Basic Language Skills in Mother Tongue Curricula Implemented in Turkey and the UK: A Comparative Review

Year 2021, Volume: 8 Issue: 1, 129 - 149, 23.06.2021

Mehmet Soyuçok , Burcu Öztürk

Abstract

The purpose of the mother tongue in force in Turkey and the UK research is to examine the comparative approach to the basic language skills curriculum. It is thought that the comparative analysis of curriculum will contribute to generating new ideas and providing a broad perspective in curriculum preparation and development. The research was carried out in accordance with the qualitative method. Document analysis was performed for data collection and analysis. Working Stage-3 level in the UK is limited to the secondary school level and in Turkey. In this direction, English Programs of Study: Key Stage3 and Turkish Course Curriculum (Secondary School 5th, 6th, 7th and 8th Grades) were examined. Elements related to reading, writing, listening and speaking skills in the programs were examined and interpreted. It was observed that the findings obtained as a result of the study were consistent with the literature. The analysis and evaluation results to the manufacturer in England native language curriculum in language skills (writing and speaking), Turkey's main language curriculum to the receptive language skills (reading and listening) it was determined that important. The ability to persuade the UK program in Turkey is said to be the center of the program, critical thinking and programs of the functional use of language. There is also a strong emphasis on the culture and love of reading in the UK curriculum. Based on these results, it is recommended to conduct more comprehensive studies on curricula and to benefit from these studies in the program development process.

Keywords

Mother tongue, basic skills, curriculum.

References

• Altunbay, M. (2012). Dil öğreniminde ve öğretiminde tiyatronun kullanımı ve tiyatronun temel dil becerilerine katkısı. Electronic Turkish Studies, 7(4), 747-760.
• Arslan, M. M., Mirici, G. H. & Yaman, M. (2001). Millî Eğitimin Yasal Dayanağı Mevzuat-1. Ankara: Anıttepe.
• Aytaş, G., & Çeçen, M. A. (2010). Ana dili eğitiminde dil bilgisi öğretiminin yeri ve önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 15(27), 77-89.
• Bénabou, R., & Tirole, J. (2002). Self-confidence and personal motivation. The quarterly journal of economics, 117(3), 871-915.
• Bozyiğit, R., & Akça, D. (2017). Coğrafya öğretiminde coğrafi sorgulama becerisinin öğrencilerin tutum ve başarıları ile öğrenmenin kalıcılığı üzerine etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (38), 72-85.
• Bölükbaş, F. (2004). Yansıtıcı öğretim ile yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. Dil Dergisi, (126), 19-28.
• Cox, D. F., & Bauer, R. A. (1964). Self-confidence and persuasibility in women. Public Opinion Quarterly, 453-466.
• Çelebi, M. D. (2006). Türkiye’de anadili eğitimi ve yabancı dil öğretimi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21), 285-307.
• Çelebi, C. (2012). Türkiye ve İngiltere ilköğretim anadili öğretim programlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış doktora tezi. Konya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Konya.
• Çetin, İ., & Uzun, Y. (2010). Türkiye ve İngiltere'de Edebiyat Öğretimi. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 30(2), 397-412.
• Çifci, M. (2013). Açıklamalı okuma terimleri sözlüğü. Uşak: Elik.
• Demir, C., & Yapıcı, M. (2007). Ana dili olarak Türkçenin öğretimi ve sorunları. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 177-192
• Deniz, K., & Kan, Ç. Dil eğitimi ve demokrasi. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 54(2006/1), 101-112.
• Department of Education. (2013). English programmes of study: key stage 3. https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/244215/SECONDARY_national_curriculum_-_English2.pdf (İlk Erişim Tarihi: 02.10.2020).
• Doğan, Y., & Özçakmak, H. (2015). Türkçe öğretmeni adaylarının dinlediğini özetleme becerilerinin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(28), 153-176.
• Dönmez, A. (2015). Asuman Baytop’u anlamak. Osmanlı Bilimi Araştırmaları, 17(1), 112-117.
• Epstein, R. L. (1999). Critical thinking. Belmont: Wadsworth Publishing.
• Ercilasun, A. B. (2015). Dilde birlik. Akçağ: Ankara.
• Erden, A. (2009). Çağdaş Türk öykü ve romanında yaratıcılık. İstanbul: Hayal.
• Göçer, A. (2016). Türkçe eğitimde öğrenen özerkliği ve etkileşimli sınıf ortamı tasarımının önemi. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 188-201.
• Göktaş, Ö. (2010). Okuduğunu anlama becerisinin ilköğretim ikinci kademe matematik dersindeki akademik başarıya etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Gül, F., & Soysal, B. (2009). Dil ve Düşünce İlişkisi Üzerine. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, (13), 65-76.
• Gülsevin, G. & Boz, E. (2009). Türk dili ve kompozisyon 1-2. İstanbul: Tablet.
• Gündoğan, A. O. (2002). Dil–düşünce ve varlık ilişkisi. http://aliosmangundogan.com/PDF/Makale/Ali-Osman-Gundogan-Dil-Dusunce-ve-Varlik-Iliskisi.pdf?i=1 (Erişim Tarihi: 03.10.2020).
• Güneş, F. (1992). Gizli okumaz-yazmazlık. Yaşadıkça eğitim, 21, 13-16.
• Günes, F. (2013). Görsel okuma eğitimi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-13.
• Güneş, F. (2013). Türkçe’de metin öğretimi yerine metinle öğrenme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 603-637.
• Gürler, İ. (2015). İngilizce öğretmenliği ve İngiliz dili ve edebiyatı hazırlık öğrencilerinin özgüven ve konuşma becerileri arasındaki ilişki. Current Research in Social Sciences, 1(2), 14-19.
• Güven, Ç. & Aydın, A. (2017). Yenilenmiş bloom taksonomisinin bilişsel süreç boyutuna göre 8. sınıf fen ve teknoloji dersi öğretim programında bulunan soruların incelenmesi. Türkiye Kimya Derneği Dergisi Kısım C: Kimya Egitimi, 2(1), 87-106.
• Hogan, K. & Speakman, J. (2012). Gizli ikna teknikleri. İstanbul: Yakamoz.
• Kaplan, M. (2005). Hikâye tahlilleri. İstanbul: Dergâh.
• Karacaoğlu Ö.C. & Çabuk, B. (2002). İngiltere ve Türkiye eğitim sistemlerinin karşılaştırılması. İngiltere ve Türkiye Eğitim Sistemlerinin Karşılaştırılması.pdf (ankara.edu.tr) (07.12.2020 tarihinde erişildi.)
• Karataş, Z. (2015). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Manevi temelli sosyal hizmet araştırmaları dergisi, 1(1), 62-80.
• Kaya, V. H. (2017). Okuma becerilerinin fen bilimleri okuryazarlığına etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 46(215), 193-207.
• Keskin, H. K., & Baştuğ, M. (2013). Geçmişten günümüze akıcı okuma. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 171(171), 189-208.
• Keskin, H.K. ve Akyol, H. (2014). Yapılandırılmış okuma yönteminin okuma hızı, doğru okuma ve sesli okuma prozodisi üzerindeki etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 2(4), 107-119.
• Kintsch, W., & Kozminsky, E. (1977). Summarizing stories after reading and listening. Journal of educational psychology, 69(5), 491-499.
• MEB (Milli Eğitim Bakanlığı). (2019). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). http://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/2019571639225302%C3%BCrk%C3%A7e%20 %C3%96%C4%9Fretim%20Program%C4%B1%202019.pdf (İlk Erişim Tarihi: 02.10.2020).
• Nunley, K. F., & Evin Gencel, İ. (2019). Katmanlı program®: ilkeler, planlama, uygulama ve değerlendirme. Mersin University Journal of the Faculty of Education, 15(2), 349-362.
• Özdemir, E. (2008). Güzel ve etkili konuşma sanatı. İstanbul: Remzi.
• Öztürk, B. (2020). Okuma kültürü oluşturmada çocukların edebiyat çevresini genişletmeye yönelik uygulamalar: İngiltere örneği. Kastamonu Education Journal, 28(5), 2112-2124. doi: 10.24106/kefdergi.787822
• Packard, V. (2007). Çaktırmadan ikna. İstanbul: MediaCat.
• Soyuçok, M. (2017). Türkçe öğretim programlarının işlevsel okuma becerileri açısından incelenmesi (1924-2015). (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uşak.
• Sönmez, S. (1990). Sözlü dil/yazılı dil. Dilbilim Araştırmaları Dergisi, 1, 119-122.
• Topçuoğlu, F. (2010). Ana dili öğretiminde beceri alanları. İstanbul: Kerasus.
• Yaman, H., & Süğümlü, Ü. (2009). Dilbilgisi öğretiminde senaryo tabanlı öğrenme yaklaşımının etkililiği: kelime türleri örneği. Dil dergisi, (144), 56-73.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yılmaz, N. (2006). Öykü anlatma tekniğinin Türkçe öğretiminde etkin bir yöntem olarak kullanılması: Çocuk kitaplarının dinleme-anlama becerilerini geliştirme aracı olarak kullanılması. 2. Ulusal Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu, 99-104.