Zor ama Zorunlu Bir Konu: Hekimlerin Kötü Haber Vermesi

Year 2018, , 217 - 219, 01.12.2018

Arzu Çırpan Kantarcıoğlu

https://doi.org/10.32708/uutfd.415489

Abstract

Hasta/hasta
yakınlarına kötü haber verilmesi tıbbi uygulamaların önemli bir parçasıdır.
Bununla birlikte klasik tıp eğitiminde her zaman yer almayabilmektedir. Kötü
haber verilmesinin standart bir biçimi olmamakla birlikte, haberin içeriği ve
konunun gelişme biçimine bağlı olarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur. Bu
önerilerin hekimlerin zaman içerisinde gözlem ve deneyimleriyle birlikte kötü
haber vermeyi daha kolaylaştıracağı düşünülmektedir.

Keywords

Kötü haber verme, ölümcül hastalık ve tanılar, hekimler

A Difficult but Compelling Subject: Giving Bad News by Doctors

Abstract

Giving bad news to patient / patient relatives is an important
part of medical practice. However, this subject is not always given in standard
medical education. While not being a standard form of giving bad news, various
suggestions have been made depending on the content of the news and the way in
which it develops. It is thought that these proposals will make it easier for
physicians to give bad news with their observations and experiences over time.

Keywords

Giving bad news, deadly diseases and diagnoses, physicians

References

• Referans1. Voelter V, Mirimanoff RO, Stiefel F, Rousselle I, Leyvraz S.Breaking bad news. Rev Med Suisse 2005; 1: 1352-1353.Referans2. Bilgin G, Öztürk G, Şirin S. Kanser Tanısı Konan Hastalarda Kötü Haber Verme. İst. Tıp Fak Der 2008; 71: 22-26.Referans3. Oğuz NY, Şenol S, Devrimci Özgüven H, Arıkazan M, Özen AR, Ünal Ş. Ankara’da çalışan hekimlerin ötenazi ile ilgili görüşlerini belirlemeye yönelik bir anket çalışması. 3P Dergisi 1996; 4: 43-48.Referans4. Gautam S, Nijhawan M. Communicating with cancer patients. Br J Psychiatry 1987; 150:760-764.Referans5. Derogatis LR, Morrow GR, Fetting J, Penman D, Piasetsky S, Schmale AM,Henrichs M, Carnicke CL Jr.The prevalence of psychiatric disorders among cancer patients. JAMA 1983; 249:751-757.Referans6. Randall T, Wearn A. Receiving bad news: patients with hematological cancer reflect on their experienced. Pallative Medicine 2005; 19, 594-601.Referans7. Girgis A, Sanson-Fisher RW. Breaking bad news. 1: Current best advice for clinicians. Behav Med 1998; 24:53-59.Referans8. Rabow MW, McPhee SJ. Beyond breaking bad news: how to help patients who suffer. West J Med 1999; 17: 260-263.Referans9. Dünya Hekimler Birliği Bali Hasta Hakları Bildirgesi, 1995, http://www1.umn.edu/humanrts/instree/patient.htmlReferans10. Tavolli A, et al. Anxiety and depression in patients with gastrointestinal cancer:does knowledge of cancer diagnosis matter? BMC Gastroenterol 2007; 7:28.Referans11. Mystakidou K, Parpa E, Tsilika E, Katsauda E, Vlahos L. Cancer information disclosure in different cultural contexts. Support Care Cancer 2004;12:147-154.Referans12. Uçar N, Yardım Aksu F, Alpar S, Fırat Güven S, Örsel O, Kurt B. Akciğer kanseri tanısı hastaya söylenmeli mi? Solunum Hastalıkları 2007;18:148-156.Referans13. Fujimori M, Uchitomi Y. Preferences of cancer patients regarding communication of bad news: a systematic literature review. Jpn. J Clin Oncol 2009;39:201-216.1Referans4. Özkıriş A, Güleç G, Yenilmez Ç, Musmul A, Yanaş M. Hekim Tutumları Üzerine Bir Çalışma: Ölüm ve Ölümcül Hastaya Yaklaşım. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi 2011;24:89-100Referans15. Bilge Y. Ölüm Sürecini Standardize Edilmesi ile Hospiz Yaklaşım Tarzının İlişkisi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası 2007; 60 (3): 110-115.Referans16. Pekerli G. Ölümcül Hastalıklara Psikolojik Yaklaşım. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi 2007; 25 (4), 62-65 Özel Eki.