Abstract
Modernleşmeyle birlikte İslâm ülkelerindeki şehirler, yapısal olarak yeni düzenlemelerle karşı karşıya kalmışlardır. Özellikle, İran ekonomisinin temeli olan çarşılarda yeni sokaklar inşa edilmiştir. Çarşı, dünya çapında bilinen temel bir kavramdır; gündelik sorunların ve diğer siyasi ya da sosyal, ekonomi konuların tartışıldığı bir alan olmanın yanı sıra insanların kimliğini şekillendirmiş ve toplumda siyasi, kültürel, sosyal ve ekonomik olarak rol oyanayan bir yapı olmuştur. Doğu kültürlerinde antik çarşıların yapısal oluşumu da sosyo-ekonomik ve kültürel faktörlerden kaynaklanmaktadır. Tebriz Çarşısı, İran ekosisteminde kentsel yaşamın ve canlılığın simgesidir. Tebriz'in Kapalı Çarşısı (Büyük Çarşı veya Osmanlı Çarşısı), sanatsal mimari tasarımı ile sosyal ve kültürel gelişmede kritik bir rol oynamıştır. Çarşıların merkezinde Ulu Cami, medreseler, kervansaraylar, koridorlar, Timcheh'ler, büyük kapalı avlular mimari yapı olarak yer almaktadır. Ayrıca, farklı girişlerden birbirine bağlanan ve sonunda şehir merkezine giden çeşitli dar sokaklar bulunmaktadır. Dolayısıyla çarşı, mimari yapısı ve planlaması ile yerli ve yabancı ziyaretçilerin ilgisini çekmektedir. Ancak modernleşme süreci, Çarşı'nın temel işlevlerinin genişliğini ve dağılımını etkilemiş, değerlerini ve toplumsal rollerini azaltmıştır. Yeni ticaret merkezlerinin gelişmesi ve artması soncu Çarşı'nın yeni nesillerin hayatındaki özdeğerini ve önemini kaybetmesine neden olmuştur. Bu bağlamda yeni jenerasyon ise modern ve günümüz ticaret merkezlerine yaklaşımı farklı olduğu gibi toplumun bireyleri nezdinde ve özellikle günlük hayatında bile önemli ve değerli bir yere dönüşmüştür. Yirminci yüzyıldan itibaren yeni AVM’ler ve modern ticaret merkezleri kamusal alanlar ve eğitim alanları etrafında yaygınlaşması ile birlikte sosyal sınıfların ortaya çıkmasına ve ciddi anlamda sınıfların birbirinden ayrımlaşmasına yol açmıştır. Üst ve orta sınıfların yerleştiği bölgeler, yeni alışveriş merkezleriyle özdeşleşirken, alt sınıfların yerleşim bölgeleri Çarşıya daha yakınlaştırmıştır ve gecekondu mahalleleri ile daha iç içe olmuşlardır. Aynı zamanda şehrin kaçınılmaz yabancı kültür ile uzlaşı içinde olma zorunluğu, benlikle özdeşleşme eksikliği, kültür şokuna uğramayı ortaya çıkarmasıyla beraber yerli olmayan değerlerin etkisine yol açmıştır ve sosyo-kültürel değişimlere de zemin hazırlamıştır. Çalışmada iki temel amaç göz önünde bulundurulmuştur. İlki, çarşının sosyolojik çalışması ile kültürel gelişmelerinin toplum üzerindeki etkisi olmuştur. Bu bağlamda, Azerbaycan Çarşısı ve Tebriz Çarşısı'nda kültürel gelişme kendini hissettirmiştir. Bunlarla birlikte, Ahi Evran'ın düşünce tarzının esnaf kültürüne yansıması üzerinde de durulmuştur. İkinci olarak, Tebriz Kapalı Çarşı mimarisi, sosyal hayata bağlı olarak kültür, din, ekonomik etkiler açısından analiz edilmiş ve bu doğrultuda modern kültürün olumsuz etkileri incelenmiştir. Çalışma, küçük, fakat kapsamlı objektif bir incelemeyi amaçlamaktadır. İncelemede, zaman içinde değişime uğrayan küçük bir bölüm üzerine değerlendirmeler yapılmıştır. Araştırmanın yöntemini, anket, veri toplama araçları, mimari dokümanlar ve tarihi belgeler kullanılarak yapılan saha çalışmasına dayalı bir analitik çalışma oluşturmuştur.