Approaches to Increase the Farmers’ Tendency of Farmers for Application of Production Plans: Evidences from Izmir

Year 2019, Volume: 29 Issue: 1, 82 - 87, 29.03.2019

Kenan Çiftçi , Bülent Miran Zafer Kanberoğlu

https://doi.org/10.29133/yyutbd.470799

Cited By: 2

Abstract

This study aims at
finding out the clues regarding what decision makers should do on developing
policies that will provide the farmers to angage in via production plans. Under
this framework, the farmer attitudes toward the approaches in scenarios representing
various policies were analyzed and policy components that makes farmers’
tendency maximum the application of production plans were elicited. Data of the
study was obtained from a face to face survey carried out in Izmir province,
Menemen, Torbalı and Tire. Sample size was calculated as 120 via proportional
sampling with 90% confidence interval and 7.5% error margin. BeCA (Best Combination
of Alternatives), a mathematical programming model with integer results,
was applied to determine which components should be involved in the policies
that makes the farmers’ tendency for application of production plans. BeCA
presents optimum combination of farmer preferences. This study developed 3
different approaches each covering most applicable policy components and
presents descriptive statistics of them. The most applicable approach obtained
from BeCA was the model pointing out a policy assuming that the objective
function of the production plan is a production with the highest income, the
constraints are land size and amount of capital and size and support is from
the Ministry of Agriculture engineers.

Keywords

Farmer, Izmir, Best combination of alternatives, Production plan

Çiftçilerin Planlı Üretim Yapma Eğilimlerini Artıran Yaklaşımların Belirlenmesi İzmir İli Örneği

Abstract

Bu araştırmanın ana amacı, çiftçilerin üretim planlaması altında
faaliyet göstermelerini sağlayacak politikaların geliştirilmesinde karar
vericilerin neler yapması gerektiğine ilişkin ipuçlarını aramaktır. Bu
çerçevede, farklı politikaları temsil eden yaklaşımlar belli senaryolar altında
çiftçilere sunularak kabul edilme düzeyleri analiz edilmiş ve üretim planlarını
uygulamak isteyen çiftçi sayısının en yüksek olduğu politika bileşenleri
belirlenmiştir. Araştırmanın ana materyalini İzmir İli Menemen, Torbalı ve Tire
ilçelerinde faaliyet gösteren çiftçilerle yüzyüze yapılan anketlerden elde
edilen veriler oluşturmaktadır. Araştırmanın örnek hacmi oransal örnek hacmi
formülüne göre %90 güven aralığı ve % 7.5 hata payı için 120 olarak
hesaplanmıştır. Çiftçilerin kendilerine önerilen senaryo halindeki
politikaların hangi bileşenlerden oluşması durumunda üretim planlamasına dayalı
üretim yapma eğiliminin en yüksek olacağını belirlemede BeCA (Best Combination
of Alternatives-seçeneklerin en iyi bileşimi) yönteminden yararlanılmıştır.
BeCA, 0-1 programlama yardımıyla optimum tercih bileşim(ler)ini vermektedir.
BeCA ile çiftçilerin üretim planlamasını uygulama ihtimali en yüksek üç farklı
yaklaşım geliştirilmiştir. Elde edilen en iyi bileşimlerin tanımlayıcı istatistikleri
sunulmuştur. Analiz sonuçlarına göre; çiftçilerin tarımsal üretimdeki temel
amaçlarının en yüksek gelirli üretim yapmak olduğu, bu amaca göre tahsis
edeceği arazi büyüklüğünü belirlerken elindeki sermaye ve kredi miktarını
dikkate aldığı, planlama için Tarım Bakanlığı ziraat mühendisinden destek almak
istediği, yetiştirmek istediği ürüne karar verirken daha yüksek gelir sağlayan
ürünler olmasına dikkat ettiği yaklaşım, en çok tercih edilen yaklaşım olarak
ortaya çıkmıştır.

Keywords

Çiftçi, İzmir, Seçeneklerin en iyi bileşimi, Üretim planı

References

• Anonim (2014). T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık İzmir İl Müdürlüğü Kayıtları.
• Günden C ve Miran B (2008). Bölge bazında uygulamaya elverişli esnek üretim planlarının bulanık doğrusal programlama yöntemiyle elde edilmesi üzerine bir araştırma, Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg.45(2):113-124, İzmir.
• Işın Ş (2001). Ege Bölgesinde Seçilmiş bir Yöre’deki Karma Tarım İşletmelerinde Üretim Dallarının Seçim Esasları Üzerine Bir Araştırma, Türkiye Ziraat Odaları Birliği Yayınları, Yayın no: 215, Ankara.
• Işın Ş and Miran B (2005). Farmers’ Attitudes Toward Crop Planning in Turkey, Journal of Applied Sciences 5 (8): 1489-1495.
• Kenanoğlu Z (1996). Torbalı İlçesinin Seçilmiş Bir Köyünde Tarımsal İşletme Planlarının Benimsenmesi ve Yayımı Üzerine Bir Araştırma, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• Rehber E (1993). Tarımsal İşletmecilik ve Planlama, Uludağ Üniversitesi güçlendirme Vakfı Yayın No: 84, Bursa.
• Miran B, (2002). Temel İstatistik, Ege Üniversitesi matbaası, İzmir.
• Miran B (2007). Uygulamalı İşletme Planlaması, Genişletilmiş 3. Baskı, İzmir.
• Newbold P, (1995). Statistics for Business and Economics, Prentice -Hall International Editions, New Jersey, USA, p.101.
• Şahin A ve Miran B (2010). Risk Koşullarında Tarım İşletmelerinin Planlanması: Oyun Teorisi Yaklaşımı, Hayvansal Üretim 51(1):31-39, İzmir.
• Veziroğlu P, Çiftçi K, Miran B, Şahin A N (2018). Cooperative Management (Sustainable Agriculture and Food Security), Chapter: What Does the Young Generation Want to Eat and Do for Being Healthy from the Perspective of Today and the Future? Springer International Publishing.