Derginin yazım dili Türkçe ve İngilizce’dir. Türkçe gönderilen makalelerde İngilizce özet, İngilizce gönderilen makalelerde ise Türkçe özet yer almalıdır.

Özetler en fazla 300 kelimeden oluşmalıdır.

Makaleye en az üç, en fazla beş anahtar kelime, her iki dilde de eklenmelidir.

Tam metinler en fazla 7000 kelimeden oluşmalıdır.

Makale dosyasında, yazarların adı ve kişisel bilgileri yer almamalıdır. Yazarların adı, unvanları, çalıştıkları kurum ve iletişim bilgileri, makalenin başlığıyla birlikte ayrı bir dosya olarak hazırlanmalı ve sisteme yüklenmelidir.

Yazarların çalışmaları ile birlikte Turnitin/iThenticate benzerlik raporunu da sisteme yüklemeleri beklenmektedir.

YAZIM KURALLARI
Sayfa Düzeni
- Yazılar, Microsoft Word programında yazılmalı ve sayfa yapıları aşağıdaki gibi düzenlenmelidir:
Alt Kenar Boşluk: 1,5 cm
Sol Kenar Boşluk: 2 cm
Sağ Kenar Boşluk: 1,5 cm
Yazı Tipi: Arial
Yazı Tipi Boyutu (metin): 12 (Arial)
Satır Aralığı: Tek (1)
- Makale içerisindeki başlıkların her bir kelimesinin sadece ilk harfleri büyük yazılmalı, başka hiçbir biçimlendirmeye, yer verilmemelidir.
- İmlâ ve noktalama açısından, makalenin ya da konunun zorunlu kıldığı özel durumlar dışında, Türk Dil Kurumunun İmlâ Kılavuzu esas alınmalıdır.
- Yazıda yer verilecek tablo, resim ve fotoğraf gibi metin içi ve metin sonu ekleri Word programının formel ekleme usullerine göre yapılmalı; kopyala-yapıştır usulü kullanılmamalıdır. Eklemelerin yazının sayfa biçim özellikleri ile uyumlu olmasına ayrıca dikkat edilmelidir. Belirtilen biçimsel şartları sağlamayan yazılar reddedilmektedir.

Metin içinde kaynak gösterme
Metin içinde kaynak gösterimi APA Sistemi ile uyumlu şekilde yapılmalıdır.
1. Ana metindeki tüm göndermeler metin içi atıf sistemi ile belirtilir. Metin içinde yer alması uygun görülmeyen açıklamalar için sayfa altı dipnot yöntemi kullanılmalı ve bu notlar metin içinde 1, 2, 3 şeklinde sıralanmalıdır.
2. Metinde uygun yerde parantez açılarak, yazar(lar)ın soyadı, yayın tarihi ve alıntılanan sayfa numarası belirtilir.
a) Aynı kaynaklara metinde tekrar gönderme yapılırsa yine aynı yöntem uygulanır; age., agm. gibi kısaltmalar kullanılmamalıdır.
Örnek: (Yılmaz, 2010: 21-25)
b) Alıntılanan yazarın adı, metinde geçiyorsa, parantez içinde yazarın adını tekrar etmeye gerek yoktur.
Örnek: Boratav (1984: 11), bu rivayetlerin 34 tane olduğunu belirtir.
c) Gönderme yapılan kaynak iki yazarlı ise, her iki yazarın da soyadları kullanılmalıdır.
Örnek: (Aça ve Yolcu, 2017: 72)
d) Yazarlar ikiden fazlaysa ilk yazarın soyadından sonra “vd.” (ve diğerleri) ibaresi kullanılmalıdır.
Örnek: (Kaya vd., 2010: 89)
e) Gönderme yapılan kaynaklar birden fazlaysa, göndermeler noktalı virgülle ayrılmalıdır.
Örnek: (Yıldız, 1998: 18; Özarslan, 2012: 32)
f) Metinde arşiv belgelerinden yararlanılmış ise bu belgelere göndermeler Belge-1 veya Arşiv-1 şeklinde sırayla belirtilmeli ve kaynakçada ilgili ibarenin karşısına arşiv belge bilgileri yazılmalıdır.
g) Metin içinde sözlü kaynaklardan alınan bilgilere yer verilmiş ise göndermeler Kaynak Kişi anlamına gelecek şekilde KK-1 şeklinde belirtilmeli, çalışmanın kaynaklar kısmında Sözlü Kaynaklar alt başlığı altında her bir kaynak kişinin bilgisi metin içinde yapılan gönderme kodu ile uyumu şekilde belirtilmelidir.
h) Metin içinde internet kaynaklarından alınan bilgilere yer verilmiş ise göndermeler (URL-1, URL-2...) şeklinde belirtilmeli, çalışmanın kaynaklar kısmında Elektronik Kaynaklar alt başlığı altında her bir alıntı uzantısı metin içinde yapılan gönderme kodu ile uyumu şekilde belirtilmelidir.

Kaynakçanın Düzenlenmesi
1. Kaynakçada sadece yazıda gönderme yapılan kaynaklara yer verilmeli ve yazar soyadına göre alfabetik sıralama izlenmelidir.
2. Bir yazarın birden çok çalışması kaynakçada yer alacaksa yayın tarihine göre eskiden yeniye doğru bir sıralama yapılmalıdır. Aynı yılda yapılan çalışmalar için “a, b, c...” ibareleri kullanılmalı ve bunlar metin içinde yapılan göndermelerde de aynı olmalıdır.
Kitap:
Köprülü, M. F. (1999). Edebiyat araştırmaları. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Çeviri Kitap: Taylor, C. (1996). Çokkültürcülük: Tanınma politikası. (Çev.: Cem Akaş), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
İki Yazarlı Kitap: Ergun, M. - Aça, M. (2005). Tıva kahramanlık destanları-1. Ankara: Akçağ Yayınları.
İkiden Fazla Yazarlı Kitap: Aça, M. - Gökalp, H. - Kocakaplan, İ. (2009). Başlangıçtan günümüze Türk edebiyatında tür ve şekil bilgisi, İstanbul: Kriter Yayınları.
Makale:
Aça, M. (2018). Trabzon çevresinde tütün kaçakçıları ve kolcular etrafında oluşan anlatılar. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 2017, 6 (4), 2545-2565.
Yayımlanmamış Tez:
Küçük, A. (2015). Giresun yöresi kemençecilik geleneği üzerine bir araştırma, Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Bildiri:
Cunbur, M. (2000). Dede Korkut Oğuz-namelerinde İslamî unsurlar. Uluslararası Dede Korkut bilgi şöleni bildirileri. (hzl.: A. Kahya-Birgül vd.), 77-108, Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı.
İnternet Kaynakları:
* URL-1: “Social groups”. http://www.sociologyguide.com/basic-consepts/Social-Groups.php (Erişim: 10.06.2014)
* Hufford, M. (1991). American folklife: A commonwealth of cultures”, http://www.loc.gov/folklife/cwc/ (Erişim: 17.06.2014)
Arşiv Kaynakları:
Belge-1/Arşiv-1: BOA-Başbakanlık Osmanlı Arşivi (BOA, DH.EUM.EMN, no: 3, 19.Ş.1330); BCA: Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA, 1927)
Sözlü Kaynaklar:
KK-1: Mustafa Mutlu, İstanbul 1935, İlkokul Mezunu, Emekli. (Görüşme: 12.06.2014)