Turkish and English Film Dialogues Generated by Artificial Intelligence with Rhetorical Differences

Yıl 2024, Sayı: Sanatta Dijitalizm Özel Sayısı, 357 - 374, 28.11.2024

Özgür Çalışkan

https://doi.org/10.17484/yedi.1504511

Öz

The application of artificial intelligence in content generation is becoming increasingly prominent in the domain of screenwriting. This study aims to analyse the rhetorical expressions generated by artificial intelligence in Turkish and English film dialogues to identify cultural and linguistic similarities and differences. The theoretical framework allows for examining the capacity of artificial intelligence to incorporate culturally nuanced rhetorical styles in dialogues. This study employs qualitative text analysis to compare rhetorical and non-rhetorical dialogues generated by the artificial intelligence chatbot application ChatGPT for four different scenes in Turkish and English. In the analysis, traditional narrative structures and scene themes, which are considered to be widely used, were taken into consideration. By critically examining the role of artificial intelligence in screenwriting, this study aims to foster a more profound comprehension and discourse on the interplay between human creativity and artificial intelligence. Consequently, it endeavours to offer a novel perspective on how technology and creativity converge in cinematic storytelling and screenwriting, intending to grasp the prospective contributions of artificial intelligence to the screenwriting process.

Anahtar Kelimeler

Artificial intelligence, film dialogues, rhetoric, screenwriting, linguistic differences, ChatGPT

Yapay Zekâ ile Retorik Farklılıklarla Üretilen Türkçe ve İngilizce Film Diyalogları

Öz

İçerik üretiminde yapay zekânın kullanımı, senaryo yazımı alanında giderek daha belirginleşmektedir. Bu çalışmanın amacı, kültürel ve dilsel benzerlikleri ve farklılıkları belirlemek için Türkçe ve İngilizce film diyaloglarında yapay zekâ tarafından üretilen retorik ifadeleri analiz etmektir. Kuramsal çerçeve, yapay zekânın diyaloglarda kültürel açıdan farklı retorik tarzları bir araya getirme kapasitesinin incelenmesine olanak tanımaktadır. Bu çalışmada, yapay zekâ özellikli konuşma robotu uygulaması ChatGPT tarafından Türkçe ve İngilizce dört farklı sahne için oluşturulan retorik ve retorik olmayan diyalogları karşılaştırmak için nitel metin analizi kullanılmıştır. Analizde geleneksel anlatı yapıları ve yaygın olarak kullanıldığı düşünülerek belirlenen sahne temaları dikkate alınmıştır. Bu çalışma, yapay zekânın senaryo yazımındaki rolünü eleştirel bir şekilde inceleyerek, insan yaratıcılığı ve yapay zekâ arasındaki etkileşim hakkında daha derin bir kavrayış ve söylem geliştirmeyi amaçlamaktadır. Sonuç olarak, yapay zekânın senaryo yazım sürecine olası katkılarını kavramak amacıyla, sinematik hikâye anlatımı ve senaryo yazımında teknoloji ve yaratıcılığın nasıl birleştiğine dair yeni bir bakış açısı sunmaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yapay zekâ, film diyalogları, retorik, senaryo yazımı, dilsel farklılıklar, ChatGPT

Kaynakça

• Aristoteles. (2022). Retorik (Çev. A. Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Booth, W. C. (1983). The rhetoric of fiction. The University of Chicago Press.
• Bordwell, D. (1989). Making meaning: Inference and rhetoric in the interpretation of cinema. Harvard University Press.
• Burke, K. (1969). Rhetoric of motives. University of California Press.
• Carter, C. (2018). Metafilm: Materalist rhetoric and reflexive cinema. The Ohio State University.
• Charteris-Black, J. (2016). Politicians and rhetoric: The persuasive power of metaphor. Palgrave Macmillan.
• Costanzo, W. V. (1992). Reading the movies: Twelve great films on video and how to teach them. National Council of Teachers of English.
• da Cunha, I. ve Iruskieta, M. (2010). Comparing rhetorical structures in different languages: The influence of translation strategies. Discourse Studies, 12(5), 563-598. https://doi.org/10.1177/1461445610371054
• Dubber, M. D., Pasquale, F. ve Das, S. (2020). Oxford handbook of ethics of AI. Oxford University Press.
• Eugeni, R. (2014). Rhetoric, film and. E. Branigan ve W. Buckland (Ed.), The routledge encyclopedia of film theory (s. 408-412) içinde. Routledge.
• Farabi. (2015). Retorik (Çev. A. Tekin). Iğdır Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6, 1-21. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/543089
• Güneş, B. (2023). The Turkish and English equivalents of the terms associated with the concepts of word and belaboring in rhetoric. Journal of Turkish Language and Literature, 63(1), 1-16. https://doi.org/10.26650/TUDED2023-1123334
• Inkwell, M. (2024). Screenwriting by proxy: Debating the impact of AI in Hollywood. Amazon Digital Services.
• Jaynes, J. (2000). The origin of consciousness in the break-down of the bicameral mind. Mariner Books.
• Kaufer, D. S., ve Butler, B. S. (2013). Rhetoric and the art of design. Routledge.
• Lefebvre, M. (2000). Eisenstein, rhetoric and imaginicity: Towards a revolutionary memoria. Screen, 41(4), 349-368.
• Martin, J. (2018). Seeing voices: Cinema, rhetoric, and subjectivity. Redescriptions, 21(1), 7-22. https://doi.org/10.7227/R.21.1.2
• McCormack, K. C. (2014). Ethos, pathos, and logos: The benefits of Aristotelian rhetoric in the courtroom. Washington University Press Jurisprudence Review, 7(1), 131-155.
• Mercurio, J. (2019). The craft of scene writing: Beat by beat to a better script. Quill Driver Books. Meyer, M. (2009). Retorik. Dost Kitabevi Yayınları.
• Neuman, Y., Danesi, M. ve Vilenchik, D. (2023). Using AI for dialoguing with texts: From psychology to cinema and literature. Routledge.
• Perez, G. (2019). The eloquent screen: A rhetoric of film. University of Minnesota Press.
• Pintor, I. (2003). From rethoric to archetype: Screenwriting manuals. Revista Quaderns del CAC, 16, 55-63 https://www.cac.cat/sites/default/files/2019-05/Q16_pintor_ES.pdf
• Press, S. (1998). How to write what you want & sell what you write. Boson Books.
• Ward, A. R. (2002). Mouse morality: The rhetoric of Disney animated film. University of Texas Press.
• Wexman, V. W. (1980). The rhetoric of cinematic improvisation. Cinema Journal, 20(1), 29-41. https://doi.org/10.2307/1224969