for with normaly

developing children and with special needs children. The participation of with normaly developing

children and with special needs children in the inclusion programs consists of four main categories:

full inclusion model, cluster model, reverse inclusion and social inclusion model. The inclusion

education is seen to be applied in three different models in Turkey. These models are full‐time

inclusion, part‐time inclusion and reverse inclusion. In our country, It is seen that there is no

description about reverse inclusion in the Regulation on Special Education Services in which is

defined by the Ministry of National Education. The aim of this study is to explain the reverse inclusion

model and the research examples showing the effect of this model on the students with special needs.

Keywords

İnclusion, inclusion programs

Tersine Kaynaştırma Modeli ve Uygulama Örnekleri

Abstract

Alanyazın incelendiğinde kaynaştırma uygulamalarının farklı
tanımlarının olduğu görülmektedir. Alanyazında kaynaştırma ile yapılan bu
tanımlamaların ortak yönleri bir araya getirildiğinde kaynaştırma, özel
gereksinimli öğrencilerin, en az kısıtlayıcı ortam ilkesine uygun olarak genel
eğitim sınıflarında, özel gereksinimli olmayan akranlarıyla birlikte, öğretmen
ve öğrencilerin gereksinim duydukları destek hizmetlerin sağlanması yoluyla
eğitim almaları şeklinde tanımlanmaktadır. Yetersizliği olan ve olmayan
çocukların kaynaştırma programlarına katılımlarının planlanma düzeyinde çeşitli
farklılıkların olduğu görülmektedir. Yetersizliği olan ve olmayan çocukların
kaynaştırma programlarına katılımları, tam kaynaştırma, küme modeli, tersine
kaynaştırma ve sosyal kaynaştırma modeli olmak üzere dört ana kategoriden oluşmaktadır.
Türkiye’de kaynaştırma yoluyla eğitimin, tam zamanlı kaynaştırma, yarı zamanlı
kaynaştırma ve tersine kaynaştırma olmak üzere üç farklı modelde uygulandığı
görülmektedir. Ülkemizde Milli Eğitim Bakanlığı tarafından hazırlanan Özel
Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği’nde tersine kaynaştırma ile ilgili bir
tanımlamanın yapılmadığı ancak uygulama şeklinin belirtildiği görülmektedir. Bu
çalışmada alanyazın taraması yapılarak tersine kaynaştırma modeli açıklanmaya
çalışılmış ve bu modelinin özel gereksinimli öğrenciler üzerindeki etkisini
gösteren araştırma örneklerine yer verilmiştir.

Keywords

Kaynaştırma, tersine kaynaştırma, kaynaştırma programları

References

• Prof. Dr. Tevhide KARGINDoç. Dr. Birkan GÜÜLDENOĞLUDr. Öğretim Üyesi Vedat AKTEPE