Algoritma Eğitiminin Problem Çözme Becerisi Üzerine Etkisi

Year 2017, Volume: 3 Issue: 5, 135 - 153, 30.06.2017

Nihan Arslan Namlı , Mehmet Can Şahin

Abstract

Bilgisayarları etkili kullanabilmek için
gereken en temel unsur yazılımların varlığıdır. Yazılımları üretmeyi sağlayan
araç ise programlama dilleridir. Alanda birçok programlama dilinin var
olmasının rağmen bu programlama dillerinin ortak temel prensipleri vardır. Bu
prensiplerin en temelini de algoritma oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ilk
kez algoritma eğitimi alan ortaokul öğrencilerinin algoritma eğitimi sonrası
problem çözme becerilerinin incelenmesidir. BDE ve drama yöntemleriyle verilen
eğitimde ön test – son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır.
Çalışmada ortaokul 5. Sınıflarda öğrenim gören 38 kız 44 erkekten oluşan 82
öğrenci katılmıştır. Araştırmada 10 soruluk problem çözme becerisini ölçmek
için araştırmacılar tarafından geliştirilen başarı testi uygulanmıştır. Testin
KR-21 güvenirlik kat sayısı 0,60 olduğu saptanmıştır. Verilerin analizinde, t
test ve ANCOVA- Kovaryans analiz teknikleri kullanılmıştır. Araştırma
sonuçlarına göre, uygulama sonrası gerçekleştirilen analizde öğrencilerin hem
drama hem de BDE yöntemiyle verilen eğitim sonucunda problem çözme
becerilerinde olumlu yönde anlamlı farklılık olduğu görülmüştür. Drama ile BDE
yöntemi karşılaştırmasında BDE lehine problem çözme becerilerinde anlamlı
farklılık olduğu görülmüştür.

Keywords

Algoritma eğitimi, Bilgisayar destekli eğitim, Drama, Problem çözme becerisi

References

• Adıgüzel, Ö. (2006). Eğitimde yeni bir yöntem ve disiplin: Yaratıcı drama. Editör H. Ö.
• Akgün, M., & Akgün, İ. H. (2011). Dünyada ve Türkiye'de Bilgisayar Destekli Öğretimin Tarihi Gelişimi. 2 nd International Conference on New Trends in Education and Their Implications, (ss. 151-158).
• Akpınar, Y., & Altun, A. (2014). Bilgi toplumu okullarında programlama eğitimi gereksinimi. İlköğretim Online, 13(1).
• Anderson, M. and Cameron, D. (2013). Drama and learning Technologies: to affinity spaces and beyond. Anderson, M. and Dunn, J. (Eds.), How drama activates learning: contemporaray research and practise (pp. 226-241). Bloomsbury Academic.
• Arabacıoğlu, T., Bülbül, H. İ., & Filiz, A. (2007). Bilgisayar programlama öğretiminde yeni bir yaklaşım. Akademik bilişim.
• Atalay, O. (2010). İlköğretim 5. Sınıf Bilişim Teknolojileri Dersinin Öğretiminde Drama Yönteminin Öğrenci Başarısına Etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Basmacı, Kılış S. (1998). Üniversite öğrencilerinin problem çözme becerilerini algılamalarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Bingham, Alma (1998) Çocuklarda Problem Çözme Yeteneklerinin Geliştirilmesi.Çev.: A. Ferhan Oğuzkan. İstanbul: M.E.B. Yayınları
• Bulut Serin, N. ve Derin, R. (2008). İlköğretim öğrencilerinin kişilerarası problem çözme becerisi algıları ve denetim odağı düzeylerini etkileyen faktörler. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5 (1), 1-18.
• Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel Desenler.Ankara:PegemA Yayıncılık.
• Calder, N. (2010). Using Scratch: an integrated problem-solving approach to mathematical thinking. Australian Primary Mathematics Classroom, 15(4), 9-14.
• Chen, L. S., Cheng, C. H., 2005, “Selecting ISPersonnel Use Fuzzy GDSS Based on Metric Distance Method”, European Journal of Operational Research, 160, 803-820.
• Choi, J. I. & Hannafin, M. (1995). Situated cognition and learning environments: roles, structures and ımplications for design. Educational Technology Research & Development, 43 (2), 53-69.
• Çam, S. (1997). İletişim becerileri eğitimi programının öğretmen adaylarının ego durumlarına ve problem çözme becerisi algılarına etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çebi, A. (2008). İlköğretim ikinci aşamada yaratıcı drama destekli bilgisayar okuryazarlığı. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Akademik Bilişim 2008, 30 Ocak-1 Şubat 2008 (s. 569-573), Çanakkale.
• Çelikkaleli, A. G. Ö., & Gündüz, B. (2010). Ergenlerde problem çözme becerileri ve yetkinlik inançları. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2).
• Davis, S., E. (2010). ICTs for creative practise in drama: Creating cyberdrama with young people in school contexts. Queensland University of Technology. Brisbane, Australia.
• Dow, G. T., & Mayer, R. E. (2004). Teaching students to solve insight problems: evidence for domain specificity in creativity training. Creativity Research Journal, 16 (4), 389-402.
• Earged (2011). MEB 21. yüzyıl öğrenci profili, http://www.meb.gov.tr/earged/earged/21.%20yy_og_pro.pdf adresinden 10 Mayıs 2017 tarihinde alınmıştır.
• Fesakis, G., & Serafeim, K. (2009, July). Influence of the familiarization with scratch on future teachers' opinions and attitudes about programming and ICT in education. In ACM SIGCSE
• Flintoff, K. (2010). “Connections Between Drama Education and the Digital Education Revolution”, 2010 Drama West State Conference.
• Genç, S. Z. ve Kalafat, T. (2010). Öğretmen adaylarının empatik becerileri ile problem çözme becerileri. Kuramsal Eğitimbilim, 3 (2), 135-147.
• Genç, Z., & Karakuş, S. (2011). Tasarımla Öğrenme: Eğitsel Bilgisayar Oyunları Tasarımında Scratch Kullanımı. 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, (ss. 981-987).
• Gomes, A., & Mendes, A. (2007). Learning to program - difficulties and solutions. International Conference on Engineering Educations - ICEE 2007. Coimbra, Portugal.
• Gömleksiz, M. N., & Bozpolat, E. (2012).İlköğretim 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerine İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 23-40.
• Güçray, S. S. (2003). The analysis of decision making behaviors and perceived problem solving skills in adolescents. The Turkish Online Journal of Educational Technology-TOJET, 2 (2), 29-37.
• Karabak, D., & Güneş, A. Ortaokul birinci sınıf öğrencileri için yazılım geliştirme alanında müfredat önerisi.
• Kasap, Z. (1997). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin sosyo-ekonomik düzeye göre problem çözme başarısı ile problem çözme tutumu arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Korkut, F. (2002). Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 177-184.
• Kruger, L. J. (1997). Social support and self-efficacy in problem solving among teacher assistance teams and school staff. The Journal of Educational Research, 90 (3), 164–168.
• Kukul, V., & Gökçearslan, Ş. (2014). Scratch ile programlama eğitimi alan öğrencilerin problem çözme becerilerinin incelenmesi investigatıng the problem solving skills of students attended scratch programming course.
• Lai, A., Yang, S. (2011). The learning effect of visualized programming learning on 6th graders’ problem solv- ing and logical reasoning abilities. In: International Conference on Electrical and Control Engineering (ICECE), 16–18 Sept. 2011, Yichang, 6940–6944.
• Largo-Wight, E., Peterson, P. M., & Chen, W. W. (2005). Perceived problem solving, stress, and health among college students. American journal of health behavior, 29(4), 360-370.
• Miller, M. & Nunn, G. D. (2001). Using group discussions to improve social problem-solving and learning. Education (Chula Vista, Calif), 121, 470-475.
• Öğülmüş, S.. (2001). Bir kişilik özelliği olarak yılmazlık. I. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu: Nedenler ve Önleme Çalışmaları, Ankara (29-30 Mart).
• Özek, B., M. (2014). Bilişim teknolojileri dersinde yaratıcı drama yönteminin kullanılmasının öğrenci başarısına etkisi. Birinci Avrasya Eğitim Araştırmaları Kongresi, İstanbul.
• Polat, H. R. ve Tümkaya, S. (2010). Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin düşünme ihtiyacına göre problem çözme becerilerinin incelenmesi. İlköğretim Online, 9 (1), 346-360.
• Saracaloğlu, A. S., Serin, O. ve Bozkurt, N. (2005). Eğitim bilimleri enstitüsü lisansüstü öğrencilerinin problem çözme ve denetim odağı düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 237-242.
• Sarıoğlu, T., & Kartal, G. (2017). Bir Yöntem Olarak Drama Bilişim Teknolojileri Öğretiminde İyi Bir Seçenek Olabilir mi?. İlköğretim Online, 16(1).
• Saygılı, H. (2000). Problem çözme becerisi ile sosyal ve kişisel uyum arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Taylan, S.(1990). Heppner’in problem çözme envanterinin uyarlanma güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, ,Ankara Üniversitesi
• Terzi, Ş. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1 (2), 221-232.
• Ulubey, Ö. ve Toraman, Ç. (2015). Yaratıcı drama yönteminin akademik başarıya etkisi: bir meta-analiz çalışması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(32), 195-220.
• Uyanıksoy, E. (2007) Viola Spolin’in tiyatro anlayışı ve dramayı kullanımı, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Ülküer, N. S. (1988). Çocuklara problem çözme becerisi nasıl kazandırılır? Yaşadıkça Eğitim, 5, (10-11-12).
• Üstündağ, T. (2002). Yaratıcılığa Yolculuk. Ankara: Pegem Akademi.
• Yazgan, Y. (2014). Dördüncü ve beşinci sınıf öğrencilerinin rutin olmayan problem çözme stratejileriyle ilgili gözlemler.